เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #407 : Chap.After9-11 หวังว่าคง ... จะไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกนะ

Chap.After9-11 หวังว่าคง ... จะไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกนะ

..................................................................................................

..................................................................................................

.......................................................

..............

วันที่ 3 ของการมาเที่ยว

เวลา 05.23 น.

-----------------------------------

--------------

- อดีตของเธอ ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว -

อดีต ? ... ไม่สำคัญ .... งั้นเหรอ?

จะเป็นไปได้ไง .... ยังไงอดีตมันก็ต้องสำคัญสิ

"ค่ะ ... อดีตของริฟ่าไม่สำคัญอีกแล้ว..."

เอ้ะ? ...

- อนาคตที่เธอต้องการต่อไปนี้ .... จะเป็นส่วนหนึ่งของเรา -

ส่วนหนึ่ง ? ... พูดเรื่องอะไรกันหน่ะ ... ไม่เห็นจะเข้าใจเลยเฟ้ย!!

"ค่ะ .... อนาคตของริฟ่าจะเป็นส่วนหนึ่งของทุกๆคน..."

เดี๋ยวๆๆๆๆ ..... ไหงตัวเราตอบแบบนั้น...

ไม่สิ .... ฝันแน่ๆ ร่างกายนี้กำลังฝันอยู่สินะ ...

ร่างกายริฟ่าของเรากำลังฝันอยู่

- จนกว่าจะถึงวัยที่เหมาะสม .... เธอจะมีอิสระเป็นของตนเอง -

พูดเรื่องอะไรกันเฟ้ย!! ไม่เข้าใจ นี่เราฝันอะไรอยู่ฟระเนี่ย ....

แล้วตัวเราเอ้ย ตัวริฟ่า ... เออ มันก็ตัวเรานั่นแหละ ... จะตอบอะไรหละเนี่ย!!

"ค่ะ ...."

- แต่หลังจากนั้น ... -

เดี๋ยวก่อน ... อิสระ แล้วมันยังไงกัน!!!

ว่าแต่ เจ้าพวกคนที่พูดนี่ จะใส่ชุดคอสเพลย์แปลกๆทำไม

พวกแกเป็นลัทธิ คลายชุดคอสเพลย์เหรอ!!

- เธอจะเป็น ...... ของพวกเราโดยสมบูรณ์ -

หา .... ริฟ่า ...ไม่สิ ตัวผม ... เอ้ย ตัวเรา ... เออ ตัวริฟ่า ฝันอะไรเนี่ย!!!

ตื่นได้แล้วนะ .... ตื่นๆๆๆ

".... ค่ะ .... ริฟ่าเข้าใจแล้วค่ะ ...."

- อิสรภาพ สู่เรา -

บอกให้ตื่นไงเล่า!!!

ริฟ่า!!! ตื่นเซ่!!!

-----------

----------------------------------

ฟุ่บ!!!

"เฮือก ..... อะ!!! เอ้ะ ... อ้ะ?"

ผมลืมตาตื่นพร้อมผละตัวขึ้นมาทันที

หลังจากได้ยินเสียงบางอย่างก้องกังวานไปทั่วทั้งหู และพยายามบังคับให้ตนเองตื่นขึ้น

บ้าจริง .... ฝันประหลาดจังเลยแฮะ .....

ร่างกายนี้ไปดูการ์ตูนประหลาดๆมาหรือไงนะ .... ถึงได้ไปจำเรื่องราวแปลกๆนั่นมาได้

คนสวมหน้ากากนั่งเต็มไปหมด แล้วเราอยู่ตรงกลาง เหมือนกำลังทำพิธีอะไรสักอย่าง

ไม่ๆๆ นั่นมันมีแต่ในการ์ตูนเท่านั้นหละ ไอ้เรื่องเกินความจริงแบบนั้นจะเกิดขึ้นในชีวิตจริงได้ไงกัน

แถม ...ช่วงนี้ก็เผลอหลับบ่อยจนงงจริงๆ .... มาจากไม่ถูกกับอากาศ หรือสุขภาพไม่ดีหรือป่าวนะ

ตอนสร้างร่างกายนี้ รู้งี้เอาให้สุขภาพแข็งแรงๆหน่อยดีกว่า ...

"เห้อ แปลกจังเลยแฮะ .... "

ริฟ่า บ่นออกมาก่อนจะมองสภาพรอบห้องที่มืดมิด มีเพียงตนเองนอนอยู่บนเตียงเพียงคนเดียว

แล้วเริ่มจับไหล่ และร่างกายของตนเอง ... พลางบิดเอวและแขนไปมา เพราะความรู้สึกแปลกๆไปทั่วร่างกาย

"อึก ... โอ้ย ... ปวดตัวจังเลย ... อุตส่าห์มาเที่ยวทั้งที รู้สึกแปลกๆไปหมดเลย .... แถมยัง .... เหนื่อยๆด้วย เหมือนไม่ได้นอนทั้งคืนเลย ... ทั้งๆที่ ก็น่าจะนอนทั้งคืนนี่นา ..."

