SUGAR DADDY♡♡♡MarkBam อย่าบอกเธอนะว่าผมแอบชอบ

ผมรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างขยับไปมาบนตัวผม แถมยังส่งเสียงหัวเราะคิกคักอีก ฮึ่มม ผมพลิกตัวไปอีกฝั่งด้วยความรำคาญนิดหน่อย 

"แด๊ดดี๊~"

แปะ ฟึ่บบบ

"แด๊ดดี๊.."

ผมสะบัดหน้าไปมา เมื่อเจ้าก้อนเริ่มเอาอะไรมาขีดๆบนแก้มผม มันมาพร้อมกับเสียงใสๆ ที่ดังใกล้กับหูของผม ผมเบี่ยงตัวหลบ แต่เจ้าก้อนก็ยังขยับตามมาอยู่ดี 

สวบ

ผมรู้สึกถึงอะไรหนักๆกดลงมาบนท้อง ผมจับมันขึ้นมาให้ลอยขึ้นอยู่ในระดับสายตา ผมลืมตาขึ้นมามองตัวปัญหาที่ทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมาทั้งที่ยังไม่อยากจะตื่น และผมก็ต้องเบิกตากว้าง เจ้าก้อนที่ทำให้ผมหงุดหงิดตั้งแต่แรกเป็นเด็กตัวเล็กกำลังมองผมตาแป๋ว ความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นตั้งแต่แรกกลายเป็นความสงสัยทันที 

เด็กที่ไหนวะ หลานไอ้แจ็คสันมันหรือไง ผมเคยได้ยินมันเล่าอยู่บ่อยๆว่ามันมีหลาน แต่ก็ไม่ได้พามาเล่นกับผมหรอก มันรู้ว่าผมเกลียดเด็กจะตาย ไม่รู้ว่าวันนี้มันคิดอะไรอยู่ถึงได้พาเจ้าก้อนมาป่วนผมแต่เช้าเนี่ยะ ผมอุ้มเจ้าก้อนออกมาข้างนอก เด็กนี่มันน่ารำคาญแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าระหว่างทางที่เดินออกมา ไอ้เด็กนี่ก็เล่นหัวผมไม่หยุด แถมยังหัวเราะคิกคักอีกต่างหาก ถ้าไม่ติดว่าเป็นหลานไอ้แจ็คสันมันนะ ผมจะโยนเจ้าก้อนนี่ลงหน้าต่างไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ฮึ่ยย ถึงผมจะเป็นคนน่ารักสดใสไม่ทำร้ายใคร><

แต่กับเด็กดื้อแบบนี้ผมก็ต้องจัดการสักหน่อยแล้วล่ะ

แจ็คสันมันหายไปไหนกันนะ อย่าให้ผมหาตัวเจอแล้วกัน ผมกระทืบมันแน่ เอาหลานมาป่วนถึงห้องผมขนาดนี้ ผมคงต้องจัดชุดใหญ่ให้แล้วล่ะ

"แด๊ดดี๊ คิกคิก"

นั่นยังไม่หยุดหัวเราะอีก สนุกมาใช่ไหมล่ะ แต่ผมไม่สนุกด้วยโว้ยย หงุดหงิดจะตายอยู่แล้ว ผมเดินไปวางเจ้าก้อนลงบนโซฟา ก่อนจะเดินเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ และผมก็ต้องชะงักค้างไว้อยู่แบบนั้น ผมรู้แล้วล่ะว่าทำไมไอ้ตัวแสบถึงหัวเราะผมไม่หยุด ตอนนี้หน้าผมเต็มไปด้วยรอยเมจิกสีดำที่ขีดโดยเจ้าก้อนตัวเมื่อกี้ บนคิ้วผมมีรอยเมจิกสีดำหนาๆ ตรงแก้มก็มีจุดกลมๆวงใหญ่อยู่ทั้งสองข้าง ส่วนที่คางไม่ต้องพูดถึง มันกลายเป็นสีดำไปถึงคอเลย ผมจัดการหยิบโฟมล้างหน้ามาถูออกจนหน้าช้ำไปหมด

พอจัดการกับหน้าตัวเองเสร็จ ผมก็เดินออกไปหาเจ้าก้อนที่วางทิ้งไว้บนโซฟา แต่เดี๋ยวนะ หายไปไหนวะเนี่ยะ ผมขยี้หัวตัวเองไปมา คงไม่ไปป่วนบ้านผมต่อใช่ไหม ผมเดินหาตัวเล็กไปทั่วห้อง เหมือนผมได้ยินเสียงเด็กดังมาจากในครัว ผมเดินตามเสียงนั้นเข้าไปจนเจอเจ้าก้อนที่มีผู้หญิงตัวเล็กกำลังหันหลังอุ้มไว้อยู่ นิ้วป้อมๆของเด็กตัวเล็กชี้มาที่ผม พร้อมกับหัวเราะ

"หม่ามี๊~"

"แด๊ดดี๊ คิกคิก"

ผมยืนกอดอกทำหน้าบึ้งใส่ ก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น เหมือนในห้องครัวจะมีหน้าต่างอยู่หลายบานทำให้แสงสาดเข้ามาในห้องเต็มๆ ผมพยายามหรี่ตามองหน้าเธอให้ชัด แต่ก็ยังเห็นแค่ภาพลางๆ

"ใครคือแด๊ดดี๊ ฉันไม่ใช่แด๊ดดี๊สักหน่อย"

ผู้หญิงคนนั้นหันมาหาผมพร้อมกับยิ้มให้

"ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ นายคือแด๊ดดี๊ ส่วนฉันคือหม่ามี๊ และเด็กคนนี้คือลูกของเรา"

เจ้าก้อนหันมามองผมสลับกับเธอคนนั้นพร้อมกับหัวเราะอีกรอบ 

นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ยะ0[]0 บอกผมทีว่าผมแค่ฝันไป!! โฮกกกกกกกก