TEDDY BEAR {Teddy x Se7en}

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

“เซอร์ไพรส์นะคุณแฟนของปาร์คฮงจุน”
"ผมรักพี่นะ พี่ฮงจุน"

"ผมชื่อชเวซึงฮยอนหรือท็อป"
"ฉันคิดว่าฉันชอบนายแล้วล่ะท็อป"


--------------------------------------------------------------
ฟิคเรื่องแรกในชีวิตที่เอาลง ๕๕๕๕๕๕๕๕
คอมเม้นท์ได้ค่ะ (-/\-) ทวิต: @officialmin_

เนื้อเรื่อง

{SCHOOL}

“Hey! Mr.Choi Dongwook หยุดเหม่อได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะโกรธ ”

ร่างโปร่งบางที่นั่งเหม่อลอยถึงกับสะดุ้งเพราะเสียงคุณครูสาวสวย ก่อนที่จะละล่ำละลักลุกขึ้น พร้อมโค้งขอโทษครูสายชั้นอย่างมึนๆ แต่ทว่าเป็นเพราะเขาโค้งแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ ผลคือหัวทุยสวยโขกเข้าไปเต็มๆกับโต๊ะเรียนซะงั้น เหล่าเพื่อนๆที่อยู่ในห้องต่างส่งเสียงหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน ชเวดงอุคทรุดลงนั่งพร้อมเอามือลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ และเมื่อเขาก้มลงไปมองใต้โต๊ะ ก็มีตุ๊กตาหมีสีขาวตัวหนึ่งนั่งอยู่อย่างน่ารัก ปากอิ่มอมยิ้มน้อยๆขึ้นมาอย่างมีความสุข เพียงเพราะมีเหตุการณ์บางอย่างที่เกี่ยวกับเจ้าตุ๊กตาหมีเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้…

………….

…….

….

.

       เสียงโหวกเหวกโวยวายสามารถทำให้ทุกคนหันไปมองได้ ยกเว้นตัวเขา ชเวดงอุคเคยคิด..

แต่ตอนนี้เขาคิดว่าตัวเขาคิดผิดซะแล้ว ใบหน้าหวานละออกจากถาดข้าวของตัวเอง พร้อมพยายามสอดส่องสายตามองไปทางที่เกิดเสียงดังนั่น จนเพื่อนตัวเล็กอย่าง’ซอง เบคยอง’ที่นั่งด้วยข้างๆเอ่ยแซวด้วยท่าทีทียียวนประสาท

“แปลกแฮะ ปกติคุณชายจะไม่เจ๋อเรื่องชาวบ้านเค้านี่”

ชเวดงอุคหันขวับไปจิกสายตาใส่ทีนึงอย่างเอาเรื่อง เบคยองยกมือสองข้างขึ้นเพื่อสื่อว่ายอมแพ้แล้วด้วยสีหน้าขบขัน แต่ถึงกระนั้นก็ชะเง้อตัวมองตามคุณชายผิวขาวอย่างสนอกสนใจ พอมองไปได้สักพัก คนตัวเล็กก็ขมวดคิ้วพร้อมขยี้ตาครั้งนึง มือเล็กตีเข้าที่ไหล่ร่างโปร่งอย่างตกใจสุดขีด จนไม่นึกถึงคนที่โดนตีว่ามันเจ็บขนาดไหน  ชเวดงอุคเบ้หน้าน้อยๆ ก่อนส่งมือเรียวไปบีบแก้มนิ่มของซองเบคยองอย่างแรง จนคนตัวเล็กว๊ากขึ้นอย่างไม่รักษาภาพพจน์ คุณชายตัวขาวเหวอไป ก่อนจะทำเป็นกระแอมไอขึ้นอย่างรักษามาด พร้อมก้มลงไปทานมื้อกลางวันตัวเองด้วยท่าทีคุณชายมาดดี ต่างจากคนข้างๆที่เอามือนวดแก้มพร้อมบ่นๆว่าเจ็บ แล้วก้มลงฟาดอาหารราวกับหิวโหยมานาน ผู้คนโดยรอบต่างมองคู่เพื่อนรักที่ต่างกันสุดขั้วอย่างไม่เข้าใจว่าคบกันได้ยังไง แต่พวกเขาไม่สนใจพวกปากหอยปากปูนักหรอก เบคยองหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วเรอเบาๆ พร้อมหันไปคุยกับคุณชายที่วางมาดซะจนน่าหมั่นไส้

