หมดหัวใจยกให้นาย (kyumin)

เนื้อเรื่อง

FIC Y  KYUMIN

ไรเตอร์ฝากรื่องนี้ด้วยนะ  แค่ฟิคสั้น  แต่ถ้าออกมาดีจะแต่งฟิคยาว

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ด๊องด๊องหยุดก่อนวันนี้ชั้นกลับด้วยนะพี่ ยุนโฮไม่ว่างมารับชั้น”    เสียงหวานกำลังเรียกเพื่อนที่กำลังเดินนำหน้าเพื่อกลับบ้าน

“เสียใจด้วยมินนี่  วันนี้คิบอมมารับชั้นไปเที่ยว  นายคงต้องเดินกลับแล้วหละ”  เสียงของดงแฮตอบกลับมา ทำให้สีหน้าของซองมินสลดอย่างเห็นได้ชัด

“อืม  ไม่เป็นไร”  แล้วเค้าจะกลับบ้านไงเนี่ย     ตอนนี้เวลา 5โมงเย็น  เค้านั่งคอยพี่ชายมารับตอน1ทุ่มเพราะตอนนี้พี่ชายของเค้าไปเที่ยวกับแฟนที่ชื่อ ‘แจจุง’  ที่เกาะเชจู   ประมาณหนึ่งทุ่มคงกลับ 

“อ้าว  ซองมินนายยังไม่กลับอีกหรอจะมืดแล้ว”เสียงของคนดังมาจากข้างหลัง

“พี่ชั้นยังไม่มานะคยู” 

“ให้ชั้นไปส่งไหม  ฝนกำลังจะตกแล้ว” ตอนนี้ฝนกำลังจะตกฟ้ามืดครึ้ม  เมฆเป็นสีดำเทา ฝนกำลังจะตกจริง ๆ ด้วย

“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพี่ชั้นก็มา”        ความจริงคืออยากให้เค้าไปส่งแต่ผมเกรงใจ

“งั้นชั้นนั่งคอยพี่เธอเป็นเพื่อนนะ”

“อืม”     คยูนั่งคอยพี่ผมเป็นเพื่อมผม ผมรู้สึกดีมากเลย  คือผมแอบชอบคยูมานานแล้วแต่ผมไม่กล้าบอก

ประมาณ 3 ปีแล้ว  วาเลนไทน์ทุกปีผมซื้อทั้งดอกไม้ และช็อกโกแลตให้เค้าโดยฝากดงแฮไปให้เค้า

โดยมีผมคอยดูอยู่ห่าง ๆ  ผมอยากบอกว่าชอบเค้าแต่เพราะไม่อยากให้เสียเพื่อนจึงไม่กล้าบอกความรู้สึกดีดี  ที่มีต่อเค้าโดยที่เค้าไม่สนใจ   และอีกอย่างคือ  เค้ามีผู้หญิงมาพัวพันเยอะ  และหนึ่งในนั้นก็คือ...........

“คยูจ๋า”เสียงของหญิงสาวดังมาจากข้างหลังผมคยูดังขึ้น    แล้วคยูก็หันไปดูพร้อมกับผม

“อ้าว........ฮารายังไม่กลับบ้านอีกหรอ6โมงเย็น แล้วนะ”  สาวน้อยคนนี้คือ คู ฮารา รุ่นน้องหน้าตาน่ารัก 

“แล้วพี่หละทำไมยังไม่กลับบ้านคะ”

“อ๋อ  พี่อยู่เป็นเพื่อนซองมินนะพี่ชายเค้ายังไม่มารับ ฮารากลับก่อนเถอะ”

“ได้ค่ะ จุ๊บ”  หึย  ยัยฮาราแกกล้านักนะมาหอบแก้มคยูของชั้น(ซะเมื่อไหร่)

ฮึก  ฮือ  เสียงหัวใจผมร้องไห้ผมอยากออกไปจากตรงนี้จริง ๆ เพราะ ตอนนี้จากหอมแก้มมันกลายเป็นจูบไปแล้ว  จูบแบบไม่เกรงใจผมเลย 

“อื้อ  อือ .........” สงสัยคงหายใจไม่ออก    แล้วคยูก็ถอนจูบออกแล้วบอกลาฮารา

“บายนะจะ  แม่สาวน้อย “

“บายค่ะ”   ตอนนี้ฝนตกลงมาแล้ว  พอฮาราเดินออกไปผมวิ่งออกไปทันทีโดยที่ไม่อยากให้คยูเห็นน้ำตาของผม   ผมวิ่งออกมาจากที่นั่งอยู่กับคยูออกมาไกลเหมือนกัน

“ฮึก  ฮือ  คยูชั้นรักนาย  ฮึก ชั้นอยากให้นายจูบชั้นแบบที่จูบฮารา”  ผมนั่งพูดอยู่คนเดียวกลางสายฝนที่ตกหนักลงมาเรื่อย ๆ

“ชั้นไม่สามารถหลอกหัวใจตัวเองได้อีกแล้ว   ชั้นรักนายชั้นอยากอยู่กับนาย ฮึก ฮือ คยู”  ตอนนี้ผมรู้สึกมึน ๆ ปวดหัว 

ตึก !!!

