คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 คนเดียว (พระจันทร์เต็มดวงครั้งที่ 1)
บทที่ 7
คนเดียว (พระจันทร์เต็มดวงครั้งที่ 1)
ฉันตื่นมาก็เกือบจะทุ่มนึงได้สงสัยจะหลับไปเพราะว่ากินยาเข้าไปแน่เลย แต่ตื่นมายังไม่เห็นนายฟินิกซ์ เห็นแต่โน้ตที่แปะเอาไว้แถมยังมีผ้าห่มมาห่มให้ด้วย
‘To…Miso’
ฉันกลับบ้านก่อนนะ ^^ เห็นว่าเธอยังไม่ตื่น
เลยไม่อยากกวนน่ะ ^^ อ้อ! อย่าลืมกินข้าว
ต้มฝีมือฉันด้วยนะ กินยาด้วยล่ะ ^______^
‘Fheonix’
จู่ๆพออ่านข้อความนั้นก็ยิ้มขึ้นมาซะงั้น >____< / อ๊าก..ทำไมฉันต้องยิ้มด้วยเนี่ย!! ฉันเดินไปเปิดหม้อที่ตั้งอยู่บนเตาก็มีข้าวต้มฝีมือนายฟินิกซ์จริงๆด้วย (เขาทำอาหารเป็นมากกว่าฉันซะอีกนะเทียบกับฉันน่ะ)
5 นาทีผ่านไป....
ฉันกินข้าวต้มนั่นจนหมดเพราะว่ามันอร่อยหรือว่าฉันหิวฟะ =O=;; แต่ก็นะไหนๆก็หมดไปแล้วอ่ะ ทำไงได้
♬
กริ๊ง กริ๊ง….~~ ♬
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”
(ฮัลโหล มีโซหรอลูก ^__^/) เสียงแม่ฉันนั่นเอง ร่าเริงมากๆค่ะ -*-
“ค่ะแม่”
(ลูกสบายดีมั๊ย? แล้วพี่เลย์สบายดีมั๊ย? แล้วพี่เขาเปลี่ยนไปมากมั๊ย? แล้ว...!@#$%^&*..) แม่ฉันถามคำถามไฟแล่บ ฉันล่ะตอบไม่ทัน แต่ล่ะคำถามก็ถามแต่พี่เลย์ =O=;;
“สบายดีค่ะ ทั้งหนูแล้วก็พี่เลย์”
(แล้ว...)
“พี่เขาก็หล่อขึ้นค่ะ” ฉันพูดต่อ เพราะรู้ว่าแม่ฉันแล้วถามเกี่ยวกับพี่เลย์อีกแน่ -*-
(หรอจ๊ะ ^___^)
“แล้วพ่อกับแม่ล่ะคะ?”
(สบายดีจ้ะ แต่ที่นี่ร้อนไปหน่อยนะตอนแรกแม่ร้อนจนอยากจะอยู่แต่ในห้องน้ำ แต่ตอนนี้ชินแล้วล่ะ ^^/ )
“แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่หรอคะ?”
(ยังไม่รู้เลยจ้ะ เพราะว่าพ่อเราต้องคุยเรื่องธุรกิจกับไม้นำเข้าอีกจ้ะ ^^) อียิปต์มันมีต้นอย่างอื่นนอกจากกระบองเพชรด้วยเรอะ?? -*-
“หรอคะ”
(จ้ะ ถ้าเสร็จธุระแล้ว แม่กับพ่อคงจะขออยู่เที่ยวที่นี่อีกซักสองสามอาทิตย์ด้วยนะจ้ะ ^^) แล้วฉันล่ะ?! แม่ฉันคงจะเชื่อเรื่องผ้าพันมัมมี่ทองคำนั่นจริงๆสินะ -_____-;;
“...”
