Very Love เพราะนายร้ายฉันถึงรัก

กริ๊งงงง

''อืมม''โอ๊ยหนวกหูจัง..กี่โมงแล้วนะ
7.15 น. อ๊ายเจ็ดโมงกว่าแล้วโถยัยบ้าเอ๊ยทำไมชอบนอนขี้เซาด้วยนะไปร.ร.สายเลย

อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะไกล้บอกที~~
''ฮัลโหล''
''ตื่นยัง''เสียงนุ่มทุ้มพูดขึ้นมารู้ไหมว่ามันเป็นเสียงใครมันคือเสียงเพื่อนสนิทฉันเองค่ะ โทรมาปลุกแต่เช้าเลย อ่ะ ไม่สิสายเลยต่างหาก
''ตื่นเพิ่งตื่นเมื้อกี้นี่แหละกำลังจะไปอาบน้ำ นายมีอะไรรึเปล่า?''
''ไม่มีหรอกแค่โทมาปลุกยัยขี้เซาที่ไม่ยอมตื่นอย่างเธอไง อีก10นาทีลงมาหน้าอนโดด้วยไปร.ร.พร้อมกัน'' ติ๊ด...  เฮ้ยวางไปซะแล้ว10นาทีจะไปพออะไรเนียโอ๊ยกลุ้ม--

10นาทีผ่านไป~
''เธอมาช้ามาก เดี๋ยวก็เข้า ร.ร.สายหรอก''
''แล้วนี่ไม่สายหรือไง ไปไปกันเหอะอย่าพูดมาก''ฉันก็ดึงเพื่อนตัวดีออกเดินไปร.ร.ด้วยกันอีนที่จริงมันไม่ได้ไกลหรอกจากคอนโดฉันกลับร.ร.เนี่ยมาแค่กี่เมตรเองไม่กี่นาทีก็ถึงแล้ว-0-
''วันนี้ฉันไม่ได้ไปส่งเธอที่คอนโดตอนเย็นนะ''
''อ้าว ทำไมอ่ะ มีนัดกับสาวอะสิ คราวนี้คนไหนล่ะ''ฉันพูดระหว่างกำลังเดินเข้าห้องเรียน ซึ่งเราอยู่ห้องเดียวกัน  อ้อลืมแนะนำตัวค่ะ สวัสดีค่ะฉันชื่อเมโล ส่วนเพื่อนของฉันก็ ซัน พระอาทิตย์ของฉัน อันที่จริงไม่ใช่ของฉันหรอกแบบว่าฉันแอบรักเขาข้างเดียวมา3ปีกว่าแล้วล่ะฉันแอบชอบเขามาตั้งแต่ม.4จนตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ม.6กันแล้ว วันน่ะมีผู้หญิงมาชอบเขามากเหลือเกินเรียกว่าpoppulaในหมู่สาวมากเลยล่ะซึ่งต่างจากฉันที่ไม่ค่อยมีความโด่ดเด่นอะไรเลย
''นี่!!''
''หา อะไรนะ''
''ถึงแล้วมัวเม่อไปไหนเนี่ย''

''อ้อเปล่าหรอกนิดหน่อยน่ะ''