พลาด

เนื้อเรื่อง

พลาด

                          คืนนี้อากาศหนาวจัดผู้คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในระแวกนี้ต่างก็เข้านอนแต่หัวค่ำกันเป็นปกติ ลมที่พัดมา เป็นระยะ พาให้จิตใจหนาวสั่นจนต้องการให้ใครสักคนคลายหนาว  บ้านหลายหลังดับไฟมืดสนิท

                           “นิด…นิดอยู่หรือเปล่าจ๊ะ” เสียงเรียกของชายหนุ่นดังผ่านประตูเข้ามาในบ้านไม้หลังเล็กของสาวต่างถิ่น ที่เข้ามาอาศัยเพื่อไล่ล่าความฝันของเธอ 

                          “ อยู่จ๋าพี่ “ หล่อนตอบพร้อมกับเดินไปเปิดประตูไม้บานเล็กออก  ปรากฏร่างของชายหนุ่มร่างใหญ่ 4 คน 

                          “ วันนี้อากาศหนาวมากเลย  พี่เลยคิดจะมาชวนน้องนิดไปหาอะไรกินแก้หนาว  แล้วพรุ่งนี้ก็เป็นวันที่ 6 มี.ค. เป็นวันหยุดของน้องนิดพอดีไม่ใช้หรือ “  ชายคนหนึ่งในจำนวน 4 คนเอ่ยถามขึ้น

                          “จะดีหรือคะพี่  มันดึกแล้วนะคะ  มืดก็มืด นิดกลัว “  หล่อนตอบเขาพร้อมทั้งแหงนหน้ามองท้องฟ้า ที่ถูกปกคลุมด้วยเมฆสีดำ จนมองไม่เห็นแม้เพียงแสงดาวสักดวง

                         “ น้องนิดไม่ไว้ใจพี่หรือ ถึงได้พูดแบบนี้ “ ชายหนุ่มอีกคนใน 4 คนเอ่ยถาม ด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กน้อย กับคำพูดของหญิงสาว

                          “ เปล่าคะ ไม่ใช้อย่างนั้น เพียงแต่ว่า… “ หล่อนลากเสียงยาวหายเข้าไปในลำคอ

                          “ ถ้าไว้ใจพี่จริงก็ไปสิ รับรองปลอดภัยแน่นอน “ ชายอีกคนจากหนึ่งใน 4  คนพูดขึ้นบ้าง

                          “ก็ได้คะ แล้วมีใครไปบ้างหละค่ะนอกจาก พี่บุญส่ง  พี่ยุทธ   พี่เก๋  พี่ต้อย แล้วพี่นากับพี่นกไป หรือเปล่าคะ”  หญิงสาวถามขึ้นเพื่อหารายละเอียด

                          “ ไปอยู่แล้ว นางนากับอีนกนะมันไม่พลาดงานอย่างนี้อยู่แล้ว “  ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นตอบ

                          ชายทั่งสี่พาเธอเดินผ่านความมืดเข้าไปในทุ่งนาร้างของชาวบ้าน  ตลอดทางไม่มีผู้คนสันจรไปมา  มีเพียง ความเงียบที่นานครั้งจะถูกแทรกขึ้นจากเสียงของแมลงมาเป็นระยะ ๆ เท่านั้น  พวกเขาเดินผ่านความมืดเข้าไปจนถึง กระท่อมแห่งหนึ่ง  ในกระท่อนถูกทำให้สว่างขึ้นด้วยแสงของตระเกียงดวงเล็ก ๆ  ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้หมด มีทั่งอาหาร และเครื่องดื่ม  เหล้าและโซดาหลายขวดจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ 

                       “ ไหนคะพี่นา กับพี่นกอยู่ไหนคะ “ หญิงสาวถามขึ้นเมื่อมาถึงที่หมายแล้วแต่ยังไม่พบเพื่อนสาวอีกสองคน

                       “เดี๋ยวมันก็ตามมา ไม่ต้องเป็นห่วงหลอกนะ  เรามากินเหล้ารอมันไปก็ก่อนแล้วกัน พอมันมา มันก็จัดการ เองได้ไม่ต้องห่วงหลอก   มาพี่จะผสมเหล้าให้นะน้องนิด “ ชายหนึ่งในสี่ พูดพร้อมกับหันไปจัดการกับเหล้าข้างตัว  

