Original Character Stories

ลำดับตอนที่ #3 : City Colors [PART I]

โดนบังคับให้แต่งโดยแม่งาน #เฟลไหมละ





:: พาร์ทนี้ออกไม่ครบทุกคน เนื่องจากความเหนื่อยส่วนตัวของมินนี่... ::
:: ลำเอียงคู่ยูปิ่นมากมาย #แอบอวย ::

 

#เพลงขึ้นช้าจัง หรือเครื่องเรากาก TOT

 

"...ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ!?"
 

ชายหนุ่มเจ้าของผมสีดำหันขวับมาหาเด็กสาวเจ้าของผมสีแดงที่ดูอ่อนกว่าเขา
 

ร่างเล็กไม่ตอบอะไร และยังนั่งคุดคูอยู่ในความมืดเพียงลำพัง
 

ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหาร่างนั่นก่อนจะย่อตัวลงนั่งให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับเด็กสาว
 

"...เราเป็นเพื่อนกันนะ?"
 

เขาว่าพลางยิ้มละไมออกมา เจ้าของผมสีแดงนิ่งไม่ขยับ
 

ดวงตาสองสีมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างนึกสงสัยในการกระทำ
 

จนกระทั่งชายหนุ่มยื่นมือไปหาเด็กสาวอย่างเป็นมิตร
 

ร่างเล็กเลยจำยอมต้องยื่นมือไปรับพันธมิตรนั่นอย่างกล้าๆกลัวๆ
 

...และวินาทีที่มือของทั้งคู่สัมผัสกัน... ความรู้สึกประหลาดก็เข้าเกาะกุมหัวใจเด็กสาว...

 

...อุ่นจังเลย...

 

 

 

"วันนี้มีข่าวมารายงานให้ทราบเหมือนเคยค่ะ"
 

'ฟาเรน' หญิงสาวเจ้าของร่างสูงในชุดรัดรูปสีน้ำเงิน เจ้าของผมสีบลอนด์ทองถูกมัดไว้เป็นระเบียบ 
 

ใบหน้าขาวเนียนที่เหมาะเจาะกับดวงตาสีน้ำเงินเข้มกลมโตสองข้างพูดขึ้นพร้อมกับวางแฟ้ม
 

เอกสารไว้บนโต๊ะไม้สีน้ำตาลชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบื้องหลังโต๊ะนั้นหมุนเก้าอี้ผละออกจากการชมวิวทิวทัศน์
 

บนตึกสูงเสียดฟ้าหันมาสนใจเอกสารงานบนโต๊ะของตนเองแทน
 

'โคโนมิ' กวาดสายตามองแฟ้มเอกสารบนโต๊ะราวกับจะหาสิ่งที่น่าสนใจแต่ก็ไม่พบอะไร
 

งานประจำวันก็ยังเหมือนเดิม... ข่าวฆาตกรรม ข่าวชิงทรัพย์ และข่าวน่าสะเทือนใจ...
 

ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกสงสัยว่ามนุษย์ทำไมชอบทำตัวให้ชีวิตวุ่นวายขนาดนี้กันด้วย...
 

"วันนี้ราชาไร้สีได้ไปช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงเอาไว้จากตึกถล่มด้วยค่ะ"
 

ฟาเรนพูดต่อ แต่เป็นคำพูดที่ทำให้โคโนมิหันไปสนใจได้... ข่าวการช่วยชีวิตอาจจะน่าฟังกว่าข่าวคนตาย
 

และมันก็ยิ่งน่าสนใจไปใหญ่เมื่อคนที่ช่วยชีวิตนั้นเป็นถึง 'ราชัน'
 

ในเมืองของพวกเขาแยกออกเป็นเขตการปกครอง แต่ละเขตจะอยู่ภายใต้การปกครองของราชาแต่ละสี
 

ซึ่งก็มีอยู่ทั้งหมด 7 สีปกครองแต่ละเขตแตกต่างกันไป
 

เว้นเพียงแต่ 'ราชันไร้สี' ที่สามารถไปนู้นมานี่ได้ทุกเขตอย่างเป็นอิสระ...
 

"...ข่าวว่าไงต่อล่ะ?"
 