ริฟ่า หรือก็คือผม ... เอ่ยออกมาบ่นอย่างเสียไม่ได้ จากอาหารเจ็บปวดกล้ามเนื้อหลายๆส่วน

เมื่อยไปทั้งตัวเลย ..... แถมยังเจ็บๆไปทั่วทั้งร่างกายอีก ....

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ..... นอนมากไปเหรอ

แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรไปได้มากกว่านั้น .... เพราะมันปวดเมื่อยไปแล้ว

ท่าทางจะเป็นเพราะร่างกายเพิ่งโดนสร้างขึ้นมา แล้วเอามาเดินทางทั้งวัน ไม่ก็ ไม่คุ้นชินสถานที่หละมั้ง

แต่จริงๆ ... ก็ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยนะ ... ตั้งแต่เข้าร่วมกับอัลฟ่า นี่เป็นกรณีศึกษาแรกเลยจริงๆ

ไว้กลับไปที่บ้านแล้วจะตรวจสอบร่างกายให้ละเอียดเลยแล้วกัน

"ปวดฉี่ .... เข้าห้องน้ำหน่อยดีกว่า"

ริฟ่าเอ่ยออกมาเหมือนเด็กๆ ก่อนจะขยับกายลุกขึ้นออกจากเตียงตรงเข้าห้องน้ำ

ถอดชิ้นส่วนเสื้อผ้าด้านล่างออก นั่งลงช้าๆที่โถส้วมสุดหรู เพื่อปลดทุกข์เบา

จ๊อก~~~~~~~~~

เสียงชิ้งฉ่อง ดังออกมาเป็นระยะ อืม ... ฟังแล้วไม่เลวจริงๆแฮะ

พวกผู้ชายกลัดมัน ก็มีหลายคน ที่ชอบแอบดูผู้หญิงฉี่ด้วยนี่นะ ....

อ้ะ!!!!

ถ้าเราสร้างร่างกายสาวๆทั้งหลายขึ้นมา คุมเข้าไปฉี่ แล้วเอากล้องถ่ายตนเองเฉพาะส่วนล่าง

แล้วเอาไปขาย .... จะกำไรงามหรือป่าวนะ ... ไม่ต้องไปขอเงินส่วนกลางมาใช้ด้วย

น่าสนแฮะ ... เฮะๆ

ผม ... คิดไปเรื่อยเปื่อยในระหว่างปลดทุกข์เบา ...

"อึก ...."

ก่อนจะรู้สึกเจ็บๆที่ช่วงล่าง ... ทำให้ริฟ่าต้องก้มลงไปมอง .... ที่ช่วงหว่างขาของตนเอง

ที่มีรอยสักเหมือนพิธีกรรมเวทย์ มากมาย โดนสลักเอาไว้ทั่วร่างกาย ?

ตั้งแต่ขาช่วงล่าง .... ขึ้นมาถึงน่องขาไล่มาตรงรอบช่วงเนินไร้หญ้า และน่าจะสักขึ้นมาช่วงบนด้วย

"อ๋อ .... เจ็บเพราะรอยสักนี่เอง .... นึกว่าอะไรซะอีก .... ค่อยยังชั่วหน่อย"

..

.........

.........................

..............................................

"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"

ค่อยยังชั่วหน่อยอะไรกันเล่า!! จะบ้าหรือไงฟระ!!!! ไม่ใช่แล้วเฟ้ย

มาทำตัวโมเอะอะไรตอนนี้กัน ริฟ่า!!!!

"นะ นะ นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!!!!!"

ริฟ่า ที่ได้เห็นแบบนั้น ก็กลั้นชิ้งฉ่อง ลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าออกหมด แล้วจ้องมองกระจกในทันที

ไม่ๆ ไม่ใช่แค่ความคิดเธอหรอก ... ทั้งผม ทั้งความคิดริฟ่านั่นแหละ!!!

และภาพในกระจก ที่ผมเห็น ก็คือ ...

ร่างกายของริฟ่า ที่โดนสักเต็มไปหมดทั้งร่างกาย ยกเว้นแค่ส่วนคอและใบหน้าเท่านั้น

"ตะ ตรงก้นก็มี ... หลังก็มี!! ... น่องขาก็มี!! .. อะ .... อะไรเนี่ย ... เกิดอะไรขึ้นกับเรากันเนี่ย!!! .... "

ริฟ่า พยายามจ้องมองที่กระจก แล้วสังเกตดู ลักษณะของรอยสักชัดๆ

มันเป็นลายอักขระ ภาษาที่อ่านไม่เข้าใจบ้าง

เป็นรูปร่างของลายภาพ ที่สลักอย่างบรรจงบ้าง ....  

