ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Suki Kirai
++++++++
' .... จริงๆ แล้วผมรู้สึกยังไงกับเธอคนนี้กันแน่นะ ? '
คิดในใจพลางเหลือบมองคนตัวสูงกว่าที่ยืนอยู่ด้านข้างเล็กน้อยพร้อมคิดไปด้วย
' ผมสีขาวนั่นจริงๆแล้วก็สวยดี '
คิดอีกพร้อมเริ่มไล่สายตาสำรวจคนด้านข้างอย่างจริงจัง
' ถ้าไม่ติดนิสัยขี้บ่นนั่น ก็น่ารักดีอยู่หรอก... '
คิดแล้วก็มองคนด้านข้างชนิดตาแทบจะกระเด็นไปติดที่ตัวอีกฝ่ายได้อยู่แล้ว (?)
" มองอะไรขนาดนั้น !!? ชอบฉันหรือยังไง !?! "
รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกเสียงของอีกฝ่ายเรียกดังขึ้น ทำเอาสะดุ้งตกใจ
" เปล่าซะหน่อย !!!! "
โจเอลพูดแก้ตัวพร้อมหันขวับไปมองวิวทางอื่นทันที
ส่วนโอบานะที่เพิ่งถูกมองไปก็ได้แต่นึกสงสัยพร้อมมองไปเรื่อยตามเดิม
... ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งอยู่ในสวนสาธารณะ
และต่างคนต่างก็ไม่พูดอะไรกันมากนัก เพราะเหมือนต่างฝ่ายต่างรอใครบางคน
" ... มารอชาร์จังล่ะสิ ? "
เสียงที่ดังขึ้นอย่างขำๆ ทำให้โจเอลหันไปมองเจ้าของเสียง
โอบานะหันมายิ้มให้เขาเล็กน้อย
" แล้วเธอล่ะมารอใคร ? นึกหน้าคนที่เธอรอไม่ออกเลยนะ... "
โจเอลตอกกลับด้วยหน้าตายๆ
" ... ความลับ ! "
คนผมขาวตอบพร้อมยิ้มร่า แล้วเอานิ้วชี้มาแตะปากตัวเองไปด้วย
โจเอลไม่พูดอะไรอีก ได้แต่ถอนหายใจออกไปเบาๆเท่านั้น
" อ๊ะ !! ชาร์จังมาแล้วแน่ะ... งั้นฉันไปละนะ "
พอเห็นคนผมขาวลุกขึ้นจากที่นั่งตัวเอง โจเอลจึงพูดขึ้น
" แล้วคนที่เธอรออยู่ล่ะ ? "
โอบานะหันไปยิ้มให้เด็กชายผมน้ำตาลพร้อมหัวเราะเบาๆในลำคอ
ก่อนจะตอบด้วยท่าทีเขินอายเล็็กน้อย
" ... ไม่มีหรอก "
" ที่ฉันมานั่งตรงนี้ก็เพราะกลัวจะมีเด็กที่ไหนเหงาตายไปซะก่อน ถ้าต้องรอแค่คนเดียวน่ะ "
พูดจบก็เดินจากไป ทิ้งให้คนผมน้ำตาลนิ่งไปกับคำพูดนั่น
ก่อนจะหันขวับไปมองชาร์ที่เดินมาใกล้เขาแล้ว
" ชาร์ !! ขอโทษนะ !!! วันนี้ไอ้... หมายถึงพี่ชาร์ต (เสียงสั่นเบาๆ) จะมาหาเธอไหม !!? "
คนผมทองทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนพยักหน้า
โจเอลจึงถอนหายใจ พร้อมพูดขึ้นอีกรอบ
" งั้น... วันหลังเราค่อยเล่นกันนะ !! วันนี้ผมต้องไปเล่นกับป้าคนนึงก่อนน่ะ !! "
ชาร์ชะงักกึกเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเมื่อนึกขึ้นได้ว่าป้าคนนั้นหมายถึงใคร
ก่อนที่ชาร์จะพูดขึ้นยิ้มๆ
" รีบไปเถอะจ๊ะ... "
===================
" ป้า !!!! "
เสียงเรียกกวนประสาทดังขึ้นด้านหลังคนผมขาว
" เห... มาทำอะไรที่นี่น่ะ เหงื่อเต็มเชียว... "
โอบานะถามขึ้นสีหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นโจเอลโผล่มาพร้อมเหงื่อโชกตัว
" ... ก็มาเล่นกับคนที่อุตส่าห์นั่งรอเป็นเพื่อนกันน่ะสิ ! "
โจเอลตอบ หน้าแอบขึ้นสีหน่อยๆ
" ถือว่าหายกันนะ ! วันนี้เราจะเป็นเพื่อนกันหนึ่งวัน !! "
พูดพร้อมเหลือบมองหน้าคนผมขาว แล้วก็ต้องตกใจเฮือกใหญ่
เมื่อหน้าของโอบานะแดงแจ๋สุดๆ
" เด็กบ้า... "
คนผมขาวพึมพำก่อนพยักหน้ายิ้มๆ...
