My sweet nightmare...

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องที่จะเเต่งนี้ มาจากฝันของไรท์เองค่ะ
ส่วนเรื่องที่เหลือก็อาจจะต้องรอไปก่อน
เพราะช่วงนี้งานเยอะมาก
อาจต้องไปเเก้เยอะเเยะเลย

ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ จะพยายามอัพให้นะคะ

เนื้อเรื่อง

ความสุขของการนอนอยู่ในห้องหลังการดูละครเวทีจบนี่มัน...สุดยอดดดดดด!!!!! ชั้นนอนเล่นอยู่บนเตียง อืม...ถึงรูมเมตจะเป็นรุ่นพี่ผู้ชายก็เหอะ ชั้นไม่น่าไปท้ารุ่นพี่อาจาร์ยเลย ว่าถ้าอยู่ในหอพักชายได้ทั้งปีเเล้ว จะได้หน่วยกิตเต็ม!!! เอาเถอะ ไปหา 'ลูซ' ดีไหมเนี่ยยย~~

 

เด็กสาว 'เทียร์' หรือ 'ฟลาเทียร์' นักศึกษามหาวิทยาลัยปี3 ที่เปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วทำให้ 'บลัด' หรือ 'บลัดเดอร์' เงิบพอสมควร ส่วนลูซหรือ 'ลูซิเฟอร์' ก็คือคนรักของเทียร์นั่นเอง

.

.

.

"บลัด!!!!! เเย่เเล้ว ลูซน่ะ!!! ลูซน่ะ อาการทรุดหนักจน...." เสียงของ 'เซกเตอร์' ผู้ดูเเลหอพักดังขึ้น ก่อนที่จะพบว่าคนที่เปิดประตูไม่ใช่บลัดเเต่เป็นเทียร์เเทน

 

"อะ...ท...เทียร์ น...นี่เธออยู่ด้วยงั้นเหรอ" เสียงที่เเสดงถึงความตกตะลึงของคนร่างสูงดังขึ้น

 

"อ...อื้ม ล...ลูซ ลูซ ป...เป็นอะไรงั้นเหรอ?" เสียงสั่นๆของหญิงสาวดังขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเผือกของตนตรงหน้า

 

"อ...เอ่อ...ล...ลูซ เอ่อ... หมอนั่น...จากพวกเราไปเเล้วล่ะ" เซกเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เเต่สายตากลับมองไปเเต่พื้น

.

.

.

"นี่...เทียร์...เทียร์!" บลัดที่เดินมาจับไหล่ของเทียร์ก็เป็นอันต้องสะดุ้งเพราะไหล่ที่เคยมั่นคงกลับสั่นเทา

 

"ฉันไม่เชื่อหรอก ลูซน่ะก็เเค่หลับไปเท่านั้น!!! เเค่...หลับ...ไป..." ถึงคำพูดจะดูเหมือนเถียง เเต่เรื่องที่พูดก็ไม่มีทางเป็นเรื่องเล่นๆได้ง่ายๆ เสียงของร่างบางจึงเบาลงไปเรื่อยๆ

 

"ใช่...เเค่หลับไปเเล้วไม่มีวันตื่นเท่านั้นเอง..." เสียงของเซกเตอร์ดังขึ้น "เฮ้ย! เซกเตอร์ เเกอย่าพูดอย่างนั้นสิ เห็นเทียร์มั้ย!" บลัดโวยวายขึ้นมาทันที ถึงพวกเขาจะไม่ได้เป็นอะไรกัน เเต่เขาก็เห็นเทียร์เหมือนน้องสาวเเท้ๆคนหนึ่ง

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยังไงก็..พาไปดูหน่อยได้ไหมค่ะ...?" เทียร์เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบเเก้มทั้งสองข้างทำเอาชายหนุ่ม ร่างสันทัด 2 คนสะอึกทันที

 

"อ...อื้ม"

 

เสียงตอบรับที่ไม่ค่อยสู้ดีนักดังขึ้น

 

เสียงของคนสามคนเดินไปตามทาง โดยมีเสียงสะอื้นกับเสียงปลอบเป็นระยะ

 

"...ถึงเเล้วล่ะ" เซกเตอร์พูด ร่างของเด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนม้านั่ง มีรูปร่างสันทัด ผมยาวสีดำประบ่า หลับตาสนิทเหมือนกับเเค่หลับไป

 

"พาบลัดมาเเล้วเหรอ? เซก...เตอร์..." เสียงของ 'ฮาริน' ผู้ดูเเลหออีกคนดังขึ้น เเต่เสียงก็เบาลงเมื่อเขาเห็นเทียร์

 

หยาดน้ำตาที่เคยหยุดไปเเล้วกลับไหลรินอีกครั้ง "น...นี่ ลูซ..." ร่างบางถลาเข้าไปกอดร่างที่ไร้ลมหายใจของคนรัก "ย...อย่าล้อเล่นกันสิ น..นี่ ได้โปรด...ฟื้นขึ้นมาเถอะนะ..."

