เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #288 : Chap.0.8 ลูกรักของพ่อ

Warning : 18+ ....

Chap.0.8 ลูกรักของพ่อ

..................................................................................

..................................................................................

................................................

..............

ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวขนาดใหญ่

เหล่าเด็กสาวอายุ ไม่ถึง 7 ขวบ กว่าร้อยคนรวมถึง เด็กสาวผมทองอ่อน ที่สวมหน้ากากจิ้งจอกอยู่ด้วย ...

 กำลังนั่งดูทีวีด้วยกันอย่างสนุกสนาน

โดยไม่รู้ตัวเองเลยว่า .... พวกเธอถูกใครบางคนจ้องมองอยู่เช่นกัน

ผ่านกระจกทึบ ที่มองได้เพียงด้านเดียว

ผู้ที่มองพวกเธออยู่นั้น คือชายผู้ดูท่าทางมีตำแหน่งสูง 2 คน ที่ยืนอยู่ภายในห้องควบคุมระบบ

โดยมีกลุ่ม นักวิทยาศาสตร์หญิงกว่าสิบคน ทำงานอยู่

"ทุกอย่างปกติ .... เตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไป"

"นับถอยหลัง อีก ห้านาที ... โดยจะขอคำสั่งก่อนถึงเวลา ก่อน สิบห้าวินาที"

เสียงของเหล่านักวิทยาศาสตร์หญิง เอ่ยขึ้นระหว่างกำลังตรวจสอบสถานะของเด็กๆทุกๆคน

รวมถึงสถานะ ของสารบางอย่าง

"... กลุ่มเดลต้าทุกๆคนน่ารักดีจริงๆเลยนะ .... ว่ามั้ยบุญเสริม"

ชายที่ดูยศใหญ่ที่สุดเอ่ยขึ้นมาแล้วยิ้มหวาน

ชายผู้ถูกเรียกว่าบุญเสริมหันหน้าไปมองชายที่ยศใหญ่ที่สุดทันที

"เดลต้าทุกๆคนสินะ .... นี่ชั้นเห็นแก ตั้งชื่อลูกตัวเองว่าเดลต้าคนเดียวก็นึกว่าจะเอาฤกธิ์เอาชัย ที่ไหนได้เปลี่ยนชื่อให้เด็กทุกคนเป็นเดลต้าแล้วเหรอ ไม่ใช่สวัสดีแล้วเหรอ"

"ชื่อโครงการมันก็บอกอยู่แล้ว ... ว่าสวัส .... ดีหน่ะ .... ดีที่ย่อมาจากเดลต้าไง"

ชายผู้ยศสูงสุดเอ่ยแล้วตบไหล่บุญเสริม ปึก

"หืม .... สองโครงการ ยัดไส้เลยสินะ .... นี่ทางรัฐบาลรู้เรื่องหรือยัง ...."

บุญเสริมเหลือบตาไปมองเพื่อนของเขา

".... ยัง ... รู้แค่สวัสดีอย่างเดียวเท่านั้นแหละ กับงบที่ได้มา .... ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะใจปล้ำจ่ายขนาดนี้ ...ไว้สำเร็จ ชั้นจะให้แกกินฟรีเลย ... ถ้าอยากนะ ฮ่าๆๆ"

ชายผู้นั้นเอ่ยต่อด้วยรอยยิ้ม

".... ชั้นไม่กินของที่ควักออกมาจากเด็กเพื่อเอามาทำเชื้อยาหรอก ... และชั้นก็เก่งพอที่จะไม่ต้องใช้มัน ... "

บุญเสริมตอบทันควันทันที

"ฮ่าๆๆ ... พูดอะไรแบบนั้น .... ยามันก็แค่ปลูกถ่ายสารวาซิลลิซซ่า ลงในตัวเด็ก แล้วให้เด็กๆ ผลิตมันออกมาเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น ก็แค่ยอมเสียสละเด็กไม่กี่ร้อยคน เพื่ออนาคตของประเทศเรา ... .คุ้มจะตาย"

ชายผู้นั้นบอกเพื่อนของเขาต่อ แล้วยิ้มออกมา

"เออ ... ชั้นจะไม่ขัดแกหรอกนะ .... แต่ชั้นสงสารเด็กๆ ...."

บุญเสริมเอ่ยแล้วเอามือวางแตะไว้ที่กระจก

"..... เหอะ ...ถ้าแกยังกินเนื้อสัตว์อยู่ ก็อย่าได้สงสารเลย .... ยอมรับเถอะว่า การเอาเปรียบสิ่งมีชีวิตอื่นมันเป็นพื้นฐานของมนุษย์ ... เพียงแต่มันจะสำคัญกว่าการกินสัตว์ เมื่อมันเป็นประโยชน์ต่อใครหลายๆคน .... หึๆ"

ชายผู้นั้นหัวเราะออกมาเบาๆ

".... ถ้าแกพูดแบบนั้นจริง ... ก็ควรจะทำแค่ สวัสดีสิ ... เดลต้ามันเกี่ยวอะไรด้วย ...."