“เอิ๊ก.. เมื่อกี้เหมือนกูเห็นเท็ดดี้ว่ะ”

ชเวดงอุคหยุดนิ่งไปสักพักนึงก่อนจะส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงอย่ามาหลอกกันซะให้ยากเลย แล้วพยายามข่มใจไว้ว่ามันแค่โกหกให้เขาว้าวุ่นใจก็เท่านั้น พอเบคยองที่เห็นว่าคนตัวขาวข้างๆไม่สนใจตนเอง จึงหันไปพูดย้ำให้เสียงดังกว่าเดิม

“กูพูดจริงนะ กูเห็นจริงๆนะ”

ชเวดงอุคหยุดนิ่งพร้อมวางช้อนส้อมลงจานดังแกร๊ง ซองเบคยองรับรู้ถึงความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่ของตัวเอง มือเล็กบีบไหล่บางเบาๆประมาณขอโทษ แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นร่างหนาของใครบางคนที่ยืนยิ้มแฉ่งให้อยู่ข้างหลังเพื่อนรักตัวเอง ปากเล็กที่กำลังจะร้องว๊ากอย่างเคยชิน แต่ก็ถูกหยุดไว้โดยการที่ร่างหนาทำนิ้วจุ๊ปาก พร้อมชี้โบ้ชี้เบ้ไปทางคุณชายหน้าสวยอย่างพยายามอธิบาย เขาพยักหน้าเข้าใจทั้งๆที่ไม่เข้าใจนัก แต่ช่างเถอะ เพื่อความรักอันแสนงดงามของเพื่อน ศรีทนได้ฮร่ะ ซองเบคยองหยิบจานของชเวดงอุคขึ้นพร้อมเดินลิ่วๆไปเก็บด้วยอารมณ์หลั่นล้าปานถูกหวยรางวัลที่หนึ่งก็ไม่ปาน ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองตามอย่างแปลกใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะเก็บขึ้นสักครั้ง นึกบ้าอะไรเก็บเนี่ย และขณะที่หนุ่มหน้าสวยคิดนั้น ก็มีคนเข้ามานั่งลงข้างๆตัว ด้วยความเคยชิน ดงอุคจึงหันใบหน้าหวานใสไปเพื่อกะจะวีนใส่สักหน่อย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใบหน้าเข้มที่คุ้นเคยกำลังส่งรอยยิ้มเล็กๆให้ในระยะประชิด พลันลุกขึ้นมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง และขยี้ตาอีกครั้ง ขยี้ขยี้ขยี้ขยี้ แต่ก็เหมือนเดิม ร่างหนาลุกขึ้นจับข้อมือบางเบาๆ พร้อมเอ่ยขึ้นอย่างเนือยๆ

“ขยี้ตาบ่อยไม่ดีนะเด็กดื้อ”

ไม่ใช่ความฝัน….. คนตรงหน้าคือ’ปาร์ค ฮงจุนหรือเท็ดดี้’จริงๆ เป็นเรื่องอัตโนมัติที่ร่างกายของชเวดงอุคโผเข้ากอดอย่างโหยหา รอยยิ้มและน้ำตาแห่งความดีใจไหลลงอย่างไม่ทันรู้ตัว ฮงจุนเป็นฝ่ายผละออกช้าๆ ก่อนที่จะจ้องมองใบหน้าหวานใสอย่างรู้สึกดี มือหนาเอื้อมไปขยี้ผมสี้น้ำตาลสวยอย่าถือวิสาสะ แล้วส่งยิ้มให้คนตรงหน้าพร้อมพูดขึ้นเบาๆ