 

เด็กสาวก้มลงซบกับตัวของอีกฝ่ายก่อนจะร่ำไห้ให้กับการสูญเสียอย่างไม่มีวันหวนกลับคืนมา

.

.

.

 

สัปดาห์ต่อมา

 

หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นมา เทียร์ก็กลับมาสดใสเหมือนเดิมจนคนอื่นต้องเเปลกใจ จะมีก็เพียงบลัดเท่านั้นที่รู้ว่าทุกๆคืน เด็กสาวต้องเสียน้ำตาขนาดไหน

 

กว่าเธอจะหลับได้สักครั้งนั้นช่างยากเย็นนัก เพราะทุกครั้งที่เธอหลับตา เธอก็จะเห็นใบหน้าของชายอันเป็นที่รักทุกครั้งไป

 

"ได้โปรดเถอะ ใครก็ได้...อย่างน้อยก็ก่อนที่ลมหายใจของเขาจะดับไปก็ได้...ขอคุยกับเขาสักครั้ง..."

 

.

.

.

 

เด็กสาวสะดุ้งตื่นอีกครั้งเเต่สิ่งเเวดล้อมรอบตัวกลับไม่ใช่หอพัก เเต่เป็นโรงละครเเทน

 

"ไง หลับสบายเชียวนะยัยเพื่อนตัวดี" เสียงของ 'เอมิล' เพื่อนสนิทของเธอดังขึ้น "อ...อื้ม" เทียร์ตอบไปด้วยเสียงงงๆ

 

"นี่ ทำไมจู่ๆถึงมาขอเเสดงด้วยล่ะ?" เอมิลถาม "เอ๋?" เทียร์ที่ทำหน้างงๆอีกครั้งเอมิลจึงอธิบายให้ฟัง

 

"ก็ที่เเกมาขอเเสดงละครด้วยเพราะตัวละครขาดน่ะ" เอมิลพูดไปขมวดคิ้วไป วันนี้เพื่อนเธอดูเเปลกๆไป ตั้งเเต่ตอนเช้า

 

เทียร์ที่เริ่มเข้าใจสถานการณ์ จึงทำได้เเต่เออออไปกับเพื่อน สองสาวที่คุยกันอย่างออกรสจนเสียงดัง จึงทำให้ลูซิเฟอร์ส่งสายตาดุๆมาปรามไว้

 

"ล...ลูซ?" เหมือนมีก้อนอะไรจุกอยู่ที่คอ ยังไม่ทันที่เธอได้ทำอะไร เสียงสัญญาณเริ่มก็ดังขึ้นเสียก่อนเธอจึงทำอะไรไม่ได้นอกจาก...รอ

.

.

.

ในที่สุดละครก็จบลง เเละในตอนนี้ก็อยู่ระหว่างการสรุปงาน ทุกคนนั่งฟังกันที่พื้น บางคนก็นั่งเก้าอี้ เเต่เทียร์นั่นกลับรู้สึกอึดอัด เธอเป็นหนึ่งในคนที่นั่งเก้าอี้ก็จริงเเต่เธออยากไปนั่งกับเอมิลมากกว่าาาา!!!!

 

ในที่สุดเธอจึงตัดสินใจลงจากเก้าอี้ เพื่อไปนั่งข้างๆเพื่อนสุดที่รักท่ามกลางคนเเออัด

 

ในที่สุดเธอก็ได้นั่งพื้นตามสมหวัง ถ้าไม่ติดว่า...ขาของลูซกั้นอยู่ละนะ(ในฝันทุกคนนั่งพับเพียบ ไม่รู้ทำไม สงสัยไรท์หลอนที่โรงเรียนมั้งคะ)

 

เอาเถอะเสร็จงานค่อยคุยกันก็ได้ ร่างบางทำได้เเค่บ่นอยู่ในใจ ได้ฝันอย่างนี้ก็ดีเเค่ไหนเเล้ว... เด็กสาวคลี่ยิ้มบางๆเมื่อคิดได้ดังนั้น

 

เสียงเสื้อผ้ากระทบกันดังขึ้น ก่อนที่เทียร์จะรู้สึกร้อนเล็กน้อย

 

เเขนของลูซค่อยๆโอบรอบตัวเด็กสาวอย่างหลวมๆ ก่อนที่จะซุกหน้าลงไปที่คอของเด็กสาว

 

ถ้าเป็นเวลาปกติ เขาอาจจะถูกเธอคนนี้ต่อยกระเด็นไปเเล้ว เเต่เขาไม่สนใจหรอก... เขารู้อนาคตตัวเองดี เพราะฉะนั้น ต่อให้ถูกชก,ต่อยหรือเตะ ก็ขออยู่อย่างนี้ไปสักพักละกัน...