บุญเสริมถามต่อทันที

- Complete -

แต่ชายยศใหญ่สุดยังไม่ทันได้ตอบ

เสียงบางอย่างก็ดังขึ้น

"ตอนนี้สารที่จะใช้กระตุ้นให้เด็กๆ เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วค่ะ"

".... ตอนนี้ สถานะของเด็กทุกๆคน อยู่ในเกณฑ์ปกติ ... พร้อมที่จะปล่อยสารแล้วค่ะ"

"ขอคำสั่งภายในสิบห้าวินาทีด้วยค่ะ"

เสียงของหญิงสาว ที่เป็นนักวิทยาศาสตร์

"....จัดการได้เลย...."

ชายยศใหญ่สุดกลับมาทำหน้าเคร่งขรึม แล้วจ้องมองเหล่าเด็กๆพวกนั้น

บุญเสริมได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองเหล่าเด็กๆทั้งหลาย

.......

ฟู่ ~~~~~~~~~~~

สารนั้นถูกพ่นออกมาจากเพดาน

เข้าสู่ร่างกายของเด็กๆ ด้วยระบบทางเดินหายใจ ....

พวกเด็กๆต่างเริ่มมีอาการแปลกๆ ....

พวกเธอค่อยๆ เอามือขึ้นมาจับคอของตนเอง ...

ล้มลงไปนอนดิ้น ชักกระตุก

ร้องเรียกหาคนให้ช่วย ... แต่ไม่มีใครเลยที่จะช่วยพวกเธอ

พวกเธอเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้

..........

บุญเสริมที่เห็นภาพนั้นถึงกับต้องหันหน้าหนีทันที

"... ทำไมไม่ทำให้หลับหรือสลบก่อน แล้วค่อยฉีดสารวะ ... "

ชายผู้ยศใหญ่สุดยิ้มออกมาราวกับไม่ได้ใส่ใจอะไรกับท่าทางทรมานของเด็กๆเหล่านั้น

"....ตัวกระตุ้นตัวแรก มันจะออกฤทธิ์ดีสุด ก็เฉพาะ ตอนพวกเธอตื่นเท่านั้น ผ่านทางระบบทางเดินหายใจ .... เพื่อใช้ในการสร้างสวัสดี ....ส่วนที่รมพร้อมกันหลายๆคน เพราะมันประหยัดกว่าด้วย ...หละนะ"

"กับชีวิต และความทรมานของพวกเขา ... รวมถึง ... ลูกแกด้วย ... แกไม่สงสารลูกของแกเองหรือไง!!! ... ไม่ไหวหวะ ... ตรูกลับละ.... "

บุญเสริมรับไม่ได้สุดๆ ก่อนจะเดิน

"เออ ... ถ้าถามว่าสงสารมั้ย ...."

ชายผู้ยศใหญ่สุดตอบโดยจ้องมองไปที่เด็กสาวผมสีทองอ่อน ที่สวมหน้ากากจิ้งจอกเอาไว้

ที่เกร็งชักกระตุก ... น้ำลายไหลยืด ตาเหลือก .... และปากพะงาบๆ .... เพียงแค่สองพยางค์

ถ้าอ่านจากปากของเธอ เธอคงกำลังพูดคำว่า

- คุณ .... พ่อ -

ฟืบบบบบบบบบ~~

เสียงประตูดังขึ้น

บุญเสริมเดินออกจากประตูไปทันทีโดยไม่รอฟังต่อ

ฟืบบบบบบบบ~~~~~

ชายผู้ยศใหญ่ที่สุด ยิ้มแล้วพูดต่อไม่สนว่าจะมีคนฟังหรือไม่แล้วก็ตาม ...

".... ถ้ามันสำเร็จ ก็คงคุ้มค่าที่จะได้ใช้งานนี่นะ ... จริงมั้ย เดลต้า .... ลูกรักของพ่อ ...."

........

...

ผ่านไปนานกว่า 20 นาที

ในที่สุด เด็กคนสุดท้ายในห้อง ก็ชักจนหมดสติไป ...

".... เด็กทุกๆคนยังมีชีวิตอยู่ค่ะ ...."

"ต่อไปจะดำเนินการ ย้ายพวกเธอเข้าสู่หลอดทดลอง ยกเว้น เพียงเดลต้าตัวหลัก ที่จะทำการนำร่างกายไปฝังเนอุรอล และ เนอุโรด ต่อไปค่ะ"

"อืม ....จัดการได้เลย"

..............

................................................

..................................................................................

..................................................................................

End Chap.0.8 ลูกรักของพ่อ