คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกมโปรด (ยังไม่ตรวจทานคำผิด)
ตอนที่ 1 เกมโปรด
’20 ปีแล้วดิ คิดถึงหว่ะ’ ชายหนุ่มวัยเริ่มทำงาน กำลังคิดย้อนถึงเมื่อสมัยตัวเองตอนสมัยประถมศึกษาตอนปลาย ที่เขามักจะโดดเรียนจนแม่ดุอยู่เสมอ เพราะติดเกมแนว MMORPG ที่ชื่อว่า Ragnarok Online ที่เป็นที่นิยมในหมู่ผู้คลั่งไคล้เกมออนไลน์ เมื่อประมาณ 15 ปีที่แล้ว ก่อนที่จะหยุดการให้บริการอย่างเป็นทางการ วันนี้เกม Ragnarok Online (Reborn edition) เปิดตัวใหม่อีกครั้งในโลกเสมือนจริง ด้วยเทคโนโลยีอัจฉริยะดรีมเกียร์ ซึ่งเป็นแผ่นกลมเล็ก ๆ ใช้สำหรับติดที่ต้นคอ อุปกรณ์นี้จะเชื่อมต่อกับระบบสมองและเป็นตัวรับส่งสัญญาณแบบไร้สายจากเซิฟเวอร์ของเกม ทำให้ยูสเซอร์ สามารถสนุกและโลดเล่นไปในโลกจินตนาการเสมือนจริง
“เอ็ด วันนี้งานเสร็จยัง กูจะกลับแล้วนะ จะกลับกับกูป่าว” เพื่อนร่วมงานของเอ็ดเวิร์ด นามพีช ถามพลางเก็บเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะของเขา
“เออ ๆ ไปด้วย แต่งานกูยังไม่เสร็จเลยอะ เก็บไว้ทำพรุ่งนี้ก็ได้มั้ง เดี๋ยวจะเข้าไปในเมือง พากูไปหน่อย” เอ็ดเวิร์ดกล่าว ในขณะที่ทยอยปิดหน้าต่างบนจอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะปิดเครื่อง
“เดี๋ยวพี่อ้อยก็ด่าหรอก ช่วงนี้เจ๊แกอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ด้วย” พีชกล่าว สายตาชำเลืองมอง ผู้จัดการสาว? อายุราว 37 ปี มาดนักธุรกิจหนุ่ม (ถูกต้องแล้วหล่ะครับ ก็เจ๊แกแมนซะขนาดนั้น)
“เฮ้ย สบายมาก กูบอกเจ๊แกไว้ละ ว่าจะเคลียร์ให้เสร็จก่อนไปประชุมกับลูกค้าอาทิตย์หน้า” แทนกล่าวพร้อมเก็บของเตรียมตัวลุกจากโต๊ะเดินไปที่ประตู
“นี่ ไอ้สองคนนั่น งานกูอยู่ไหน” เสียงตะโกนมาแต่ไกลเหมือนเจ้าหนี้เรียกหาก็ไม่ปาน
“พรุ่งนี้นะครับ เจ๊ คือเย็นนี้ไอพีชมันต้องไปหาหมอ ผมต้องพามันไป เดี๋ยวจะไม่ทันนัด” เอ็ดเวิร์ดรีบกล่าวออกไป
“เออ นี่เห็นว่าเป็นน้องพีชนะ ไม่งั้น....” คุณผู้จัดการทำท่าใช้นิ้วหัวแม่มือปาดคอตัวเอง ทำเอาเอ็ดเวริ์ด เสียวสันหลังวาป ก็เพราะเจ้าตัวมักจะเกเรอยู่เสมอ ที่พี่อ้อยยังเก็บไว้นี่เพราะ เอ็ดเวิร์ดเป็นคนที่เก่ง มีความคิดสร้างสรรค์ รวมถึงมีไหวพริบในการจัดการลูกค้าได้เป็นอย่างดี ไม่งั้นคงโดนเด้งไปนานแล้ว
....ระหว่างทางไปลานจอดรถของบริษัท....
