คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : [SF] 2314 : CHANBAEK
2314
COUPLE : CHANYEOL x BAEKHYUN
RATE : NC-17
NOTE : คึคึคึคึคึคึ อย่าสงสัยชื่อเรื่อง คงจะรู้กันอยู่นะ ขอบอกว่าอยากแต่งโชตะค่อนมานานแล้ว บางทีถ้าเรื่องนี้เรตติ้งดีอาจจะมีอีก 555555555555 แต่เอาไปแค่นี้ก่อนนะคะ คึคึคึคึคึ #fichellolove
ปล. มันคือโชตะ ฉะนั้น แบคอายุเท่านี้กำลังดีเลย โชตะคือนิยมชมชอบเด็กผู้ชายอ่าค่ะ เข้าใจกันเนาะ 5555555
ปาร์คชานยอลกำลังนั่งมองชุดเมดที่ตัวเองเป็นคนบรรจงตัดเย็บมันขึ้นมาด้วยตัวเองด้วยความหดหู่ใจอย่างสุดซึ้ง แขนตุ๊กตาสีขาวรับกับระบายลูกไม้ได้อย่างดี ผ้ากันเปื้อนสีดำยาวไปถึงต้นขา คาดด้วยสายผ้าสีขาวและผูกโบว์ด้านหลัง กระโปรงบานสองระดับมีซับด้านในอีกชั้นหนึ่ง บวกถุงเท้าสีดำยาวและรองเท้าน่ารักๆสไตล์ผู้หญิง
แต่ยังไงก็ยังดูเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง...
มันยังดูขัดตาแปลกๆ...
“หน้าอกต้องขยายอีกเปล่าวะ” จับส่วนหน้าอกแล้วลองยืดๆหดๆดูก็ไม่น่าจะมีปัญหา ไซส์นี้แหละถูกแล้ว ชุดเมดน้อยน่ารักของบรรดาสาวน้อยในวัยกำลังเจริญเติบโตไม่จำเป็นต้องมีไซส์หน้าอกที่ตู้ม
เขาเย็บชุดนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้หลานสาวแสนน่ารักในวัย 10 ขวบในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แต่กว่าจะทำออกมาได้ก็เหงื่อตกไปหลายวัน โทรถามพี่สาวที่เก่งตัดเย็บสุดๆจนออกมาสำเร็จในที่สุด
พยายามมากจริงๆ ก็ชานยอลรักเด็กนี่นา
แต่ยังไงก็ยังขัดตาอยู่ดี...
เพล้ง!!!
ลูกเบสบอลลอยระริ้วเฉียดหัวเข้าไปกระแทกผนังห้องอีกฝั่งแล้วกระเด้งไปหยุดที่โต๊ะทำงาน ชานยอลหันมามองด้านหลังก็พบว่า บานหน้าต่างที่เคยมีกระจกกลับมีเพียงแก้วแหลมๆที่ห้องโต่งเตงอยู่ขอบหน้าต่างพร้อมกับลมพัดอ่อนที่ปะทะหน้าเข้าอย่างจัง เศษกระจกนอนตายเกลื่อนอยู่ที่พื้นจนแทบไม่มีที่ให้เหยียบไปไหนได้เลย
เขาวิ่งอ้อมไปทางระเบียงเพื่อไปหาต้นตอของเจ้าลูกกลมๆที่มีพลังทำลายล้างขั้นสูงจนกระจกแตกทั้งบาน
พอออกมาก็เจอเด็กผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มสวมเสื้อลายสก๊อตสีเขียวกับกางเกงขาสามส่วนหลวมๆยืนยิ้มแหยๆให้ ในมือมีไม้เบสบอลอันใหม่กิ๊กเพราะยังไม่แกะป้ายห้อยราคาออก
“แหะๆ เล็กน้อยน่าพี่”