โคโนมิพูดขึ้นพร้อมมองร่างของฟาเรนอย่างต้องการข้อมูลต่อไป
 

"เมื่อเช้าเกิดเหตุตึกแมนชั่นถล่ม พวกเราไปช่วยไม่ทันแต่โชคดีที่ราชันไร้สีอยู่ตรงนั้นเลยช่วยได้ทุกชีวิตที่อยู่
 

ในตึกนั้นโดยไม่มีใครบาดเจ็บเลยสักคน"
 

ฟาเรนพูดก่อนจะหยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่ออีก
 

"และเขาได้พาเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปกับเขาด้วยค่ะ"
 

โคโนมิพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะพูดขึ้นบ้าง
 

"เด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?"
 

ฟาเรนหยิบแฟ้มเอกสารสีแดงเลือดหมูขึ้นมาจากกองเอกสารมากมายบนโต๊ะของโคโนมิ
 

มือเรียวสวยสีขาวเนียนค่อยๆบรรจงเปิดกระดาษแต่ละแผ่นอย่างเบามือ
 

ก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าหนึ่ง แล้วยื่นให้โคโนมิดู
 

"ราชันไร้สีจะพาเธอไปทำไม?"
 

โคโนมิถามหลังจากวางแฟ้มลงกับโต๊ะอย่างเบามือ
 

"...เห็นเขาว่าเพราะเธอแตกต่างน่ะค่ะ"
 

ฟาเรนตอบแล้วเดินผละออกจากโคโนมิ เหมือนกับจะบอกเล่ากลายๆว่าเธอหมดหน้าที่แล้ว
 

ส่วนโคโนมิก็ไม่ได้รั้งอะไรทั้งสิ้น เขาก้มลงสำรวจเอกสารงานบนโต๊ะก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดกับตัวเอง...
 

"เป็นราชันสีน้ำเงินนี่มันเหนื่อยจริงๆ..."
 

 

 

 

 

"...คุณจะพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ?"
 

เด็กสาวเจ้าของผมสีแดงดั่งเลือด และดวงตาสองสีคือข้างหนึ่งสีน้ำเงินเข้มและอีกข้างสีแดงฉานเช่นสีผม
 

เอ่ยถาม พร้อมทั้งมองซ้ายขวารอบด้านแล้วได้รู้ว่าที่ที่เธออยู่นี่ไม่ใช่ในเขตปกครองของสีน้ำเงินแน่นอน
 

เพราะสภาพของที่นี่... จัดได้ว่าค่อนข้างเละเทะกว่าเขตที่เธออยู่นัก
 

"บอกแล้วไงว่าให้เรียกผมว่าพี่น่ะ..."
 

ชายหนุ่มเจ้าของผมสีดำสนิทสีเดียวกับดวงตาของเขาเอ่ยขึ้นยิ้มๆ แต่ไม่ได้หันไปมองร่างเล็กที่เดินตามหลังมา
 

เพราะเขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอจะไม่หนีเขาไปไหนแน่นอน... ถึงจะไม่มีอะไรมารับประกันก็เถอะ
 

"...อา... พี่พาฉันมาที่นี่ทำไมเหรอคะ?"
 

เด็กสาวเปลี่ยนสรรพนามใหม่ สายตายังคงไม่วางใจชายหนุ่ม
 

แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้เธอก็เลือกที่จะเดินตามเขามาเฉยๆโดยไม่คิดหนีกลับไป
 

"ไม่รู้สิ... เพราะเธอตาสองสีมั้ง ผมว่าน่าสนใจดีนะ"
 

ชายหนุ่มพูดต่อ ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้มเสมอ
 

เด็กสาวหลุบตาลงต่ำ แต่ยังคงเดินตามร่างตรงหน้าต่อไปเพราะรู้ว่าไร้ประโยชน์ที่จะถามหาเหตุผลแล้ว
 

...ก่อเกิดความเงียบเป็นเวลานานที่เข้ากินพื้นที่ 
 

ทางที่ทั้งคู่เดินผ่านยังไม่พบเจอผู้คนสักคนเดียว ดูแล้วชวนให้รู้สึกประหลาด
 

"ที่นี่คือเขตร้าง... ผมเป็นคนเดียวที่รอดตายมาจากที่นี่ เหตุการณ์ตึกถล่มเกิดขึ้นเมื่อ 7 ปีก่อนหน้านี้
 

คร่าชีวิตของผู้คนทั้งเขตไป ทำให้เกิดราชันขึ้นมาเพราะต้องการรองรับความปลอดภัยของประชาชนในเขต
 

คนที่ได้รับเลือกให้เป็นราชันจะมีพลังที่ค่อนข้างเหนือมนุษย์รวมทั้งพวกที่อยู่ในกลุ่มของราชันด้วย
 

แต่ในขณะเดียวกันเพราะการสร้างพลังนั้นมีค่อนข้างจำกัด ทำให้ประชาชนธรรมดาที่อยู่ในเขตไม่มีพลังนั่น
 

หน้าที่ของราชันจึงเป็นการปกป้องคนที่อยู่ในเขตนั่นเอง..."
 