 

เเต่ปฏิกิริยาของเทียร์กลับไม่เหมือนที่ลูซิเฟอร์คิด สิ่งที่เธอทำก็เเค่ลูบผมสีดำประบ่าของเขาไปเรื่อยๆ เหมือนกับจะปลอบโยน เเละคลี่ยิ้มเศร้าออกมา

 

.

.

.

 

ชายหญิงคู่หนึ่งเดินจูงมือมาด้วยกันเงียบๆ 

 

"นี่ ถ้าเกิดว่าผมเป็นอะไรไป..."

"อย่าพูดอย่างนั้นสิ...ชั้นรู้ดีถึงเรื่องในอีกไม่กี่ชั่วโมงที่จะถึงนี่เเหละ..."

"นั่นสินะ เธอรู้ดี...เอานี่ไปสิ..."

 

เเหวนสีเงินเกลี้ยงๆวงหนึ่งถูกยื่นมาให้

 

"ชั้นรู้ว่าในอนาคตเธอจะไปคบกับใคร หรือเเต่งงานกับใครก็ได้ เเต่...ถึงจะสวมเเหวนสักกี่วง ขอให้เเหวนวงนี้อยู่ด้านในได้ไหม?"(ความจริงในฝันคืออยู่ด้านนอก เเต่ความหมายไม่ชัดเลยเปลี่ยนนะค่ะ)

 

"...ได้สิ"

 

เมื่อได้ยินดังนั้น ร่างสูงก็ยิ้มออกมา ก่อนที่จะไอออกมาเป็นเลือด สร้างความตกใจให้กับเทียร์เป็นอันมาก

 

"ม...ไม่เป็นไร" เสียงเเหบๆของลูซิเฟอร์ดังขึ้น

"ขอไปห้องน้ำหน่อยละกัน" ร่างสูงพูดพร้อมกับยิ้มเเห้งๆ

 

ก่อนที่ทั้งสองคนจะพยุงกันไปทางห้องน้ำรวม เมื่อเขาเข้าไปเเล้ว เทียร์จึงรออยู่ด้านนอก

 

เเต่นี่ก็ผ่านมานานเเล้วทำไมลูซถึงยังไม่ออกมาอีก!?! ในที่สุดร่างบางก็ตัดสินใจเดินเข้าไปดู เเต่ข้างในเงียบอย่างน่าใจหาย

 

"!!!" เมื่อฉุกคิดอะไรบางอย่าง เธอจึงตัดสินใจทุบประตูห้องน้ำทันที "นี่! นี่! ออกมาสิ อย่ามาล้อเล่นกันนะ!!" เธอจึงใช้กำลังทั้งหมดในการเปิดประตูห้องน้ำ

 

ก่อนที่จะพบกับคนรักในสภาพนอนหลับสนิทอยู่บนฝาชักโครก เธอจึงถลาเข้าไปเขย่าตัวของอีกฝ่ายทันที

 

"นี่...ผมหลับไปงั้นเหรอ...? ขอโทษนะ..." ร่างสูงขอโทษทันทีเมื่อเห็นน้ำตาของร่างบาง

 

"ไม่เป็นไรหรอก นายคงจะง่วงสินะ..."

 

เทียร์พูดก่อนที่จะพยุงลูซิเฟอร์ไปด้านนอก

 

ทั้งสองคนนั่งกันที่ม้านั่งในสวน ก่อนที่ลูซิเฟอร์จะเขยิบมานอนที่ตักของเทียร์

 

"ผมน่ะ...รักเทียร์นะ"

 

"อืม ชั้นก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้น...หลับ...ให้สบายนะ..." เทียร์คลี่ยิ้มบางๆ ก่อนที่จะลูบหัวอีกฝ่ายจนเขาหลับไปอย่างไม่กลับมา...

 

น้ำตาที่ไหลมาเป็นเครื่องพิสูจน์ได้เป็นอย่างดี จนในที่สุด เด็กสาวก็หลับไป

 

----------------END------------------

ไม่อยากบอกว่า ในฝันลูซิเฟอร์ตายได้...มาก ในห้องน้ำเลย พวกนี้เราก็พยายามปรับให้มันดูดีขึ้นเเล้วละนะ เนื่องจากเป็นฝันเราก็จำไม่ค่อยได้หรอก ส่วนเรื่องนั่งพับเพียบ โรงเรียนเรามีกฎให้เวลานั่งต้องนั่งพับเพียบนะค่ะ