แล้วไอ้เครื่องหมายภาพ เหมือนหน้าคนตรงสะดือ นี่มันอะไรเนี่ย!!

....

เกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสลบกันแน่ฟระ

แล้วไอ้พิธีกรรมนั่น ไม่ใช่ฝัน แต่เป็นของจริงสินะ .... ของจริงสินะ!!!

ต้องนึกให้ออกสิ ว่าเกิดอะไรขึ้น

ริฟ่าเริ่มหลับตา แล้วพยายามนึกคิดทุกๆอย่างทันที
"อึก .... อืมมมมมมมมม .... งึมมมมมมมมมม...."

ทุกๆอย่าง .... ที่ผ่านมา .... มาเที่ยว .... ไปแอบดูสาวๆอาบน้ำ ไปชมสวนสัตว์ ดูงานการ์ตูน ไปทานไอติม สลบ ตื่นมา เจอกับ .... ใคร ... แล้วก็อะไรสักอย่าง .... แล้วก็ .... แล้วก็ .... แล้ว .... ก็

อึก!!

"อุ้บ!!! .... ..แอวะ!! .... แอวะ!!!!!!! ......"

..........

.........................

ครึก ครื้นนนนนนนนน

เสียงกดชักโครก ดังขึ้น หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่ผ่านไป ...

"แฮ่ก ... แฮ่ก .... ออย ... แปลกจังเลย ...."

แค่พยายามนึก จนถึงที่สุด .... ก็กลายเป็นเวียนหัว คลื่นไส้ จนอาเจียนออกมาซะได้

ไม่ไหว .... นึกไม่ออกเลย .... บ้าจริง

เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเรา .... กันแน่นะ

เล่นพอพยายามนึกให้ออกก็กลายเป็นว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างในร่างกาย

มาปิดกั้นไม่ให้นึกออก .... ไม่ใช่เรื่องปกติทางธรรมชาติชัดๆ ...

แบบนี้ ... ที่เป็นแบบนี้ ... เพราะ โดนควบคุมความคิด สติ ไม่ก็การโดนสะกดจิตอยู่ใช่ไหมเนี่ย!!

เว้ย ... ให้ตายเหอะ .... หลักพื้นฐานของร่างนี้ก็สร้างแบบธรรมดาๆด้วย ...

ให้ร่างกายตรวจเช็คสภาพตนเอง ภายใน แล้วส่งมาแบบร่างพิเศษก็ไม่ได้

แล้วจะไปถามวิธีตรวจสอบจิตใต้สำนึกระยะไกลจากพวกแซนด์ หรือพวกฮาร์ท มีหวังโดนเล่นไม่เป็นท่าแน่ๆ ที่แอบทำอะไรโดยพละการ แล้วเกิดปัญหา ....

ถ้าไม่กลับมาถึงเรา หรือตาย จนคลื่นความจำทั้งหมดส่งกลับมาที่เรา ก็ตรวจสอบร่างกายไม่ได้อีก

บ้าจริง .... งานงอก .... งานงอกแล้วครับ ....

จะทำยังไงดี ... คิดสิ ... คิดๆๆๆ

หรือจะเอาริฟ่าไปถาม พี่เจนดี ...

วิ้ง ....

"อ้ะ ...."

อะไรกัน ... อยู่ๆร่างกายนี้มันก็ ....

"ริฟ่าจะไม่ถามใครเกี่ยวกับลายสักบนตัวทั้งนั้น และจะไม่ให้ใครรู้เรื่องลายสัก ..."

ริฟ่าพูดขึ้นมาเอง แม้ตัวผมที่เป็นริฟ่า? จะไม่ได้ควบคุมให้พูดก็ตาม

พรูดดดดดดดดด

นี่ริฟ่า ไม่สิ ตัวตรูเองพูดอะไรเนี่ย ....

ก่อนที่จะกลับมาคุมตัวเองได้อีกครั้ง.... แต่เหมือนร่างกายจะปฏิเสธ การไปถามคนอื่นแล้ว

เหมือนกับว่า เราต้องตระหนักกับลายสักบนตัว ... แต่ถามหรือให้ใครรู้ไม่ได้

"อ้ะ ... กะ กลับมาเป็นปกติแล้ว ... นี่เรา ... ... เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ...."

ชัดเลย ... ไอ้ความรู้สึกที่เหมือนสลบไปทุกๆครั้ง แล้วที่จำความได้นิดๆหน่อยๆ

แต่เราไม่ได้ใส่ใจ .... มันคือ .... การที่เราโดนควบคุม ไม่ก็ โดนสะกดจิต ....

แล้วการที่เราโดนสะกดจิต ได้ หรือโดนควบคุมได้ มีแค่อย่างเดียวเท่านั้น ที่วิทยาการยุคนี้ จะทำได้

....

