คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 นาย
บทที่ 2
นาย!
ในที่สุดก็ถึงเวลากลับบ้านสักที เฮ้อ -*- เซ็งชะมัด มาเรียนวันแรกก็ต้องกลับบ้านคนเดียวซะแล้ว เพราะว่ายัยไชนีสดันซ้อมเทควันโดซะนี่ลืมบอกไปว่าไชนีสอยู่ชมรมศิลปะป้องกันตัว ส่วนฉันอยู่ชมรมศิลปะน่ะ บางครั้งตอนเย็น ถ้าไม่มีกิจกรรมอะไรในชมรมฉันกับไชนีสก็จะกลับบ้านด้วยกันอ่ะนะ เพราะว่าบ้านของฉันกับไชนีสไปทางเดียวกัน แต่ว่าบ้านของฉันต้องเลี้ยวซ้ายอ่ะ ส่วนบ้านของไชนีสเลี้ยวขวา เขาเรียกว่าทางเดียวกันเปล่าอ่ะ -0- พูดไปพูดมาก็ชักหิวแล้วล่ะสิ! หาอะไรกินดีกว่า
: I- Cream :
ฉันเดินเข้ามาในร้านไอติมแถวๆโรงเรียนก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะ ก่อนจะมีพี่พนักงานมารอรับออเดอร์ ฉันมากินไอติมร้านนี้บ่อยเลยเหละ แต่ตั้งแต่ปิดเทอมก็ไม่ค่อยได้มาซักเท่าไหร่ อืม...วันนี้คนไม่ค่อยมีเลยแหะ สงสัยจะรีบกลับบ้านกันมั้งนะ
“รับอะไรดีคะ ^^”
“สตอวร์เบอร์รี่ ซันเดย์ 1 ที่ค่ะ ^^”
“รอสักครู่นะคะ ^^” พี่พนักงานพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป
กริ๊ง...
เสียงกระดิ่งตรงประตูดังขึ้น ทำให้รู้ว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน ลูกค้าเดินมานั่งนั่งที่โต๊ะ โต๊ะฉัน!นายฟินิกซ์!! มานั่งโต๊ะฉันทามมายยยห๊ะ - -* โต๊ะอื่นก็มีตั้งเยอะแยะทำไมไม่นั่งล่ะยะ?!
“^_______^” นั่งโต๊ะชาวบ้านแล้วยังมีหน้ามายิ้มอีก -*- (แต่เวลาหมอนี่ยิ้มทีโลกสดใสเลยอ่ะ ไม่ใช่และ..เริ่มนอกเรื่อง - -*)
“ -___-^” ฉัน
“นั่งด้วยน้ามีโซ >____</” นายฟินิกซ์ นายนี่รู้ชื่อฉันได้ไง -*-
“โต๊ะอื่นก็ว่าง ทำไมนายไม่ไปนั่งล่ะห๊ะ” ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปยังโต๊ะที่มันว่างอยู่
“ก็ฉันเห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวนี่ ก็เลยมานั่งเป็นเพื่อน ^0^” นาฟินิกซ์พูดอย่างเริงร่า
“นายนี่มัน!!”
“มันทำไมหรอ ^0^”
“นาย...!!”
“ได้แล้วค่ะ ^^” ฉันกำลังอ้าจะปากสวดนายฟินิกซ์ พี่พนักงานก็เดินมาเสิร์ฟไอติมก่อน
“อ๊ะ ขอบคุณค่ะ ^^” ฉันหันไปพูดกับพี่พนักงาน
“ทานให้อร่อยนะคะ ^^” พี่พนักงานเสิร์ฟเสร็จก็ทำท่ากำลังจะเดินออกไป แต่ฉันเรียกไว้ก่อนเพราะพนักงานเสิร์ฟไอติมเกินมาถ้วยนึง
“เดี๋ยวค่ะ!! ”
“มีอะไรหรอคะ?” พี่พนักงาน
“คือว่า พี่เสิร์ฟเกินมาถ้วยนึงน่ะค่ะ” ฉันพูดก่อนจะชี้ไปที่ถ้วยไอติมรสช็อคโกแลต ที่ฉันไม่ได้สั่ง
“ไม่เกินนะคะ ก็ถ้วยนี้เป็นของแฟนน้องไงคะ” พี่พนักงานพูดขึ้น ฟะ..ฟ..แฟน!! พี่เขาหมายถึงหมอนี่หรอ!! -*-
“ไม่ใช่ค่ะ....” ฉันยังพูดไม่จบ นายฟินิกซ์ก็พูดแทรกขึ้นมา
“ของผมเองละครับ แฟนผมคงเข้าใจอะไรผิดนิดหน่อย ^^” เข้าใจผิดอะไรกันยะ!! แฟนเฟินอะไรกัน มั่วแล้วๆ - -*
“งั้นทานให้อร่อยนะคะ ^^” พี่พนักงานพูดก่อนจะเดินออกไป
“พะ พ..พี่คะ........” ฉันจะธิบายว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนี่นะ ><
“นี่! ไม่รีบกินเดี๋ยวไอติมก็ละลายหมดหรอก ^0^”
“-___-”
“งั้นฉันกินไอติมของเธอล่ะนะ >0<” นายฟินิกซ์พูดพร้อมกับยกถ้วยไอติมไปทางเขา
“เฮ้ย! ได้ไงของฉันนะ ><” ฉันโวยวายก่อนจะยกถ้วยไอติมคืนมา
“งั้นก็กินซะทีสิ ^0^”
5 นาทีผ่านไป..