อยู่ๆชายผมดำก็พูดขึ้นพร้อมทิ้งตัวลงไปนั่งบนซากปรักหักพังข้างทางอย่างไม่ยีระ
 

เขาดึงตัวเด็กสาวผมแดงลงไปนั่งบนตักก่อนจะเริ่มพูดต่อโดยไม่สนใจท่าทีตกใจของเด็กสาวเลย
 

"และเพราะผมเป็นคนเดียวที่รอดจากเหตุการณ์ตึกถล่มที่เกิดขึ้นในเขตนี้ไปได้ทำให้ผมได้รับพลังนั้นมา
 

จากองค์กรที่อยู่เบื้องหลังคนแรก... แต่ผมก็จมปลักอยู่กับความทุกข์ที่เกิดขึ้นจนไม่อาจจะรื้อฟื้นอะไรได้อีก
 

ผมเลยทำตัวเป็น 'ราชันไร้สี' ที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งแล้วคอยไปช่วยเหลือเขตอื่นเวลาคับขัน..."
 

สิ้นคำนั้นก็หันไปยิ้มให้ร่างเล็กกว่าที่อยู่บนตัก
 

"...หมายความว่าพี่คือราชันไร้สีที่เขาร่ำลือกันสินะคะ?"
 

เด็กสาวพูดขึ้น ชายผมดำพยักหน้ายิ้มๆ
 

"เราเป็นเพื่อนกันก็น่าจะรู้เรื่องของกันและกัน..."
 

ชายผมดำพูดต่อก่อนจะจ้องเข้าไปในนัยน์ตาสองสีของเด็กสาวบนตัก
 

"ต่อไปตาเธอเล่าเรื่องของเธอแล้ว!!"
 

พูดจบก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร คนผมแดงถอนหายใจก่อนจะพูดขัด
 

"แต่เรายังไม่รู้จักชื่อกันเลยนะคะ?"
 

จบประโยคคนผมดำก็นิ่งงันไปก่อนจะเอ่ยชื่อตัวเองออกไป
 

"...ยู"
 

เจ้าของผมแดงพยักหน้าขานรับ
 

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ชื่อปิ่นค่ะ"
 

...ก่อนที่ทั้งสองจะผลัดกันเล่าเรื่องตัวเองท่ามกลางฉากหลังที่เป็นเขตร้างอันว่างเปล่า
 

จนกระทั่งตะวันคล้อยฟ้ามืดไป...
 

 

 

ร่างเจ้าของผมสีเหลืองทองลอนยาวดูเหมือนคุณหนูกอดตุ๊กตาหมีไว้แน่น มืออีกข้างควานหาของในตู้เย็น
 

สีหน้าเบื่อโลกของเธอดูไม่เหมาะกับดวงตาสีเขียวสดที่เปล่งประกายดูสนุกสนานเลย
 

"ของหมดตู้เย็นอีกแล้วอ่ะลัต..."
 

'เมโลดี้' หญิงสาวร่างเล็กเจ้าของผมสีเหลืองทองลอนยาวถึงสะโพกพูดพร้อมเบ้ปากอย่างเซ็งๆ
 

ก่อนจะหันไปโวยกับเจ้าของชื่อ 'ลัต' ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนและดวงตาสีแดงสด 
 

ลัตพยักหน้าอย่างปลงๆ ก่อนจะควักเงินออกมาจากกระเป๋าเงินยื่นให้ร่างที่ดิ้นอยากได้ของกินตรงหน้า
 

"เอาเงินไปซื้อมากินเองเถอะนะ"
 

ลัตพูด เมโลดี้ฉีกยิ้มกว้างพร้อมยื่นมือไปคว้าเงินนั่นมาจากมือของคนตรงหน้าแล้ววิ่งออกไปทันที
 

ลัตถอนหายใจก่อนจะค่อยๆเดินไปปิดตู้เย็นที่คนตัวเล็กเปิดค้างไว้ อย่างแอบนึกโมโหในใจไม่น้อย...
 