“เอ็ด มีธุระอะไรในเมืองอะ รถติดจะตายชัก ขี้เกียจขับหว่ะ” พีชถาม เพราะเขาไม่อยากขับรถเข้าไปติดในเมืองในชั่วโมงเร่งด่วนแบบตอนนี้
“เดี๋ยวกูขับเอง เอากุญแจมาดิ” เอ็ดวิร์ดพูดพลางยื่นมือขอกุญแจรถจากพีช
“อะเอาไป แล้วเข้าไปทำไมว่ะ มึงยังไม่บอกกูเลย นี่ขนาดคนขี้เกียจอย่างมึงอาสาขับรถคง ต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมาก” พีชถามด้วยความสงสัย ขณะก้าวเท้าขึ้นรถฝั่งผู้โดยสารข้างคนขับ
“ก็สำคัญอะดิ มึงจำเกม Ragnarok ได้รึเปล่า สมัยก่อนอะที่มึงกับกูไปเฝ้าร้านเกมพี่ก้อยกัน ไม่เป็นอันกินอันนอน” เอ็ดเวิร์ดถามพลางสตารส์รถ
“เออดิ จำได้แต่มันปิดตัวไปนานแล้วหนิ แล้วยังไงว่ะ” พีชถาม
“มันมาทำใหม่ในเวอร์ชั่นเสมือนจริงเว้ย เนี่ยกูกำลังจะไปรับเครื่องที่ห้าง ไหน ๆ มึงก็ไปกับกูละ ซักเครื่องเป็นไง เล่นด้วยกันดีกว่าน่าหนุกนะเว้ย” เอ็ดเวิร์ดบอกพลางชวนพีชเล่น หวังว่าการเล่นรอบนี้คงสนุกมากแน่ ๆ แล้วถ้าพีชเล่นด้วย มันจะได้มาเล่นเป็นเพื่อนเขา
“ไม่เอาอะ แค่นี้กูก็ยุ่งจะตายชักละ ไหนจะงานที่บ้านอีก ตรึม!” พีชพูดพลางนึกถึงงานกิจการของที่บ้านที่ป๊าม๊าให้ดูแลอีก
“เออ ๆ ตามใจมึงละกัน เปลี่ยนใจก็บอกกูนะ” เอ็ดเวิร์ดรีบขับรถไปห้างสรรพสินค้า ตอนนี้เขาทนรอคอยที่จะเข้าไปผจญภัยในเกมไม่ไหวแล้ว
....ณ ศูนย์บริการเกมเซนเตอร์ ห้างสรรพสินค้า....
“มึงรอกูตรงนี้แปป เดี๋ยวกูมา” เอ็ดเวิร์ดกล่าวพร้อมเดินเบียดเข้าไปกลางฝูงชน วันนี้เป็นวันที่ตัวเกมพร้อมอุปกรณ์ถูกปล่อยออกมาเป็นวันแรกหลังจากผ่านช่วงทดสอบระบบและความปลอดภัยก็มาอย่างกวดขัน คนจึงเยอะแน่นร้าน นี่ขนาดศูนย์บริการฯ มีเป็นหลายพันสาขาทั่วโลกนะ
....ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง....
“เฮ้ย พีช ๆ กูได้มาแล้วเว้ย” เอ็ดเวิร์ดโชว์ถุงกระดาษบรรจุกล่องเกม เล็ก ๆ ให้เพื่อนดู
“อะไรว่ะ ทำไมกล่องมันเล็กจังเลย กูคิดว่าจะใหญ่กว่านี้” พีชถาม เพราะปกติอุปกรณ์ดรีมเกียร์ต้องเป็นอุปกรณ์สวมศีรษะใหญ่ ๆ หน่อยไว้สวมตอนนอนหลับเพื่อเข้าระบบเกม แต่ทำไมเพื่อนของเขาถึงได้หิ้วถุงกระดาษใบเล็กออกมา
“ดรีมเกียร์ รุ่นอัจฉริยะเว้ย ใหม่ล่าสุด สะดวก รวดเร็ว ปลอดภัย” เอ็ดเวิร์ดตอบอย่างภาคภูมิใจ
“ไป กลับบ้านกัน” พีชชวนกลับ ก่อนที่จะดึกไปมากกว่านี้
...หน้าคอนโดของเอ็ดเวิร์ด...