“ไอติมร้านนี้อร่อยดีนะ ^0^” นายฟินิกซ์พูดขึ้น
“อืม” ฉันพูดพร้อมพยักงานก่อนจะเดินออกไปจ่ายตังค์
“มีโซ~~ รอด้วยจิ!! >0<” นายฟินิกซ์ก่อนจะวิ่งตามมาจ่ายตังค์
“นายก็กลับบ้านไปสิ ตามมาทำไม -0-” ฉันพูดก่อนจะเดินนำนายฟินิกซ์
“เดี๋ยวฉันไปส่งนะ ^0^” นายฟินิกซ์พูดขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าจากมือฉันไป อะไรของนายเนี่ย -*-
“ไม่ต้อง!! ฉันกลับเองได้ เอากระเป๋ามาได้แล้วฉันจะกลับบ้าน -0-” ฉันพูดก่อนจะเดินไปแย่งกระเป๋าคืน ทว่านายฟินิกซ์..
“ไม่ให้!! แบร่ :P” นายฟินิกซ์ชูกระเป๋าขึ้นเหนือหัว ด้วยความสูงของเขากับฉันที่แตกต่างกันมากเลยทำให้ฉันกระโดดๆ เพื่อแย่งกระเป๋าแต่ก็ไม่สำเร็จ ฉันรู้สึกเกลียดหมอนี่ชะมัด
“เอากระเป๋าฉันคืนมานะ >0</” ฉันโวยวาย
“ไม่ให้ ก็บอกแล้วว่าจะไปส่ง -0-” เอ๊ะ! หมอนี่หนิ -*-
“นาย!! ”
5 นาทีผ่านไป......
“บ้านหลังไหนของเธออ่ะ มีโซ (‘ ‘) หลังนี้ หลังนี้ หรือว่าหลังนี้” ฟินิกซ์ถามก่อนจะชี้บ้านแทบทุกหลัง ที่เขาเจอ -*-
“-____-^” ฉัน
“หลังนี้ๆ เอ๊ะ! หรือหลังนู้น >0</” ฉันล่ะปวดหัวกับนายจริงๆนะ
“กลับบ้านนายได้แล้ว ถึงบ้านฉันแล้ว -0-/” ฉันบอกกับนายฟินิกซ์ว่าถึงบ้านฉันแล้ว แต่ความจริงมันยังไม่ถึงกลางซอยด้วยซ้ำ -*- แต่ว่าฉันรำคาญหมอนนี่ที่ทำตัวเป็นเงาตามฉันอยู่นั่นแหละ เลยบอกๆไปว่าบ้านใครก็ไม่รู้เป็นบ้านฉัน (ดูเหมือนจะเป็นบ้านร้างด้วยนะ -0-*)
“ต้องให้ฉันเห็นเธอเข้าไปในบ้านก่อน ฉันถึงจะกลับ ^0^/” จะบ้ารึไง! นายนี่เรื่องมากจริงๆเลย
“ดะ...ได้สิ ^^” ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น อย่างช้าๆ
“^___^”
“จะเข้าล่ะน้า~~” ฉัน
“เข้าไปสิ ^____^” นายก็ไปสักทีสิ ><
“ถ้าฉันเข้าไปในบ้านแล้ว นายก็กลับบ้านเหมือนกัน โอเคมั๊ย -*-” ฉันยื่นตกลงกับนายฟินิกซ์ที่กำลังยืนยิ้ม รอฉันเข้าไปในบ้านร้างนั่น เอ๊ะ! หรือว่าเขาจะรู้ว่าบ้านหลังนี้ไม่ใช่บ้านฉัน T^T ไม่หรอกมั้ง -*-
“โอเค ^___^” นายฟินิกซ์พยักหน้าเบาๆ
พอฉันเข้าไปในบ้านหลังนั้นปุ๊ป ฉันก็โบกมือไล่นายฟินิกซ์ทันที
“กลับบ้านนายไปได้แล้ว -0-” ฉัน
“ฉันไปก่อนนะ ^___^ ระวังด้วยนะ” ฟินิกซ์พูดก่อนจะยื่นกระเป๋ามาให้ แล้วเดินออกไป
หมอนี่ ชอบพูดอะไรให้คิดอยู่เรื่อย คนยิ่งกลัวๆอยู่ - -* ฉันนั่งรอตรงสนามหญ้าหน้าบ้านหลังนั้น บรื๋อส์~~น่ากลัวชะมัด T^T ฉันนั่งตรงสนามหญ้าหน้าบ้านหลังนี้ประมาณเกือบสิบนาทีได้ อืม....ฉันว่าหมอนนั่นคงไปแล้วล่ะมั้งนะ -*- ฉันตัดสินใจเดินไปเปิดประตู เพื่อที่ออกจากบ้านหลังนั่น แต่ทว่า กลับมีแมวสีดำมาตัดหน้าฉัน หรือว่าจะเป็นผี!!!
“เมี๊ยว!!!”
“กรี๊ดดดดดดด!!!!! ><” ฉันรีบวิ่งออกขากบ้านหลังนั้นทันที โดยที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น บ้านหลังนี้คงจะมีพลังงานบางอย่างแอบแฝงอยู่สินะ T^T ฮือๆ โดนผีหลอก~~
ความคิดเห็น