ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    กำเนิดเทพมารสวงสวรรค์

    ลำดับตอนที่ #5 : กำเนิดที่ 4 : พันธสัญญาที่ 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.67K
      310
      15 ต.ค. 61




         ควบคมสสาร : ควบแน่น


         ฟู่ ฟู่


    แก๊สบริเวณถูกอะไรบางอย่างดูดเป็นจุดๆร้อยจุดจนมันเริ่มก่อร่างเป็น ดาบสีทองประกายวิบๆ ลอยทั่วบริเวณนี้กว่าร้อยเล่ม ยาวประมาณ 85 เซนติเมตร แล้วมันเริ่มหันคมดาบเข้าใส่กบยักษ์


    กบยักษ์เริ่มฟวาดระแวงถึงขีดสุด ชิงหลางไม่ปล่อยให้มันได้ป้องกันจึงจัดการโดยทันที


         ดาบร้อยสวรรค์ !!!


         ฟิ้ววว ฉึก!! ฉึก!! ฉึก!! ฉึก!! ฉึก !!


    ดาบร้อยกว่าเล่มที่เปล่งแสงสีทอง พุ่งปักเข้าใส่กบยักษ์ทันที


       อ๊ากกกกกกก


    กบยักษ์ร้องด้วยเจ็บปวดทรมานถึงที่สุดจนในสุดมันเริ่มหยุดร้องและล่มตัวไปกองกับพื้น สภาพที่มีดาบปักไว้ตามตัวทุกแห่งไม่ว่าจะเป็น ลำตัว ลิ้น ขา หัว


        สลาย


    เสียงเบาๆของชิงหลางดังขึ้น พร้อมดาบกว่าร้อยเล่มสลายการเป็นฝุ่นหายไป


         " จะโดนข้อหาทำลายป่าเปล่าเนี้ย "


    ชิงหลางพูดขึ้นอย่างกังวล


         " นี้เจ้าเป็นมนุษย์จริงๆหรอ "


    เสียงที่ดังจากข้างหลัง ทำให้ชิงหลางหันกลับไปมองพร้อมเอ่ยตอบ


         " แน่นอนข้าเป็นมนุษย์ "


    ชิงหลางส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ทำให้จิ้งจอกขาวหน้าแดงๆเล็กน้อย


        " ข้าเป็นหนี้ชีวิตของท่านแล้ว ท่านอยากได้สิ่งใดข้าจะให้หมด "


    จิ้งจอกขาว 5 หาง พูดขึ้น พร้อมคิดในใจว่า มนุษย์ตรงหน้าคงจะขอพวกสมุนไพรล่ำค่า


         " แน่ใจนะ ห้ามคืนคำพูดล่ะ "


    ชิงหลางพูดพร้อมยิ้มในใจ


         " แน่นอนข้าไม่เคยกลับคำพูด "


    จิ้งจอกขาวพูดขึ้นเชิดหน้าด้วยความภูมิใจ


        " งั้นเจ้าต้องเป็นของข้า "


    ชิงหลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม


         " หะ..เมื่อกี้ ท่านว่าอย่างไรนะ "


    จิ้งจอกขาวคิดว่าเมือกี้คงหูฟาด จึง ต้องให้ชิงหลางบอกใหม่


         " เจ้า ต้อง เป็น ของ ข้า !! "


    ชิงหลางพูดโดยเน้นๆทั้งประโยค


         " ต..ตึ..ต้องการข้า ท่านต้องการข้าไว้ทำอะไร "


    จิ้งจอกขาวตอนนี้คิดเรื่องไปทางอย่างว่าไปไกลจนจะถึงขอบโลกแล้ว


         " ข้าอยากให้เจ้ามาเป็นสัตว์ในพัธสัญญาเฉยๆ "


    ชิงหลางกล่าวออกมาทำให้ความคิดที่เลยไปถึงไหนต่อถึงไหนจบลง


         " ถ้านั้นเป็นสิที่ท่านต้องการ ข้าพร้อมจะทำพัธสัญญาต่อผู้ช่วยชีวิต "


