EXO AYOTA

Careless, careless. shoot anonymous, anonymous

Heartless, mindless. no one, who care about me...
 

"เสียงเพลงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา อ่า..ผมได้ยินมันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วน่ะ แต่ก็ยังไม่หายตื่นเต้นซักที"
 

"คริส!!! มาดูนี้เร็ว!" ผมหันไปมองชานยอลที่ยิ้มร่าชี้ไม้ชี้มือไปทางแฟนๆที่รอพวกเราอยู่ข้างนอก

 "คนเยอะมากเลย"
 

 "นายยังไม่ชินอีกเหรอ"ผมถามกลับ
 

 "อ่า...ก็ฉันดีใจนี้ที่มีคนมารอเราเยอะๆ"
 

 "นายนี้น่ะ ป่ะ!!ไปเตรียมตัวแสตนบายด์ข้างล่างกันเถอะ" ผมเดินนำชานยอล ชานยอลก็เกาะไล่ผมมาตามประสาของเขา

 

"ย๊าส์!!!!! ได้พักซักทีน่ะ" แบคฮยอนพูดพร้อมกระโดดลงบนเตียง
 

 "มาไทยคราวนี้ฉันคงจะได้ขี่ช้างสมใจแล้วสิน่ะ"
 

"ช้าง? เราจะได้ขี่มันด้วยเหรอ?" ชานยอลถามพร้อมกับยกน้ำเปล่าขึ้นดื่ม

"อ้าว!นี้นายไม่รู้เลยเหรอ มาไทยคราวนี้เราได้ไปเที่ยวด้วยน่ะ ที่ๆเขาว่ามีช้างชมเมืองด้วย อ๊า!!!! ฉันอยากไปจัง" 
 

"นายนี้หาข้อมูลมาดีจริงน่ะ งั้นคืนนี้นายก็หลับฝัน คิดซะว่าได้ขี่ก่อนล่ะกัน ฮ่าๆ" 
 

"นายนี้!!!" 
 

ผมนั่งดูเจ้า2คนนี้ทะเลาะกันอย่างเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว

 อา...แต่ทำไมผมต้องได้มานอนกับเจ้า2แสบนี้ด้วยก็ไม่รู้ ว่าแล้วผมก็ออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า...

 

"สา หวัด ดี ครั่บ โผม ซิ่วหมิน ครั่บ  ทุ๊กๆคน คิดถึง โผม มาย"
 

 "ฮยองพูดช้าไปน่ะ ผมว่าฮยองต้องพูดเร็วกว่านี้ โอ๊ะ!! ตุ้ยจางคริส!!!!"
 

หวงจือเทาโบกไม้ไบกมือให้ผม เขานั่งอยู่ที่ศาลาริมน้ำในสวนโรงแรมกับซิ่วหมิน เฉิน และ เลย์ 
 

"นายมาหัดฝึกพูดภาษาไทยกันไหม" ซิ่วหมินยิ้มจนตาปิดให้ผม 
 

"ไม่ล่ะ ขอผมอยู่คนเดียวแล้วกัน"
ผมเดินล่ะจากกลุ่มนั้นไปเรื่อยๆในสวนของโรงแรม โรงแรมที่ผมมาพักที่นี้ไม่ใช่ที่กรุงเทพฯเหมือนที่ผ่านมา เพราะ
เรามีถ่ายรายการนอกสถานที่ วันนี้เรามาพักกันที่จังหวัดหนึ่งๆในประเทศไทยผมลองหาข้อมูลคราวๆว่าจังหวัดนี้เป็นจังหวัดที่เคยเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยมาก่อน ผมรู้สึกแปลกๆเหมือนกันที่มาพักในโรงแรมนี้ มันไม่น่าจะเรียกว่าโรงแรมด้วยซ้ำสิ มันตกแต่งไปด้วยศิลปะแบบไทย ที่พักของเราเป็นเหมือนบ้านที่ทำด้วยไม้แกะสลักอย่างสวยงาม แวดล้อมไปด้วยสวนที่ตกแต่งกลิ่นอายป่าดงดิบยังไงก็ไม่รู้ ทำไมพวกเขาถึงไม่ให้พวกผมพักโรงแรมแบบปกติน่ะ บรึ้อ!!~

  มั๊บ!!! 
 

"เห้ย!!!" ผมตะโกนด้วยความตกใจเมื่อมีอะไรไม่รู้ว่าเกาะหลัง พร้อมกับหันหลังไปถีบ 
 

"โอ้ย!!!! ทำไมตุ้ยจางต้องทำกับพี่แบบนี้ด้วย!?!?"
ผมหันไปหาต้นเสียง เห้ย!ล่ามคนไทยของผม ผมรีบไปผยุงร่างเขาขึ้นมา
 

 "ขะ ขะ ขอโทษ คะ ครับ ผะ ผม นึกว่าเป็นอะไรไม่รู้มาเกาะ"
 

 "ไม่เป็นไรหรอก พี่เข้าใจ"
ผมมองดูพี่เอก ล่ามคนไทยคนใหม่ที่กำลังกุมท้องตัวเองอยู่ พี่เอกเป็นผู้ชายร่างสมส่วน เข้าขั้นหุ่นดีเลยล่ะ นอกจากพี่เขาจะหน้าตาดีแล้วเขายังพูดได้ถึง4ภาษาคือ ไทย จีน เกาหลี และ อังกฤษ "พี่ไม่เป็นไรแน่น่ะครับ" ผมถามด้วยภาษาอังกฤษไปด้วยน้ำเสียงสุภาพ
 

"พี่แค่จุกนิดหน่อยน๊า ว่าแต่นายมาเดินอะไรคนเดียวแถวนี้ ไม่กลัวหรอกเหรอ" 
 

คำถามของพี่เอกทำให้ผมแปลกใจเล็กน้อย 
 

"ทำไมหล่ะครับนี้มันก็แค่สวนธรรมดา แล้วก็อยู่ในโรงแรมด้วย"
 

"จริงๆที่นี้ ไม่ใช่โรงแรกหรอก ที่นี้อ่ะเป็นบ้านเก่าของตระกูลพี่มาตั้งแต่สมัยโบราณนานมาแล้ว"
 

"ห๊า?!?! ทำไมถึงให้พวกเรามาพักที่บ้านของพี่หล่ะครับ โรงแรมแถวนี้ไม่มีเหรอ" 
 

พี่เอกยิ้มแล้วตอบผมมาว่า"มันคงเป็นโชคชะตามั้งที่กำหนดให้นายมาพักที่นี้"
 

คำตอบนั้นทำให้ผมงง "อ่า...นายอยากฟังเกี่ยวกับเรื่องที่นี้ไหม" ยังไม่ทันที่ผมจะหายงงก็พลันได้คำถามใหม่มาพอดี 
 

"ฟังก็ได้ครับ"
ผมตอบไปด้วยสีหน้าที่ยังคงงงๆอยู่พร้อมกับเดินตามพี่เอกไปเรื่อยๆ
............





อ่า....เพิ่งหัดแต่ง ชอบไม่ชอบยังไงคอมเม้นได้น่ะค่ะ 

Exo