“เออ ขอบใจมากที่ไปเป็นเพื่อนกูเอาของ ไว้พรุ่งนี้กูเลี้ยงข้าว” เอ็ดเวิร์ดกล่าวก่อนที่จะลงจากรถ ตอนนี้เขาอยากแกะกล่องเกมซะเต็มแก่แล้ว
“ไว้ว่าง ๆ เหอะมึง พรุ่งนี้กูก็ว่างมึงคงเล่นเกมทั้งวัน ไม่ไปไหนแน่” พีชตอบอย่างรู้ใจ
“เออ ๆ ขอบใจ กูไปละ” เอ็ดเวิร์ดเดินขึ้นคอนโดอย่างไม่รีรอ
ก่อนที่รถพีชกำลังจะเคลื่อนตัวออกไป
“ฮัลโหล ลูกพีช” เสียงในสายเรียกหวาน
“ครับม๊า” พีชขานรับ เพราะได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าเป็นใคร
“กลับเมื่อไหร่ลูก วันนี้อยู่โอทีเหรอ เห็นยังไม่กลับบ้าน” ม๊าของพีชถามด้วยความสงสัย เพราะวันนี้ลูกชายกลับบ้านช้าผิดปกติ
“อ่อ พอดีเอ็ดมันชวนไปเอาของที่ห้างครับม๊า เนี่ยพีชกำลังจะกลับละครับ” พีชกล่าว
“รีบมา ๆ ป๊าลูกพีชเพิ่งกลับมาถึงที่บ้านเมื่อกี้ เห็นหิ้วของฝากจากเกาหลีมาให้ลูกพีชด้วยนะ” ม๊าของพีชกล่าวอย่างตื่นเต้น
“ครับ ๆ แค่นี้นะครับ พีชกำลังขับรถ” พีชวางสายแล้วเคลื่อนรถออกจากหน้าคอนโดของเอ็ด
“สวัสดี ยูสเซอร์เอ็ดเวิร์ด” เสียงผู้หญิงกล่าวทักทายอย่างสุภาพ
“สวัส...” เอ็ดเวิร์ดยังไม่ทันกล่าวจบก็มีเสียงพูดแทรกต่อขึ้นมาจากประโยคแรก
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกม Ragnarok Online”
“ตอนนี้ เชิญยูสเซอร์กล่าวต่อได้แล้วคะ” เสียงพูดเมื่อครู่เชื้อเชิญให้เขาพูด
“ส สวัสดีครับ” เอ็ดเวิร์ดกล่าวทักทายอีกครั้ง พลางคิดว่าทำไมเหมือนผู้ช่วยยูสเซอร์จะกวนหน่อย ๆ หรือเขาอาจจะรู้สึกไปเอง
“ยูสเซอร์ต้องการ ตั้งชื่อ สร้างตัวละครใหม่ อ่านคู่มือเกม ตกแต่งห้องพักหรือเยี่ยมชมร้านแฟชั่นดีคะ” ผู้ช่วยยูสเซอร์ร่ายเมนูต่าง ๆ ให้เขาฟัง
“ตั้งชื่อก่อนสิครับ อย่างอื่นค่อยว่ากัน” ชายหนุ่มกล่าว
“ยูสเซอร์เอ็ดเวิร์ด เชิญตั้งชื่อคะ” เธอกล่าว
“เอ็ดเวิร์ด” เขากล่าวขึ้นมาอย่างไม่ต้องคิด เพราะเพียงอยากใช้ชื่อเขาก็แค่นั้น
“ขออภัย ชื่อซ้ำคะ” เธอกล่าว
“เอ็ดเวิร์ด เฮช” เอ็ดเวิร์ดกล่าวอีกครั้ง
“กรุณายืนยัน การใช้ชื่อ เอ็ดเวิร์ด เฮช ด้วยคะ” เธอกล่าวอีกครั้ง เพื่อขอคำยืนยัน
“ยืนยัน” เขากล่าว
“คุณเอ็ดเวิร์ด เฮช พร้อมสร้างตัวละครใหม่เลยรึเปล่าคะ” เธอถามขึ้นอีกครั้ง
“มาก” เขาตอบอย่างใจร้อน ทันทีที่กล่าวจบ พลันปรากฎตัวเขาอีกร่างตรงหน้าในลักษณะแทบจะเปลือยเปล่า ถ้าไม่มีกางเกงขาสั้นสีขาวปกปิดส่วนนั้นไว้
‘นี่ยังดีนะ ที่เกมนี้คุมเรทในเมืองไทย ถ้าเมืองนอกนี่คงเห็นหมดทุกอย่าง’ เขาคิด
