นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
342
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
342
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 29 ต.ค. 57 / 19:51 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เซอร์วิส 600+17 ไลค์ของเพจหนวดเคราของเซบาสเตียน
ด้วยความกากทั้งหมดที่มี...
ชอบไม่ชอบยังไงอย่าลืมคอมเม้นต์นะคะ <3
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
โลอผมถู่วิโยใรบาน
ใรนนั้นที่ทำร้ายร่าายและิใอผม
ใรนนั้นที่สนุับวามหวาลัวอผม
ใรนนั้นที่ัผมเอาไว้ในโลที่นนั้นสร้าึ้น
ใรนนั้นือ....รูวิ
ผมเหม่อมอออไปนอหน้า่ารหัวเียนาิไส์ สายฝนที่ำลัสาเทลมาราวับฟ้ารั่วทำให้เผลอินนาารว่าโละแ
ผมมอไปรอบห้อนอนให่โโอ่อ่าามประสาบ้านนรวย นี่ือห้อนอนอรูวิ...ผมถูรูวิัเอาไว้ในโลที่เาสร้าึ้นอย่าสมบูร์...
รูวิหายไปั้แ่เ้า
ผมถอนหายใับห้ออันเียบสนิทเพราะมีเพียผมแ่ ‘น’ เียวที่อยู่ในนี้ นอนั้น็ู้เฟที่วาไว้ทุมุมห้อและโ่รวนที่พันธนาาร้อมือไว้ับหัวเีย แ่โยัีที่รู้วิไม่ลืมว่าผมเอ็้อเ้าห้อน้ำ ันั้นโ่ึยาวมาพอที่ผมะเินออไปยัห้อน้ำไ้อย่าสบายๆ
ทุรั้ที่ปลายเท้าแะลับพื้น ู้เฟภายในห้อทุู้ะสั่นพร้อมันอย่าน่าหวาผวาราวับะถามว่า
‘นั่นนายะไปไหน’
อยาะเินไปเะแล้วหนีไปแ่็ลัวมันะเอา้อนทุบหน้า...
ผมถอนหายใอย่าเบื่อหน่ายแล้วล้มัวลนอนบนเียนุ่มพลาิอะไรเรื่อยเปื่อย ผมไม่ไ้ลับไปยัโลอผมอีรั้...
ไม่ไ้ไปานศพอโเฟ...
ไม่ไ้ร่วมานับิแมน...
และไม่ไ้เห็นรูปอไมล่าอี...
ทั้หมที่ว่ามามันฟัูเลวร้าย แ่ผมลับรู้สึเสียใเพียเล็น้อย นั่นอาะเพราะรูวิไ้่วิ ‘หัวใ’ อผมไป
ผมไม่ไ้หมายวามว่ารูวิวั้อนเนื้อในอ้ายอผมออหาแ่เป็นารทำให้ ‘หลุมรั’ เ้าัๆ ผมไม่เยิเลยว่าะเผลอไปหลรันที่ทำร้ายัวเอมานับไม่ถ้วน...
แร๊...
“เบ หลับอยู่ั้นเหรอ...” เสียประูัึ้นพร้อมเสียแหบน่าฟัอรูวิ ผมยันัวลุึ้นนั่
“เปล่า นายไปไหนมา”
รูวิเินมานั่รพื้นที่้าน้าอผม ผมมออย่าสสัย นัยน์าสีเทาอรูวิ้อมอมายัผมนิ่ๆเหมือนับที่เอันทุรั้
“แไม่ำเป็น้อรู้”
“เหอะ...่ามันเถอะ เรื่ออนายมันไม่เี่ยวับันอยู่แล้ว” ผมลอาึ้นมอเพานพร้อมน้ำเสียเบื่อหน่าย่อนะเอนัวนอนหันหลัให้อีน
“แโรธ?”
“ันมีสิทธิโรธ้วยเหรอ...แล้ว็่วยปล่อยันไปเสียทีถ้าหานายะัันเอาไว้ในห้อทั้วัน” ผมพู รูวิไม่รู้หรอว่าผมน้อยใแ่ไหนเพราะนอย่าเาไม่เย ‘สนใ’ ผม้วย้ำ
“เรื่ออะไรที่ัน้อปล่อยแไป”
“ถ้านายไม่ปล่อยั้น่วยเลิยุ่ับันเสียที”
เราทัู้่เียบ และูเหมือนู้เฟทั้หลาย็ไม่ล้าส่เสียออมาเ่นัน(?) ผมนอนลูบแหวนเินเลี้ยที่นิ้วนา้า้าย่อนที่ะรู้สึไ้ถึแรมหาศาลที่ระาให้นอนหายพร้อมริมฝีปาร้อนที่บระแทลมาอย่ารุนแร
“อื้อ!!” มือร้านเ็มไป้วยแผลเป็นบีบาอผมในะที่มืออี้ารวบมืออผมไว้เหนือหัว ผมพยายามิ้นให้หลุาารวบุมแ่มันลับไม่เป็นผล ลมหายใถู่วิไปทุะพร้อมหัวใที่ใล้แสลาย
นายทำแบบนี้ทำไมันในเมื่อนายไม่ไ้ิอะไร....
ฟันมอน้าบนัริมฝีปาอผมนรู้สึไ้ถึลิ่นาวเลือภายในปาอเรา มันเ็บ...แ่ลับเ็บไม่เท่าหัวใอผมที่ำลัถูย่ำยี อบาอผมเริ่มร้อนผ่าวะที่มือร้านไล้ไปามหน้าท้ออผม
“อึ! ปล่อยสิวะ!” ผมสะบัมือฟาใบหน้าอรูวิอย่าแรเป็นผลให้โ่ที่ยัพันธนาาร้อมืออผมโนหาิ้วอีน ผมนิ่อึ้...
“ะ..ันอโทษ...” รูวิปาเลือรหาิ้ว่อนะปรายามอมายัผม วาสีเทาอเาแ็ร้าวเหมือนรั้แรที่เอัน วามลัวแล่นึ้นมาุที่อเมื่อมือเรียวยื่นเ้ามาใล้ ผมหลับาแน่นอย่าหวาลัว...
“เบ...อย่าบอให้ันลิยุ่ับแอี..” มือร้านออีนแะลบนแ้มผมเบาๆ ผมลืมามออย่าสสัย นิ้วี้อนรหน้าไล้มาลูบแผลบนริมฝีปาเบาๆ ่อนะโน้มหน้าเ้ามาประบูบเบาๆ
“ันรัแ...อยู่ับันเถอะนะ” แม้ะเป็นเพียเสียระิบเบาๆ แ่มันลับั้ออยู่ในหัวอผมราวับหัวอผมเป็นระัและถูรูวิเาไม้มาี วาสีเทา้อลึเามาในวาอผมพร้อมสายาเว้าวอน ผมเม้มปา
“ัน...ล”
ัึบ!!!!
้วยวามาทั้หมที่มี....
ผลงานอื่นๆ ของ NJR. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ NJR.
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น