คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] IN THIS NIGHT : CHANBAEK : 1/2
AUTHER : KYUTY
COUPLE : CHANYEOL x BAEKHYUN
RATE : NC-18
NOTE : อย่ากดแบนหนู -/\- ขอแค่นี้จริงๆ เอ็นซีไม่รู้แรงมั้ย แต่หนูใช้เวลาแต่งนาน เอามาลงครบแล้ว คอมหายพังแล้ว ถ้าเรตติ่งดีจะยิ่งเอาตอนจบมาลงเร็ว (มีการเรียกเม้น) 55555555 แต่ภายในเร็ววันนี้แน่นอนจ่ะ >//<
ท่ามกลางแสงสีเสียงที่ครบครัน ยามราตรีที่หลายคนหลับใหลและมีอีกหลายคนที่ยังตื่นเต็มตาอยู่อีกเช่นกัน เสียงดังสะท้อนอยู่ภายในสถานบันเทิงเริงรื่นให้ได้มีผลกระทบต่อระบบประสาทหูแม้แต่น้อย ฟลอร์เต้นด้านหน้าถูกจับจองโดยคนทุกเพศทุกวัย แน่นอน มีเด็กอายุไม่ถึงหลายคนที่เข้ามาที่นี่ได้ ผับที่มีชื่อเสียงใจกลางเมืองแห่งนี้ มีแต่ลูกคนรวยระดับสูงเท่านั้นที่มาได้ มีเงินเสียอย่าง ทุกอย่างก็เรียบร้อย…
ปาร์คชานยอล นักศึกษาหนุ่มรูปงามวัย20เป็นที่หมายปองแก่คนทั่วทั้งมหาลัยและที่แห่งนี้ด้วย ร่างสูงยกแก้วที่มีน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมาจิบ สายตามองผ่านไปยังฟลอร์เต้นรำเลยไปถึงบริเวณเคาท์เตอร์
จากมุมชั้นสองที่เค้านั่งประจำนั้น ไม่มีอะไรที่น่าสนใจเพียงพอเลยแม้แต่น้อย ทำไมวันนี้มันดูน่าเบื่อเช่นนี้ หญิงสาวที่เดินผ่านไปมาจ้องมองเค้าอย่างแสดงออกถึงความต้องการลึกๆ แต่เค้าก็ไม่สนใจ น่าเบื่อ ไม่น่าสนใจ เป็นความคิดทั้งหมดของเค้า...
“เฮ้ยมึง ไม่คิดจะจัดซักคนหน่อยหรอวะ เค้ามองมึงหลายคนแล้วนะ เล่นตัวรึไง ปกติเห็นมองกันแค่3วิ มึงก็พาเค้าขึ้นห้องแล้ว” คิมจงอิน เพื่อนสนิทผิวเข้มน่ามองเอ่ยถามเพื่อนที่ตอนนี้นั่งแข็งทื่อไม่ไหวติง ผิดวิสัยสุดๆ
“กูแค่เบื่อ ไม่มีอะไรให้กูสนใจซักนิด” ตอบออกมาพลางจิบของเหลวให้ไหลลงคอไปอย่างง่ายดาย
“กูหาให้เอาป่ะ”
“ของมึงมีแต่สไตล์เดิมๆ กูเบื่อหมดแล้ว”
“อะไรวะ มีแต่เอ็กซ์เซ็กแตกทั้งนั้น หรือมึงจะหันไปสนใจเด็กเนิร์ดหรอ” จงอินทำตาโตมองหน้าเพื่อนอย่างตกใจ
“บ้านพ่อมึง กูยังชอบเอ็กซ์ๆอยู่ แต่มันยังไม่ใช่ว่ะ กูต้องการอะไรที่แตกต่าง”
“กูไม่เข้าใจ ชอบเหมือนเดิม แต่อยากได้แตกต่าง มันจะมีให้มึงมั้ยเนี่ย” ส่ายหัวระอากับความคิดแปลกๆของเพื่อน ไม่เข้าใจตรรกะในชีวิตมันจริงๆ
“เฮ้ยมึงดูนั่นดิ แม่งน่ารักว่ะ” เป็นเสียงจงอินอีกเช่นเคย นิ้วเรียวชี้ไปยังชั้นหนึ่งหน้าเคาท์เตอร์ที่มีร่างสองร่างนั่งหันหลังคุยกันอยู่
“คนไหนล่ะ”
“คนที่ขาวๆ”
“สัส ขาวทั้งคู่ ใครจะดำเหมือนมึง” แหวะเพื่อนรักหนึ่งทีจนมันต้องหันมามองด้วยความไม่พอใจ
“อย่างกูเรียกผิวเข้มปนเซ็กซี่เว้ย” เออ เอากับมัน หาทางพูดให้ตัวเองดูดีจนได้
“เออๆ ตกลงคนไหน หันหลังแบบนั้นกูไม่เห็น”
“กูจองคนด้านขวา ของมึงเอาด้านซ้ายไป”
ชานยอลไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะยังไม่ได้เห็นหน้า จนกระทั่ง คนฝั่งขวาหันหน้าออกมา ใบหน้าเรียวสวยกับริมฝีปากแดงฉ่ำนั้นน่ามองเสียยิ่งกว่าอะไร ผมสีน้ำตาลเข้มถูกทำให้ปรกหน้าผาก ดวงตาใสกรีดอายเลนเนอร์ทำให้ดูเฉียบคมบวกกับสายตาที่ถูกส่งทอดออกมา มันทำให้ใครหลายคนตกอยู่ในภวังค์ได้เลย
