สัตชีวา

สัตชีวา ชีวาพร www.mebmarket.com ตอนกระทำใยมิกลัว”“มิได้กลัวเสียหน่อย”พระองค์ชายศุภราชชาติบดินทรยกยิ้มมุมปากมองท่าทางหลบหลีกความผิดประหนึ่งเด็กน้อยของแม่หญิงตรงหน้า อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง“มิรู้จักโตจริงๆ”“โตแล้วเจ้าค่ะ”เป็นครั้งที่สองที่นางถูกเขาว่ากล่าวเป็นเด็กน้อย ดวงตาหวานเงยขึ้นสบดวงตาคมแสงตะวันยามเย็นกระทบแผ่นน้ำสะท้อนภาพใบหน้าหวานช่ำน้ำชวนหลงใหล สะกดสายตาคมให้จดจ้องจนมิอาจละสายตา“โตแล้วจริงๆเสียด้วย”

"ตอนกระทำใยมิกลัว”

“มิได้กลัวเสียหน่อย”

พระองค์ชายศุภราชชาติบดินทรยกยิ้มมุมปากมองท่าทางหลบหลีกความผิดประหนึ่งเด็กน้อยของแม่หญิงตรงหน้า อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง

“มิรู้จักโตจริงๆ”

“โตแล้วเจ้าค่ะ”

เป็นครั้งที่สองที่นางถูกเขาว่ากล่าวเป็นเด็กน้อย ดวงตาหวานเงยขึ้นสบดวงตาคมแสงตะวันยามเย็นกระทบแผ่นน้ำสะท้อนภาพใบหน้าหวานช่ำน้ำชวนหลงใหล สะกดสายตาคมให้จดจ้องจนมิอาจละสายตา

“โตแล้วจริงๆเสียด้วย”

ชีวาพร

เพราะอะไรในวันนั้นเขาจึงไม่เอ่ยปากบอกเล่าเรื่องราวเจ็บปวดเหล่านี้แก่นาง  เพราะอะไรจึงเลือกแบกรับความเจ็บปวดเอาไว้เพียงลำพัง  เพราะอะไร....

..................................................................................................................

ผลงานอื่นๆของไรท์ค่ะ

มี่ฮวา ชงเมิ่ง www.mebmarket.com ขลุ่ยหยกขาวขนาดเล็กถูกยื่นส่งมาเบื้องหน้า คิ้วเด็กหญิงขมวดมุ่นอีกครั้ง จดจ้องสิ่งของในมือเขาก่อนส่งสายตาเป็นคำถาม“ในระยะสิบลี้ หากเจ้าเป่ามันจะมีคนไปช่วยเจ้า”หยวนมี่ฮวารับขลุ่ยนั้นมาถืออย่างรวดเร็ว หากสิ่งที่เขาให้เป็นอย่างอื่นนางคงไม่สนใจ แต่คนที่เพิ่งผ่านความเป็นความตายมาหยกๆ มีคนหยิบยื่นของเช่นนี้ให้มีหรือจะปฏิเสธ“ท่านมีข้อแลกเปลี่ยนหรือไม่”ดวงตาคมมองผ่านหน้ากากเงิน จดจ้องใบหน้าอีกฝ่ายแล้วยิ้มพอใจ ก่อนโน้มตัวลงจนกระทั่งใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับนาง“ย่อมต้องมี”“สิ่งใดกัน”มือน้อยเผลอกำขลุ่ยหยกแน่น หวาดหวั่นในใจว่าสิ่งที่จะต้องจ่ายให้กับเขาเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน อาจยากเกินกว่าที่ตนจะสรรหามาได้ หากคำตอบที่ได้รับกลับยิ่งทำให้นางตกตะลึง“ร่างกายของเจ้า”“ตะ...แต่ข้ายังเด็กเกินไป ไม่สามารถทำเรื่องนั้นกับท่านได้หรอก ท่านไปหาความสำราญใจที่หอนางโลมสักแห่งจะไม่ดีกว่าหรือ”“ข้าไม่ชมชอบสถานที่เช่นนั้น!!”เสียงตวาดและแววตาเกรี้ยวกราดของบุรุษหน้ากากเงิน ข่มขู่หยวนมี่ฮวาจนใบหน้าซีดเผือด แต่จะให้นางทำเช่นไรในเมื่อร่างกายของนางเป็นแค่เด็กน้อยวัยเก้าขวบ“ดี! ในเมื่อเจ้ากล่าวว่าตนยังเด็กเกินไป เช่นนั้นจงดูแลตนเองให้ดี เมื่อไหร่ที่ร่างกายของเจ้าเติบใหญ่เพียงพอแล้ว ข้าจะมาทวงสิทธิ์ของข้า”

