คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
Title: สายตาคู่นั้น
Couple: KAIDO & Chen
Author: Mirain_ann
เมื่อ 6 เดือนที่ผ่านมา
“หวัดดีฮ่ะ พี่ดีโอ”เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งร้องทักเมื่อก้าวเข้ามาในร้านเบเกอรี่เล็กๆร้านหนึ่ง ซึ่งอยู่ในบริเวณหน้าปากซอยของหมู่บ้าน
“นายไม่มีเรียนหรือไงไค”ผมถามเด็กหนุ่มที่อายุห่างเพียงไม่กี่ปี วันนี้ไคแต่งตัวเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเก่งสีดำ แม้จะไม่ผูกไท แต่ก็สามารถดึกดูสายตาสาวๆได้ดีที่เดียว
“มีฮ่ะ แต่ผมอยากมาที่นี่ก่อน”ผมรู้ดีถึงความหมายที่ไคเอ่ยออกมา
ในทุกๆเช้าของทุกวันไคมักจะแวะมาเยี่ยมเยือนร้านเบเกอรี่ของผมบ่อยๆ หากแต่ไม่ใช่เพราะเหตุผลอะไร เพราะไคตามจีบผมอยู่อ่ะดิ ตั้งแต่ที่เจ้าตัวย้ายเข้ามาอยู่ในคอนโดแถวนี้ ก็แวะมาใช้บริการซะจนคิดว่าเป็นเจ้าของกิจการแทนผมไปแล้วซะอีก
“เย็นนี้ไปคอนโดผมนะ หกโมงเจอกัน”เจ้าตัวพูดจบก็เดินออกจากร้าน
“เฮ้ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ”ผมทำได้เพียงร้องเรียกตามหลังคนตัวสูงนั้นไป เจ้าเด็กนี่นิ ไม่ถามผมสักคำว่าว่างหรือเปล่า
“แหมะ มีเด็กมาจีบเป็นเดือนๆละ ไม่ยอมใจอ่อนในเด็กมันสักทีเหรอดีโอ”
“พอเลยเฉิน ไม่ต้องมาแซวเลยจัดขนมต่อไปเถอะ”ผมหันไปแหวให้เพื่อนสนิทตัวเล็กของผม (ได้ข่าวว่าขนาดตัวเราสองคนนั้นกัน ^^)
“หน้าแดงแบบนี้ อีกไม่นานก็คง......กันแล้วมั่ง”
“ถ้านายยังไม่หยุดพูดนะเฉิน เตรียมตัวเจอยมทูตในร่างฉันได้เลย”ผมพูดขู่ ก็รู้อยู่ว่าผมเขินยังจะแซวต่ออีก
“อ่าๆ ไม่แซวแล้ว เห็นนายยิ้มแบบนี้แล้วฉันมีความสุขจัง”
“แอบชอบฉันเหรอเพื่อนรัก”ผมลองถามออกไป
“บ้า ใครชอบกันไม่มี๊”เปลี่ยนเป็นเฉินหน้าแดงแทนซะงั้น
“ถ้าไม่ชอบฉัน แสดงว่านายชอบ น้องคนที่อยู่ในมือถือใช่ไหม”
“ในมือถือไหน ไม่มีสักหน่อย”
“จ๊ะ คุณเพื่อน ต่อหน้าเขาล่ะทำเป็นไม่สนใจ แต่ในใจกลับคิดถึงใจแทบขาด”ฮ่าๆๆๆ ยิ่งพูดแบบนี้เฉินยิ่งหน้าแดง ตั้งแต่รู้จักกับมันมารู้สึกว่ามันจะควงหญิงไม่ซ้ำหน้า พามาแนะนำให้รู้จักแต่ละคนนี้แบบ ขาว อวบ อึม ทุกคน จะเรียกเจ้าหมอนี่ว่าคาสโนว่าตัวพอก็ว่าได้เลยทีเดียว แต่พักหลังๆมี น้องผู้หญิงมาแอบชอบ แถมตามตื้นไอ้เฉินมันทุกวันและก็มักจะแวะเวียนมาซื้อขนมที่ร้านผมบ่อยๆด้วย แต่เจ้าตัวบอกว่าไม่ใช่สเปกไม่ชอบ ตัวก็เล็ก