กำเนิดเทพมารสวงสวรรค์

ลำดับตอนที่ #4 : กำเนิดที่ 3 : จิ้งจอกขาว

     " หู้วว "


เสียงถอนหายใจของชิงหลาง ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองพวกโจรทั้งสามคน


     " จงคุกเข่าซะ !!! "


     ตุบ !!


ราวกับน้ำหนักของพวกมันเพิ่มขึ้นหลาย 10 เท่า จู่ๆมันก็คุกเข่าตามที่ชิงหลางบอก


     " แก!! ทำอะไรกับพวกข้ากันแน่ " 


คนที่เป็นพี่ใหญ่ตระโกนขึ้นมา


ชิงหลางก็ยิ้มอยู่ในใจ พลังมะกี้คือการใช้พลังจิต แรงโน้มถ่วง ในการบังคับให้มันคุกเข่าลง


     " หุบปาก !! "


ผู้เป็นพี่ใหญ่กำลังจะเอ่ยปากด่านั้นกับรู้สึกว่าอ้าปากไม่ได้ ได้แต่เพียงคิดว่า


     ' ทำไมกัน ปากของข้าถึงขยับไม่ได้ ทำไม มันหนักอย่างนี้ '


ส่วนโจรทั้งสองยกเว้นคนพี่ที่พูดไม่ได้ ได้กล่าวขึ้นอย่างกลัวตาย


     " นายน้อยผู้ยิ่งใหญ่ได้โปรด ปล่อยชีวิตของพวกข้าทั้งสามคนด้วยเถอะ พวกข้ามีตาหามีแววไม่ ที่ดูนายน้อยผิดแผกไป " 


มันสองคนอ้อนวอนขอให้ชิงหลางปล่อยพวกมันไป


    " ข้าไม่ฆ่าพวกเจ้าหรอก "


โจรทั้งสามที่ได้ยินก็แสดงอาการดีใจกันยกใหญ่ นี้ขนาดโดนบังคับให้คุกเข่ายังขนาดนี้ ถ้าถูกปล่อยอิสระคงไม่เต้นกันแล้วหรอกหรอ


     " แต่ข้าจะทำลายการบ่มเพาะของพวกเจ้าเพื่อไม่ให้มาระรานข้าผู้นี้ อีกอย่างจู่ๆ พวกเจ้ามาถึงก็บอหจะสังหารข้าผู้นี้ แค่นี้ถือว่าเมตตาแล้ว "


ทันใดนั้น พวกมันถึงกับหน้าซีดทันที ราวกับเลือดไม่วุ่นเวียน 


ชิงหลางแตะดิน 


     ควบคุมสสาร : ของเหลว 


ดินที่ชิงหลางแตะโดนนั้นการเป็นของเหลว ( โคลน )ที่มีรัศมียาว 1 เมตร


     ควบคุมสสาร : ควบแน่น 


โคลนบริเวณนั้น กับเริ่มหลอมตัวเป็นหอกแหลมๆสามหอก


ส่วนโจรทั้งสาม ต่างอ้าปากเอ๋อ

   
     ' พระเจ้า นี้มัน พลังระดับไหนกันแน่ถึงขนาดสามารถเปลี่ยนดินเป็นอาวุธได้ "


หอกมีความยาว 80 เซนติเมตร ความกว้าง 10 เซนติเมตร


     " จงจำไว้ ใครดีมาข้าดีกลับ ใครร้ายมามันไม่ตายดีแน่ เทเลพอร์ท "


หอกทั้งสามพุ่งไปทำลายตันเถียนของทั้งสามอย่างแม่นยำ


  อ๊ากกกกกกกกก

  อ๊ากกกก


เสียงกรี๊ดร้องที่ทุกข์ทรมาน ดังมาเป็นระยะ


ชิงหลางมองพวกมันอย่างเย็นชา แล้วหันหลังกลับ พร้อมดีดนิ้ว ไป แปะหนึ่ง พลังจิตทั้งหมดที่ชิงหลางใช้หายไปหมด


ทำให้ร่างทั้งสามที่ท้องเต็มไปด้วยเลือดต่างสามารถลุกขึ้นยืนได้แต่ ตอนนี้คงสลบเรียบร้อยแล้ว