“ก็...ก็แบบว่า...แม่เค้าเพิ่งให้เงินมา...เค้าก็...ก็เลยไปซื้อเบสบอลมาเล่น...แล้ว...แล้วเค้าก็ลองตี...แล้วมัน...ก็เลย...ไปโดนหน้าต่างพี่อะ...” เด็กน้อยก้มหน้าพูดด้วยความรู้สึกผิด ดวงตากลมมีน้ำตาอยู่ที่หางตา มือทั้งสองข้างกำแน่นที่ชายเสื้อ
ชานยอลนั่งมองเด็กผู้ชายวัย10ต้นๆด้วยความโมโห กว่าเขาจะเก็บเศษแก้วออกไปจนหมด แถมยังต้องมาซ่อมหน้าต่างด้วยการเอาตะแกรงเก่าๆที่ทิ้งไว้ในห้องเก็บของมาเชื่อมกันเพื่อเป็นหน้าต่างชั่วคราว เหงื่อออกจนต้องไปอาบน้ำอีกรอบ ดีนะที่ไอ้เด็กนี่มันยอมรอเขา ไม่แอบหนีไปเสียก่อน ยังไงก็ต้องเรียกค่าเสียหายจากผู้ปกครองเด็กนี่แน่นอน พอถามว่าเรื่องมันเป็นยังไง เจ้านี่ก็ตอบด้วยเสียงสั่นๆฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง พอฟังออกคร่าวๆว่าเห่อของใหม่เลยเกิดเรื่องแบบนี้
“ชื่ออะไร”
“แบคฮยอน”
“อายุ”
“14” เอ่อ เขาอายุ 23 ห่างกันซะเยอะเลย
แต่มันเกี่ยวกันตรงไหนเล่า อายุเท่าไรก็ชั่งสิ จะไปถามทำไมวะ
“บ้านอยู่ไหน ฉันจะไปหาพ่อแม่นาย”
“อยู่ถัดไปอีกสองหลัง แต่อย่าบอกป๊ากับม๊านะ!”
“ยังไงฉันก็ต้อง...”
“ไม่บอกป๊ากับม๊านะ เค้าขอโทษ เค้าไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธเค้าเลยนะ” ยังไม่ทันจะพูดจบ เจ้าตัวเล็กก็ถลาเข้ามากอดเขาที่นั่งอยู่บนเตียงพร้อมเงยหน้าที่มีคราบน้ำตา ทั้งจมูก ขอบตาแดงไปหมดจนน่าสงสาร แต่เขากลับคิดว่า...
ป๊าดดดด ทะ ทำไมหน้ามันเหมือนผู้หญิงจังวะโดยเฉพาะตอนร้องไห้ แก้มงี้แดงจนน่าฟัดสุดๆ...เอ่อ กูคิดอะไรเนี่ย
“ให้เค้าทำอะไรก็ได้นะ เค้ายอมหมดเลย”
“จริงหรอ”
“จริงๆ เค้าทำได้หมดเลย”
จู่ๆความคิดอันชั่วร้ายก็เข้าครอบงำ ชานยอลกระตุกยิ้มเลว =______________=
“งั้นนายใส่นี้หน่อย...ได้มั้ย” ชุดเมดผู้หญิงเด่นหราอยู่เต็มหน้า แบคฮยอนกระพริบตาปริบๆ หันไปมองหน้าชานยอลที มองชุดที ก่อนจะลุกขึ้นแล้วหยิบชุดนั้นออกนอกห้องไปเงียบๆ
ปาร์คชานยอลที่กำลังสำรวจพื้นว่ามีเศษแก้วหลงเหลืออยู่บ้างหรือเปล่าหันกลับไปมองประตูที่เปิดออกพร้อมร่างเล็กๆที่เดินเข้ามาด้วยความไม่มั่นใจ มือนึงจับกระโปรงที่ดูจะสั้นเกินไปจนเห็นเนื้อขาวๆของต้นขาเรียว มืออีกข้างถือถุงเท้ากับรองเท้าไซส์เด็กที่เล็กเกินกว่าจะใส่
“เค้าว่ามันแปลกๆ เค้าเป็นผู้ชายแต่ใส่กระโปรงงะ” ยกมือเกาหัวแก้เขินแล้ววางรองเท้าไว้ที่พื้นข้างเตียง ระหว่างที่ก้มลงมันทำให้ชานยอลเห็นหัวนมเล็กๆสีชมพูเพราะเสื้อคงหลวมเกินไป
