ซัมเมอร์นั้น....ฉันรักมันเข้าซะเเล้ว

บทนำ
 

        เอาหละ ให้ทายว่าตอนนี้ฉันทำอะไรอยู่ แน่นอนว่าคุณไม่รู้…ไม่มีใครรู้ ฉันกำลังกินอย่างบ้าคลั่ง ทั้งๆที่เพิ่งบอกกับพี่ชายตัวเองว่ากำลังจะลดน้ำหนักเมื่ออาทิตย์ก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายอวบๆที่อยากจะแต่งตัวสวยๆให้เหมือนกับพี่สาวตัวเองหละก็ ฉันจะกินของอร่อยๆทั้งซัมเมอร์นี้เลย มันเป็นซัมเมอร์ที่น่าเบื่อจริงๆ ใช้ชีวิตวนไปวนมา นี่หรือปิดเทอมหน้าร้อนที่ฉันรอคอย ฉันดูThe Hobbit ภาคแรกจบไปสามรอบและนี่กำลังขึ้นรอบที่สี่ น่าเบื่อจริงๆ…ถึงยังไงหนังก็ต้องมีวันจบ แต่ชีวิตฉันเนี่ยสิต้องดำเนินเรื่องต่อไปอีกเยอะ ภายใต้ปิดเทอมหน้าร้อนที่เต็มไปด้วยอากาศร้อนระอุ ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่กำลังเดือดไม่แพ้กันนั่นคือ ใจของฉันตอนนี้ทุกสิ่งมันดูแย่ ฉันปิดเทอมก็จริง แต่ ไม่มีที่เรียนนี่สิ ฉันกำลังรอผลแอดมิชชั่นซึ่งตอนนี้กำลังเข้าใจเด็กแอดของทุกปีว่าทำไมเค้าถึงเครียดกัน ฉันก็เป็นหนึ่งในเด็กน้อยเมื่อสมัยขึ้น ม.ปลายใหม่ที่อยากจะมีที่เรียนก่อนแอดมิชชั่น แหงแหละมันง่ายซะที่ไหน ฉันไม่ได้หัวดีเหมือนใครๆ และที่สำคัญคือฉันเปลี่ยนอาชีพในฝันจนถึงวินาทีสุดท้ายจริงๆ การรอผลแอดมันก็น่าหนักใจสำหรับฉัน แต่ฉันก็ปลงกับมันไปตั้งนานแล้วแต่ แม่ไม่เคยคิดจะปลงกับเรื่องนี้ ฉันรู้ว่าแม่อยากได้สิ่งที่ดีที่สุดไม่ใช่เพราะตัวฉันหรอกมั้งแต่เพราะเพื่อนที่ทำงานแม่มากกว่าจะได้อวดได้ว่าลูกฉันเก่งได้คณะดี มหาวิทยาลัยดัง แหม่ฉันเป็นเด็กที่แย่จริงๆ คิดงี้กับแม่ได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะ ฉันมีแผนสำรองไว้เสมอ ไม่ว่าฉันจะเรียนอะไรฉันก็หาเลี้ยงตัวเองได้ไม่ต้องพึ่งใคร  เอาหละบ่นมามากแล้ว และที่แย่ที่สุดในซัมเมอร์นี้ก็คืออยากจะลืมใครซักคนแต่มันลืมไม่ได้ นี่! ฉันจบม.6 แล้วนะฉันควรลืมเค้าแล้วไปหาหนุ่มหล่อหน้าใสหัวใจกุ๊กกิ๊กในมหาวิทยาลัยดีกว่า ฉันพูดกับตัวเองอย่างนี้ทุกวัน จริงๆฉันไม่เคยแอบชอบใครเกินสองเดือนด้วยซ้ำ หมอนี่ทำให้ฉันชอบมาปีนึงเต็มๆแล้วความเศร้าหมองใจของฉันก็มาถึง  ฉันเช็คไลน์  อิทราแกรม ห่วยๆทุกวัน มันเด้งตลอดแต่ฉันอ่านและ..ไม่ตอบ เป็นนิสัยที่แย่มากๆ จริงมั้ย ฉันอยากอยู่คนเดียวมากๆแบบว่าโลกส่วนตัวสูงหนะ แต่แล้วข้อความหนึ่งทำฉันสะดุดตาสุดๆแล้วความทรงจำเก่าๆดันย้อนกลับตาตีหัวของฉันแรงๆอีกครั้ง ดัง “โป๊ก” ข้อความในไลน์นั้นมีความว่า

ช็อกโกแลต  :“พี่แอล มีไรจะเม้าส์ รู้เรื่องยัง คงรู้แล้วแหละ”

ฉัน                :  “เรื่องอะไรหรอ”

ช็อกโกแลต :  “ก็พี่เอฟเค้าไปเรียนที่ตึกแล้วมีพี่มอนิ่งไปด้วยไง เค้าไปเป็นคู่”

ฉัน             :  ไปเรียนหรอด้วยกันหรอ

แล้วข้อความก็จบ จบแบบที่ฉันอยากให้จบนั่นก็คือการ กดลบข้อความนั่นออกไป ฉันไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้อิจฉาหรือว่าโกรธแต่ฉันต้องการลืมเค้าให้ได้และมันเกือบสำเร็จแล้วด้วย ฉันรู้สึกชาๆ  ฉันไม่รู้ว่ายัยน้องช็อกโกแลตต้องการอะไรด้วยซ้ำแต่ฉันจะลืมมันไปให้หมดและหาอะไรเจ๋งๆทำในช่วงซัมเมอร์สุดเซ็งนี่ซักที !