    จิ้งจอกขาวพูดขึ้น หางที่สบัดไปมาอย่างอารมณ์ดี


    ชิงหลางพอจะรู้มาบ้างเรื่องการทำพันธสัญญาที่ได้มาจากความรู้ในตอนนั้น


        ข้าพเจ้า นามว่า ชิงหลาง จะทำพันธสัญญากับเจ้า


    ชิงหลางมองหน้าจิ้งจอกขาว 5 หาง


        ข้าพเจ้า นามว่า หลี่อิ่ง น้อมรับพันธสัญญา



    แสงเจิดจ้าไปทั่วบริเวณแม้นี้จะเข้าสู้ช่วงกลางคืนแล้วก็ตาม


         เฮือกกก !!!!


    ชิงหลางกลืนน้ำลายไปอึกหนึ่งเมือจู่ๆจิ้งจอกขาว 5 หางก็เป็นสาวหูสัตว์ไปซะแล้ว


    ผมสีดำยาวสลวยเงางาม ดวงตาสีสีฟ้าอ่อน มีหูจิ้งจอกประดับบนหัว มีหางทั้ง 5 ประดับอยู่ข้างหลัง


    ชิงหลางแว็บไปด้านหลังและทำการจับหางทันที


        อ๊างง !!


    เสียงที่เร้าอารมณ์ของชิงหลาง ดังขึ้น เมื่อจับหางจิ้งจอกขาว


        "น..นายท่านอย่าจับ อ๊า ม..มันเสียว "


    โว้ววว


         " อย่างที่ในอนิเมะบอกมาเป๊ะๆเลย "


    ชิงหลางปล่อยหางของหลี่อิ่งแล้วเงยหน้ามองหลี่อิ่งทันที


    อย่าลืมว่า ชิงหลางมันเป็นเด็กอายุ 10 ปี จะสูงเท่าหลี่อิ่งได้ไง


       ถึงตัวจะเป็นเด็ก แต่สมองเป็นผู้xxxx



         " แล้วนายท่านจะไปที่ใดหรอเจ้าคะ "


    หลี่อิ่งกระพริบตามองดูเจ้านายที่เป็นเด็กอายุ 10 ปี


        " ข้าจะมาปิดด่านฝึกที่นี้น่ะ ก่อนอื่นต้องหาที่พักก่อนตอนนี้ก็มืดแล้ว อีกอย่างตอนเช้าต้องไปเก็บสมุนไพรด้วย "


    ชิงหลางกล่าวออกไผในขณะที่กำลังหันซ้ายหันขวาว่าจะไปที่ไหน


        " งั้นไปที่พักของข้าหรือไม่เจ้าคะ มีสมุนไพรเยอะแยะเลยนะเจ้าคะ "


    หลี่อิ่งแนะนำชิงหลางในขณะที่หางก็ส่ายไปส่ายมา


        " ดีเลยสิ เจ้านำทางเลย หลี่อิ่งของข้า "


    ชิงหลางหล่างออกมามาอย่างยิ้มๆ



        " ข..ข้าไปเป็นของท่านตอนไหน "


    หลี่อิ่งพูดตะกุตะกะ หันหลบหน้าชิงหลาง เอาจริงๆนะ ชิงหลางยัง งง นี้ขนาดอายุ 10 ปี เรายังเสน่ห์แรงขนาดนี้ อีก 5 ปี มันจะขนาดไหน


    หลี่อิ่งจิ้งจอกสาวแสนสวยพาเจ้านายไปยังที่พักของตนเอง ถ้ำซึ่งเป็นที่พักของหลี่อิ่ง เป็นถ้ำที่ไม่เล็กและไม่ใหญ่เกินไป ชิงหลางมองดูอย่างสนอกสนใจ หลี่อิ่งมองดูเจ้านายของตนแล้วอมยิ้มเล็กน้อย

    จากนั้นก็นำชิงหลางเข้าสู่ที่พักของตนเองทันที ตลอดทางมีสมุนไพรล่ำค่ามากมายหลายร้อยต้น


        " นี่เจ้าคะ ที่พักของข้า "


