Fic Naruto | One Shot : moonlight .

.... x sakura

M O O N L I G H T .

note : สั้นและสั้นมากค่ะ

แสงจันทร์ในตอนกลางคืนนี่มันช่างสวยงามจริงๆ สวยจนไม่อยากจะละสายตาจากมันไปเลยสักนิด

กลัว..

กลัวว่าเพียงแค่หันไปมองทางอื่นเมฆใหญ่ทั้งหลายจะเคลื่อนตัวมาบดบังแสงจันทร์เอาไว้แล้วแสงนั่นจะหายไปพร้อมๆกับดวงจันทร์ที่บางทีก็ดูเหมือนไกลออกไปทุกที

เส้นผมประบ่าพัดปลิวตามแรงลมในยามวิกาล สองขายกเข่าขึ้นมาตั้งชันพร้อมกับสองแขนที่เอื้อมมือไปกอดเข่าตนเอง ดวงตาโตสั่นระริกก่อนจะค่อยๆก้มหน้าไปซบกับเข่าน้อยๆของตัวเอง ความเงียบกับบรรยากาศในเวลานี้ทำให้อะไรหลายๆอย่างต่างเข้ามาจนทำให้ร่างเล็กสั่นอย่างห้ามไม่ได้

เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นจากด้านหลังหยุดลงก่อนที่ฝ่ามือจะวางทาบลงไปที่บ่าเล็กของบุคคลที่นั่งอยู่ แต่ถึงอย่างนั้น ความสั่นไหวก็ไม่หยุดลงแม้แต่น้อย ผู้มาใหม่ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเข้าไปกอดคนตรงหน้า ฝ่ามือหนาลูบกลุ่มผมคนในอ้อมกอดอย่างปลอบโยนถึงแม้เสียงที่ดูน่าสงสารนั่นจะดังขึ้นมาทุกที

"ไม่ร้องนะสาวน้อย" เสียงที่อ่อนโยนเอ่ย

ไม่ว่าจะกี่ครั้งกี่คราว เขาจะเป็นคนเดียวที่หาคนในอ้อมกอดเจอ เป็นคนเดียวที่อ่านแววตานั่นออก และเป็นคนเดียวที่คอยปลอบประโลมเธอคนนี้

ฮารุโนะ ซากุระ

เขาเข้าใจดี ความรู้สึกที่ถูกมองข้ามจากคนรัก ความรู้สึกผิดหวังและเสียใจ เขาเข้าใจมันดี

"ทำไม ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจซากุระเหมือนพี่บ้าง ทำไมเขาถึงไม่แคร์ซากุระบ้าง ทำไม ทำไมคะพี่" ความรู้สึกที่พรั่งพรูออกมาพร้อมกับหยาดน้ำใสที่ไหลออกมาต่างอธิบายได้ดีว่าคนในอ้อมกอดแท้จริงแล้ว ตลอดเวลากำลังรู้สึกอย่างไรและทุกข์ใจแค่ไหน

"อย่าร้องไห้เลยนะ พี่ไม่ชอบเห็นเธอเจ็บแบบนี้เลย.."

เพราะพี่เองก็เจ็บเหมือนกัน..

สองแขนกระชับกอดคนตรงหน้าให้แน่นขึ้น เห็นเธอเจ็บ ตัวเขาก็เจ็บไปด้วย รู้ทั้งรู้ว่าไม่คงจะเป็นไปได้กับการคิดไปไกลกับอีกฝ่ายและความต้องการที่จะให้อีกฝ่ายคิดแบบเดียวกัน แต่ถึงอย่างนั้น เขาเองก็ยังคงที่อยู่ในสถานะนี้ สถานะที่คอยปลอบโยน คอยดูแล คอยให้คำปรึกษา สถานะที่เรียกว่า พี่ชาย

"อยู่นี่เองหรอกหรอซากุระ" เสียงพูดปนหอบของบุคคลที่สามดังขึ้นทำให้ทั้งคู่หันไปมองตามเสียงด้วยความตกใจ

"ซาสึเกะ.." คนที่อยู่ในอ้อมกอดพูดเสียงเบาพร้อมกับแขนที่คลายกอดออก ร่างของเด็กหนุ่มที่เหงื่อท่วมตัว สงสัยจะวิ่งตาหาซากุระสินะ

อ่า คงหมดเวลาของเขาแล้ว

"ท..ทำไม.. ทำไมนาย.."

"ฉันตามหาเธอไปจนทั่ว ขอโทษนะซากุระ ฉันขอโทษ" เพียงแค่ไม่กี่ประโยค ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดเขาเมื่อครู่ก็วิ่งไปหาอ้อมกอดของอีกคนทันที อ้อมกอดของคนรักที่แท้จริง

"ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกแล้ว ซากุระฉันขอโทษนะ" อ้อมกอดที่แน่นหนาขนาดนั้น ก็พอรู้อยู่แล้วล่ะว่าเขาไม่อาจแยกให้จากกันได้

"ปรับความเข้าใจแล้วดูแลกันดีๆล่ะ" พูดประโยคสุดท้ายพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูอ่อนแรง ก่อนจะก้าวขาออกจากบริเวณนั้นพร้อมกับภายในใจที่ปวดหนึบราวกับมันหยุดเต้นเสียเดี๋ยวนั้น

ก็แพ้มาตั้งนานแล้วนี่นะ

ถึงแม้จะทำได้แค่มองความงดงามอยู่ไกลๆ แต่เขาจะคอยยิ้มให้กับความสวยงามโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้แบบนั้นต่อไป

เป็นพี่ชายที่น่ารักของซากุระจังมันก็ดีแล้ว

อากาซึนะ โนะ ซาโซริ

End .

CR.SHL