คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ❥Chapter 12. sniff kiss
ครืดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดด
ผมเอื้อมมือสะเปะสะปะเพื่อนที่จะจับโทรศัพท์ เมื่อหน้าจอโทรศัพท์สว่างปรากฏชื่อให้รู้ว่าใครโทรมาผมก็กดรับทันที
“โหลลลลลลลลล โทรมามายยยยย”
(แบมมึงลงมาเปิดประตูบ้านดิ้! กว่าจะตื่นมารับโทรศัพท์นะมึง)
“บ้านไหน หาววว” ผมพูดไปก็จะหลับไป
( บ้านมาร์คเนี้ย! เร็ววววว!!! )
พอได้ยินชื่อพี่มาร์คนี่ตาสว่างเลยครับ
“เออๆ เดี๋ยวลงไปเปิดให้”
แล้วนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ววะเนี้ย ผมมองในจอโทรศัพท์ตัวเองอีกครั้ง ตีสอง!!! คุณพระช่วย...คนจะนอนนนนน
“กว่าจะมาลงมาได้นะมึง “
“ก็คนนอนปะวะ ใครให้เฮียมาตอนนี้อะ”
“พาคนเมามาส่ง”
“ครายมาวววววว ม๊ายมี๊”
พี่มาร์คเดินเซออกมาจากในรถ พี่แจ็คสันเห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปพยุง
“ดื่มหนักเลยหรอ”
“เออ แม่ งแ ด ก ยังกับอกหัก มึงทำไรมันปะเนี้ย?”
“ทำ!!”
เสียงพี่มาร์คพูดขึ้น
“หือออ แบมทำไรพี่?”
“มึงมานจายรว้ายยยยย อึก”
“โอ้ยยกูไม่ไหวกับมันละ ฝากดูแลมันด้วยแบม”
“อ้าวเฮียโยนขี้ให้แบมเฉยเลยอะ”
พี่แจ็คสันปล่อยพี่มาร์คนอนกองกับพื้นเลยครับ
“มึงไม่รู้อะไร...ไม่ กูจะไม่พูด เออแล้วรถอะไปเอาเองนะ เฮียไปละ บัยยส์ อย่าปล้ำไอ้มาร์คนะมึง”
“ประสาท ใครจะไปปล้ำลง”
“เออๆ ฝันดีเดี๋ยวเฮียปิดรั้วให้นาจา”
หลังจากที่พี่แจ็คสันกลับบ้านไปแล้วผมก็ต้องแบกคุณชายขี้เมาเข้ามาในบ้าน นี่อยากรู้ไปกินหรือไปอาบอะไรมันจะเมาขนาดนี้ แม่ไม่รัก
หรอมาร์ค ต้วน!
“ทำไมพี่เมาขนาดนี้เนี้ย”
ผมพูดหลังจากที่แบกลากถูไถพี่มาร์คขึ้นมาบนห้องได้ เหนื่อยเป็นบ้าเลย
“เพราะมึงแหละ อึก”
“อะไรอีกอะ?”
เมาแล้วยังจะหาเรื่องอีกเดี๋ยวเถอะ!
“เมิงอ่า”
“…”
“มึงมันใจร้ายยยย”
“ใจร้ายไรอะ”
คุยกับคนเมาแล้วแม่ งป่วยจิต
“มึงหลอกกูวววววววว “
คือนอนพูดเฉยๆก็ได้นะ ไม่ต้องยกไม้ยกมือขึ้นมาชี้หน้า
“แบมไปหลอกไรพี่”
“มึงหลอก...”
“หลอก?”
“มึงเป็นผี คิคิคิ มาร์คกลัววววว”
เดี๋ยวๆๆๆ ไรของมึ๊งงงงงงง
“แบมว่าพี่ไม่ได้เมาแล้วล่ะ แบมว่าพี่บ้า”
“คร่อกฟี้”
หลับไปแล้ว... ไอ้พี่มาร์ค มันบ้าจริงๆนั้นแหละ ฮ่าๆ
แล้วผมต้องทำไรต่อเนี้ย...ต้องเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่มันใช่มะ... ขอแค่เปลี่ยนเสื้อให้แล้วกันนะ
“ฮึบ! เรียบร้อย”
ผมเช็ดตัวและก็เปลี่ยนเสื้อให้พี่มาร์คเสร็จก็จัดท่านอนให้พี่มาร์คนอนสบายๆ แล้วไข้จะขึ้นไหมดื่มไปเยอะขนาดนี้ พรุ่งนี้ตื่นมาจะแฮงค์รึ
เปล่า ทำอะไรไม่ดูสังขารตัวเองเลย
แปะ
ว่าแล้วก็ขอดีดหน้าผากทีนึงเถอะ
“อย่าซ่าให้มากนะน้อง”
เหมือนตัวเองเป็นบ้าเลยคุยกับคนหลับ ผมต้องติดเชื้อบ้าจากพี่มาร์คมาแล้วแน่ๆเลย
“แบมแบม...”
คนที่นอนอยู่ที่เตียงพูดขึ้น
“หือ เรียกแบม?”
พี่มันละเมอหรือมันฝันวะนั้น
“กูชอบมึง”
ตึกตักตึกตัก....
“มึงชอบกูไหม...”
“….”
“มึง...”
“เแบม...ไม่ได้เกลียด”
“หึ...คร่อกกก”
………………………………………. เมื่อกี้มันอะไรอะ.... พี่มาร์คมันละเมอหรือมันอะไร!!!! แล้วผมก็บ้าจี้ตอบไปแล้วนี่ดิ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อะไรอะมาถามแล้วก็หลับใส่ แถมกรนอีก ฮือออออออออออ ไอ้บ้า ตื่นขึ้นมาเลยนะเว้ยยยยยยยยยย กันต์พิมุกต์ แกพลาดแล้ววววว!!!! ฮืออออออออออออออ
โอ้ะ ตื่นมาแล้วรู้สึกมึนๆหัวยังไงก็ไม่รู้อะครับ แฮงค์แน่เลยเมื่อคืนผมกินไปก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วมาอยู่ในห้องตัวเองได้ไงวะเนี้ย แถมยังใส่เสื้อ
ตัวใหม่อีก...อย่าบอกนะว่าแบมแบมเปลี่ยนให้ผมน่ะ
ผมพาร่างที่ไม่ค่อยสมประกอบลงมาด้านล่างก็เห็นแบมแบมมันกำลังทำกับข้าวอยู่ครับ
“แบมแบม”
เคร้ง!
ทัพพีตก
“อะ..อะไร”
“เสียงสั่นทำไม”
“ปะ...ป่าว”
“ป่าวไรละ แล้วนั้นจับนมตัวเองทำไม? “
“ไม่ได้จับเว้ย! “
“แปลกๆนะเรา”
“พี่นั้นแหละแปลก ไปไกลๆเลยอย่ามาใกล้ เหม็นเหล้า อี๋ๆ”
แล้วแบมแบมมันก็บีบจมูกตัวเอง
“ตลกจัง...เออเมื่อคืนกูฝันแปลกๆด้วย”
“ฝันว่า?”
แบมแบมหันไปสนใจข้าวต้มในหม้อต่อ
“ไม่บอก”
ใครจะไปบอกละครับว่าผมฝันว่าผมบอก ชอบ มันน่ะ
“แล้วจะพูดให้อยากรู้เพื่อ”
“ความสุข แล้วมึงหายโกรธกูยัง”
“ยัง”
“หายได้แล้วนะครับ น้า น้า น้า”
ผมเข้าไปงับไหล่แบมแบมเบาๆเป็นการแกล้ง นี่แกล้งมันหรือหากำไรให้ตัวเองอันนี้ต้วนก็ไม่รู้
“เล่นไรพี่เนี้ย!! ไปไกลๆ”
“ไกลแค่ไหนครับ”
ผมกระซิบข้างๆหูแบมแบม..