จอมนางข้ามภพ  เล่ม 1 ชงเมิ่ง聪梦(miyukao) www.mebmarket.com จากปัจจุบันพลิกผันสู่ยุคที่ไม่คุ้นเคยจันจิรา หญิงสาวผู้มีชะตาชีวิตที่สงบเพียงเพราะความผิดพลาดของผู้นำดวงวิญญาณทำให้ชะตานางเปลี่ยนไปชนิดที่แตกต่างราวฟ้ากับดิน

จอมนางข้ามภพ  เล่ม 2 ชงเมิ่ง聪梦(miyukao) www.mebmarket.com เมื่อไม่อาจย้อนกลับ  ชีวิตจึงต้องเดินหน้าแม้ต้นทุนมีเพียงศูนย์แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องยอมแพ้เพราะอุปสรรคมีไว้ให้ก้าวผ่าน  และพิสูจน์ตน

จอมนางข้ามภพ  เล่ม 3 ชงเมิ่ง聪梦(miyukao) www.mebmarket.com อำนาจ บารมี  ยศศักดิ์  ล้วนไร้ค่า  หากข้างกายไม่มีนางต่อให้พลิกฟ้าถล่มปฐพีเขาล้วนยินดีขอเพียงมีนางข้างกาย

ยั่วรักท่านแม่ทัพ(ภาคต่อจอมนางข้ามภพ) ชงเมิ่ง聪梦(miyukao) www.mebmarket.com องค์หญิงม่อฉ่ายอี้ องค์หญิงที่เดินทางมาเพื่อเชื่อมสัมพันธระหว่างแคว้น แม้งามล่มเมืองหากแต่กลับถูกทั้งองค์รัชทายาทและท่านอ๋องผู้เป็นน้องชายของฮ่องเต้ปฏิเสธ แต่ใครสนใจเหล่าเชื้อพระวงค์พวกนั้น คนที่นางสนใจคือท่านแม่ทัพหลิวผู้เย็นชาผู้นั้นต่างหาก

บุปผาเคียงพยัคฆ์ ชงเมิ่ง聪梦(miyukao) www.mebmarket.com “เอาเถิดเป็นเปิ่นหวางผิดเองพอใจหรือไม่”ใบหน้างามยิ้มจนแก้มปริก่อนจะรีบควบคุมตนเองปรับสีหน้าแสร้งบึ้งตึงเมื่อคนตัวโตหมุนตัวนางไปสบตาคม“ผิดหรือที่เปิ่นหวางหวงเจ้า”คิ้วเรียวขมวดเป็นปม  บางเรื่องนางก็โง่งมจริงๆดังที่เขาว่า หน้าผากมนโดนจุมพิตเบาอีกครั้งอย่างอ่อนโยน“นอกจากรอยยิ้มแล้ว ร่างกายของเจ้าก็ห้ามใครสัมผัสนอกจากเปิ่นหวางเข้าใจหรือไม่”ใบหน้างามแดงระเรื่ออีกครั้งเมื่อเข้าใจความหมายที่คนตรงหน้าสื่อ  ดวงตาหวานไม่กล้าจดจ้องเขาตรงๆ มือหนาข้างหนึ่งโอบเอวบางแนบชิด อีกข้างเชยคางมนขึ้นสบตาเขา“แต่งงานกับเปิ่นหวางได้หรือไม่”

สัตชีวา ชีวาพร www.mebmarket.com ตอนกระทำใยมิกลัว”“มิได้กลัวเสียหน่อย”พระองค์ชายศุภราชชาติบดินทรยกยิ้มมุมปากมองท่าทางหลบหลีกความผิดประหนึ่งเด็กน้อยของแม่หญิงตรงหน้า อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง“มิรู้จักโตจริงๆ”“โตแล้วเจ้าค่ะ”เป็นครั้งที่สองที่นางถูกเขาว่ากล่าวเป็นเด็กน้อย ดวงตาหวานเงยขึ้นสบดวงตาคมแสงตะวันยามเย็นกระทบแผ่นน้ำสะท้อนภาพใบหน้าหวานช่ำน้ำชวนหลงใหล สะกดสายตาคมให้จดจ้องจนมิอาจละสายตา“โตแล้วจริงๆเสียด้วย”