Over Time For Wait

ข้อมูลเบื้องต้น

 ฉันอาจจะนิสัยไม่ดี  แต่อย่างน้อยฉันคบคนเดียว แม้จะรักหลายคน

เนื้อเรื่อง

 เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นมาจาก ฉัน มินนี่ เด็กสาวธรรามดาหน้าตาธรรมดา กำลังคบกับผู้ชายที่แสนดีคนนึง ชื่อแม๊ก  แม๊กเป็นคนรุ่นพี่ที่หน้าตาธรรมดา   ฐานะโอเค เรียนดี  นิสัยเยี่ยม  เขารักฉันแค่คนเดียว ไม่เคยนอกใจ  ไม่กินเหล้า ไม่สุบุหรี่  เป็นคนมีศีลธรรม  โอ้ย   ดีเกินอ่ะ   เราคบกันมาเกือบ2ละ   ฉันไม่เคยเสียใจที่ได้คบกับเขา  ก่อนวันครบรอบ2ปีของเรา   ฉันชอบไปหาเขาที่โรงเรียนตอนเย็น   อ่อ  เราอยู่คนละโรงเรียนกันน่ะ   ฉันอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดที่เคยเป็นโรงเรียนหญิง   ส่วนเขา  ก้อยู่โรงเรียนประจำจังหวัดที่เคยเป็นโรงเรียนชาย ต่อนะ ตอนวันครบรอบ2ปี ฉันไปหาเขาตอนเย็น เราไปนั่งคุยกันที่โรงอาหาร  แต่ไม่มีคนอยู่เลย  เพราะมันเย็นแล้ว  พวกเพื่อนๆเขาก็นั่งเล่นกีต้าร์กันอยู่ข้างๆ  ฉันเลยซื้อขนมไปแบ่งให้พวกพี่เขากินกัน  ฉันรู้จักไม่กี่คนหรอก  พี่เบส พี่ไปร์ท พี่แกม พี่เฟรม และพี่ก้อง พี่ไปร์ทสนิทกับฉันที่สุด ถึงอย่างั้น  เพื่อนสนิทแม๊ก คือพี่กั๊ฟ พี่กั๊ฟน่ารักมาก  ฉันไม่ได้คิดอะไรด้วย  จนกระทั่งวันหนึ่ง  พี่กั๊ฟบอกว่าพี่ก้องชอบเพื่อนสนิทฉัน ชื่อ เพทาย  ฉันก็ช่วยพีก้องจีบเต็มที่      แม๊กเองก็ไม่ได้ว่าอะไร  ก็รู้จักกันหมด  และแล้วผ่านไปหนึ่งเดือน  ก็ถึงวันเกิดฉัน ฉันชวนพี่ก้อง พี่ไปร์ท แม๊ก เพทาย  กับเพื่อนเก่าอีกหลายคน  ฉันจัดฉากให้พี่ก้องนั่งข้างเพทาย ฉันถ่ายรูปเล่นกับเพื่อนๆและแม๊ก  ในนั้นมีรูปของพี่กั๊ฟ กับเพทาย  ฉันอัพลงเฟส และแท็กทุกคน  แต่แล้วเพทายก็เอาแท็กออก  เพระกลัวว่าพี่ตังค์ เห็น  พี่ตังค์เป็นคนที่เพทายชอบ  และพี่ตังก็ชอบเพทาย  แต่ไม่มีใครเอ่ยปากบอกขอเป็นแฟนซักที  แต่ฉันก็แอบเห็นท้งค่ส่งข้อความบอกรักกัน  แต่ก็อย่างว่าแหละ  ไม่ได้เป็นอะไรกัน   และวันนี้แหละที่พี่กั๊ฟบอกชอบเพทาย แต่เพทายปฏิเสธ  พี่กั๊ฟเฮิร์ทอย่างแรง  ปกติแล้ว เพทายจะไปบ้านเพื่อนที่ขายน้ำปั่นหลังโรงเรียนของแม๊ก  ในตอนเย็นหลังเลิกเรียน  แล้วเป็นความบังเอิญ พวกพี่เบส พี่ไปร์ท  พี่แกม พี่กั๊ฟ ชอบที่นั่นเช่นเดียวกัน  