... เพื่อนกันหนึ่งวันงั้นเหรอ ...
ก็ไม่เลวหรอกมั้ง
กับการได้เป็นเพื่อนกับเด็กที่อายุห่างกับตัวเอง 7 ปีน่ะ...
' นี่ ! ทั้งสองคนน่ะ ถ้ามัวแต่กัดกันฉันไม่ทำอาหารให้กินจริงๆนะ !!
ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว... ไปซื้อของตามในใบนี้มาให้หมดเลย ... ทั้งสองคนนั่นแหละ !! '
... เปรียบเสมือนคำประกาศิตจากเลียฟในห้องอาหาร
คนผมเขียวพูดด้วยท่าทีหงุดหงิดพร้อมยื่นใบรายการอาหารมาให้บีลีฟ
' ... ไปกันทั้งคู่เลยนะ '
เลียฟกำชับ พร้อมส่งสายตาอาฆาตให้คนผมดำทั้งคู่
สาเหตุที่เธอไล่ให้ทั้งคู่ออกไปน่ะเหรอ !? ... ถ้าให้บีลีฟไปคนเดียว...
โลยัลจะเข้ามาก่อกวนจนเธออาจประสาทกินตาย
และถ้าให้โลยัลไปคนเดียว... ก็กลัวว่ามันจะหลงทางไปซะก่อน...
แต่ถ้าทั้งคู่ไปด้วยกัน ก็จะไร้เสียงก่อกวนและได้ของมาโดยสวัสดิภาพ !! (?)
นั่นเป็นสาเหตุให้ตอนนี้บีลีฟและโลยัลมาอยู่ในซุปเปอร์มาเกต
" ได้ของครบหมดแล้ว... นายอยากได้อะไรอีกไหม ? "
คนผมประบ่าถามพร้อมมองของในตะกร้า เช็คความเรียบร้อย
" ... ไม่ล่ะ "
โลยัลตอบพร้อมเดินเข้าไปกระชาก (ย้ำว่ากระชาก) ตะกร้าออกจากมือคนตัวเล็กกว่า
" มันเจ็บนะเฮ้ย !!!! "
บีลีฟร้องพร้อมมองมือตัวเองทั้งน้ำตา
" เหอะ... อย่าสำออยไปหน่อยเลยน่า... "
โลยัลแขวะนิดๆ แต่ก็เหลือบมองมือแดงๆของคนตัวเล็ก
" ... เอามือมาให้ฉันดูสิ "
พูดแล้วกระชากมือคนตัวเล็กมาดูอีกรอบ...
" แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หายเจ็บ "
ว่าแล้วปล่อยมือคนผมดำลงกับอากาศทันที ก่อนที่ตัวเองจะเดินถือตะกร้าไปคิดเงิน
============
แต่วีรกรรมของบีลีฟยังคงไม่จบแค่นี้
เมื่อคนตัวเล็กหกล้มนอนแพลงกิ้งอยู่หน้าเซเว่น แถมข้อเท้าแพลงอีกด้วย
" มือก็เจ็บ เท้าก็เจ็บ... เธอนี่มัน... "
คนผมดำเตรียมจะเปิดเทศน์แต่ก็ชะงักไปเมื่อเห็นสีหน้าสำนึกผิดของบีลีฟ
สุดท้ายโลยัลก็เลยตัดสินใจอุ้มคนผมดำด้วยท่าเจ้าหญิง
" นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นายทำอะไรอ่ะ !!? "
บีลีฟหน้าแดงฉ่า ขณะมองคนที่ทำหน้าตายเหมือนไม่รับรู้อะไร
" อุ้มเธอไง... ส่วนเธอน่ะ ถือของไว้ก็พอแล้ว "
พูดโดยไม่มองหน้าของคนที่ถูกอุ้มแม้แต่น้อย
" หรืออยากให้ฉันแบกเธอกันล่ะ ? "
ตบท้ายด้วยการพูดกวนประสาทต่อ
และตลอดทางทั้งคู่ก็ยังไม่วายกัดกันอยู่ดี
==================
และแล้วก็สามารถเดินทางมาถึงโบสถ์โดยสวัสดิภาพ
และมีคนรอรับอยู่...
อืม... คนรอรับหน้าโบสถ์...
' แชะ ! '
คนผมส้มกดถ่ายรูปพร้อมยิ้มร่า
" สนิทกันดีนะครับทั้งคู่... ถึงขั้นอุ้มกันเลย "
มิสชงพูดทั้งรอยยิ้ม ก่อนจะรีบวิ่งเข้าโบสถ์ไป
ส่วนโลยัลก็แทบจะปล่อยบีลีฟทิ้งมันซะตรงนั้นทันทีเมื่อเห็นแบบนั้น
" ...ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย !!! "
คนผมดำพึมพำอย่างหงุดหงิดใจ ก่อนจะวางบีลีฟไว้บนท้านั่ง
แล้ววิ่งตามมิสชงไป
#คู่นี้ไม่แต่ง แต่เอารูปมาถวายให้ เย้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น