                       “ นิดไม่เอาแบบแก่มากนะคะ ขออ่อนๆก็พอ จะรอพี่นกกับพี่นา “ หล่อนหันไปบอกเขา

                       “ จ๊ะ “ เขารับปาก ก่อนจะหันไปสบตากับเพื่อนอีกสาม คน 

                      เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง อากาศก็เริ่มหนาวมากขึ้น หญิงสาวถูกชายเจ้าถิ่นผสมเหล้าให้กินเข้าไปหลายแก้ว  ขณะนี้เธอเริ่มรู้สึกมึน มองไปทางไหนก็รู้สึกว่าโลกกำลังหมุนเร็วขึ้นทุกที เธอไม่สามารถจะคุมสติตัวเองได้ ชายหนุ่มทั้งสี่ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะขาดสติ พวกเขาก็ยิ่งผสมน้ำดื่มทำลายสตินั้นให้เธอมากขึ้น ไม่นานนักเธอก็ไม่สามารถจะประคอง ตนเองไว้ได้ ร่างเล็กของเธอล้มลงกองกับพื้นกระท่อม  ชายทั่งสี่มองดูภาพของหญิงสาววัย 17 ที่กำลังเติบโตเต็มที่ ขาอ่อนขาวๆอวบๆ กับผิวขาวนวลแบบของสาวชาวเหนือทำให้ ชายทั้งสี่คนไม่สามารถทนต่อไปได้แล้ว  พวกเขาสลับผลัด เปลี่ยนกันทำร้ายร่างบอกบางนั้นที่ละคน  ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงปลุกให้สติของเธอกลับมา  เธอร้องจนสุดเสียงเพื่อ หวังว่าจะมีผู้ใดมาช่วยเธอจากไอ้บ้ากามเหล่านี้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล  ความเจ็บลึก และปวดหนึบไปทั้วทั่งตัว ทำให้เธอไม่สามารถดิ้นรนหนีพ้นจากกำลังของชายฉกรรณได้เลย  เธอในขณะนั้นได้เพียงแต่นอนแน่นิ่ง เก็บงำความเจ็บปวด และความแค้น ที่ไปไว้ใจไอ้ชาติชั่วทั้งสี่คนนี้ได้

                      เมื่อชายทั้ง 4 พอใจกับเรือนร่างของเธอแล้วพวกมันก็พากันหลบหนีไป  ปล่อยทิ้งร่างเปลือยเปล่าของเธอให้ นอนเหน็บหนาวทั้งกาย และใจอยู่ในกระท่อมนั้นแต่เพียงผู้เดียว 

                      หญิงสาวพาร่างอันบอบซ้ำของเธอเข้าแจ้งความกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ในเช้าวันนั้น เธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้ เจ้าหน้าที่ตำรวจฟัง ด้วยอาการเศร้าหมอง ระคนความเจ็บแค้นที่หลงเชื่อในคำชักชวนของชายทั้ง 4 คนนั้น

                      เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เต็ม สภาพจิตใจของเธอเริ่มจะดีขึ้น เช้าวันนี้เธอตื่นนอนแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไป ทำงาน  ขณะที่เธอกำลังจะออกจากบ้านเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นหน้าประตูไม้

                      “ สวัสดีครับ  มีใครอยู่หรือเปล่าครับ “ เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นหน้าประตูไม้

                      “ อยู่คะ นั่นใครค่ะ” หญิงสาวตอบก่อนจะเดินไปที่ประตู

                      “ ผมเจ้าหน้าที่ตำรวจครับ” หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นจึงเปิดประตูไม้ออก

                      “ ผม พ.ต.ท. สำเนียง ลือเจียงคำ รอง ผกก.สส.สภ.อ. ชนบท  เราอยากของเชิญคุณไปชี้ตัวผู้ต้องหา ที่สถานีตำรวจ  เราจับผู้ต้องสงสัยมาได้หนึ่งคน” เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกกับหล่อน

                       เมื่อไปถึงสถานีหล่อนก็ได้พบกับชายจำนวนหนึ่ง เจ้าหน้าที่ให้หล่อนเดินดูชายทั้งหมดทีละคน จนมาถึง ชายคนหนึ่ง

                   “ ไอ้บุญส่ง” หญิงสาวชี้หน้าเขา และตะโกนเสียงดัง “ ใช้แล้วคะไอ้คนนี้ ไอ้บุญส่ง “  เธอแทบจะร้องไห้โฮ พร้อมจะเข้าไปทุบตีชายคนนั้น แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าห้ามไว้ทัน

                   ชายหนุ่มรับสารภาพทุกข้อหา  และยังบอกว่ามีเพื่อนร่วมกันกระทำอีกสามคน นั้นคือ นายยุทธศักดิ์  นายเก๋ และนายต้อม  ตำรวจบันทึกคำสารภาพไว้ก่อนจะนำตัวเข้าคุมขังต่อไป และอีกไม่นานคาดว่าอีก 3 คนที่เหลือคงจะถูก จับกุมเช่นกัน     

-----------------------------------------------------