“ไม่ว่ะ คนขวาของกู” ดวงตาสวยที่เคยมองไปด้านหน้าช้อนขึ้นมามองชั้นบน สบเข้ากับสายตาของชานยอลเข้าพอดี แต่เพียงแว็บเดียว คนข้างล่างก็หลบสายตากลับไปจ้องเพื่อนด้านซ้ายของตัวเองเหมือนเดิม เรียวปากขยับเหมือนพูดอะไรบางอย่างก่อนที่ทั้งสองจะลุกขึ้นเดินออกไปจากกรอบสายตาชานยอล
“อ้าว กูบอกว่าของกู มึงมาแย่งกูได้ไงวะ แต่ไม่เป็นไร คนซ้ายกูก็โอเค” คิมจงอินยักไหล่อย่างเสียไม่ได้ จะคนซ้ายหรือขวาแม่งก็น่ารักหมดแหละ
“กูว่าวันนี้มันก็ไม่ได้น่าเบื่อเสมอไปว่ะ”
“แล้วเด็กมึงไปไหนแล้ววะ” จงอินสอดส่ายสายตาหาคนที่เคยนั่งแต่ตอนนี้หายไปแล้ว
“กำลังขึ้นมา” ทำไมถึงรู้ เพราะแค่เพียงไม่กี่วิที่เค้าสบตากัน มันก็บอกอะไรได้หลายอย่างแล้ว คนๆนั้นก็สนใจในตัวเค้า อีกไม่นาน ร่างบางนั่นก็คงมาปรากฏตัวต่อหน้าเค้าเอง
“เฮ้ย มึงรู้ได้ไง” จงอินบอกเบาๆเพราะคนที่กำลังขึ้นบันไดมาไม่ใช่ใครที่ไหน...
“คุณมองผมทำไมฮะ” ใบหน้าเรียบนิ่งไม่บ่งบอกอารมณ์ บุคคลที่เค้าสนใจกำลังพูดกับเค้าอยู่
“ก็อยากมอง” พอยิ่งให้เห็นใกล้ๆ เรียวหน้าหวานเสียจนไม่อาจละสายตา แถมยังดูเด็กจนเค้าอดสงสัยไม่ได้
“แค่นั้นเองหรอ...”
ชานยอลยิ้มมุมปากมองคนที่เหมือนจะสื่อความหมายในประโยคที่ดูไม่มีอะไร
“ชื่ออะไร”
“บยอนแบคฮยอน”
“อายุเท่าไร”
“18”
“หึ เด็กนักเรียนงั้นหรอ คิดยังไงถึงเข้าสถานที่แบบนี้ล่ะ” ชานยอลลุกขึ้นให้ระดับเท่ากัน คนๆนี้ตัวเล็กกว่าเค้าเสียอีก
“คิดไม่ออกมั้งฮะก็เลยมา” อีกฝ่ายใช่ย่ออยเสียที่ไหน ดูตอบเข้าสิ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะฮะ” ร่างเล็กเดินออกไป ชานยอลยิ้ม...ก่อนจะหันกลับมาหาเพื่อนที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่
“กูไปก่อนนะ”
จงอินพยักหน้าอย่างรู้ทัน ร่างสูงเดินไปยังทางที่มีใครบางคนเดินผ่านไป สวนเข้ากับร่างโปร่งที่ดูโดดเด่นไม่แพ้คนนั้น หน้าตาแบบนี้เค้าจำได้ เพื่อนของบยอนแบคฮยอน...
เหลียวหันกลับไปมองเสียหน่อย ก็พบกับคนเมื่อกี๊กำลังเดินไปยังโต๊ะที่มีจงอินนั่งอยู่ เท่านี้ก็รู้แล้วว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้กลับมายังเรื่องของตัวเองดีกว่า...
เดินมาจนถึงทางยาว เห็นหลังร่างบางเดินอย่างช้าๆคล้ายรอใครอยู่ ไม่ต้องคิดต่อ ชานยอลเดินเข้าไปรวบเอวบางหันให้ชิดกับผนังสีทึบทันที
“เดินรอใครอยู่รึไง” รอยยิ้มหวานที่เคยเห็นครั้งแรก ร่างบางกัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา
“จะใครซะอีกล่ะ”
“หึ ผ่านมากี่ครั้งแล้วล่ะ”
“ก็หลายอยู่”
“งั้นเราไปที่ไหนดีล่ะ” เอ่ยถามพลางเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้จนหน้าฝากแนบชิดกัน คำถามที่รู้กันอยู่เรียกรอยยิ้มของทั้งสองฝ่ายออกมา
“ที่ไหนก็ได้...ตรงนี้ยังได้เลย...”
------------------CUT------------------
100 %
ความคิดเห็น