คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : {SH0T:fic'} หมาน้อย
M U S I C CAFE : LUN LA
.
.
Title : หมาน้อย
Rate : R18+
Talk : อะไร็ไม่รู้ าๆ
.
.
.
.
“หมาน้อย วิ่ไปเอาปาามาให้านยอลหน่อยสิรับ”
“ื้อ ~ มาละฮะ โฮ่ ~”
“ฮ่าๆ ีมาหมาน้อย”
ว่าพลา’ลูบหัวหมาัวน้อย หมาัวน้อย็ไม่ใ่ใรที่ไหนหรอรับ หมาน้อยนั่นือบยอน แบฮยอน เป็นหมาัวน้อยึ่มีปาร์ านยอลผู้เป็นเ้าอ ทำไไ้ล่ะรับ ็แบฮยอนเล่นเมแพ้เลย้อทำามนที่นะสั่ แบฮยอนเลย้อเป็นหมาให้ปาร์ านยอลนนี้เล่นั้ 1 วันแหน่ะ ฮ่าๆ มีวามสุัเลยรับ มีหมาเื่อๆแบบนี้ให้เลี่ย ถ้าะให้เลี้ยทั้ีวิ ผม็ไม่เี่ยหรอนะ
“หมาน้อย มื้อเย็นนี้านยอลอยาินุปนะรับ หมาน้อยทำานยอลินไ้ไหม หื้ม ?” ผมพูบอหมาน้อยถึวาม้อารในอาหารเย็นอผมพร้อมับเอามืออัวเอเาาหมาน้อยเบาๆ
“ื้อ ~ แบเป็นหมานะฮะ หมาทำับ้าวไ้ที่ไหนันเล่า” พูให้น่ารัพร้อมับยู่ปาเล็น้อย น่ารัริๆรับ บอแล้วไหมาน้อยอผมน่ารัะายไป..
“ฮะๆ นั่นสินะ อินอาหารฝีมือหมาน้อยเลยแฮะวันนี้” ปิแบฮยอนเป็นนทำับ้าวให้ผมินไรับ แ่วันนี้แบฮยอนเป็นหมา อินอีเลยรับ
“หมาน้อย อยาินนมไหม ?” ผมหันไปพูับหมาน้อย พร้อมหยิบถุนมปัึ้นมา้าหน้าหมาน้อยอผม
“อยาฮะ หมาน้อยอยาินนมปัับแยม *^*” หมาน้อยรีบพยัหน้าึหัพร้อมทำาวิบวับ น่ารัริๆ น่าับมาหอมสัฟอสอฟอ
“ั้นมานั่นี่ เี๋ยวเ้าอะป้อนนมเอ”พูพร้อมบที่ััวเอเบาๆ เพื่อเป็นสัาให้อีนปีนึ้นมานั่ ทำไม้อปีนนะเหรอ ็อนนี้หมาน้อยเป็นฮยอนอผมนอนหมอบอยู่นะสิ ฮะๆ
“เย้ านยอละป้อนนมหมาน้อย านยอลใีที่สุเลย *^* /”หมาน้อยพูพร้อมับระโโลเ้น ผมว่ามันเินหมานะ แ่ถึะเินหมายัไ็่าเพอะ เพราะมะนน่ารัี แบฮยอนระโโลเ้นไปนาน ็เอาสะโพนุ่มนิ่มมาวาไว้ที่ัผม นุ่มริๆ น่าับฟััเลยนะ ..
“มาเร็ว อ้าปารอานยอลเร็ว”ผมพู พร้อมับหยิบนมปัที่ทาแยมเรียบร้อยไป่อปาอีน
“อ้ามม ‘ 0 ‘ “ หมาน้อยัวเล้ัวน้อยรีบอ้าปาับนมปัทันทีที่นมปัไปิที่ริมฝีปาบา
“อร่อยรึปล่าว หื้ม มีอี 5 ิ้น ะินอีไหม?” ถามำถามพร้อมนั่มออีน ทำไมแฟนผมน่ารััเลย ..
