คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปิดเผย...ตัวตนที่แท้จริง
หลังจากกลับมาจากงานวันเกิดของเฟียสฉันก็มานั่งคิดโน่นคินี่และสุดท้ายฉันก็มาหยุดอยู่ที่เรื่องที่ฉันเจอคนแปลกๆที่เขาพาฉันไปล้างหน้าในห้องน้ำ
เฮ้อ .... ตกลงแล้วใครกันนะที่ช่วยฉันน่ะ ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มอย่างออน่แรง...เฮ้อ
วันรุ่งขึ้น
ฉันเตรียมตัวไปโรงเรียนแต่เช้าเพราะวันนี้เทวจะมารับฉันที่บ้าน^^
หลังจากที่ฉันนั่งรอเทวได้สักพักเขาก็มารับฉันพร้อมกับรถคันหรูของเขาและในรถยังมีมะนาวติดรถมาด้วยอีกคน...แต่ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันเอกก็ไม่ตองอืดอัดเวลาอยู่กับเทวสองคนน่ะ
"หวัดดีจ้า"ฉันทักมะนาวกับเทวทันทีที่ฉันเดินมาถึงตัวรถ
"อื้มหวัดดี"เสียงของใครบางคนดังออกมาจากในรถฉันรีบสอดส่ายสายตามองหาเจ้าของเสียงและก็เจอ.....นั่นมันเฟียสนี่นาทำไมเขามาอยู่ที่นี่และอีกอย่างทำไมเขาทำหน้าบึ้งอย่างนั้ด้วยนะ หน้าสงสัยจังเลยแฮะ...
"ไปเหอะโรงเรียนจะเริ่มแล้ว"
พูดจบเฟียสก้หันไปนั่งเงียบทำหน้าบึ้งตึงต่อ ฉันล่ะส่งใสจังหมอนี่ไปกินรังแตนมาจากที่ไหนกีนนะ(มันเกี่ยวกันไหม)
ณ โรงเรียน
ฉันเดินลากขามาที่ห้องเรียนแล้วนั่งแหมะลงบนเก้าอี้อย่างเซ็งๆ วันนี่อีตาเฟียสยังไม่คุยกับฉันสักกะคำเดียวชิชะเกียดนายจังเลย-(-
"นี่รีย่าเราไปเตรียมตัวเรียนพลกันเหอะ"มะนาวพูดพลางสกิดฉันเบาๆ
"มะนาวฉันขอถามเธอหน่อยได้ไหม"
"อะไรเหรอ"
"เฟียสเขาเป็นอะไรอ่ะ"
"หมอนั่นก็เป็นแบบนั้นอยู่แวแหละ....พอหมดหน้าที่ก็จะกลายเป็นคนเย็นชาไปเฉยๆเลยแหละ"
"ตกลงที่เขาทำดีกับฉันเพราะมันคือหน้าที่เหรอ"
"จะพูดอย่างนั้นมันก็ถูกอ่ะนะ"มะนาวทำหน้าเหนื่อยใจเพราะทุกครั้งที่เฟียสหมดหน้าที่ในการเทคแคร์เขาก็จะกลับกลายมาเป็นคนเย็นชาแบบนี้อยู่เสมอๆ
"อย่างนั้นเองเหรอ"ฉันยิ้มเจือนๆให้มะนาว
"รีย่าเป็นอะไรมากหรือเปล่ว"
"ไม่หรอก"ฉันยิ้มตอบมะนาวน้อยๆเพื่อใหเธอมั่นใจว่าฉันสบายดี
"งั้นเตราไปเรียนพลกันเหอะ"
"จ้า...."ฉันเดินตามมะนาวไปเงียบๆเพื่อที่จะไปห้องแต่งตัว
ณ ห้องแต่งตัว
"รีย่า...ธอไหวแน่เหรอ"
"อื้ม...."พูดจบฉันก็เรียบวิ่งเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที
พอฉันเดินออกมาจากห้องมะนาวก็ทำหน้ามุ้ยใส่ฉันทันทีหรือว่าเธอจะรู้กันนะว่าฉันกำลังจะเป็นไข้....ฉันเดินตามมะนาวที่ทำหน้าซังกะตายไปเรื่อยๆจนมาถึงโรงยิมที่มีเหล่านักเรียนกำลังจับกลุ่มคุยกันเป็นหย่อมๆ จะว่าไปคนพวกนี้ก็หนาตาดีๆกันทั้งนั้นเลย...+_+...สวรรชัดๆเลย...กร๊ากกกกกกกกกกกก
"ทุกคนเงียบๆหน่อยครูเดินเข้ามาแล้ว"
เสียงของเพื่อนที่ยืนดูตนทางพูดและเหตุการทุกอย่างก็วุ่นวายไปหมดทุกคนวิ่งสู้ตายไปยืนเรียงแถวกันอย่าสุดกรู่
ครูเดินเข้ามาเงียบๆพลางกวาดสายตามองนักเรียบไปรอบๆด้วยสายตาคมกริบอย่างกับเหยี่ยวกรีดตา
