คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: intro(Hunz part)
Chapter 1: introduction (Hunz part)
ณ บ้านเลขที่ 208
8:00 น.
ผมกำลังนอนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนเตียง หลังจากนั่งปั่นรายงานการวิจัยเรื่อง ”ความสัมพันธ์ของจำนวนหนวดหมีกริสลีย์และความอยู่รอด” จนเกือบสว่างคาตา ผมคงจะนอนหลับสบายทีเดียว ถ้าไม่ติดว่าแดดมันแยงตาจริงวุ้ย! แถมข้างนอกยังมีเสียงก๊อกแก๊กโครมครามอะไรก็ไม่รู้ สงสัยป๊ากับม๊าคงมีโครงการจะทำอะไรแผลงๆอีกแน่แท้ ท่าจะยังไม่เข็ดจากคราวที่แล้วที่พยายามจะอบขนมปังให้เป็นรูปโดเรมอนขนาดเท่าตัวจริงเพื่อลงกินเนสบุ๊ค จนเตาอบบึ้มครับ ผมเองก็อุตส่าห์เตือนแล้วว่าทำเป็นไอติมจะปลอดภัยกว่า ม๊าก็เถียงว่าเดี๋ยวมันละลาย ดีนะครับที่บ้านเรามีระบบรับมืออัคคีภัยที่แน่นหนา ฝีมือผมกับเพื่อนที่เป็นวิศวกรเองแหละครับ
แต่นั่นแหละถึงไหม้ไปผมก็ไม่สะทกสะท้านเพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะ บ้านผมรวยมาก ครับ (ไรท์: ไม่ค่อยอวดเลยนะหมี)
เสียงก๊อกแก๊กยังดังไม่หยุด ผมเลยลุกขึ้นมานั่งงัวเงียแล้วครางในลำคอว่า
“งืม....”
แล้วนอนต่อ(ไรท์: เพื่อ???)
10:00 น.
ผมสะดุ้งตื่นมาอีกครั้งเพราะแดดมันร้อนมาก เสียงนั่นเงียบไปแล้วแฮะ
....ร้อนนน นอนไม่ได้เฟร้ยยย ผมเลยพลิกตัวไปมา พลิกซ้าย พลิกขวา
อา....นั่นมัน ผ้าปูเตียงที่ผมทำกาแฟหกใส่เมื่อคืนที่เตรียมเอาไปซักนี่นา เอามาหนีบกับหน้าต่างแทนผ้าม่านก่อนละกัน หึๆฉลาดสมกับเป็นอิสริยะ นอนต่อดีกว่า
14:30 น.
นอนเต็มอิ่ม!! อรุณสวัสดิ์(??)ทุกคน
ผมนายอิสริยะ ภัทรมานพ หรือเรียกฮั่นก็ได้ อายุ 25 ปี จบปริญญาเอกด้านชีววิทยาจากอังกฤษ ตอนนี้ทำงานในหน่วยวิจัยหมีของสวนสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ
บ้านหลังนี้เป็นบ้านของผมและป๊ากับม๊าครับ ป๊ากับม๊าของผมช่วงนี้ว่างมากๆเลยแหละครับ หลังจากเกษียณจากงานอาจารย์มหาวิทยาลัยก็หาเรื่องประหลาดๆทำได้ไม่เว้นวัน ผมก็ค่อนข้างห่วงความปลอดภัยนะครับ แต่ถ้ามันเป็นความสุขของป๊ากับม๊าผมก็ไม่อยากขัด ที่ผ่านมาท่านทำงานมาหนักมาก ทรัพย์สมบัติส่วนใหญ่ของบ้านเราก็มาจากงานวิจัยเรื่องยาปลูกผมจากเปลือกกระท้อนที่ท่านลงแรงทำไว้ก่อนเกษียณนั่นแหละ ไม่อยากจะอวดว่าผลตอบแทนมันพอที่จะเลี้ยงพวกเราให้อยู่ได้โดยไม่ต้องทำงานไปตลอดชีวิตอย่างสบายๆ ถึงได้บอกไงว่า บ้านผมรวยมาก
อ้อ!ลืมบอกไปผมมีพี่ชายคนนึงแต่ตอนนี้ทำงานอยู่ทางภาคใต้ นานๆจะกลับมาเยี่ยมบ้านซักที แต่ช่างเถอะ นั่นไม่ใช่ประเด็น
.....
บ้านเงียบผิดปกติแฮะ
ป๊ากับม๊าไปไหนหว่า... หิว ในครัวมีอะไรกินมั้ยเนี่ย โอ๊ะ บนโต๊ะมีกับข้าวเตรียมไว้แล้ว แต่แอบเห็นมีซองจดหมายลายโดเรมอนวางไว้ข้างๆด้วย จ่าหน้าซองว่า
‘ถึงฮั่นลูกรัก อ่านอย่างด่วนเลยนะจ๊ะ’
อืม จะเล่นอะไรกันอีกเนี่ย ไว้ทีหลังละกัน...กินข้าวก่อนดีกว่า
.