“ื้มๆ ินอีฮะ หมาน้อยะินให้หมเลยล่ะ ‘ 0 ‘” ว่าพลาพร้อมับเอื้อมมือหยิบนมปัทั้ 5 ิ้นยัใส่ปาพร้อมเี้ยวแ้มุ๋ย ฮ่าๆ เ็น้อยอผม
“ใเย็นๆ สิรับ ไม่เห็น้อรีบเลย เี๋ยว็ิอหรอ” ลูบผมอีนเบาๆ
“ื้อ ~ าน.. แ่ๆๆๆ”
“นั่นไ พูไม่ทันาำ นี่น้ำรับ” รีบเอื้อมมือไปหยิบแ้มน้ำ้าๆัวึ้นมาให้อีนื่ม แล้วลูบหลัอีนเบาๆ
“เป็นยัไบ้าหมาน้อย ?” เมื่อหมาน้อยื่มนล่ออ ผมเลยถามเพราวามเป็นห่ว
“านยอล ~ หมาน้อยหิว ื้อ ~ หมแล้วเหรอฮะ”โอ้วพระเ้า อะไรอเ้าน่ะ หายสำลัปุ๊บหาอินปั๊บ มันะลอยู่แล้วเียว ถ้าหาว่านบนผมไม่้อนามมอ พร้อมยู่ปาบา อย่า... อย่ามอผมแบบนี้ อย่า้อนามอผม เพราะมันน่ารัน่าิน..
“อ่า .. หมแล้วรับ หมาน้อยหิวมาเลยเหรอ ?”พูพร้อมมออีนแบบผ่านๆ ถ้ามอรๆ ับฟัรนี้นี่แหละ แ่ไม่อยาทำไเ้าบอผมว่าเ้ายัไม่พร้อม .. นีรับปาร์ านยอลน่ะ
“ื้อ ~ หมาน้อย หิวัเลย หิวๆๆๆๆ ับ !” บ่นไปนั่น แล้วู่ๆ็เอาปาบามาับที่อผมเบาๆ ถึะเบา็เถอะ แ่็ทำให้เิรอยฟันึ้นมาไ้เลยล่ะรับ
“หมาน้อย .. หมาน้อยทำานยอลเป็นแผลเลยนะรับ ...” ผมพูำหนิพร้อมมอหมาน้อยใ้สายาุนิๆ ็แ่แล้เยๆ..
“ื้อ ~ านยอลเ็บเหรอฮะ หมาน้อยอโทษ ;__;” หมาร่านอนนี้พูพร้อมสำนึผิ แรๆ็แอบำนะที่หมาน้อยทำหน้าอย่านั้น แ่็้อหยุำแล้ว้อห้ามใัวเอทันที เพราะอนนี้หมาน้อยอผมำลัใ้ลิ้นเลียรที่เป็นรอยให้ผม เหมือนำลัรัษา.. ให้ายสิ ผมห้ามใไม่ไหวนะรับ
“านยอล หายรึยัฮะ”พูพร้อม้อนามอผม อีแล้ว.. ให้ายสิ ผมำลัมีอารม์
“หมาน้อยอโทษนะฮะ..”หมเลยรับ สิสั์หายหมทุอยา เหลือเพียแ่วามอยาเท่านั้นที่้อาร ็ในเมื่อเ้าหมาน้อยที่นั่บนัผมใ้ลิ้นเลียบนเวที่เป็นรอย แล้วยับัวไปมานสะโพมาถูับานยอลน้อยอผม นมันแ็เลย ..
“อ๊ะ .. านยอล นทะลึ่ มันโน้นเ้านะ .///.” แ้มน่าฟันานี้ อเถอะรับ
“ไม่ไหวแล้วนะแบฮยอน ไม่ให้เป็นหมาแล้ว ลับมาเป็นนแล้วไปเล่นเมบนเียันเถอะ” หลัาพูบประโย นัวเล็็ไม่ไ้พูอะไร ไม่ใ่ไม่พู แ่พูไม่ทันเมื่อผมนำมือปอรั้เอวบาเ้ามาิัว และบูบับเ้าอย่าร้อนแร หวานมา ..
“อะ.. อื้อ”เสียราอแบฮยอนเอรับ ัแยไม่ออแล้วสิว่าเสียหรือปาหวานว่าัน(?) านั้น็ิลิ้นไล้ไปามไรฟันหวัให้อีนเปิทา และแล้ว็เปิทาให้ผมไ้ใ้ลิ้นเ้าไปสำรวโพรปาหวานแล้วใ้ลิ้นเี่ยววัับลิ้นอีนอย่าูื่ม
ความคิดเห็น