...แต่ใครจะไปกล้าขัดเมโลดี้กันล่ะ... นั่นเขาเป็นถึง 'เจ้าหญิง' เลยนะ...
 

"ราชันสีเหลืองทำไมมาถอนหายใจแบบนี้ล่ะ?"
 

หญิงสาวเจ้าของผมสีขาวเงินที่โผล่มาใหม่เริ่มทักทายพร้อมรอยยิ้มแบบเจ้าตัว
 

ลัตมองไปทางตู้เย็นแบบปลงๆ... ทำให้หญิงสาวรู้สาเหตุที่เขาต้องถอนหายใจแบบหนักใจแบบนี้
 

"น่าๆก็นายเป็น 'ราชันสีเหลือง' นี่นา... ก็ต้องดูแล 'เจ้าหญิง' ให้ได้ล่ะนะ..."
 

หญิงสาวพูดพร้อมแสยะยิ้มสะใจออกมา 
 

แต่นั่นก็ทำให้ลัตได้แต่ถอนหายใจ เพราะมันก็เป็นเรื่องจริงยังที่คนตรงหน้าว่านั่นแหละ
 

"... แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ยมิน?"
 

ลัตพูดพร้อมปรายตาสีแดงสดมองทางหญิงสาวเจ้าของชื่อ 'มิน' ที่มีผมสั้นประบ่าสีขาวเงิน และดวงตาสีน้ำเงินกึ่งฟ้าน้ำทะเล 
 

"ก็... เอาของมาส่งจ้า!!"
 

มินพูดพร้อมยื่นกล่องสี่เหลี่ยมให้ลัตยิ้มๆ
 

ลัตรับแล้วมองกล่องอย่างพิจารณาก่อนจะพยักหน้ารับ เมื่อรู้ว่าของข้างในเป็นสิ่งที่เขาต้องการ
 

"... รีบกลับไปได้แล้วนะมิน..."
 

ลัตพูดพร้อมปรายตามองไปทางร่างเล็กกว่าอีกครั้ง
 

"ทำไมต้องรีบไล่ฉันด้วยล่ะ?"
 

มินพูดยิ้มๆ แม้จะรู้คำตอบที่อีกฝ่ายจะตอบแล้วก็ตามแต่
 

ลัตถอนหายใจราวกับเบื่อหน่ายที่จะตอบ แต่สุดท้ายเขาก็ตอบเธอไปตามเดิม...
 

"... ก็เธอน่ะเป็นเลขาของราชันสีเขียวนี่นา..."
 

 

 

 

"มินหายไปไหนเนี่ย!!!!!!!!!!!!!?"
 

'ฟินน์' ราชันสีเขียวเจ้าของผมสีเขียวใบไม้และดวงตาสีเหลืองทองประกายเรียวได้รูปเข้ากับโครงหน้าเรียว
 

เนื้อสีขาวกึ่งคล้ำรับกับทรงผมและสีเสื้อผ้าที่สวมใส่เป็นประจำตะโกนขึ้นอย่างหัวเสีย
 

ก่อนจะตวัดตาสีเหลืองทองมองไปทางประตูที่เพิ่งเปิดออก พร้อมการปรากฏตัวของร่างที่ตามหา
 

"มิน... หายไปไหนของเธอ?"
 

มินไม่ตอบเพียงแต่ฉีกยิ้มตามปกติ แล้วเดินไปคว้ากองเอกสารออกจากโต๊ะของคนผมเขียว
 

แกล้งทำเป็นหูทวนลม แล้วเดินไปทำงานตามปกติเหมือนเธอไม่ได้ออกไปไหน 
 

ฟินน์ได้แต่ถอนหายใจเมื่อเห็นปฏิกริยาของคนตรงหน้า แต่เขาก็ควรจะปลงกับเธอเหมือนกัน...
 

คิดเสร็จก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้เบาะนวมแล้วทำงานต่อไป...

 

 

ฮาาาาาาาาาาาา กะจะดองแต่พอดีแม่งานเค้าสั่ง

คือ... ลำเอียงยูปิ่นมากจริงๆ ก็สนิทกันจังลำเอียงให้คู่กันมันซะเลย #ทำหน้าแย่ว์

ได้ลองทำโค้ดเพลงด้วย สนุกดีเคอะ ฮะๆ ฝากงานต่อไปค่า

เซทบาปใกล้เสร็จละ เสาร์-อาทิตย์นี้ได้ยลโฉมกันแน่นอน \(><\) \(^^)/ (/><)/
 

:)  Shalunla