“คุณสามารถปรับแต่งลักษณะทางกายภาพได้ตามที่ต้องการคะ” เธอพูดพลางแย้มยิ้มให้เขา ทันใดนั้นหน้าต่างสีขาวพร้อมเมนูสำหรับตกแต่งลักษณะรูปร่างหน้าตา ส่วนศีรษะ สีผม จมูก ฯลฯ ปรากฎขึ้นที่ด้านหน้าของเขา
“ที่ปรากฎขึ้นด้านหน้าของคุณ คือแผงควมคุมการปรับแต่งลักษณะทางกายภาพคะ เชิญปรับแต่งได้ตามใจชอบเลยคะ” ทันทีที่เธอกล่าวจบ เอ็ดเวิร์ดก็จัดการปรับแต่งตัวละครของเขาในทันที ใช้เวลาเพียงแค่ 5 นาทีในโลกเสมือนจริงเท่านั้น เขาก็ปรับแต่งตัวละครเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้เขาได้ตัวละครที่ต้องการแล้ว ด้วยลักษณะรูปร่างที่พอดี ไม่สูงจนเกินไป มีผิวสีแทนรับกับทรงผมเท่ ๆ สีน้ำตาลที่ ซึ่งปกติผิวเขาจะขาวเนียนกว่านี้มากในโลกแห่งความเป็นจริง
“ยืนยันการปรับแต่รูปร่าง” เขากล่าวโดยที่ไม่ต้องให้เธอ ผู้ช่วยยูสเซอร์ถาม
“คุณเอ็ดเวิร์ด เฮช ยืนยันลักษณะทางกายภาพของตัวละคร ถัดไปเป็นการสุ่มค่าสถานะ รวมทั้งหมด 20 คะแนน ซึ่งประกอบด้วย ค่า STR ความแข็งแกร่ง ค่า AGI ความรวดเร็ว ค่า VIT พลังชีวิต ค่า INT พลังเวท ค่า DEX ความแม่นยำ ค่า LUK โชค คะ” เธอกล่าวออกมาพร้อมเปิดหน้าต่างที่มีตัวเลขวิ่งขึ้นลงอย่างรวดเร็วในช่องทั้งห้า ตอนนี้ตัวเลขได้หยุดลงแล้ว
STR = 0
AGI = 4
VIT = 0
INT = 0
LUK = 16
“การสุ่มค่าสถานะเสร็จสิ้น คุณเอ็ดเวิร์ด เฮช พร้อมจะเข้าสู่เกมเลยรึเปล่าคะ” เธอถาม
ตอนนี้ไม่มีสัญญาณตอบจากเอ็ดเวิร์ด เพราะเขากำลังอึ้งกับการสุ่มค่าสถานะเมื่อครู่ ‘ทำไมถึงซวยขนาดนี้ว่ะ กูเล่นเป็นแต่อาชีพดาบนะเว้ยที่ต้องการค่า STR กับ VIT มาเป็นอันดับแรก ๆ แล้วนี่ได้แค่ LUK กับ AGI เนี่ยนะ ลบตัวละครแล้วสร้างใหม่ได้มั้ย’
“ตอนนี้ยังไม่ได้คะ” เธอกล่าวขึ้นมา
“เฮ้ย! คุณรู้ได้ยังไง ว่าผมคิดอะไร คุณอ่านความคิดได้เหรอ” เขาถามอย่างสงสัย
“คะ เพราะความคิดของคุณถูกเชื่อมต่อกับเซิฟเวอร์ของเราทั้ง 100% และตอนนี้ดิฉันเรียนแจ้งว่า คุณยังไม่สามารถลบตัวละครแล้วสร้างใหม่ได้คะ จนกว่าเวลาจะผ่านไปสามเดือนในโลกแห่งเกม มิฉะนั้นคงมีคนสุ่มค่าสถานะกันหลายครั้งจนกว่าจะพอใจ มากเกินพอดี ดังนั้นเพื่อความยุติธรรมและสร้างความหลากหลายภายในเกม ทางเราจึงต้องมีกฎข้อนี้คะ” เธอตอบเขาทั้งสองคำถาม
“โอเค ๆ พาผมเข้าเกมเถอะ” เขาตอบอย่างหมดอารมณ์ ‘เอาเถอะ อย่างน้อยก็สามเดือน เขาไปเดินเล่น ศึกษาตัวเกมพลาง ๆ ก่อนก็ยังไม่สายที่จะปั้นตัวละครใหม่
“รับทราบคะผู้เล่นเอ็ดเวิร์ด เฮช” เธอกล่าว ก่อนแสงสว่างจ้าทั่วทั้งห้องที่เขายืนอยู่