โฮกกกกกกกก กูจะตายยยยยยยยยยยย =,,=
“สะ ใส่ถุงเท้าสิ” ลุกขึ้นทำอะไรไม่ถูก ได้แต่บอกให้อีกคนแต่งกายให้ครบถ้วนตามที่เขาทำมา
ชานยอลก็แค่อยากให้แบคฮยอนลองใส่ชุดนี้เพื่อค้นหาสิ่งที่มันขัดหูขัดตา เพราะคิดว่าถ้ามีคนใส่อาจจะทำให้พบสาเหตุง่าย แล้วตอนนี้เขาก็พอรู้ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น
ไซส์มันใหญ่เกินไป เกินกว่าเด็กอายุ 10 ขวบจะใส่ เพราะแบคฮยอนก็อายุเกินมาตั้ง 4 ปี แถมยังเป็นผู้ชาย แล้วแบคฮยอนดันใส่พอดีเสียด้วยสิ ถึงแม้จะผอมกว่าหลานสาวเขาเยอะก็เถอะ รายนั้นอ้วนน่ารักเชียว เขาต้องลดความยาวของช่วงลำตัวและกระโปรง แต่ต้องเพิ่มเอวให้กว้างกว่านี้หน่อย น่าจะโทรไปถามไซส์กับพี่สาวตั้งแต่แรก ไม่น่ามากะเอาเองเลย
“พี่...”
“ใส่แบบนี้ใช่มั้ยอะ”
แทบจะอุดจมูกไม่ทันเมื่อหันไปเจอร่างผอมๆบางๆนอนเอ้งเม้งอยู่บนเตียง ขาชี้ไปบนอากาศเพราะพยายามจะใส่เจ้าถุงเท้ายาวๆนั่นด้วยความทุลักทุเล และที่ตกใจกว่านั้นคือกระโปรงมันเปิด....เลยทำให้เห็นกางเกงในสีขาวที่ปกปิดอะไรบางอย่างอยู่
“พี่ชื่ออะไรหรอ” พูดไปก็พยายามดึงถุงเท้าต่อไปจนเลยหัวเข่าไปหน่อยก็เสร็จเรียบร้อย พอใส่ได้ก็ดีใจตามประสาเด็ก แบคฮยอนตีขากลางอากาศส่งผลให้ท่อนขาเบียดส่วนนั้นไปมาจนมันขยับ
“ชะชะชะชะชะชาน..ยะยะยอล..”
อารมณ์หื่นกามกำลังเข้าครอบงำ พูดแบบคนติดอ่าง ตาก็จ้องไปตรงนั้นไม่กระพริบ ชานยอลเห็นไอ้ตัวเดวิลกับเทวดาอยู่คนละฝั่งและกำลังทะเลาะกัน
“เอาเลยสิวะ ล่อหน้าล่อตาขนาดนี้ จัดเลย เด็กน้อยน่าขย้ำ” ฝั่งเดวิลตัวแดง
“ไม่ได้นะ เขายังเด็กอยู่ ดูสิตัวน้อยขนาดนั้น น่าสงสารออก” ฝั่งเทวดาตัวขาว
อืมมมม ตัวเล็กจริงๆด้วย เตี้ยกว่าเขาตั้งเป็น 20 กว่าเซน แถมยังผอมบางอีกต่างหาก
“เอาเลย เอาเลย”
“ไม่ได้ เด็กเกินไป”
“ชานยอลหรอ ยอล ยอล ยอลที่แปลว่าสิบ ใช่มั้ย”
“ชะใช่ อะอันนั้นแหละ ซี๊ดดด” แอบหันหน้าไปซี๊ดด้านหลังเพราะตัวปัญหากำลังดี๊ด๊าสุดขีด
ยิ่งมองยิ่งขึ้นโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“แต่เค้าว่ามันหลวมหน่อยๆนะ” แบคฮยอนหยุดขยับขาแล้วเปลี่ยนมาจับที่ขอบถุงเท้าแทน
ชานยอลจะแปลงร่างเป็นหนุ่มโชตะค่อนก็วันนี้แหละ
เรียกว่าหนุ่มอาจไม่ถูก เพราะหน้าตาและท่าทางเขาจะกลายเป็นตาแก่หื่นกามไปในบัดดล
“พี่ก็ว่างั้น หลวมจริงๆด้วย”
เปิดขนาดนี้ก็จัดสิครับบบบบ!!
