ความรักของฉันที่น่าเศร้า

เนื้อเรื่อง

ความรัก

นิยามรักของใครหลายๆคนก็คงจะแตกต่างกันออกไป  แต่ สำหรับฉันมันคงหมายถึงโอลิโอ้ เพราะถ้าเราไม่บิดแล้วชิมเนื้อครีมข้างใน เราจะรู้ได้ยังงัยว่าครีมนั้นรสชาติเป็นอย่างไร แต่นั้นคงเป็นเมื่อก่อนแต่ตอนนี้นิยามความรักของฉันคงเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนจากความรักแบบการกินโอลิโอ้ มาเป็นการเดินแบบเข็มนาฬิกาสะมากกว่าเพราะความรักแบบนาฬิกาไม่มีการย้อมกลับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปสู่อดีตทึ่ผ่านมาแล้วได้ เราก็ทำได้แค่เพียงปล่อยเวลาให้มันผ่านแล้วผ่านไป ไม่ว่ามันจะเป็นอดีตที่แสนจะเจ็บปวดเท่าไรเราก็ไม่สามารถหยุดรั้งวันเวลาได้ เหมือนเข็มนาฬิกาที่ไม่มีวันเดินถอยหลัง ยกเว้นแต่วันที่มันเสีย ซึ้งวันนั้นอาจเป็นวันที่เราคงต้องเปลี่ยนนาฬิกาเป็นเรือนใหม่เลยก็ได้ แต่บางทีนาฬิกาเรือนนั้นอาจจะแค่ถ่านหมดแต่ตอนนั้นเราก็คงที่จะหาซื้อถ่านมา ใส่ให้มันใหม่แต่เราก็คงจะต้องเสียเวลาตั้งเวลาใหม่หมดเพราะเวลาในโลกนี้ไม่ มีวันหยุดอยู่กับที่ วันเวลาล้วนเดินไปอย่างไม่มีวันหยุดไม่มีแม้แต่การที่จะหยุดรอใครบางคนที่ ต้องการให้รอเค้าสักหน่อยเพียงแค่หนึ่งนาทีหรือหนึ่งวินาทีก็ไม่สามารถหยุด รอได้มันก็ทำได้แค่ปล่อยให้ผ่านไปทิ้งใครบางคนไว้ข้างหลังที่แม้จะพยายาม วิ่งตามแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะสามารถวิ่งตามเวลาได้ทันก็คงทำได้แค่ เพียงปล่อยมันให้ผ่านไป และเพียงแต่รอรอให้เข็มนาฬิกาเดินหมุนเวียนกลับมาที่เก่าที่ที่มันเคยเดิน ผ่านมาแล้วมันก็คงต้องเดินผ่านไปไม่แม้แต่ที่จะหยุดรอใครที่มันเดินจากมาไม่ แม้แต่ที่จะรอให้เค้าวิ่งตามมาให้ทันทันที่สองคนจะเดินร่วมทางกันไปไปพร้อมๆ กันอย่างมีความสุขเหมือนกับฉันที่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปไม่สามารถที่จะ วิ่งตามเค้าให้ทันเพราะเค้าไปยังที่ไกลแสนไกลไกลเกินกว่าที่เราจะสามารถตาม ไปถึงแต่ถึงตามไปได้ก็ไม่แน่ว่าความสัมพันธ์จะคงเดิมหรือเปล่าหรือกาลเวลา เปลี่ยนไปคนเราก็คงจะเปลี่ยนตามไปด้วยแล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้นสิ่งที่เรา วิ่งตามแทบตายมันเพื่ออะไรกันละมันจะมีประโยชน์อะไรที่เราทำลงไปแล้วกับการ ที่เราต้องทนรอกับความหวังลมๆแล้งๆแค่เพียงที่จะรอคอยใครบางคนที่จากมาแล้ว จากไปอย่างไม่คิดที่จะย้อนกลับมาหาเรา เราจะทำไปเพื่ออะไร แต่อย่างว่าละนะความรักมักทำให้คนตาบอดหน้ามืดตามัว เห็นผิดเป็นชอบเมื่อรักไปแล้วก็คงยากที่จะตัดใจจากใครคนนั้นที่เรารักมาก มากกว่าใครๆกาลเวลาคงเป็นสิ่งเดียวที่จะเยียวยาหัวใจให้พร้อมที่จะลืมและ เปิดรับความรักจากใครคนอื้นบาง ใครที่มีความรักให้เราและพร้อมที่จะหยุดรอเพื่อให้เราและเค้าเดินไปด้วยกัน ไปพร้อมๆกันอย่างมีความสุข