Flowers bloom [ lovelive p2]

"อ่ะ ... เข้ามาข้างในก่อนสิ อยู่ข้างนอกมันหนาวนะคุซซึน" 

ฉันบอกพร้อมเปิดประตูให้คุซซึนเดินเข้ามา ฉันแอบยิ้มเล็กน้อย เมื่อฉันมองเธออย่างไม่คาดสายตา แอบมีนำตาคลอ

"เอ๊ะ ... นันจัง เป็นอะไรรึป่าว ร้องไห้ทำไมอ่าาา ~~" คุซซึนถามด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย

"ป่าวหรอก ... ไม่ได้ร้องชักหน่อยนะ " 

ฉันหันหลังและปิดประตูเบาๆพร้อมล๊อค จากนั้นคุซซึนก็เข้ามากอดฉันจากด้านหลัง แล้วกระซิบว่า 

" ไม่ใช่ว่าคิดถึงเราอยู่หรอ?? " 

".........!!!(เธอนี่มันรู้ไปซะทุกเรื่องเลยนะ) " ฉันพูดในใจ

คุซซึนกอดนฉันแน่นขึ้น พร้อมเอาหน้าซบที่หลังทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อกับห้องที่แสนจะเงียบขนาดนี้  จนทำใ้คุซซึนต้องปล่อยมือออก 

และจากนั้นข้อความทางไลน์กลุ่ม u's ก็ดังขึ้น ทำไห้เราหลุดจากความเงียบนั้นทันที

ฉันเปิดข้อความนั้นอ่าน เอมิซึนส่งมาว่า

"ชักพักเราจะไปที่บ้านนันจังน๊~~ นานๆทีเจอกันหน่อย " เอมิซึน

" เธอรู้จักบ้านยัยนั้นหรอ เอมิซึน " โซระพิมตอบ

" นั้นสิน๊~ โซระเป็นคนนำทางให้พวกเราหน่อย ไม่ก็โทรเรียกคุซซึนนะ" เอมิซึนตอบ

" ฉันต้องไปด้วยสินะ .... " ไพล์จังพิมกลับ

" ไปกันหมดทุกคนเลยเมี๊ยววว ~~  " ริปปี้พิม

"อุ๊ย .... ไพล์บ่นด้วยล่ะ~~ ไม่อยากเจอคนที่ชอบกินเผ็ดๆ 55555+ " ชิกะพิมตอบทั้งๆที่ไพล์นั่งอยู่ข้างๆ มาช๊อปปี้กินข้าว 

" ชิกะโกววววววว !!!!" ไพล์

"น่าๆ ใจเย็นกันก่อนน๊~ อย่าพึ่งกัดกัน " อุจจี้แซวเล่นๆ

" เอิ่ม ..... " ฉันตกใจเล็กน้อยแล้วหันไปมองคุซซึน

"มีอะไรหรอนันจัง?? " คุซซึนมองอย่าง งงๆ

"พวกเอมิซึนจะมาบ้านเราล่ะ ... ซะนั้นอย่าร้องไห้ต่อหน้านะคุซซึน " 

ฉันเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่หน้าคุซซึนอย่างเบามือ คุซซึนทำหน้าดีใจจนยิ้ม ทำให้ฉันทนไม่ไหว หน้าแดง

"นันจัง ขอบคุณนะ รักที่สุดเลย >/////< " คุซซึนกอดฉันแน่นกว่าเดิม

"มัน....อึดอัด....นะ คุซซึน " 

"ม่ายเอ๊าาาาา อยากกอดแบบนี้จนกว่าพวกเอมิซึนจะมาา~~ " คุซซึนในโหมดขี้อ้อนต่อหน้านันโจเริ่มออกมาแล้ว

"ก็ได้ค่าาาา~~ รักนะ คุซซึน ...." 

ฉันเผลอหลุดพูดออกไปแบบไม่รู้ตัวทำให้คุซซึนซะงักนิดๆ 

" เห~~ นันจังเมื่อกี๊พูดว่าอะไรนะ?? " คุซซึนที่กอดอยู่เหงยหน้าขึ้นมามองฉัน

"เอ่อ ..... ป่าวพูดน่า ...."  #ฉันกลบเกลือน

" นัน ~~ จัง~~ " 

คุซซึนทำสายตาอ้อนวอนที่ฉันแพ้เธออย่างราบคราบจนต้องทำให้ฉันต้องพูดออกมา

"รัก .... นะ " 

"พูดอีกทีนะๆๆนันจัง~" คุซซึนที่คิดจะอยากจะได้ยินอีกครั้ง

" รักนะคุซึดะ ไอนะ "  

"ฮ้าาา เรียกเต็มยศเชียวนะ รักนันโจ โยชิโนะที่สุดเลยย~" 

ฉันหอมหน้าผากคุซซึนที่ดีใจแทบเป็นแทบตาย จนหน้าแดง 

"แงะ ขี้โกง~~ นันจัง" 

30 นาทีต่อมา ฉันกับคุซซึนจัดเตรียมของทุกอย่างที่พวกเอมิซึนกำลังมาที่คอนโดบ้านฉัน 

 เสียงอ๊อดก็ดังขึ้น "ปิ๊งป๊อง~~"

"เดี๋ยวฉันไปเปิดให้นะนันจัง~ " คุซซึนที่ชะโงกมาที่ห้องครัว 

"ค่ะๆ รบกวนด้วยนะคุซซึน"  ฉันตอบรับ

คุซซึนก็วิ่งไป(เกือบ)เปิดประตูแต่กลอนเปิดไว้ สะดุดเท้าตัวเองล้ม "โครม" 

"โอยยยยย เจ็บจัง~~" คุซซึนนั่งจับแขนตัวเอง

"เป็นอะไรไหมคุซซึน"  

ฉันวิ่งมาหาคุซซึนที่ล้มตรงหน้า นั่งข้างๆแล้วจับแขนคุซซึนขึ้นมา ทันใดนั้น พวกเอมิซึน อุจจี้ มิโมะ ริปปี้ ชิกะ ไพล์ แล้วก็โซระ เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า  ทำให้ฉันและคุซซึนต่างคนต่างหน้าแดง

"เปิดปุ๊บก็แดแด่แด๊~ เลยนะย่ะพวกหล่อน" โซระมองอย่างเป็นพยายานรัก

"แหะๆ รบกวนรึป่าวทั้งสองคน" เอมิซึนกล่าว

"หวานกันตลอดเลยน๊าาา คู่นี้ เข่าก็หายดีแล้วนี่น่าเนอะ" ชิกะแซวยาวว

"อย่าหวานกันบนคอน6ล่ะกันนะ " ไพล์พูด

ทั้งฉันและคุซซึนต่างก็ยิ้มให้กันหัวเราะเบาๆทำทุกคนงงกันไปหมด แล้วก็ลุกขึ้นแล้วพูดพร้อมกัน "ยินดีต้อนรับยะทุกคน [^-^] " 

ทำเอาทั้ง7คนอึ้งไปชั่วขณะ ภายในห้องของนันโจจัดของตกแต่งอย่างสวยงาม แถมมีอาหารพิเศษให้ทุกคนได้ทานด้วยกัน

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------