.
.
อิ่มแล้ว ไหนดูซิ อย่างด่วนของม๊านี่มันจะสำคัญขนาดไหนกัน
‘ ฮั่นลูกรัก
ม๊ากับป๊าต้องขอโทษจริงๆที่ออกมาโดยไม่บอกลา มันเป็นการตัดสินใจที่กระทันหัน ฮั่นต้องเข้าใจม๊านะ คือเมื่อเช้าเราสองคนตัดสินใจว่าจะร่วมเดินทางปั่นจักรยานรอบโลกให้ครบสองรอบ เพื่อลงกินเนสบุ๊คในฐานะมนุษย์สองคนแรกที่ปั่นจักรยานรอบโลกครบสองรอบ พอตัดสินใจได้ปุ๊บก็รีบเก็บของเลย ถ้าไม่รีบเดี๋ยวจะมีคนอื่นทำตามแล้วได้ลงกินเนสบุ๊คก่อนม๊ากับป๊า อย่าหาว่าม๊าใจร้ายที่ไม่ได้บอกลาฮั่นเลยนะ ม๊าพยายามปลุกแล้ว แต่ฮั่นไม่ยอมตื่น แถมยังละเมอ “หนวดหมีๆ” อะไรก็ไม่รู้ ม๊าก็เลยไม่อยากกวน...’
เหออออ!!!! ไม่เจงงงงงง.!!!!. ป๊าม๊าทิ้งฮั่นหรอเนี่ย แล้วฮั่นจะอยู่คนเดียวได้งายยยย ม่ายยยย!!! ม๊าใจร้าย! ป๊าก็ใจร้าย! ฮืออออ....(ไรท์: ฮั่นเอ๊ย ใจเย็น อ่านให้จบก่อน)
‘ ฮั่นไม่ต้องกลัวเหงานะลูก คือลูกน้าตู่เพื่อนม๊าที่กรุงเทพ เค้าจะเข้ามหาลัยปีนี้ เห็นว่าบ้านเราใกล้มหาลัยดี ก็เลยจะฝากน้องไว้ที่บ้านเรา เอาเป็นว่าเก็บกวาดบ้านให้เรียบร้อยนะฮั่น น้องจะได้ไม่มาว่าว่าตระกูลเรามันซกมก ขายหน้าน้าตู่เค้า ดูแลน้องดีๆ ให้น้องอยู่ฟรีๆไปนั่นแหละ เพราะน้าตู่เค้าเคยช่วยเรามาเยอะและที่สำคัญบ้านเรารวยมาก อ้อ!น้องเค้าชื่อ ส้ม รึอะไรซักอย่างเนี่ยแหละชื่อแปลกๆ ม๊าเคยเจอมาครั้งสองครั้ง ก็น่ารักดี...’
เฮ้ย ผู้หญิงหรอวะเนี่ย จะมาอยู่เป็นเพื่อนเรา....
อุ๊ย คิดแล้ว...เขินนน -////- (ไรท์: เปลี่ยนอารมณ์เร็วเนอะ)
โอ้ตายแล้ว จะปล่อยให้สุภาพสตรีมาอยู่บ้านที่เราทำไว้รกเยี่ยงรังหมีแบบนี้ไม่ได้ เสียเกียรติสุภาพบุรุษประจำโรงเรียนสามปีซ้อนหมด ว่าแล้วก็ขัดส้วมก่อนดีกว่า ส้วมสะอาดคือสุดยอดความประทับใจแรกพบ แปรงขัดอยู่ไหนน้า......น้องส้ม.....ชื่อน่ารักจังเลย สงสัยจะหมวยๆขาวๆ สเปกฮั่น หึหึหึ ... น้ำยาล้างห้องน้ำเก็บไว้ไหนเนี่ย ...ลาลั้ลลา...(ไรท์: อิหมี แกคิดจะม่อน้องใช่มะ ว่าแต่....แกยังอ่านจดหมายไม่จบเลยนะเว่ย!!!) ล้าลาลา ขัดส้วม ขัดส้วม (ไรท์: ช่างมัน อยากขัดส้วมมากนักก็ปล่อยมัน)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบไปหนึ่งบท ฮูเร่!!!
สวัสดีค่ะ นี่เป็นฟิคเรื่องแรกของเราเองค่ะ
ตอนแรกก็อยากเป็นคนอ่านก็พอ แต่ไอ้สองพี่น้องนี่
ก็พาฟินไม่ได้หยุด จนต้องหาที่ระบายกลายเป็นฟิคนี้นี่เอง!!!
ฝากติชมด้วยนะคะ ยังเป็นมือใหม่จริงๆ
ดีไม่ดีตรงไหนจะได้เอาไปปรับปรุง
ความคิดเห็น