ชายาข้าร้าย
เขาแกล้ง เธอร้าย คู่สมน้ำสมเนื้อ
ผู้เข้าชมรวม
820
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ศาลากลางสระบัว
ท่าเทียบเรือขนาดใหญ่ด้านหน้าตำหนักส่วนตัวของพระชายาผู้งดงาม
เปี่ยมไปด้วยความสามารถรอบด้าน สมน้ำสมเนื้อกับท่านอ๋องที่ฉลาดหลักแหลม
หมายแต่จะหาวิธีทดสอบความสามารถของชายา
แต่ละวิธีนั่นทำเอาบ่าวข้างกายอกสั่นขวัญหนี ทว่าเขาเป็นผู้ชำนาญเรื่องพิษ
ไม่ก่อให้เกิดอันตรายกับหญิงที่ตนรัก
สายลมพัดเย็นสบายเมื่อฤดูหนาวใกล้มาเยือน
เมฆบนท้องมีมากกว่าปกติ อีกทั้งต้นไม้ใกล้ ๆ ยังเป็นใจส่งกลิ่นหอมลอยอบอวล
พลอยทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
“น้ำชานี้ของใครหรือ”
เสียงใสกังวานถามขณะขยับข้อมือวาดปลายพู่กัน
ริมฝีปากสีแดงสดอมยิ้มหวานเมื่อเห็นภาพที่เป็นรูปเป็นร่าง กลอนไพเราะถูกเขียนข้าง
ๆ ชายรูปงามกำลังยืนมองเหล่าหมู่ปลากลางสะพานหิน สายตาและสีหน้าอ่อนโยนจับใจ สถานที่พิเศษ ท่ามกลางสายตาชื่นชมจากข้ารับใช้ข้างกาย
และอาจารย์ผู้สอน
“ท่านอ๋องเพคะ”
สาวใช้ตอบอย่างนุ่มนวลย่อกายขยับถอยห่าง
สายตาคู่คมแหลมเปรยตามองปลอกเล็มเงินลวดลายงดงาม
ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวที่จับกายกขึ้นรินน้ำชาลงบนถ้วย และใช้ปลอกเล็บเงินแตะบนผิวน้ำชา
ก่อนที่มันจะเปลี่ยนสีเป็นดำเพียงเล็กน้อย ปลอกเล็บเปื้อนยาพิษ
“หม่อมฉันไม่ทราบจริง ๆ เพคะ
ว่าน้ำชานี้มียาพิษผสมอยู่” สาวใช้นางผู้นั้นก้มลงคุกเข่า ร่ำร้องปฏิเสธเป็นพัลวัน
“เจ้ามาใหม่หรือ” ดวงหน้าเรียวรูปไข่ ขาวเนียน
มองสาวใช้ที่กำลังร้องไห้พูมฟายเล็กน้อยแล้วหันกลับไปสนใจภาพวาดต่อ
“เพคะ เพิ่งมาเมื่อวาน ได้โปรดอย่าลงโทษหม่อมฉันเลยเพคะ”
“แล้วไปเถอะ เจี้ยนซื่อ ต่อไปสอนคนใหม่ด้วย ส่วนน้ำชานี้
เอาไปทิ้ง” คำสั่งไม่ทุกข์ร้อนหลังได้เจอพิษในน้ำชา เหมือนเป็นเรื่องปรกติ
“พระชายาจะไปไหนหรือเพคะ” นางในคนสนิทข้างกายถาม
“ข้าอยากทำขนมให้ท่านพี่ชิม ตอบแทนน้ำชา”
น้ำเสียงช่างไพเราะและสายตาจริงจังนั่นอาจทำให้คนเชื่อว่าไม่มีอะไรแอบแฝง
หากไม่ได้เห็นรอยยิ้มมาดร้าย ร่างอรชรเดินออกจากศาลาตามด้วยสาวใช้
“การประลองเริ่มแล้ว”
เสียงบ่าวรับใช้ข้างกายพูดขึ้นหลังแอบมองอยู่นาน
ช่วงเวลานี้เป็นสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่าดูกายกรรมโชว์เสียอีก
“เจ้าว่าใครจะชนะ”
“แน่นอนว่าเป็นท่านอ๋อง” นางบอกด้วยความมั่นใจ
“แต่ข้าว่าไม่ใช่ เจ้าเคยเห็นท่านอ๋อง
ชนะพระชายาสักครั้งหรือ” ทว่าชายคนเดิมบอกอย่างไม่เห็นด้วย
“จริงสิ!”
“พวกเจ้าไปทำงานได้แล้ว อย่ายุ่งเรื่องเจ้านาย”
เด็ก ๆ ในห้องครัวถูกทัพทีเคาะศีรษะเบา ๆ จนทั้งสามรีบวิ่งกลับไปทำงานตนเอง
****ชี้แจงเรื่องคำศัพท์ เรื่องนี้จะไม่ใช้คำศัพท์นะคะ อาจมีบ้างแต่ไม่เยอะ ถ้าผิดพลาด หรืออยากให้คำชี้แนะ จัดมาได้เลยค่ะ ยินดีปรับแก้ไขค่ะ และนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติขึ้นไม่ได้อิงประวัติศาสตร์จีนแต่อย่างใด บางท่านอาจมองไม่สมเหตุสมผล ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
--กรุณาใช้ถ้อยคำสุภาพกับนักเขียนและนักอ่านท่านอื่นด้วยนะคะ--
ผลงานอื่นๆ ของ ซูฝ่า ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ซูฝ่า
ความคิดเห็น