ผอมแห้งแรงน้อย มันไม่ชอบ นี่นายคงชอบผู้หญิงแรงเยอะเหรอ(คิดอะไร) ผมเคยถามมันอยู่นะว่ามันมีความสุขมากไหมที่มันใช้ชีวิตแบบนี้ในทุกๆๆวัน มันก็แค่ส่งยิ้มหานๆมาตอบผมเพียงเท่านั้น ผมว่ามันคงเหงาเลยอยากมีเพื่อนแกเหงาเท่านั้นเอง วันไหนที่เฉินเบื่อหรือเลกกับสาวๆมามันก็มักจะมาคลุกอยู่ที่ร้านเรียกแขกให้ผมทั้งวัน หรือบางวันก็มานั่งเฝ้าร้านให้ผมบ้าง
“เย็นนี้แกไปบ้านไอ้ไคก็ได้นะ ฉันกะจะนอนที่ร้านแกคืนนี้”
“อ้าว แล้วไม่มีนัดกับสาวๆหรือไง”
“ไม่อ่ะ ฉันอยากพักสักวัน”
“เป็นไปได้ไงเจ้าคาสโน่ว่า งดเที่ยว ฮึฮึ”แซวผมดีนักจัดไปหนึ่งดอก
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
สวัสดีครับดีโอเบเกอรี่ยินดีต้อนรับครับ ผมกล่าวต้อนรับลูกค้าเมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้น
“สวัสดีค่ะพี่ดีโอ อ่ะ สวัสดีค่ะพี่เฉิน” สาวน้อยตรงหน้าโค้งในผมอย่างนอบน้อมและหันไปหาเจ้าเฉินที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ที่เคาเตอร์ สาเหตุไม่ใช่เพราะอะไร เด็กที่มันบอกไม่ชอบไงครับ แหมอยู่ต่อหน้าเขาทำเป็นไม่สนใจแต่พอเขากลับไปงี้ยิ้มหน้าบานเท่ากระด้ง ผมแอบเห็นนะ
“มาทำไม”เฉินถามเสียงห่วน แหนะ
“ข้าวปันมาสั่งเค้กค่ะพี่เฉิน พี่ดีโอช่วยทำเค้กตามภาพนี้ได้ไหมค่ะ”สาวน้อยพูดพร้อมกับยื่นรูปตัวอย่างเค้กให้ผมดู
“เค้กวันเกิดน้องข้าวปันเหรอครับ”เจ้าตัวได้แต่ยิ้มโดยไม่ตอบผม
“ของสักสองปอนด์นะค่ะพี่ดีโอ”อีกสองวันข้าวปันจะมารับ
“เรายังไม่ได้ตอบพี่เลยนะ ว่าเค้กนี้เป็นเค้กวันเกิดน้องข้าวปันหรือเปล่า”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ วันเกิดข้าวปันมันได้มีความสำคัญอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ”เจ้าตัวพร้อมกับยิ้มให้แต่สายตาเธอกลับไม่ได้ยิ้มสดใสเหมือนใบหน้าของเธอเลย
“ข้าวปันไปก่อนนะค่ะ พี่ดีโอ พี่เฉิน”พูดจบปุ๊ปเจ้าตัวก็โค้งให้ผมอย่างนอบน้อมและเดินออกไปในทันที
หกโมงเย็น ณ คอนโดไค
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมเคาะประตูเรียกคนข้างใน ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก ปรากฏร่างชายผิวคล้ำแต่มองแล้วน่าหลงใหล ผมส่งยิ้มให้ไคก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั้น ห้องสีเหลี่ยมเล็กๆนี้ถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายสบายๆ เพราะเจ้าตัวไม่ชอบอะไรที่มันหวือหวา สีฉุดฉาด ทุกอย่างในห้องนี้มันถูกตกแต่งด้วยสีขาวดำ ไม่ว่าจะเป็นผ้าม่าน โต๊ะ เตียง แจกัน และบลาๆๆ อีกหลายๆอย่าง และอีกอย่างหนึ่งที่ไคชอบเป็นพิเศษนั้นก็คือดอกปีปหรือดอกกาสะลอง นึกไม่ถึงใช่ไหมครับผู้ชายอะไรจะชอบดอกไม้แบบนี้ ผมเคยถามไคอยู่เหมือนกัน เขาก็ตอบมาว่า ผมชอบกลิ่นหอมของมันและสีขาวมันเป็นสีที่เขาขอบ เท่านั้นแหละคำตอบที่ผมได้มา
“คิดถึงจัง”ไคเดินเขามากอดผมจากด้านหลังและเอาคางวางไว้ที่ไหลของผม
“เพิ่งเจอฉันเมื่อเช้า ไปเองนะ”ผมตอบไคพร้อมจับมือของเขาที่กอดไว้อยู่ในระดับเอวผมตอนนี้
“ก็มันคิดถึงนิครับ อ่ะวันนี้ผมลงมือเข้าครัวเองเลยนะ”เจ้าตัวปล่อยผมออกจากอ้อมกอดแล้วดันตัวให้ไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าวพร้อมเดินไปยกอาหารที่ห้องครัวออกมา ไม่นานเจ้าตัวก็ออกมาพร้อมกับกลิ่นหอมของสเต็กปลา แล้วก็อีกอย่างที่ผมชอบนั้นก็คือผมไม้กระป๋อง
“ลองทานดูสิครับ ว่าอร่อยไหม”ไม่รอช้าผมก็ลองชิมสเต็กปลานี้ดูในทันที
“อร่อยจัง แน่ใจนะว่านายไม่ได้สั่งมาจากร้านอาหารข้างล่าง”ผมตอบพร้อมกับมองหน้าคนทำ
“พูดแบบนี้ผมงอลพี่ดีไหมเนี๊ย”ผมไม่ตอบอะไรน้องจากส่งยิ้มให้เจ้าตัว สักพักผมก็ได้ยินเสียงเพลงเปิดเบาๆ
“พี่ครับ เต้นรำกับผมสักเพลงได้ไหม”หา O_O (ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ลูกเดี๋ยวตาถลนออกมา)
“กับฉัน”ผมเก้ๆกังๆอยู่สักพักก่อนจะยื่นมือให้กับเจ้าหนุ่มน้อยตรงหน้า
“นี่นายกำลังทำอะไร ไค”ผมถามไคหลังจากที่เต้นได้สักพัก
“ผมก็กำลังจะขอพี่เป็นแฟนไง”สตั้น แปป ผมขอเรียกสติตัวเอง แปป
“ขะ...ขอฉันเป็นแฟน”ผมพูดทวนคำที่ได้ยิน
“ใช่ ครับ”ไคยิ้มตาหยีให้ผม
“เราเป็นแฟนกันนะครับพี่โด้ สองเดือนที่ผ่านมายิ่งผมได้รู้จักพี่ ผมยิ่งรู้สึกรักพี่มากขึ้นทุกวัน ไม่ว่าจะกิน จะนอน หรือจะทำอะไรผมมักจะเห็นหน้าพี่ลอยมาอยู่ตลอด พี่ใจอ่อนให้ผมได้แล้วนะรู้ไหม คนดีของผมครับ”
“เออ คือว่า...”ผมยังลังเลไม่รู้ว่าจะตอบไคว่ายังไง สองเดือนที่ผ่านมาผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับไคเลยเหรอ ไม่ว่าจะกิน จะนอน หรือแม้แต่เวลาผมทำขนมหน้าของเจ้าเด็กคนนี้ก็แอบลอยเอามาในความคิดผมอยู่บ่อยๆ
“ว่าไงครับ”
“นายแน่ใจหรอไค”ผมถามใครเพื่อความแน่ใจ
“แน่ใจสิครับ ผมรักที่พี่เป็นพี่ รักทุกอย่างในตัวพี่ ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไงผมก็รักพี่”
“แม้ว่าฉันเป็นผู้ชายเหมือนนาย”ผู้พูดตอกย้ำเขาอีกครั้ง
“ครับ ผมรู้ว่าพี่เป็นแบบผม แต่ผมเลือกเกิด เลือกรักไม่ได้นิครับ แค่ทุกวันนี้ผมได้อยู่กับคนที่ผมรัก ได้เห็นในหน้า ดวงตา ริมฝีปากของพี่ ได้อยู่ใกล้ๆพี่มันก็เพียงพอสำหรับผมแล้ว เป็นแฟนกับผมนะครับ”ไคพูดพร้อมกับลูป มองมาที่ใบหน้าของผม ผมทำได้เพียงแค่ยิ้มให้กับคำพูดเหล่านั้น ไม่คิดว่าเจ้าเด็กนี่จะมีมุมนี้กับเขาด้วยแหะ
“อือ”นี่คือสิ่งที่ผมได้ตอบออกไป
เราทั้งสองคนต่างยิ้มให้กัน ก่อนที่ไคจะค่อยๆโน้มตัวลงมาหาผม พร้อมกับริมฝีปากที่อ่อนนุ่มถูกทาบบนร่างเล็ก นี่คือจูบแรกของฉันเลยนะไคนายรู้ไหม ไคค่อยๆถอนริมฝีปากของตนเองออก ก่อนที่ความต้องการของเขาต้องการแค่จูบจะกลายเป็นอยากอื่น
“พี่เป็นของผมแล้วนะ”พูดจบไคก็ดันคนตัวเล็กติดผนัง
“นายจะทำอะไร”
ไม่รอช้าไคบรรจงจูบดีโออย่างอบอุ่น พร้อมกับใช้ลิ้นสอดแทรกริมฝีปากบางเพื่อลิ้มรสน้ำหวานของอีกฝ่าย พร้อมกับมือใหญ่สอดไปใต้เสื้อเชิ้ตลูบไล้ไปทั่วร่างกาย กระดุมเม็ดบนถูดปลดลดลงมาทีละเม็ด ทีละเม็ด เผยให้เห็นเนินอกขาว (บอกตรงๆไรต์อยากเห็น)
“ไค”
“ครับ”
“ฉันไม่เคย”
“ผมสัญญา พี่จะไม่เจ็บนะครับ ที่รัก”
สิ้นสุดเสียงพูดไคอุ้มคนตัวเล็กไปยังเตียงนอนของเขา คนตัวสูงนั่งค้อมคนตัวเล็กเอาไว้ มือทั้งสองประสานกันพร้อมกับจูบทีเร้าร้อนของไค มือใหญ่ลูปไล้ทั้วร่างกายพร้อมปลดอาภรณ์ที่เหลือออกจนหมด บัดนี้ร่างเปลือยเปล่าทั้งสองเริ่มเข้าสู่ดินแห่งสรวงสวรรค์
###########
อ่านแล้วเป็นยังไงกันบ้าง อย่าลืมเม้นติชมและให้กำลังใจไรต์เตอร์ด้วยนะ
ไปพูดคัยกันได้ที่ Twitter @Mirain_ann ติดแท็ก #ficsaita ให้เขาด้วยนะ
ไรท์เตอร์ใจดีค่ะ คุยได้ไม่กัด ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ^^
อ้ากกกกกก จบไปแล้วอีกพาสสสส แถมหมดสต๊อกที่แต่งค้างไว้แล้วด้วย ฮ่าๆๆ
ที่แรกอยากใส่ฉากนั้นลงไปอยู่นะแต่ว่าบรรยายไม่เก่ง เลยเอาเท่านี้ #ใสใส
ชอบกันป่ะคะ?
ถ้ามีคำผิดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ ^^
แล้วไรท์จะรีบกลับมาอัพบทที่ 2 นะคะ
ปล.หากมีคำผิดอภัยมา ณ ที่นี้ ผิดตรงไหนเม้นบอกไรต์ด้วยน๊า ช่วงนี้ไรต์ป่วงๆ
@tatay เขาขอโทษเขาพิมผิด
@ D.O'fangirl ขอบคุณที่เตือนไรต์นะค่ะ
@MaMeawSMILE ขอบคุณที่แวะมาอ่านน๊า
@gubbgift ขอบคุณค๊าาา
กราบงามๆ
ความคิดเห็น