“ซองมินนายเป็นอะไร  ซองมิน “

วันรุ่งขึ้น

ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับที่เปลือกตา ผมพยายามลืมตาแล้วลืมตาขึ้นจนได้  ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน  นี่มันไม่ใช่ห้องนอนผม  แล้วนี่มันที่ไหน  เมื่อคืนผมจำได้ว่าผมวิ่งออกมา  กลางฝน แล้วก็  แล้วนี่ใครนอนอยู่ข้างผม  เอ  เค้ากำลังจะลืมตา

“ซองมิน ฟื้นแล้วหรอ” คยูเองว่าแต่เค้ามานอนห้องเดียวกับผมได้ไง

“อืม  นายมานอนเตียงเดียวกับชั้นได้ไง”

“อ๋อ  เมื่อคืนนายสลบอยู่กลางฝน  ชั้นเลยพานายขึ้นรถแล้วมานอนกับชั้นที่คอนโด  ตอนแรกชั้นกะจะไปส่งนายที่บ้านแล้ว แต่ชั้นไม่รู้บ้านนายอยู่ไหนง่ะ”

“อืม  ชั้นจะกลับบ้านแล้ว  ชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมลุกขึ้นเพื่อจะไปอาบน้ำแล้วแต่  ผมมึนหัวมาก

“โอ๊ย!!!”

“นายเป็นอะไรซองมิน”

“ชั้นมึนหัว”

“งั้นนายนอนอยู่ตรงนี้นะชั้นจะไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้”  เช็ดตัวงั้นหรอไม่ไม่  ชั้นจะไปอาบน้ำดีกว่า ตอนนี้คยูเดินไปห้องน้ำเพื่อไปหยิบผ้ากับน้ำมาเช็ดตัวให้ผม  คยูออกมาจากห้องน้ำแล้วพร้อมผ้าแล้วก็น้ำ แล้วเค้าก็มานั่งข้างเตียง

“ถอดเสื้อ”

“ถอดทำไม” 

“ชั้นจะเช็ดตัวให้  ถอดเสื้ออกมา”

“ไม่”

“ถอดออกมาชั้นไม่ทำอะไรนายหรอก  นายมันผู้ชายชั้นทำไม่ลง  เร็ว ๆ เข้าเที่ยงนี้ชั้นมีนัดกันน้องฮารา  ชั้นไม่ว่าง เหลือเวลาอีก 30 นาทีแล้วนะ”

“มีนัดกับฮาราก็ไปซะสิ  ชั้นเช็ดตัวเองได้”  ตอนนี้ผมนอนหันหลังให้คยู  น้ำใส ๆ เริ่มคลอเบ้าตาของผม  คำก็ฮารา สองคำก็นัดกับฮารา ผมอยากรู้ว่าฮารามีดีตรงไหนกันเชียว หึหึ  แต่ผมไม่อยากให้คยูเห็นน้ำตาผมเลย

“ซองมินเป็นอะไรหันมา  ชั้นจะเช็ดตัวให้”

“ไม่ นายมีนัดนายก็ไปซะ  ชั้นทำเองได้ ฮึก ฮือ”

“นายร้องทำไมซองมิน”

“ไม่ต้องมาถามนายมีนัดกับฮาราก็ไปซะ”  ผมเริ่มร้องไห้หนักขึ้น

“ชั้นไม่ไปจนกว่านายจะบอกว่านายร้องทำไม”

“ฮึก ชั้นบอกว่าไม่ก็ไม่ไง ฮึก...”