ชิงหลางควบม้าหมือนเดิมและเดินทางไปยังเมืองที่เป็นเป้าหมายต่อไป


      " โอโฮ้ "


เสียงที่ดังด้วยความตื่นเต้นของชิงหลางที่เห็นกำแพงที่สูงราวๆ 10 เมตร ใหญ่ล้อมรอบตัวเมือง มีพ่อค้าแม่ค้าต่อแถวรอคิวในการเข้าเมือง และอีกด้านหนึ่งคงเป็นการต่อแถวแบบนักเดินทาง


ชิงหลางเดินไปยังแถวของนักเดินทาง พอผ่านไปสักพักก็ถึงคิวของชิงหลาง


     " ค่าเข้า 1 เหรียญเงิน " 


ทหารที่ใส่ชุดเกราะน้ำตาลกล่าวขึ้นอย่างเรียบๆ


     " อืม "


ชิงหลางไม่รอช้าหยิบเงิน 1 เหรียญเงินให้มันทันที แล้วเดินเข้าไปในเมืองอย่างรวดเร็ว


ตามที่ชิงหลางได้เดินไปมา ที่นี้มีคนขายของเยอะมาก คงเป็นส่วนรวมของสายการค้าล่ะมั้ง


พอเดินจนเมื้อยขา ก็หอบร่างกายตนเองเข้าร้านอาหารทันที


ร้านอาหารนี้มี 2 ชั้น ชั้น ล่าง หน้าจะคนธรรมดาทั่วไป ส่วนชั้นบน เป็นพวกคนมีเงินหรือประมาณขุนนางนั้นแหละ


แน่นอนว่าชิงหลางเลือกชั้นล่าง ก็นะเงินก็จะหมดแล้วเหลือแค่ 2 เหรียญทอง 98 เหรียญเงิน 60 เหรียญทองแดง


เสี่ยวเอ่อที่เห็นลูกค้ามานั้งก็รีบไปหาทันที


     "เอาอะไรดีขอรับ "


ชิงหลาง ไม่รู้จะสั่งอะไรดี จึงสั่ง ข้าวเหลือง ( ข้าวผัด ) จากนั้นเสี่ยวเอ่อก็ไปบอกรายการอาหารให้กับพ่อครัวแม่ครัว


     " ว้าว นั้นมันคุณหนูจากตระกูล ฉาง คุณหนู ฉางเย่ว นางอายุเพียงแค่ 10 ปีก็มีความงามถึงเพียงนี้ รอไปอีก 5 ปี คงไม่งามล่มเมืองแล้วหรอกหรอ "


     "ข้าว่าคง ล่ม อาณาจักรเป็นแน่ ฮ่าๆ "


ในจังหวะที่ชิงหลางไปจะมองคนที่ถูกกล่าวถึง ฉางเย่ ก็หันมาสบตากันพอดิบพอดี ชิงหลางเห็นแบบนั้นก็อึ่งเล็กน้อย เธอสวยงามมาก ตามที่ชายขี้เมามะกี้พูดเลย


ชิงหลางก็หันมามองเสี่ยวเอ่อที่ตอนนี้กำลังวางอาหารไว้อยู่ แต่ พอหันกลับไปทางเดิม คุณหนูฉางเย่วก็ไม่อยู่แล้ว


     " คงขึ้นไปชั้นบนแล้วมั้ง "


ชิงหลางคิดในใจ 


     ' ร่างนี้มันไม่ดีจริงๆ ทำอะไรแบบนั้นก็ไม่ได้ เดี่ยวขอให้ตูเที่ยวเสร็จก่อน จากนั้นจะไปปิดด่านฝึกตนสัก 5 ปี แล้วค่อยออกมาท่องเที่ยวยุทธภพ "


ชิงหลางคิดขึ้นมาอย่างชั่วร้าย ควันสีดำที่เป็นเอฟเฟคพุ่งออกมาอย่างเรื่อยๆ


ฉางเย่วนั้นราวกับขนลุกมารอบหนึ่งทั้งๆที่อากาศก็ไม่หนาว


     " ขนลุก "