    หลี่อิ่งกวาดมือไปรอบๆบริเวณ ชิงหลางมองดูแล้วไม่ต่างจากบ้านของมนุษย์เท่าไร หลี่อิ่งที่เห็นว่าชิงหลางสงสัยจึงกล่าวออกไป


        " ข้าพเจ้ามีสายเลือดของ จิ้งจอกขาว 1 ใน 72 อสูรโบราณ จึง สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ส่วน สัตว์อสูรนอกเหนือจากสายเลือดของ72 อสูรโบราณ กับ 4 ราชันย์ จะสามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ก็ต่อเมือระดับพลังถึง ราชันย์เท่านั้นเจ้าคะ "


    ชิงหลางพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว ในวินาทีต่อมา ตาที่สดใสอยู่กพล่ามัวจนสลบไป ในวินาทีที่สติจะหายไปหมด ชิงหลางก็ได้รับรู้ว่า หลี่อิ่งพยุงตัวเขาและตระโกนเรียกเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย


        " งืมม.. "


    ชิงหลางค่อยลุกจากการนอกบนเตียงไม้ กวาดสายตาไปทั่วห้องเห็นหลี่อิ่งจิ้งจอกสาวนอนหลับอยู่ข้างๆเขา ทำให้เกิดอาการยิ้มแฉ่งขึ้นมาทันที ทำไงได้โลกเก่าเขาเป็นเด็กกำพร้าไม่ไรับความรักอย่างเพียงพอ ชิงหลางเผลอลูบหัวจิ้งจอกสาวไปตอนไหนก็ไม่รู้ กว่าจะรู้ตัวอีกทีจิ้งจอกสาวก็ตื่นขึ้นมาแล้ส


        " อะ โทษที "


    ชิงหลางชิงขอโทษทันที หลี่อิ่งก็จับบริเวณหัวแล้วก้มหน่าพยักหน้าทันทีพร้อมแก้มที่ขึ้นสีแดงอ่อนๆ


        " หลี่อิ่งระดับพลังลมปราณเจ้าอยู่ที่ ปรมาจารย์ขั้นที่ 8 ใช่มั้ย ตามตำนานที่ข้าได้ยิน เผ่าจิ้งจอกเทือเพิ่มระดับ หางก็จะเพิ่มขึ้นด้วย "


    ชิงหลางกล่าวออกมาแล้วมองหน้าหลี่อิ่งจิ้งจอกสาวในลุกสาวสุดเซ็กซี่


        อะแฮ่ม !!


    จิ้งจอกสาวหลี่อิ่งมีน่าอกขนาดคัพ D ผิวที่ขาวอมชมพู่ ผมสีดำยาวถึงกลางหลัง ใส่ชุดจอมยุทธ สีดำ ดวงตาสีฟ้าอ่อนๆ


         " ใช่แล้วเจ้าคะ เป็นอย่างที่ท่านบอก "


    หลี่อิ่งกล้าวออกมาพร้อมสะบัดตัวเล็กน้อยให้คลายง่วง


         " อืม ข้าว่าจะทำยา ทะลวงชีพจร เพื่อเพิ่มระดับลมปราณของตนเองและของเจ้าด้วย "

    ชิงหลางกล่าวออกมา


         " ข..ขอบคุณเจ้าคะ "


    หลี่อิ่งก้มหัวลงเป็นขอบคุณ เสื้อตกลงมาตามแรงโน้มถ่วงเผยให้เห็นซอกอกอันอ่วบอึ่มของเธอ


        " อืม "


    ชิงหลางพยักหน้า


    ชิงหลางมีประสบการณ์เกี่ยวเรื่องทางเพศมากมายในโลกเก่า ด้วยเป็นคนที่หน้าตาดี มีเงิน อำนาจ ใช่ ชิงหลางมีทุกๆอย่างเลยในโลกเก่าของเขายกเว้นสิ่งเดียว



    ความสนุกไงล่ะ



    #อย่าลืม เม้น


    #อย่าลืม กดหัวใจ


    #เป็น กำลังใจ ให้ไรต์นะ










    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×