ชานยอลเดินไปเก็บชุดเมดน้อยที่เป็นตัวต้นเหตุมามองดู
ไม่เห็นจะขัดหูขัดตาตรงไหน ออกจะดูดีมากด้วยซ้ำ เอ...หรือว่าเขาควรจะออกแบบคอลเลกชั่นใหม่ให้แบคฮยอนใส่ด้วยดีน้า...
ปาร์คชานยอลตัดชุดสำหรับหลานสาวเสร็จเรียบร้อย คราวนี้ไม่พลาดเพราะถึงกับไปเอาชุดของหลานมาเทียบดูเลย อีกสองวันก็ถึงวันเกิดแล้ว เก็บใส่กล่องผูกโบว์ไว้เลยดีกว่า
แต่แหม เดี๋ยวนี้ฝีมือตัดชุดของเขาข้ามขั้นขนาดสามารถตัดชุดสองชุดภายในเวลาสามอาทิตย์กว่า ถือว่าเจ๋งสุดยอดแล้ว ก็กะจะเซอร์ไพรส์เด็กน้อยแสนน่ารักของเขาอีกคนหนึ่งน่ะสิ
โอ๊ยยยย คิดแล้วมีความสุขม๊ากมากกกกกกกกกกกก
“ยอลยอล...ทำอะไรอยู่อะ”
“มาแล้วหรอ กินข้าวยัง”
“อิ่มแปล้เลย ห่อข้าวมาเผื่อยอลยอลด้วย อยู่นู่น” ตีท้องแบนๆสองทีแล้วชี้ไปที่โต๊ะกินข้าวนอกห้องนอน
“โอเค เดี๋ยวไปกิน”
“นี่ๆ ถามไรหน่อยจิ เป็นช่างเย็บผ้าหรอ”
“เปล่า อันนี้งานอดิเรก” ที่จะเป็นงานหลักในอนาคตเลยก็ว่าได้
“แล้วทำงานอะไร ม๊าเค้าบอกว่า ถ้าจะหาแฟนต้องหาคนที่มีงานทำ” ชานยอลหัวเราะกับเด็กน้องไร้เดียงสาที่ไม่ว่าทำยังไงก็ยังใสซื่ออยู่ดี
“ยอลทำงานเป็นโฮมดีไซน์ เขียนแบบบ้านให้คนอยู่ แบบนี้พอเอาไปเป็นแฟนได้มั้ย”
“หูว เท่อะ ได้ๆ เป็นได้”
“งั้นแบคช่วยใส่ชุดนี้หน่อยสิ” เขารีบคว้าชุดแมวน้อยยั่วสวาทที่เพิ่งตัดเสร็จหมาดๆ
ภูมิใจนำเสนอสุดๆเพราะเขาตั้งใจทำมันมาก เป็นชุดสีโทนชมพูแขนกุดมีระบายตรงแขน ข้างหน้ามีกระดุมยาวไปถึงปลาย มีผ้าฟู่วๆคล้ายขนแมวตรงส่วนปลายเพื่อให้ดูน่ารัก จั๊มพ์ตรงเอวด้วยเพื่อให้เห็นสัดส่วน และความยาวของชุดเป็นแบบสั้นมากแถมแหวกจนแทบปิดอะไรไม่ได้ มีถุงเท้าสีขาวลายตาข่าย ที่เลือกแบบตาข่ายเพราะเขาอยากเห็นเรียวขาขาวๆตอนใส่ชุดแมวน้อย บวกออฟชั้นเสริมด้วยหางแมวนุ่มนิ่มที่กว่าจะไปหาผ้าแบบนี้มาได้ก็ลำบาก ปลอกคอสีชมพูมีกระดิ่งกริ๊งๆ และสุดท้ายก็คือที่คาดผมแมวสีขาวชนิดที่ว่าถ้าแบคฮยอนใส่คงเป็นเจ้าแมวน้อยแสนยั่วยวนชวนสอดใส่เสียจริงๆ
อื้อหือ ของมันขึ้นแล้ว ซี๊ดเลย
“ยอลยอล...ยอลน้ำลายไหลอะ”
100% END
ความคิดเห็น