(ลูกสบายดี แม่ก็โล่งอก อ้อ! ดูแลตัวแลตัวเองด้วยนะลูกไปโรงเรียนอย่าลืมเสื้อกันหนาวล่ะ ^0^/)
“เอ่อ..แม่คะ เกาหลีฤดูร้อนค่ะ = =;;”
(อ้าว! แม่ลืมไป พอดีว่าที่นี่ตอนกลางคืนมันหนาวมากจนแม่คิดว่าเป็นฤดูหนาวน่ะจ้ะ ^^) มันคนละทวีปเลยล่ะค่ะแม่ -0-//
“อ่าค่ะ ^^”
(ดูแลตัวเองด้วยนะลูก บายจ้ะ ^0^/) บ่อยแล้วสินะที่ฉันจะต้องคุยกับครอบครัวทางโทรศัพท์ เพราะว่าที่บ้านฉันเปิดธุรกิจที่เกี่ยวกับการนำเข้าเฟอร์นิเจอร์ ผลิตอะไรทำนองนี้ พ่อกับแม่ฉันเลยต้องไปคุยธุรกิจที่ประเทศโน้นประเทศนี้ตลอด...จนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ขนาดตอนนั้นฉันอายุประมาณเจ็ดขวบพ่อแม่ฉันก็ฝากฉันไว้กับคุณป้าโซยอง เพราะว่าไม่อยากให้ฉันไปเพราะว่ามันไกลเดี๋ยวจะลำบาก - -* จนบางครั้งฉันก็คิดว่าฉันเองเป็นลูกคุณป้าโซยองไปแล้วเหมือนกัน จะว่าไปพ่อกับแม่ฉันไปต่างประเทศกลับมาทีไรก็มีของที่ระลึกจากประเทศนู้นประเทศตลอด ^^/ บางทีฉันว่าคราวนี้อาจจะได้ฝาโลง(จำลอง)ของฟาโรห์แห่งอียิปต์มาเป็นของที่ระลึกก็ได้นะ ใครจะไปรู้ล่ะ อิอิ ^^
2 วันต่อมา...
วันนี้ฉันมาโรงเรียนคนเดียว เช้าวันนี้ฉันยังไม่เห็นยังไม่เห็นนายฟินิกซ์เลย -0-* หายไปไหนของเขากันนะ(แล้วทำไมฉันต้องถามถึงหมอนี่ด้วยเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ?! -*-) ไชนีสก็ยังไม่มา.. วันนี้ไชนีสมาสายเรอะ!?เป็นไปไม่ได้อ่ะ ถ้ายัยไชนีสมาสายวันนั้นน้ำท่วมโรงเรียนแล้วล่ะ -0-/ เพราะว่าตั้งแต่ฉันเป็นเพื่อนกับไชนีส ยัยนั่นไม่เคยมาสายเลยแม้แต่ครั้งเดียวแถมมาเรียนทู้กกกกกวันอีกต่างหาก -0- ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ ฉันว่าฉันน่าจะลองโทรหาดีกว่านะ
(เลขหมายที่ท่านเรียก........)
ปิ๊ป! เสียงเครื่องตอบรับอัตโนมัติสินะ ไชนีสแกจะปิดเครื่องทามายยยยย -*- หรือว่าวันนี้แกไม่มาโรงเรียน?! กรี๊ดดดด!! ไม่นะ! แกต้องมาโรงเรียนสิไชนีส แกจะมาทอดทิ้งฉันแบบนี้ไม่ได้นะ T^T ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวนะ ขณะที่ฉันกำลังโวยวายอยู่คนเดียวยัยตั๊กแตนก็เดินเข้ามาถามอะไรบางอย่าง
“วันนี้ไชนีสไม่มาหรอ?”
“ไม่รู้ ไม่มามั้ง” ฉัน
“แล้วสไนท์ล่ะ”
“ไม่รู้ ตื่นสายมั้ง” ฉัน
“แล้วแบคโฮล่ะ”
“ไม่รู้ เล่นเกมส์อยู่มั้ง” ฉัน
“.....” ยัยตั๊กแตน
“ไม่รู้ ไม่สบายมั้ง” ฉัน
“ฉันยังไม่ได้ถามเลยย่ะ” ฉันรู้ว่ายังไงแกก็ต้องถามอยู่ดีนั่นแหละย่ะ -0-*
“เดี๋ยวเธอก็ต้องถามอยู่ดีนั่นแหละ=__=;;” ฉัน
“-0-*”ยัยตั๊กแตน
“อาจารย์มาแล้ว หลบไปจะเรียน! -0-” ฉันไล่ยัยตั๊กแตนที่ทำหน้าเอ๋อ <<หน้ายัยนี่ก็เป็นแบบนี้ตลอดทั้งปีการศึกษานั่นแหละ - -*
พักกลางวัน
สรุปว่าวันนี้ไชนีสไม่มาเรียนจร้า T^T ฉันเคืองแกนะไชนีส ไม่มาน่าจะบอกเพราะว่าฉันจะได้ไม่มาบ้าง -0-* ก็วันนี้อาจารย์มาบ้างไม่มาบ้าง มาก็ไม่สอน -*- ฉันล่ะเซ็ง ขณะที่ฉันกำลังปลงกับชีวิตก็เห็นเด็กห้องหนึ่งทยอยออกมากินข้าวพอดี ฉันน่าจะถามซิ่วหมินนะว่าทำไมไชนีสไม่มา -___- เพราะว่าซิ่วหมินสนิทกับไชนีสแถมบ้านก็ใกล้กัน เขาน่าจะรู้นะว่าทำไมวันนี้ไชนีสถึงไม่มา
“นี่! จังมี เธอเห็นซิ่วหมินมั๊ย??” ฉันถามเด็กผู้หญิงห้องหนึ่งที่กำลังเดินกันออกมานอกห้องเพื่อไปกินข้าวกลางวัน
“วันนี้ซิ่วหมินไม่มาน่ะ ^^” วันนี้มันเป็นวัดหยุดโลกรึไงเนี่ย?! ขยันหยุดกันซะจริงๆเลย - -*
“อ้อๆ ขอบใจนะ ^^” ฉันพูดก่อนจะยิ้มให้จังมี
นี่วันนี้ไม่มีใครมาเรียนกันจริงๆใช่หม๊ายยยยย !! >0< ฉันล่ะเซ็ง ชิๆ หายกันไปหมด -*- พูดไปแล้วก็หิวข้าวไปกินข้าวดีกว่า ขณะที่ฉันกินข้าวไปก็นึกไปว่าเพื่อนฉันหายไปไหนกัน - -* นึกๆแล้วก็นึกไม่ออก ทุกทีเวลาไชนีสไม่มาโรงเรียนก็จะโทรมาบอกตลอด.. -*- แต่ช่างเถอะ ไชนีสคงมีธุระด่วนล่ะมั้งนะ แต่ฉันยังไม่หายเคืองนะไชนีส! T^T
: ชมรมศิลปะ (Art) :
ฉันเดินเข้ามาในห้องชมรมก็ไม่มีใครอยู่เลย แม้แต่ ’ยูซอง’ หัวหน้าชมรม - -* มีก็แต่ฮานึลที่กำลังนั่งขะมักเขม้นกับการลงสีน้ำทะเล -0-/
“สวัสดีค่ะ รุ่นพี่ ^^” ฮานึลหันมาทักฉัน ทว่ามือของเธอนั้นถือพู่กันที่มีสีอยู่เลยทำให้เลอะกระดาษที่วาด
“ดีจ้ะ ฮานึล งานเลอะหมดแล้วนะ”ฉันพูดก็จะชี้ไปทางรูปวาด ซึ่งฮานึลเองดูจะตกใจไม่น้อยที่สีเลอะไปหมด
“ทำไงดีเนี่ย T^T”
“ลงสีใหม่ แล้วเอาสีน้ำลงไปทับไม่ต้องหนามากเดี๋ยวจะไม่สวย” ฉันแนะนำกับฮานึลก่อนจะดูงานของตัวเองบ้าง
“ขอบคุณนะคะ ถ้าไม่ได้รุ่นพี่หนูคงทำใหม่แน่เลย ^^”
“^^” มันก็แค่ลงสีทับลงไปเองนะ
“ว่าแต่ วันนี้แฟนพี่ไม่มาหรอคะ??” ฮานึล เธอถามอาร๊ายยยย?!!
“ใครหรอ??”
“ก็พี่ฟินิกซ์ไงคะ”
“ไม่ใช่ๆ เข้าใจผิดแล้ว ></” ฉัน
“อ้าว หรอคะ?”
“ว๊า!! แย่จัง พี่สองคนน่าจะเป็นแฟนกันนะคะ ^^”
“^^;;” หลังจากฟังฮานึลแล้ว ฉันก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆกับความคิดของเธอ - -* ฉันกับนายฟินิกซ์เนี่ยนะ! ดูยังไงเนี่ยว่าเป็นแฟนกัน -0-///
17.40 น.
“ฮานึลพี่กลับก่อนนะ ^^”
“ค่ะ เดี๋ยวหนูก็จะกลับแล้วเหมือนกัน ^^”
“งั้นกลับบ้านดีๆล่ะ บาย ^^~” ฉันโบกมือให้ฮานึลก่อนจะเดินออกมา ตอนนี้ในหัวมีแต่คำพูดของฮานึลที่บอกว่าฉันน่าจะเป็นแฟนกับฟินิกซ์ -*-
“เพ้อเจ้อน่า~” ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนจะสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไป ทำไมฉันไปนึกถึงนายนั่นด้วยเนี่ย -*- ไม่ได้ๆมีโซ แกหยุดคิดเดี๋ยวนี้นะ!
ความคิดเห็น