“นายหันหน้ามาแล้วพูดกับชั้นดีดี  สิซองมิน”ผมหันหน้าไปหาคยู

“ชั้นถามนายว่านายเป็นอะไร ลี ซองมิน ถ้านายไม่ตอบคราวนี้นายเจอดีแน่” แล้วคยูเค้าก็เลือนใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ผม  ผมรู้สึกว่าใจเต้นแรงมาก  ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย

“ชั้นไม่เป็นอะไรคะ..คยูนายเอาหน้าออกไปได้แล้ว>//<”  ผมพูดแบบติด ๆ ขัด ๆ 

“หน้านายแดงนายเป็นอะไรรึเปล่าซองมิน”

“ไม่มีอะไรแค่อากาศร้อน  นายเอาหน้านายออกไปได้แล้ว”

“อากาศร้อนหรอ  ในห้องออกจะหนาวนายร้อน แปลก ๆ ชั้นจะไม่เอาหน้าชั้นออกจนกว่านายจะบอกว่านายเป็นอะไร”

“ไม่เป็นอะไร”  คยูเลือนหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม  หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบแล้ว  โอ๊ย  อยากจะบ้าตาย  อยากตะโกนคำนี้ออกไปจัง’คยูชั้นชอบนาย’  แต่ไม่กล้า  เพราะคำ คำ เดียวที่ทำให้ชั้น กลัวนั้นคือ ‘ ไม่ กล้า’

“นายเป็นอะไรบอกได้รึยังไม่งั้นนายเจอดี” หน้าเข้าเลือนเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ

“นะ........นาย จะ  ทะ.......ทำ อะไร”

“ชั้นบอกแล้วไงชั้นไม่ทำอะไรนายหรอก  นายมันเป็นผู้ชายชั้นทำไม่ลง” คยูเค้าเอาหน้าของเค้าออกไปพร้อมพูด  เค้าตรงคำว่า ชั้นทำไม่ลงด้วย หึ ชั้นจะบอกให้ผู้ชายก็ดีไม่แพ้ผู้หญิงนายคยูฮยอน

“คยู”

“หาอะไรซองมิน”

“ชั้นจะบอกว่าผู้ชายก็ดีไม่แพ้ผู้หญิงนะ”

“นายหมายความว่าอะไรซองมิน”

“อย่างนี้ไง” อุ๊บ  ผมจูบคยู หึหึ  บังอาจมาว่าผู้ชายดีนักให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใครนายโจว คยูฮยอน   ผมถอนปากออกเพราะรู้สึกละอายขึ้นมาแล้ว

“คยู ชั้น...อุ๊บ”o๐o  คยูเค้าจูบผมไม่จริง  ผมพยายามดันตัวเค้าก็แต่ไม่สำเร็จ ตอนนี้ลิ้นเข้าสอดเข้าไปในปาก ลิ้นตวัดเล่นไปมา เพื่อหาความหวาน ผมกับคยูจูบกันนานพอสมควร

“อือ  อือ ......” ผมรู้สึกหายใจไม่ออก

“หายใจไม่ออกหรอก  ซองมินชั้นขอโทษ”  คยูถามผมหลังผละปากออกไป

เพี๊ยะ!!!

“ซองมินตบชั้นทำไม”

“ไปออกไปได้แล้ว   ชั้นเกลียดนายโจว  คยูฮยอน” 

“ซองมินนายเป็นอะไร”

“นายออกไปได้แล้ว  นายจะออกไม่ออก  ไม่ออกงั้นชั้นจะไปเอง”  ผมเดินกำลังจะเดินอกจากห้องไปแต่คยูเค้ามาขว้างไว้

“นายจะไปไหนซองมิน”

“ชั้นจะกลับบ้าน”

“ไม่ชั้นไม่ให้นายไปไหนทั้งนั้น  จนกว่านายจะบอกชั้นว่านายเป็นอะไร”

“เอ่อ......ชั้น..............เอ่อ.........ชั้นขอบนายนะคยู  ปล่อยชั้นไปได้แล้ว”     ผมบอกคยูไปแล้วจะทำไงดีเนี่ย

“ชั้นก็ชอบนายนะซองมินเป็นแฟนกับชั้นนะ”  ห๊ะ  ที่พูดมาคือ ความจริงใช่ไหม  ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม

“ ได้ชั้นจะเป็นแฟนกับนาย”  
stop อยากอ่านตอนนี้ก็บอกพร้อมทั้งเมล์ไว้นะคะ จะส่งไปให้

5   ชั่วโมงผ่านไป


"แหะ  แหะ  หลับแล้วหรอซองมิน" ซองมินเค้าหลับไป

แล้วตอนนี้ผมนอนกอดซองมิน  ซองมินนายรู้ไหมชั้นแอบ

ชอบนายมาตั้งแต่แรกเห็นแล้วนะ แล้วเราก็ได้มาอยู่ห้อง 

เดี๋ยวกัน  ชั้นดีใจมากจนวันนี้  วันที่นายเป็นของชั้น ชั้นรัก

นาย ลี ซองมิน  คยูคนนี้สัญญาว่าจะไม่ทิ้งนายให้ร้องไห้

จะดูแลนายอย่างดี และตอนนี้เราหละบไปด้วยกัน