นั่นก็คือ ..... ยาเสพติดเวทย์ .....

ที่ทุกๆคน มีภูมิต้านทานหมดแล้ว ....

ยกเว้นร่างกายริฟ่า หรือก็คือ ผมเอง!! ที่ดันลืมไป แล้วสร้างร่างสาวน้อยธรรมดาแสนบริสุทธิ์ขึ้นมา!!!

งะ งานงอกหละ ... งานงอกสุดๆ ... งานงอก .... ถ้าพวกนั้นรู้เข้า ... จะทำโทษอะไรเราเนี่ย ...

ไปบอกดีไหม ..... จะบอกพวกนั้นดีไหม ....

:----------------------ภาพจินตนาการ----------------------:

ภาพในจินตนาการของ เนียลี่ สาวน้อยสวมแว่นแสนน่ารักแต่ปฏิกิริยา ออกมาในร่างของริฟ่า

แมงโก้ จ้องมองเนียลี่ ด้วยสายตาแอบแฝง

: .... โห .... เอาอีกแล้วนะ เนียลี่ ..... สร้างปัญหาอีกแล้ว .... แถมคราวนี้เป็นปัญหาใหญ่ด้วย

ดอลฟิน ค่อยๆหยิบเอาแท่งหรรษาปลอมขนาด XXXXL ขึ้นมา แล้วนั่งลงข้างๆพลางตบไหล่

: เจ้านี่ ในก้นของเธอ หนึ่งเดือน ...... ให้เอาออกได้เฉพาะตอนปวดท้องอึเท่านั้น เข้าใจไหม?

มิกซ์ ที่ยิ้มหวานข้างๆแมงโก้ยิ้มแสยะ

: ถ้าเผลอทามหลูดออกมาหล่าก้อ ..... จาห้ายอาวมาโอมห้ายซาอาดแล้วย้าดกลาบที่เดิมต่อ ข้าวจายม้าย

เนียลี่ หรือตัวผม ที่ต้องสั่นสะท้านกับใบหน้าของหญิงสาวทั้งสามคน

: ไม่ๆๆๆ ได้โปรด ได้โปรด ชั้นผิดไปแล้ว

คนอื่นๆเบือนหน้าหนี แม้แต่ แซนด์ที่แสนน่ารัก

: .........

ดอลฟิน แมงโก้ มิกซ์ ยิ้มแสยะ หัวเราะแล้วเดินเข้ามารุม

: ฮึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เนียลี่

: ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!

:----------------------จบภาพจินตนาการ----------------------:

อึก ... หลอนยิ่งกว่าตายอีก!!! ...

ไม่ได้ ... บอกไม่ได้ ..... ต้อง .... แก้ไขด้วยตนเอง

ยังไงก็เถอะ .... ต้องจับเจ้าพวกคนร้ายให้ได้ ....

ก่อนอื่นเลย ก็ต้อง .... เนียนไปตามความคิดของริฟ่าก่อน

"ฮึก ... อึก ฮื้อออ ..... อึก ... อึก"

บ้าจริง ....ถึงจะไม่เกี่ยวกับจินตนาการก็เถอะ แต่ ร่างกายริฟ่า ร้องไห้แล้ว ....

ร้องไห้เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างกายตนเอง ... น้ำตาสาวน้อย!! ...

อา .... น้ำตาสาวน้อยนี่มัน น่าเลียจริงๆเลย ...

เอ้ยๆๆ เรา เรื่องซีเรียส ไปคิดลามกได้อีก .... ใจเย็นๆ

ความรู้สึกกลัวของร่างกายนี้ ...มัน ...

ทำให้นึกถึงอดีตของเรา ในตอนนั้นเลยแฮะ .... ถึงจะไม่ได้ใกล้เคียงกันก็เถอะ

แต่ไม่ได้รู้สึกกลัวจากความไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อของร่างกายขนาดนี้มานานแล้ว ....

อ่า ... จะทำยังไงดีนะ .... กับ ร่างกายของเรา .....

ช่างมัน .... ปล่อยให้ริฟ่า  .... หรือตัวเราเอง .... เศร้าซึมจากสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ... ต่อไป

"ฮึก ... อึก ... อื้ออออ"

ริฟ่า ... กลัวเหลือเกิน .... กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับ .... ร่างกาย

ไม่รู้ว่า ... อะไรจะรออยู่เบื้องหน้า ริฟ่าอีกบ้างกันแน่ ...

แต่หวังว่าคง ... จะไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกนะ ....

"ฮึก ... ฮื้อออ ริฟ่า อยากกลับบ้าน .... ฮื้อออออ"

.....

...........................

.............................................................................................

.............................................................................................

End Chap.After9-11 หวังว่าคง ... จะไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกนะ