คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 60%
‘สัวันแ้อใ้ ไอ้อำนา’ สาวน้อยหน้าหวานบอับนเอ พลันเธอ็้อปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นัเิมเมื่อเห็นประูห้อนอนออรรพถูเปิออ
“ไป ทาน้าวันีว่า” เาเอ่ยวน
ร่าบาเลยลุึ้นแล้วเินามอีฝ่ายไปนั่ยัโ๊ะอาหารนาลาที่เป็นระสีาและเ้าอี้สีเินึ่ทำาสแนเลสเนื้อหนาัเป็นลวลายามบริเวพนัพิ
“เินั่รับ” อรรพเลื่อนเ้าอี้ให้สาวน้อยอย่าเ่นที่สุภาพบุรุษวรระทำ
“.......” นที่ำลัะนั่เผลอหลุำ แ่เธอรีบหุบปาแล้วแสร้ไอออมาแทน“แร่ๆ”
“ไม่สบายหรือเปล่าโรส” อรรพถามโยไม่ไ้สสัยอะไร
“อือๆ” โรสส่ายหน้าปิเสธอย่าไวนปลายผมอเธอสะบัไปามแรนั้น วนให้นมออื่นมให้เรือนผมที่มีสุภาพีนั้นไม่ไ้
“ั้น็ลมือทาน้าวผัันเถอะรับ” เ้าอบ้านบอสาวน้อยรีบพยัหน้ารับ
‘โรสเอ้ยะหลุพูออไปวันไหนนะ ะทันไ้เสร็แผนารหรือเปล่าหนอ’ นที่ั้าวใส่ปาัวเออย่า้าๆ ิามไป้วย
หลัอาหารมื้อเ้าที่เริ่ม้นในยามสายอวันนั้น อรรพ็ลับมานั่พูุยับสาวน้อยที่เาเ็บไ้า้าทาอีรอบ โรสอานเาทำหลัาที่เาบอเธอว่านเอเป็นเ้าอผับ
“เธอะไปทำอะไรที่ผับหือสาวน้อย” อรรพถามพลาหัวเราะ
ไปล้าานหรือ เป็นเ็เสิร์ฟ็ไ้่ะ...โรสเียนอบเาลับมา
“ไม่เอาอ่ะ ผมไม่ให้ไปหรอ” อรรพอบโยไม่ิอะไรเลย
แ่หนูอยาไ้านทำ่ะ ะไ้มีรายไ้...สาวน้อยเียนลับมาอีรั้
“อยาไ้เินไปทำอะไรเหรอรับ” ทั้ที่รู้ว่าเินเป็นปััยหลัในารำรีพ แ่อรรพ็ยัถามออไป
เป็น่าใ้่ายยัไล่ะะ ถ้าห้อเ่า ่าอาหาร...สาวน้อยอบามร และมัน็วนให้น่าสสารไม่ใ่น้อยเลย หาว่าอรรพยอมปล่อยให้โรสไปทำานที่ผับอเา ในนั้นมีแ่บรราเสือ สิห์ ระทิป่าที่ลัมัน อย่านี้แม่อุหลาบาวะสาวบริสุทธิ์่อไปไ้อีสัี่วันันเียว
“อืม...อยาทำานใ่มั้ย”
“อือ” โรสอบ้วยเสียในลำอ
“ั้น...เป็นแม่บ้านให้ผมไป่อนแล้วัน ไว้ผมหาานที่ีว่านี้ให้ไ้เมื่อไหร่แล้วะบอนะ” อรรพัสินใ ไหนๆ ็เ็บมาแล้ว เลี้ยูเธอหน่อย็ไม่น่าะเสียหายอะไร ปิเาเลี้ยสาวๆ มาว่านี้้วย้ำอันนี้ถือว่าอีฝ่ายทำานแล็ยัไม่ผิ
แล้วเรื่อที่พัอหนูล่ะะ โรสเียนใส่ระาษแล้วยื่นให้เาอ่าน
“เป็นแม่บ้านที่นี่็พัที่นี่ไ ห้อเิมนั่นแหละ หรือเธอะออไปเ่าห้อให้เสียเินอี” ายหนุ่มถามลับไป