ตั้งแต่พี่กั๊ฟถูกปฏิเสธ พี่กั๊ฟก็ไม่ค่อยไปที่นั่นอีกเลย   แน่แหละ  ใครจะอยากเจอคนที่ทำเราเจ็บละ   ฉันมักคอบปลอบพี่กั๊ฟ  แต่ทำไมฉันมักจะร้องไห้ทุกครั้ง ตอนที่พี่กั๊ฟเศร้า  ทุกครั้งที่เพทายทำอะไรฉันจะคอยส่งข่าวให้พี่กั๊ฟ  วันหนึ่งพี่เบสก็เริ่มคุยกับเพทายมากไป  วันนั้นพี่กั๊ฟมาคุยกับฉันแล้วบอกว่า จะปล่อยเพทายให้พี่เบส   แน่นอนว่า  ฉันเพิ่งรู้ว่าพี่เบสจีบเพทาย  ทั้งๆที่พวกเขาก็เพื่อนสนิทกัน  ฉันเสียใจแทนพี่กั๊ฟมาก ฉันนึกถึงพี่กั๊ฟ   ถ้าฉันเป็นพี่กั๊ฟ  ฉันคงทำใจไม่ได้   อย่างที่รู้ๆ ฉันรักกับแม๊กมานานตอนนี้ก็ยังรักอยู่  แต่ขณะเดียวกัน ฉันก็รักพี่กั๊ฟ  เมื่อตอนที่ฉันเรียนภาษาไทย คุณครูพูดคำหนึ่งที่โดนใจออกมา  “อย่าริอาจเป็นแม่สื่อแม่ชัก เดี๋ยวจะชักนำความรักเข้าหาตัว”   ฉันคุยกับพี่กั๊ฟบ่อยๆ  ช่วยปลอบพี่กั๊ฟ จนฉันรู้ว่าเพทายคบกับพี่เบสแล้ว  แต่เพทายก็ต้องเสียพี่ตังค์ไป พี่ตังค์เองก็เสียใจไม่แพ้กัน  ทั้งพี่ตังค์และพี่กั๊ฟต่างถูกหักหลังโดยบุคคลที่เรียกว่าเพื่อน   ฉันคุยกับพี่กั๊ฟถามพี่กั๊ฟว่ายังชอบเพทายอยู่รึป่าว   พี่กั๊ฟบอกว่า ชอบมากๆ รักเลยมากกว่า ฉันเลยปลอบไปแบบขำๆ  ว่าเดี๋ยวไม่พาไปดูอุลตราแมนนะ  พี่กั๊ฟบอกว่า  พี่ไม่ชอบให้ใครมาทำเหมือนว่าพี่เป็นเด็ก  ฉันขอโทษพี่กั๊ฟ  และบอกว่า  ก็พี่หน้าเด็ก  แต่มินนี่ก็ชอบพี่นะ  พี่กั๊ฟอึ้งไปซักพัก  แล้วถามว่า ชอบแบบไหน  ฉันยิ้มแล้วตอบว่า  ไม่รู้ดิ พี่กั๊ฟบอกว่า  ขอบคุณที่ฉันชอบพี่กั๊ฟ ฉันร้องไห้และออกมา หลังจากวันนั้นฉันก้ไม่ค่อยคุยกับพี่เขาอีกเลย  คำสุดท้ายที่บอกพี่กั๊ฟคือ ลองมองคนใกล้ตัวสิ คนที่พี่มองข้ามอาจเป็นคนที่รักพี่ก็ได้  พี่กั๊ฟบอก ขอบคุณ ที่เตือน หลังจากวันนั้น เราก็ไม่คุยกันอีกเลย ฉันตัดสินใจเลิกกับมีก ไม่อยากให้ใครต้องลำบากใจ  เมื่อถึงอาทิต์แห่งการสอบ  หลังสอบฉัน  เพทาย  และเพื่อนอีกคนไปนั่งกินน้ำปั่นที่บ้านเพื่อนของเพทาย หลังโรงเรียนของแม๊ก   เพราะคิดว่าพี่กั๊ฟคงจะอยู่ที่นั่นพร้อมพวกพี่เบส  ที่ไหนได้  มีแต่พวกพี่เบส  พี่กั๊ฟกลับบ้านไปแล้ว  จากนั้นฉันจึงกลับบ้านไป  และคิดว่า  มันจบแค่นี้แหละ  มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย  เจ็บคนเดียวดีกว่าเจ็บหลายคน