“เซอร์ไพรส์ไหมล่ะดงอุคหืม?“

ชเวดงอุคพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง หลุดออกจากมาดคุณชายมาดสวยจากที่ใครๆเขาเห็น เป็นชเวดงอุคผู้ชายธรรมดาทั่วไป มือเรียวบางที่พยายามจะเช็ดน้ำตาออก แต่มันกลับไหลออกมาไม่หยุด การกระทำเด็กๆแบบนั้นทำให้หัวใจปาร์คฮงจุนสั่นไหวขึ้นมาทันที มือหนาเอื้อมไปเกลี่ยน้ำตาคนตัวขาวออกช้าๆ ก่อนจะเห็นว่าใบหน้าใสถูกประดับไปด้วยรอยยิ้มหวานที่แทบจะหลอมละลายหัวใจใครต่อใครได้หมด ฮงจุนคว้าตัวดงอุคมาหอมแก้มแช่ไว้ท่ามกลางความตกใจของเจ้าตัวและเหล่านักเรียนที่ซุ่มมองอยู่และอกหักกันถ้วนหน้า หน้าคนตัวขาวซับสีเสือดฝาดอย่างห้ามไม่ได้ จึงคิดจะหันไปโวยแต่เขาคิดผิดซะแล้ว ใบหน้าของเขาและฮงจุนห่างกันไม่กี่เซนเอง เสียงหัวใจดังขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าคมขยับเข้าใกล้ขึ้น ชเวดงอุครวบรวมสติก่อนจะดันอกหนาพร้อมหันหน้าหนีไปแล้วโวยวายแบบเด็กๆ

“พี่ฮงจุน ผมอายนะเนี่ย”

“แต่พี่ไม่อายอ่ะครับ”

ชเวดงอุคกลับหันไปจะโวยอีกรอบ แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเห็น’ตุ๊กตาหมีสีขาว’อยู่ใกล้จ่อหน้าตัวเอง คิดว่าจะยอมแพ้แค่นี้งั้นเหรอ แต่พอจะเหวี่ยงก็มีเสียงทุ้มที่พยายามดัดเสียงให้เล็กลงแต่กลับทำให้ดูน่าขำแทน ดังขึ้นข้างหลังตุ๊กตาหมี

“เซอร์ไพรส์นะคุณแฟนของปาร์คฮงจุน”

“ถ้าทำให้ตกใจไปก็ขอโทษน้า เค้าไม่ได้ตั้งใจ”

“แต่อยากให้รู้ว่าทำแบบนี้เพราะรักมากๆ และ..”

ชเวดงอุคกัดปากอย่างอดกลั้นความสุขที่ท่วมแทบจะล้นออกมา มือเรียวกุมเข้าหากันแน่น รอฟังประโยคสุดท้ายอย่างใจจดใจจ่อ คนที่อยู่รอบข้างเมื่อเห็นบรรยากาศแสนน่ารักอย่างนี้ก็เริ่มที่จะยิ้มแย้มให้กัน และเริ่มมีคนสารภาพรักกันด้วยล่ะ

“และ.. คิดถึงจนทนไม่ไหวน่ะสิ”

ใบหน้าคมที่เข้าจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้ดงอุคสมองเบลอไปครู่นึง รู้ตัวอีกทีก็โดนทาบทับด้วยปากร้อนที่ส่งความรักที่แสนหวานหอมเหมือนกับวันที่คบกันครั้งแรก ร่างหนาโอบเอวบางให้ขยับเข้าใกล้ขึ้น แต่ก็ต้องผละออก เมื่อรู้สึกว่าร่างโปร่งเริ่มดิ้นเล็กน้อย คงเป็นเพราะรู้สึกว่ากำลังจะขาดลมหายใจ ถึงจะเสียดายอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ลืมส่งยิ้มพร้อมยื่นตุ๊กตาหมีให้ คุณชายหน้าหวานที่เห็นก็ทำตาลุกวาวเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ พร้อมรับมากอดและหอมลงที่แก้มตุ๊กตาหมีสีขาว โดยไม่คิดว่าจะยั่วใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าจนรู้สึกว่าร้อนผ่าวๆขึ้นมาได้ ฮงจุนถอนหายใจเล็กๆก่อนจะหันหลังให้เตรียมตัวจะกลับ ดงอุคเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาและเสียงที่ดูเหงาหงอยขึ้น

“จะไปแล้วเหรอพี่ฮงจุน”

ฮงจุนพยักหน้าเล็กๆพร้อมโบกมือให้แบบกลับหลัง และเอ่ยประโยคที่ทำให้ชเวดงอุคกลับมายิ้มได้ตลอดทั้งวัน

“Good Luck,My Honey”

…………

……

…

.

