ชายาข้าร้าย - นิยาย ชายาข้าร้าย : Dek-D.com - Writer
×

    ชายาข้าร้าย

    เขาแกล้ง เธอร้าย คู่สมน้ำสมเนื้อ

    ผู้เข้าชมรวม

    765

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    18

    ผู้เข้าชมรวม


    765

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    3
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  6 เม.ย. 66 / 08:51 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูรายการอีบุ๊กทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ศาลากลางสระบัว ท่าเทียบเรือขนาดใหญ่ด้านหน้าตำหนักส่วนตัวของพระชายาผู้งดงาม เปี่ยมไปด้วยความสามารถรอบด้าน สมน้ำสมเนื้อกับท่านอ๋องที่ฉลาดหลักแหลม หมายแต่จะหาวิธีทดสอบความสามารถของชายา แต่ละวิธีนั่นทำเอาบ่าวข้างกายอกสั่นขวัญหนี ทว่าเขาเป็นผู้ชำนาญเรื่องพิษ ไม่ก่อให้เกิดอันตรายกับหญิงที่ตนรัก

    สายลมพัดเย็นสบายเมื่อฤดูหนาวใกล้มาเยือน เมฆบนท้องมีมากกว่าปกติ อีกทั้งต้นไม้ใกล้ ๆ ยังเป็นใจส่งกลิ่นหอมลอยอบอวล พลอยทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

    “น้ำชานี้ของใครหรือ”

    เสียงใสกังวานถามขณะขยับข้อมือวาดปลายพู่กัน ริมฝีปากสีแดงสดอมยิ้มหวานเมื่อเห็นภาพที่เป็นรูปเป็นร่าง กลอนไพเราะถูกเขียนข้าง ๆ ชายรูปงามกำลังยืนมองเหล่าหมู่ปลากลางสะพานหิน สายตาและสีหน้าอ่อนโยนจับใจ สถานที่พิเศษ ท่ามกลางสายตาชื่นชมจากข้ารับใช้ข้างกาย และอาจารย์ผู้สอน

    “ท่านอ๋องเพคะ” สาวใช้ตอบอย่างนุ่มนวลย่อกายขยับถอยห่าง

    สายตาคู่คมแหลมเปรยตามองปลอกเล็มเงินลวดลายงดงาม ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวที่จับกายกขึ้นรินน้ำชาลงบนถ้วย และใช้ปลอกเล็บเงินแตะบนผิวน้ำชา ก่อนที่มันจะเปลี่ยนสีเป็นดำเพียงเล็กน้อย ปลอกเล็บเปื้อนยาพิษ

    “หม่อมฉันไม่ทราบจริง ๆ เพคะ ว่าน้ำชานี้มียาพิษผสมอยู่” สาวใช้นางผู้นั้นก้มลงคุกเข่า ร่ำร้องปฏิเสธเป็นพัลวัน

    “เจ้ามาใหม่หรือ” ดวงหน้าเรียวรูปไข่ ขาวเนียน มองสาวใช้ที่กำลังร้องไห้พูมฟายเล็กน้อยแล้วหันกลับไปสนใจภาพวาดต่อ

    “เพคะ เพิ่งมาเมื่อวาน ได้โปรดอย่าลงโทษหม่อมฉันเลยเพคะ”

    “แล้วไปเถอะ เจี้ยนซื่อ ต่อไปสอนคนใหม่ด้วย ส่วนน้ำชานี้ เอาไปทิ้ง” คำสั่งไม่ทุกข์ร้อนหลังได้เจอพิษในน้ำชา เหมือนเป็นเรื่องปรกติ

    “พระชายาจะไปไหนหรือเพคะ” นางในคนสนิทข้างกายถาม

    “ข้าอยากทำขนมให้ท่านพี่ชิม ตอบแทนน้ำชา” น้ำเสียงช่างไพเราะและสายตาจริงจังนั่นอาจทำให้คนเชื่อว่าไม่มีอะไรแอบแฝง หากไม่ได้เห็นรอยยิ้มมาดร้าย ร่างอรชรเดินออกจากศาลาตามด้วยสาวใช้

    “การประลองเริ่มแล้ว” เสียงบ่าวรับใช้ข้างกายพูดขึ้นหลังแอบมองอยู่นาน ช่วงเวลานี้เป็นสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่าดูกายกรรมโชว์เสียอีก

    “เจ้าว่าใครจะชนะ”

    “แน่นอนว่าเป็นท่านอ๋อง” นางบอกด้วยความมั่นใจ

    “แต่ข้าว่าไม่ใช่ เจ้าเคยเห็นท่านอ๋อง ชนะพระชายาสักครั้งหรือ” ทว่าชายคนเดิมบอกอย่างไม่เห็นด้วย

    “จริงสิ!

    “พวกเจ้าไปทำงานได้แล้ว อย่ายุ่งเรื่องเจ้านาย” เด็ก ๆ ในห้องครัวถูกทัพทีเคาะศีรษะเบา ๆ จนทั้งสามรีบวิ่งกลับไปทำงานตนเอง



    ****ชี้แจงเรื่องคำศัพท์ เรื่องนี้จะไม่ใช้คำศัพท์นะคะ อาจมีบ้างแต่ไม่เยอะ ถ้าผิดพลาด หรืออยากให้คำชี้แนะ จัดมาได้เลยค่ะ ยินดีปรับแก้ไขค่ะ และนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติขึ้นไม่ได้อิงประวัติศาสตร์จีนแต่อย่างใด  บางท่านอาจมองไม่สมเหตุสมผล ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

    ขอบคุณค่ะ

    --กรุณาใช้ถ้อยคำสุภาพกับนักเขียนและนักอ่านท่านอื่นด้วยนะคะ--

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น