กับดักซ่อนรัก

กำลังแต่งเรื่องนี้ค่ะ ถ้าใกล้จบแล้วจะเอามาทยอยให้อ่านกันนะคะ 

เมดิสันจ้องมองใบหน้าที่คล้ายจะร้องไห้แต่ก็ยังไม่มีน้ำตาสักหยด ทั้งยังอดกลั้นเอาไว้ ด้วยหัวใจที่เต้นรัว เปรียบเสมือนภาพตรงหน้านั้นเป็นของสวยงาม ปรารถนาที่จะได้ดูอีกครั้ง

มาริสานั่งบีบมือตัวเองอยู่ตรงหน้าเอดิสัน หลังเรียนจบก็ถูกเรียกตัวมาสอบความรู้ที่พึ่งเรียนไปตัวต่อตัวกับเขาในห้องทำงาน แต่พอผ่านคำถามที่เจ็ดเธอก็เริ่มตอบไม่ได้

"ผมจะให้คุณไปทบทวน แล้วพรุ่งนี้มาตอบ"

"ขะขอบคุณค่ะ"

มาริสาพยักหน้าหงึกแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องนัยน์ตาแดงกำ แต่ก็โล่งใจ และเสียดายให้กับความตื่นเต้นที่โดนกดดัน กายสาวหันเข้ากับประตูแตะนิ้วบนริมฝีปากเบาๆ แล้วยิ้มอมยิ้ม

อยากถูกดุบ้างจังเลย

ภายใต้ฝักบัว น้ำเย็นไม่สามารถลดอุณหภูมิของร่างกายที่ร้อนดังไฟ เมดิสันพยายามอดกลั้นความต้องการของตัวเอง ทั้งที่สมองเฝ้าแต่คิดถึงใบหน้าเปื้อนน้ำตาของมาริสาขณะที่ตอบแบบทดสอบของเขาไม่ได้

"อ่าส์ โอ้วว"

ใบหน้าหล่อเหลากัดปากด้วยความเสียวซ่านยามนึกถึงใบหน้าร้องไหนั้นแล้วจินตนาการถึงสีหน้าตื่นตระหนก ยิ่งทำให้อารมณ์ร้อนแรงพุ่งสูงส่งผลให้มือที่กอบกุมเร่งมากขึ้น

เมดิสันสาวชักแท่งรักที่พ่นพิษออกมาเบา ๆ แก่นกายกระตุกแกร็งก่อนจะถูกปล่อย รอยยิ้มร้ายประดับบนปากได้รูป

"เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก"

การใช้รูปร่างสมบูรณ์แบบเดินออกจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูที่หยิบขึ้นมาซับผมเปียกชุ่ม กดต่อสายหาเลขาให้เพิ่มบทเรียนมาริสาให้ยากกว่านี้อีก