ชเวดงอุคหันไปมองนอกหน้าต่างพร้อมทอดสายตายาวออกไปอย่างเหม่อลอย แล้วยิ้มในใจพร้อมคิดขึ้นว่าเขาควรจะเซอร์ไพรส์กลับดีไหมนะ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนคุณครูจะโกรธเค้าเข้าอีกแล้ว ร่างโปร่งบางก็ทำอย่างเคย และถูกหัวเราะอย่างเคย แต่ช่างเถอะ เขามีความสุขจนไม่คิดว่าจะสามารถจิกกัดใครได้แม้แต่เบคยองที่นั่งเอาแต่เหม่อไม่คอยเตือนเขาอย่างที่เคยทำ แววตาที่สื่อถึงอาการตกหลุมรักใครสักคน ทำให้ชเวดงอุคยิ้มน้อยๆ พร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างอดไม่ได้

“ความรักไม่เข้าใครออกใคร จริงๆด้วยพี่ฮงจุน”

“ผมรักพี่นะ พี่ฮงจุน”

{End}

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

{Special Song Baekkyung}

คนตัวเล็กที่เดินมาเก็บจานอย่างมีความสุขที่เห็นเพื่อนมีความรักที่แสนดี พลางคิดไปว่าตัวเขาควรจะมีความรักเหมือนคุณชายแสนร้ายได้แล้วล่ะ จากวิ่งกลายเป็นเดินช้าๆเพื่อนึกคิด ว่าตัวเองควรเอายังไง สเน่ห์เขาก็ไม่ได้เยอะมากมายเหมือนเพื่อนหน้าสวยที่มีคนคอยแวะเวียนมาจีบ แต่ก็ต้องหงอยกลับไปเพราะรังสีความเย็นชาแผ่มาให้กลัว..

ตึกตึกตึกตึก..

“เฮ้ย ไม่ทันแล้วววววววว !!”

โครม…

อูย.. เจ็บชะมัด เบคยองนึกในใจอย่างโอดครวญ ปากเล็กที่กำลังจะวีนกลับต้องพูดไม่ออก เมื่อเห็นใบหน้าคมที่จัดว่าดูดีอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงคืบ กลิ่นน้ำหอมประหลาดโชยขึ้นมาแตะจมูก นั่นกลับทำให้คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีเลือดฝาดอย่างกลั้นไม่ได้ ร่างสูงที่ทับคนตัวเล็กอยู่ลุกขึ้นยืนอย่างไม่คิดอะไร พร้อมยื่นมือหนาให้เจ้าตัวจับเพื่อลุกยืนขึ้นเหมือนกัน ซองเบคยองยื่นมือไปจับด้วยอาการสั่นเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืน ใบหน้าน่ารักนั่นทำให้ร่างสูงมองด้วยสายตาที่เป็นประกายไปครู่นึง แต่ก็รู้สึกตัวได้ว่าทำผิดอะไรไว้ จึงเอ่ยขอโทษขึ้นอย่างรู้สึกผิด

“ขอโทษนะครับ”

เสียงนุ่มทุ้มทำให้หัวใจคนตัวเล็กเต้นแรงเหมือนมีคนตีกลองในนั้นแหละ พยายามข่มใจตัวเองเอาไว้ แล้วจึงพยักหน้าส่งๆไปอย่างเขินอาย ก็แค่จับมือเว้ยเบคยอง นายอย่าไปคิดพิลึกพิลั่นอะไรนักสิ คนตัวสูงทำสีหน้าเหมือนคิดอะไรได้สักอย่างจึงโค้งให้ทีนึง พร้อมทำท่าจะเดินออกไป แต่ติดที่ว่า..มีมือเล็กจับไว้ที่แขนเขา พร้อมเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

“น..นายชื่ออะไรเหรอ”

“ผมชื่อชเวซึงฮยอนหรือท็อป ขอตัวนะครับ”

‘ชเวซึงฮยอน’ส่งรอยยิ้มมุมปากให้อย่างเป็นกันเอง พร้อมวิ่งออกไปอย่างว่องไวจนเรียกแทบไม่ทัน ซองเบคยองนึกเสียดายที่ตัวเองยังไม่ได้บอกแม้แต่ชื่อ หรืออะไรสักอย่าง ทำได้แค่เขินเท่านั้น นั่นไม่ใช่ตัวของเขาเลยนะ พลันสมองนึกถึงคำพูดที่เพื่อนรักตัวขาวเคยบอกไว้’ความรักมันมักมาแบบไม่ทันตั้งตัวนะ’แต่จะกะทันหันไปไหมนะที่เขาจะบอกว่าชอบน่ะ คนตัวเล็กยิ้มน้อยๆพร้อมกุมมือตัวเองแน่นพลางเอ่ยปากออกมาเบาๆว่า

“ฉันคิดว่าฉันชอบนายแล้วล่ะท็อป”

{End Special Part.}