"ทำความเครพคุณครู"หัวหน้าชั้นอย่าเฟียสพูดขึ้นด้วยเสียงอันดัง
"สวัสดีค่ะครู/สวัสดีครับครู"ทุกคนพูดพร้อมกัน
"สวัสดีครับนักเรียน"ครูพูดแล้วโปรยยิ้มหวานมาให้นักเรียน
"เราจะเริ่มเรียนกันหรือยังครับ"ครูพูดขึ้นขณะที่นักเรัียนเริ่มจะคุยกันเสียงดัง ทุกคยเงียบกริบราวกับป่าช้าวัดดอนตอนกลางวัน และแล้วทุกคนก็เริ่มเรียนวิชาพลศึกศากันอย่าสนุกสนานรวมถึงฉันด้วย
"มะนาวดูมะนาวสนิทกับเฟียสจังเลยนะ"
"ก็ เฟียสเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันนี่นา บางทีฉันก็เคยคิดว่าเขางี่เง่าที่เขาทำแบบนั้นน่ะ"
"งี่เง่า งี่เง่ายังไงเหรอ"
"ก็เขาชอบทำตัวเหมือนโกรธใครมาเป็นชาติ"
"อย่างงั้นเองเหรอ"
"แล้วอีกอย่างนะหมอนั่นน่ะยังกวนประสาทสุดๆอีกต่างหาก ทุกวันฉันเกือบจะป็นโรคประสาทตาย"มะนาวว่าพลางทำแก้มป่องโกรธพี่ชาย ยิ่งดูเธอไปนานๆฉันก็คิดว่าเธอยิ่งหน้ารักขึ้นทุกวัน
และแล้วการเรียนก็จบลงทุกคนแยกย้ายกลับบ้านโดยที่เทวเป็นคนขับรถไปส่งฉันที่บ้านก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง
วันต่อมา
"มะนาวการบ้านวิชาวิทยาศาสตร์ครูสั่งหน้าไหนเหรอจ๊ะ"
[อะไรนะ ...ไม่ค่อยได้ยินเลย.........นี่เฟียส...นาวช่วยลดเสียงเพลงหน่อยได้ไหม]
เสียงของมะนาวดังขึ้น ก่อนจะมีเสียงคนตะโกนกลับมาเป็นเสียงกลายๆไม่รู้ว่าพูดอะไรแต่งดูเหมือนจะเป็นการทำประชดมากกว่าเพราะเสียงเพลงเริ่มดังขึ้นมาอีกแล้ว
"มะนาวมีอะไรกันเหรอเสียงดังเชียวนะ"
[ ก็อีตาพี่บ้านั่นน่ะสิเปิดเพลงเสียงดังจนหูจะแตกอยู่แล้ว...รีย่ามีอะไรเหรอ]
"..เราจะถามว่าการบ้านน่ะครูให้ทำหน้าไหนเหรอ"
[ครูไห้ทำเป็นกลุ่มน่ะ...รีย่าว่างมาทำไหมเดียวพรุ่งนี้เราไปรับ]
"ก็ว่างอ่ะจ๊ะ..."
[เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปรับรีย่าที่บ้านนะ]
"จร้าr^พูดจบก็วางสายไปทันที
แล้วฉันจะมัวทำอะไรอยู่เตรียมตัวได้แล้ว
ณ บ้านมะนาว
"เฮ้อ..........ยัยมะนาวไปรับรีย่าถึงไหนแล้วนะ...มาช้าจังเลย"
"ก็ถึงบ้านนี้แหละ....มาแล้ว.....มาแล้ว"มะนาวว่าพลางวิ่งกรู่เข้ามาหาเพื่อนสาว
"นี่ยัยมะนาวแกไปนานมากเลยนะฉันนึกว่าแกขับรถชนเสาไฟฟ้าข้างทางพังหมดแล้วซะอีก....."รีนาวว่าพลางทำหน้าตาครุ้นคิดกวนประสาท
"แกจะบ้าเหรอรถคันเดียวแกกะจะให้ฉันชนเสาทุกต้นเลยใช่ไหมเนี่ย"
"ก็เออดิ...^^"
"ยัยบ้า.........."
"ฮี่ฮี่..."
"แกนี่มันกวนประสาทนะ"
"ชะมะ..ฮี่ฮี่"
"ชิชะยัยบ้า"
"ฉันบ้านานแล้วย่ะ"
"ชิ"
มะนาวว่าพลางเบะปากใส่และทำท่าสเชิดงอนๆ
ฉันล้อเล่นนิดเดียวเองแกอย่าโกรธฉันดิ"
"แกทำให้ฉันโกรธนี่นา"
"นิดเดียวเองหน้า"
"ก็ได้วะ"
ฉันหัวเราะกับสิงที่ทั้งสองคนพูดกันอย่างกับลเด็กๆได้สักพักก็มีเสียงเพลงดังอย่างกับเสียงระเบิดดังออกมาจากห้างตรงข้ามจนฉันรู้สึกอยากจะตบคนเปิดเพลงสักป๊ษบสองป๊าบจริงๆ
ความคิดเห็น