“อือๆ” ใบหน้ารูปไ่รีบส่ายหน้าปิเสธ เรื่ออะไระออไปอยู่้านอให้เสียแผนอี ็ที่เธอั้ใ็ือเ้ามาอยู่ในบ้านอเานี่แหละ
‘สำเร็แล้วโรส’ หิสาวอุทานในใพลายิ้มพราวอย่ามีวามสุ
“ไ้านทำหน่อยเียว ยิ้มหวานเียวนะเรา” อรรพแวลับมาเบาๆ เพราะิว่าโรสีใที่เาให้านและที่พัแ่เธอนั่นเอ
โรสพนมมือไหว้เาเป็นารอบุอีรั้...ภาพเ็สาววัยใส่าิารึใเ้าอผับผู้ึ้นื่อว่าเป็นเพลย์บอยอย่าอรรพเสียเหลือเิน เพราะโรส่าไร้เียสายิ่นั ึ่โยส่วนให่ผู้หิที่เาเอมัะมีริและมารยาหิมาว่านี้
“โรส ทำแผลอีรอบนะ เธออาบน้ำแล้วยาที่ทาไปเมื่อืนมันาหายไป้วยแล้ว” อรรพสัเรอยแผลออีฝ่าย
“อือ” สาวน้อยพยัหน้ารับสีหน้าาบึ้ในวามหวัีอเา
“แ่ริๆ น่าะไปหาหมอนะ ให้เาูร่อรอยแผลเ่า้วย อืม..เธออยาแ้วามไหม เรื่อพ่อเลี้ย ผม่วยไ้นะ เอาไหม เอาเ้าไปนอนในุให้หายหื่นเสียบ้า” อรรพิึ้นมาไ้
“อือๆ” ใบหน้าามเปลี่ยนสีทันที เธอส่ายหน้าปิเสธโยไม่้อยั้ิอะไรเลยแม้แ่น้อย ถ้าไปสถานีำรวเรื่อ็บเห่ันพอี
“ทำไมล่ะ” อรรพถาม่อ “ลัวมีปัหาามมาเหรอ”
‘ปัหามันมีแน่ๆ ุอรรพ ทำไมุถึไ้เรื่อเยอะอย่านี้นะ มิน่าล่ะ หาเมียไม่ไ้ัที’ โรสิในใแ่เธอ็้อแสร้ีสีหน้าหวาลัวออไปให้เาเห็น
“อือ” สาวน้อยพยัหน้าามมาเพื่อให้รู้ว่าเธอลัวปัหาอื่นๆ
“ไม่้อลัวหรอ พ่อผมเป็นสส.อที่นี่” อรรพบอ
‘เป็นสส.แล้วให่ับฟ้าหรือยัไ อย่าเอาอำนามาพูับันเลย’ นฟัเถียในใ โรสเริ่มันปายิบๆ รู้อย่านี้ไม่แล้เป็นนใบ้็ี
“อือๆ” โรสส่ายหน้าอีรอบเพื่อยืนยันว่าเธอะไม่แ้วาม
“ามใ ไม่อยาแ้วาม็ามใ” อรรพยัไหล่พลาลุึ้นเินไปหยิบสมาร์ทโฟนที่ัึ้นมาััหวะพอิบพอีเ่นัน
“ว่าไวะ” ายหนุ่มส่เสียทัทายเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทิ่อมา
“เที่ยๆ ะเ้าไปเที่ยวที่ห้อนายนะโว้ยพ” ้นสายบอ
“ะมาที่นี่?” เ้าออนโเสียื่นเล็น้อย
“เออ สิวะ ทำไม? ะเ้าไปไม่ไ้เหรอ หรือเอาอีหนูมานอนอยู่หรือยัไัน รีบไล่ออไปเลยยัพอมีเวลา” เพื่อนัวแสบรีบบอ
“เออ ประมานั้นแหละ ไม่สะวริๆ มีอะไร่วนหรือเปล่า” อรรพถามลับ
“เอ้ย! นี่นายพูริเหรอ”
“อืม ริ” อรรพเสียหนัแน่น
“ะเ้าไปนั่เล่นนอนเล่นแถวนั้นหน่อย แถวนี้สาวๆ วนเหลือเินว่ะ” นที่อยู่ในรุเทพอบลับมา
ความคิดเห็น