ตอนนี้สายตาของชายหนุ่มเริ่มหายจากอาการพร่ามัว เสียงจอแจโดยรอบเริ่มเขามาในโซนประสาทหูของเขา
“อ้าว ๆ เร่เข้ามาจ้า ของถูก ๆ ต้อนรับกลุ่มนักผจญภัยทั้งหลาย” แม่ค้าสาว NPC ประกาศขายของในท่าทางที่ตื่นเต้นไม่น้อย เอ็ดเวิร์ดมองออกไปรอบ ๆ พลางก้าวเท้าออกไปเรื่อย ๆ ซึ่งตอนนี้มีพ่อค้าแม่ค้าของทางระบบ นำสิ่งของเครื่องใช้มาวางขาย ในโซนขายของที่อยู่ใกล้จุดเกิดใจกลางเมืองกันอย่างหน้าชื่นตาบาน
ขณะนี้เหล่าผู้เล่นอื่น ๆ ก็กำลังเดินกันอย่างขวักไขว่ ตามทางเดิน ตรอก ซอกซอย อาคารเริ่มต้น ร้านขายอาวุธ รวมถึงอาคารสำนักงานต่าง ๆ เอ็ดเวิร์ดเพิ่งสังเกตว่าประติมากรรม ลวดลายที่อยู่ตามอาคารต่าง ๆ ในเมืองค่อนข้างมีความสวยงาม ปนกลิ่นไอสไตล์ยุโรปในแบบที่เขาชอบ เกิดทำให้นึกถึงเมืองพรอนเทร่าในเกม Ragnarok เวอร์ชั่นเดิม
‘เจ๋ง! คิดถึงจังเลยเว้ยยยย แม้จะไม่เหมือนเดิมทั้ง 100% แต่บรรยากาศแบบนี้มันใช่มาก’ ชายหนุ่มคิดในใจพลางตื่นเต้นกับเมืองที่เขาแสนคุ้นเคยเมื่อนานมาแล้ว เมืองพรอนเทร่า
“ติ๊ง” สักพักมีเสียงเตือนดังขึ้นมา เรียกความสนใจจากชายหนุ่ม
‘จดหมายจากระบบ งั้นเหรอ’ ชายหนุ่มรีบเปิดอ่านอย่างไม่ลังเล
____________________________________
‘ยินดีต้อนรับ ผู้เล่นหน้าใหม่สู่การผจญภัยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด Ragnarok Online ขณะนี้เราขอเชิญท่านรับภารกิจแรก ที่อาคารเริ่มต้นเพื่อรับการรับรองเป็นพลเมือง’
ขอให้ท่านสนุก
ทีมงาน
เงื่อนไข : จำเป็นต้องเข้ารับการรับรองเป็นพลเมืองภายในระยะเวลา 10 ชั่วโมงนับ ตั้งแต่เปิดจดหมาย
ฉบับนี้ มิฉะนั้นจะถือว่าเป็นพลเมืองเถื่อนโดยอัตโนมัติ จะได้รับโทษฐานหลบหนีเข้าเมือง’
สิ่งที่ได้รับ : หนังสือรับรองพลเมือง 1 เล่ม
ใบสมัครเข้าเรียนโรงเรียนในราชอาณาจักรพรอนเทร่า 1 ฉบับ
กระเป๋าพร้อมอุปกรณ์ 1 ชุด
ถุงอาหารประทังชีพ 1 ชุด
____________________________________
นี่เป็นจดหมายฉบับแรกที่เข้ามาช่วยเรียกให้เขาได้สติ ก่อนที่จะตื่นเต้นและหลงไหลไปกับบรรยากาศของตัวเมืองไปมากกว่านี้
‘อาคารเริ่มต้นสินะ ที่แรกที่ต้องไป หึค่อยว่ากัน ตอนนี้เดินเล่นก่อน ฮ่า ๆ ๆ’ ชายหนุ่มคิด พลางเดินออกไปสำรวจเมืองก่อนจะได้เริ่มภารกิจแรก ในฐานะว่าที่พลเมืองแห่งราชอาณาจักรพรอนเทร่า
“นี่ ๆ ไอ้หนุ่มคนนั้นอะ จะไปไหน” เสียงหนึ่งเรียกเขาในขณะที่กำลังจะก้าวเท้าออกเดินอีกครั้ง
ความคิดเห็น