แต่สำหรับฉันในตอนนี้มันคงเป็นเรื่องยากสักนิดหรือไม่นิดนะมันคงยากมากเลย มากกว่าเพราะเวลาไม่อาจจะเยียวยาหัวใจของฉันได้ถ้าทำได้เวลา 2 ปีที่ผ่านมาแล้วผ่านไปอย่างรวดเร็วนี้ฉันคงทำใจได้แล้วแต่ตอนนี้นะที่ตรงนี้ ฉันยังคงไม่ลืมความรักครั้งนั้นที่ฉันจะจำไปจนวันตายไม่มีวันลืมได้ลงไม่มี วันที่จะลืม เพราะเป็นความรักที่ฉันทุ่มเททั้งหัวใจแล้วผลออกมากลับเป็นหัวใจฉันทั้งดวง ที่แตกสลายไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้แล้วทำไมมันต้องขึ้นกับฉันความรัก ที่คิดว่าคงเป็นรักที่ยาวนานแต่กลับเป็นเพียงเวลาสั้นๆที่ไม่มีวันลืมได้ลง เป็นความรักที่ไม่น่าจดจำแต่ทำไมถึงไม่ลืม ทำไมไม่ลืมสักทีไม่สามารถลืมหน้าของคนคนนั้นได้ไม่ลืมเรื่องราวต่างๆที่เกิด ขึ้นไม่ลืมแม้แต่วินาทีสุดท้ายก่อนจากกันแล้วทำไมยังฝันถึงแต่เรื่องนั้น อยู่บ่อยๆทำไมไม่ลืมมันให้หมดทำไมทำไม.........เสียน้ำตามาตั้งเท่าไรแล้ว แต่พอนึกถึงน้ำตามันก็พาลจะไหลห้ามตัวเองแล้วว่าไม่ไห้คิดถึงแต่ทำไม่ไม่รับ รู้สักทีห้ามไม่ไห้อ่อนแอไม่ขี้แยเหมือนเด็กๆแต่มันก็ไม่สำเร็จยังคงมา นั้งร้องไห้อยู่บ่อยๆแค่ฟังเพลงเศร้าๆหรือนั้งเหงาๆคนเดียวแค่นั้นเอง เราอยู่ตัวคนเดียวได้ไม่เห็นเป็นไรเลยไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้ไม่เป็นไรสัก หน่อยเรายังเป็นคนเดิมคนที่เข็มแข็งคนที่สามารถลุกขึ้นมาอาละวาดได้แต่ตอน นี้ทำไมกลับทำไม่ได้แค่เค้าคนเดียวทำไมถึงมีอำนาจกับเราขนาดนี้ทำไม ทำไมเราไม่ลืมๆๆมันไปทำไมละใครบอกเราหน่อยได้ไหม ว่าคนที่ถูกเพื่อนสนิทแยกแฟนนี้มันเจ็บมากไมแล้วเมื่อไหร่จะหายสักทีเมื่อ ไหร่จะทำใจได้เมื่อไหร่จะลืมเรื่องร้ายๆสักทีเมื่อไหร่กันเมื่อไหร่........ ...เราจะหายจากอาการแบบนี้เมื่อไหร่ที่เราจะนอนหลับฝันดีไม่มีอะไรมาทำไห้ นอนไม่หลับไม่ต้องมานั้งร้องไห้ไม่ต้องมาทนทรมานอยู่อย่างนี้เมื่อไหร่เล่า เมื่อไหร่เราทนจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้วเมื่อไหร่กันบอกสิว่าเมื่อไหร่......... ..............................แต่บางทีอาจจะไม่มีวันที่เราจะหายขาดจากโรค นี้ก็ได้แต่เราจะพยายามนะเราจะพยายามรักษาตัวเองเราจะไม่มานั้งเสียใจไม่มา นั้งร้องไห้ไห้กับเรื่องที่ผ่านไปแล้วเราจะพยายามลุกขึ้นสู่กับอดีตที่เจ็บ ปวดเราจะเก็บมันไว้เป็นความทรงจำที่แม้จะไม่ค่อยดีแต่มันก็คงสอนอะไรหลายๆ อย่างกับเรามากมายเลยเราจะพยายามนะเราจะพยายามทำให้ได้เราจะไม่อ่อนแอ และสักวันหนึ่งวันที่เราหายขาดจากความทรงจำนี้เราคงจะมีความรักใหม่ที่ดี กว่าเดิมสักวันหนึ่งเราคงจะลืมมันได้............................................................

                       จากใครบางคนที่เจ็บปวดเพราะความรัก

น้ำตาที่ร่วงโรย  เมื่อไหร่นะ ที่มันจะจางหายไปจากฉันเสียที