เสียงใสๆของเด็กสาววัย 10 ปี เอ่ยขึ้นเบาๆ หน้าตางดงาม ผมสีดำสลวย ดวงตาสีดำสนิท ผิวขาวราวกับหิมะ ริมฝีปากที่อมชมพู่


ชิงหลางกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็จ่ายเงินให้กับเสี่ยวเอ่อ เปิดประตูออกจากร้านไป เขาเดินเที่ยวจนพระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้ว ก็เดินเลี่ยงผู้คนจนมาถึงป่าแห่งหนึ่ง ที่ชิงหลางไม่รู้เลยว่าป็นป่าต้องห้ามอันดับที่ 8 ของอาณาจักร 


      " ปิดด่านฝึกที่ป่านี้แหละ ก่อนอื่นต้องหาถ้ำ "


ชิงหลางเดินไปอย่างมั่วๆซั่วๆ ตลอดทางมีเสียงแมลงสัตว์เล็กน้อยใหญ่ส่งเสียงมาตลอด แต่พอนานๆเสียงเหล่านั้นก็หายไปราวกับไม่มีใครอยู่ มีเพียงเสียงลมพัดเข้าไปกับใบไม้เท่านั้น


พอเข้าไปนานๆเข้าก็ได้ยินเสียงของอะไรบ้างอย่างสู้กัน 


     " น่าสนุก "


ชิงหลาง เทเลพอร์ทไปใกล้กับที่ตัวอะไรบ้างอย่างสู้กัน


     " นั้นมัน จิ้งจอกขาว กับ กบตัวใหญ่ "


ชิงหลางมองดูจากต้นไม้ใหญ่ๆอย่างเงียบๆ


พวกมันสู้กันอย่างดุเดือด มีพลังทำลายล้ายไปหลายเมตร ต้นไม้หักโค่นทุกๆวินาที แต่แลเวพอเวลาผ่านไป 20 นาที ฝ่ายจิ้งจอกขาว ก็ เสียเปรียบถูก กบตัวใหญ่ฟาดหินไปใส่ที่ท้องของมนจนกระเดนไปหลายเมตร


     " ฮ่าๆ จิ้งจอกขาว ยอมมาเป็นเมียข้าสักเถอะ " 


กบตัวใหญ่พูดออกมาอย่างหน้าด้านๆ พร้อมหัวเราะอย่างผู้มีชัย


      " ข้าไม่ยอม คู่ครองของข้า ข้าจะเลือกเอง "


จิ้งจอกขาวพุ่งไปหากบใหญ่ยักษ์อย่างรวดเร็วซัดมือไปข่วนกับใบหน้าของมัน


   อ๊ากกก


     " หนอย ขอดีๆไม่ชอบ ชอบให้รุนแรง ได้ ข้าจะจับเจ้าขังไว้ "


ชิงหลางไม่ฟังที่กบหน้าด้านพูด แต่กำลังใช้สมองอย่างหนักว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่จิ้งจอกขาว 5 หาง สามารถแปลงเป็นคนได้


     " เอาว่ะ เผื่อจะได้ฮาเร็มสาวหูสัตว์กับเขาบ้าง "


ชิงหลางมองดูกบใหญ่ยักษ์ที่กำลังกระโดดไปหาจิ้งจอกขาว อย่างไว


จิ้งจอกสาวก็ได้แต่ทำใจ ที่พร้อมจะถูกขังหรือ ไม่เธอก็ต้องฆ่าตัวตายทันทีที่ไอ้หน้ากบนี้แตะต้องเธอ


      " อย่าคิดทำแบบนั้นเชียวล่ะ " 


เสียงห้ามปรามที่ดังขึ้นมาในสมองของเธอ ทำให้เธอหันมองไปยังมนุษย์ชายตรงหน้า


     ตึง !!!