“กะ...ไกลถึงหน้าทีวีเลย ไปเลยยยย”
“ครับๆ ไม่แกล้งแล้วครับคนเก่ง”
ก่อนจะไปขอสักทีเถอะ..
ฟอดดดดดด
“เฮ้ย!!!”
ผมไม่รู้อะไรดลใจให้ตัวเองหอมแก้มแบมแบม แต่พอเมื่อกี้เข้าไปกระซิบใกล้ๆเห็นแก้มป่องๆนั้นแล้วมันน่าหมั่นเขี้ยวอยากจะฟัด งุ้ยๆๆๆๆ
“อะไร ไปแล้วววววว”
“พี่มาร์คแม่ ง!! คอยดูนะจะใส่ผักเยอะๆเลยยยยยยยยยยย”
“แบมแบม”
“….”
“แบมแบม”
“…”
ก็ยังเงียบ
“ขอโทษ”
“...”
“ทำไงมึงจะหายโกรธกูเนี้ย”
“เรื่องเก่ายังไม่หาย เรื่องใหม่ก็มาเพิ่มตอนนี้โกรธคูณสองเลยรู้ไว้ด้วย “
มีโกรธคุณสองด้วยเว้ย
“เออเดี๋ยวค่อยง้อ”
“แล้วแต่”
“แต่ตอนนี้ไปเอารถที่ผับเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
“ไปเอาเองดิขับไปเองนิ”
“ถ้าไปด้วยจะเลี้ยงไอติม”
“…”
“เค้กด้วย”
“…”
“อยากกินไรเลี้ยง”
“เออๆ เห็นแก่พี่นะเนี้ยไม่ได้เห็นแก่กินเลย”
“หึ ไอ้เด็กอ้วนเอ้ย”
“ไรล่ะ! ไปยัง”
“ครับผมมม”
“ไม่มีแท็กซี่ผ่านมาเลยอะพี่มาร์ค แบมยืนจนจะเป็นเนื้อแดดเดียวแล้วนะ”
“นั่งวินไปแล้วกัน ใกล้ๆเอง”
“แล้วทำไมไม่เดิน”
“เดี๋ยวมึงก็บ่นร้อนอีกอะ นั้นไง เฮ้!! พี่ครับ”
แล้วพี่วินก็ขับมอเตอร์ไซต์มาจอดที่หน้าผมกับแบมแบม
“มีคันเดียวหรอพี่”
ผมถาม
“ใช่น้อง วินคนอื่นไปกินข้าวหมดอะ จะไปไหมอัดกันไปนี่แหละ...”
ลองคิดสภาพผู้ชายสามคนบนรถมอเตอร์ไซต์คันจิ๋ว... พี่วินเป็นคนขับผมนั่งกลางพี่มาร์คนั่งหลัง...แล้วคือตัวเล็กไง แล้วนี่พี่มาร์คมันจะ
ขยับอะไรมาชิดขนาดนั้นอะ รู้ไหมลูกมึงมันชนก้นกูวววว ไอ้พี่มาร์คคคค หลายเรื่องแล้วนะวันนี้อะ
“พี่มาร์ค ขยับออกไป”
“ขยับกว่านี้กูเกาะล้อแล้วล่ะแบม เดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
“....”
ลองมานั่งตรงกลางไหมล่ะมาร์ค ต้วน!!
“เป็นไรอะมึง หน้าแดงอีกละ ร้อน?”
พี่มาร์คถามหลังจากที่พวกเราลงมาจากรถมอเตอร์ไซต์แล้ว
“ไม่มีไร เร็วๆ อยากกินเค้ก ไอติม เครปด้วยนะ เออแล้วอยากกินชีสอะ”
เปลี่ยนเรื่องดีที่สุด
“กินเยอะงี้ไงมึงถึงอ้วน”
“จะทำเป็นไม่ได้ยินแล้วกัน”
พี่มาร์คแอบแต๊ะอั๋งน้องเยอะนะตอนนี้ กำไรเลยจ้า
ไม่มีไรจะพูดแล้ว....ไปแล้วบายยยยย
#มบวคณ
ความคิดเห็น