กบยักษ์ขี้หลี เปลี่ยนเป้าหมายมากระโดดมายังข้างหน้าของชิงหลาง


     " เจ้ามนุษย์โสโครก ถ้ายังไม่อยากตาย ก็ไสหัวไป !! "


เสียงหยึ่งยโสดังขึ้น


ชิงหลางสังเกตุลมปราณรอบๆเจ้ากบยักษ์และกล่าวออกไป


     " ระดับราชาอสูร "

ชิงหลางตัวสั่นเล็กน้อย


กบยักษ์ที่เห็นอาการตัวสั่นมันก็ได้ใจใหญ่ อ้าปากที่เต็มไปด้วยน้ำลายไหล 


      " ฮ่าๆ คนอย่างแกมันกะจอกจริงๆ ฮ่าๆ "


จิ้งจอกขาว 5 หาง ที่เห็นคนที่กำลังจะช่วยตนเอง แต่กับสั่นด้วยความกลัวก็กล่าวออกไปอย่างเร่งรีบ


     " เจ้ามนุษย์ ไม่ต้องสนใจข้า เจ้ารีบหนีเถอะ "


เสียงหวานใสดังกึ่งก้องไปทั่วสมองของชิงหลาง


     " ในเมื่อข้าเตือนเจ้า แต่เจ้าไม่ฟัง ก็จงเป็นอาหารของข้าก็ล่ะกัน "


มันอ้าปากที่ใหญ่กว้างน้ำลายที่แซะกระเดนลงพื้น ลิ้นที่ยาวของมัน ราวกับ งูที่กำลังจะฉกเหยื่อ 


ชิงหลางแสระยิ้มอย่างยินดี


     " น่าสนุก "


ดาบที่ทำมาไว้เพื่อสถานการณ์แบบนี้ออกมาจากแหวนมิติทันที


ดาบสีน้ำตาล ยาว 70 เซนติเมตร 


     เฉือดด !!!


ชิงหลางตัดปลายลิ้นของมันจนเลือดพุ่งออกมาคล้ายน้ำตก


   อ๊ากกก


      " ลิ้นข้า มนุษย์โสโครต ตาย !!! "


แรงกดดันระดับราชาอสูรทำให้สัตว์อสูรระดับต่ำกว่ามัน สอง ระดับวิ่งหนีหางจุกตูดทันที


มันพ่นน้ำลายใส่ทันที


ชิงหลางเทเลพอร์ทตนเองกับจิ้งจอกขาวหลบไปทางด้านขวาทันที


     ฟู่ ฟู่


น้ำลายที่ตกลงพื้นจำนวนมากกำลังกัดกร่อนใบไม้ที่ตกตามพื้นดิน


น้ำลายของมันก็คือ น้ำกรด


ชิงหลางกลืนน้ำลายทันทีดัง อึก อึก 


จิ้งจอกขาวยังมึนงงทำไหมตนเองถึงอยู่ตรงนี้ได้ ทั้งๆที่ยังไม่ได้เดินหรือหนีเลยสักนิด จากนั้นก็มองไปยังแผ่นหลังของมนุษย์คนหนึ่ง


     " หรือว่าเป็นเจ้าที่ทำแบบนี้ "


เสียงที่เปล่งออกมาเบาๆที่ผสมไปด้วยความสงสัยและความตกใจ



ชิงหลางไม่ได้ยินสิ่งที่จิ้งจอกขาวพูด ตอนนี้กำลังรวบรวมสมาธิเพื่อหาวิธีจัดการมัน


    แป็กก !!


เสียงดีดนิ้วของชิงหลางที่ดูเหมือนจะหาวิธีจัดการได้แล้ว


ชิงหลางเดินไปยังเผชิญหน้ากับมันอย่างสง่างาม ใบหน้าที่มองไปยังกบยักษ์ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ


      ต้นไม้ !!! ควบคุมสสาร : ระเหิด 


      ฟู่ ฟู่



ต้นไม้น้อยใหญ่โดยมีจุดศูนย์กลางเป็นชิงหลางมีรัศมีกว่า 5 กิโลเมตรต่างกลายเป็นควันหรือแก๊สทันที



กบยักษ์หันซ้ายหันขวาอย่างตกใจ 


     " น..นึ..นี้มันเกิดอะไรขึ้น "

      ควบคุมสสาร : ควบแน่น 

      ดาบร้อยสวรรค์ !!!!

#อย่าลืม เม้น

#อย่าลืม กดหัวใจ

#เป็น กำลังใจ ให้ไรต์นะ