ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    It's been the longest winter without you

    ลำดับตอนที่ #1 : PERFACE

    • อัปเดตล่าสุด 6 เม.ย. 56


    PERFACE

    It's been the longest winter without you
     



     

    It's been the longest winter without you
    มันช่างเป็นฤดูหนาวที่เนิ่นนานเวลาไม่มีเธอ

    I didn't know where to turn to
    ฉันไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน

    See somehow I can't forget you
    ดูเหมือนฉันจะลืมเธอไม่ได้

    After all that we've been through
    จากทุกๆอย่างที่เราผ่านด้วยกันมา


    Going coming thought I heard a knock
    ฉันได้ยินเสียงคนเคาะประตูอยู่เรื่อยๆ

    Who's there no one?
    ใครอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครเลย

    Thinking that I deserve it
    คิดว่าฉันสมควรได้รับมัน

    Now I realise that I really didn't know
    ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ

    If you didn't notice you mean everything
    เผื่อเธอไม่ได้สังเกต เธอคือทุกอย่าง

    Quickly I'm learning to love again
    ฉันเรียนรู้ที่จะรักอีกครั้งหนึ่งโดยเร็ว

    All I know is I'm gon' be ok
    ฉันรู้แต่ว่าฉันจะต้องไม่เป็นอะไร

    Thought I couldn't live without you
    เคยคิดว่าฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ

    It's gonna hurt when it heals too
    มันคงจะต้องเจ็บปวดเหมือนกันในช่วงเวลาที่เยียวยา

    It'll all get better in time
    ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นทันเวลา

    And even though I really love you
    และถึงแม้ว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน

    I'm gonna smile cause I deserve to
    ฉันก็จะยิ้ม เพราะฉันควรจะได้ยิ้ม

    It'll all get better in time
    ทุกอย่างจะดีขึ้นทันเวลา


    I couldn't turn on the TV
    ฉันไม่สามารถเปิดโทรทัศน์ดูได้

    Without something there to remind me
    โดยที่ไม่มีอะไรที่ทำให้ฉันนึกถึงเธอ

    Was it all that easy?
    ทุกอย่างมันง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ?

    To just put aside your feelings
    ในการละทิ้งความรู้สึกที่มีอยู่


    If I'm dreaming don't wanna laugh
    ถ้าเกิดฉันกำลังฝันอยู่ ฉันไม่อยากหัวเราะเลย

    Hurt my feelings but that's the path
    มันทำร้ายความรู้สึกฉันแต่นั่นก็เป็นหนทาง

    I believe in
    ที่ฉันเชื่อมั่น

    And I know that time will heal it
    และฉันรู้ว่าเวลาจะรักษามันได้

    If you didn't notice boy you meant everything
    เผื่อเธอไม่ได้สังเกต ที่รัก เธอคือทุกสิ่งของฉัน

    Quickly I'm learning to love again
    ฉันเรียนรู้ที่จะรักอีกครั้งหนึ่งโดยเร็ว

    All I know is I'm gon' be ok
    ฉันรู้แต่ว่าฉันจะต้องไม่เป็นอะไร

    Since there's no more you and me
    ในเมื่อไม่มีเธอกับฉันแล้ว

    It's time I let you go
    มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะปล่อยเธอไป

    So I can be free
    เพื่อที่ฉันจะได้เป็นอิสระ

    And live my life how it should be
    และใช้ชีวิตอย่างที่มันควรจะเป็น

    No matter how hard it is I'll be fine without you
    ไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหน ฉันจะไม่เป็นอะไรเวลาที่ไม่มีเธอ

    Yes I will
    ฉันจะไม่เป็นอะไร

     


     

    ฉันนั่งมองหน้าต่าง มองดูหยาดฝนที่ตกลงกระทบหน้าต่าง
    มองดูท้องฟ้าที่มืดสนิท มันก็คงเป็นเหมือนใจฉันในตอนนี้ที่มันทั้งมืดมิดแ
    ละอ้างว้าง
    ฉันผิดมากหรอที่ขังตัวเองไว้ในห้องที่ว่างเปล่านี้
    ไม่ออกไปพบเจอผู้คน ไม่ออกไปรับรู้เรื่องราวที่เจ็บช้ำใจ
    มันผิดงั้นหรอ ? ฉันหรอที่เป็นคนผิด
    ? 

     

     Preface 00 :You got me

    ก๊อกๆๆ

     "คริส ลูกไม่คิดจะออกไปมาเจอแม่เจอพ่อบ้างหรอ ลูก คริสฟังแม่อยู่หรือเปล่า เปิดประตูให้แม่หน่อยสิลูก" ไม่รู้ว่านี่มันวันที่เท่าไหร่แล้วที่แม่มาเรียกฉันแบบนี้ บางทีฉันก็อยากออกไปนะ แต่ถ้าออกไปแล้วฉันต้องมารับรู้เรื่องที่เลวร้าย ฉันขออยู่ในห้องแคบๆ โลกแคบๆของฉันจะดีกว่า โลกที่ไม่มีผู้ชายที่ชื่อว่า "เลนซ์"

    "คริสลูกอยู่ในนั้นนานเกินไปแล้วนะ นี่มันจะหน้าหนาวแล้วนะลูก จะอยู่เป็นหมีจำศีลหรือไง คริส!!"  จริงสินะอีกเดี๋ยวฝนก็คงหยุดตกแล้วสินะ ก็ นี่มันช่วงปลายฝนต้นหนาวนี่น่า  แล้วมันก็คงจะ ถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะต้องยิ้ม และเดินไปข้างหน้าต่อไป สักที ลาก่อนความรักของฉัน ลาก่อนสายฝนหยดสุดท้าย  ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคริสซี่คนใหม่่คนที่จะไม่โง่ให้ใครหลอกอีกต่อไป
    "คริสลูกจะออกมา หรือจะให้แม่พังประตูเข้าไปเนี่ย คริส "
    "ค่ะๆๆ หนูจะออกไปแล้วค่ะ"
    แอ๊ดดด
    "อุ๊ยคุณพระ! ทำไมลูกเหมือนผีดิบแบบนี้เนี่ย " หน้าฉันแย่มากจริงๆ ขนาดฉันส่องกระจกยังจำตัวเองไม่ได้เลย ฉันก็แค่ไม่ได้นอนแล้วก็นั่งร้องไห้แค่นั้นเองนะ
    "ไปๆ ไปอาบน้ำอาบท่าซะคริสซี่ แล้วออกไปปาร์ตี้กับเขาหน่อยไปที่ 
    LL.PUB&RESTAURANTนะ ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง มัวแต่คลุกอยู่ในห้อง "

    "ปาร์ตี้อะไรค่ะแม่ หนูไม่อยากไปอ่ะ"
    "ปาร์ตี้สละโสดของพี่แกไง"สละโสด เอ๊ะ สละโสดมันแปลว่าแต่งงานนี่หนา อ่อสงสัยพี่ฉันจะแต่งงาน
    "หะ !แต่งงาน  พี่เรนจะแต่งงานหรอ แต่งกับใครอ่ะแม่"
    "อยากรู้แกก็ไปดูเองซิ ชวนเพื่อนแกไปด้วยนะ แม่กลัวแกจะกลายเป็นผีข้างทางถ้าไปคนเดียว" แม่ว่าแล้วก็เดินจากไป นี่แม่เป็นห่วงฉันหรือแอบด่าฉันเนี่ย แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันต้องไปดูพี่สาวที่รักล่ะ โทรไปชวนยัยเฟนดีกว่า

    "ฮัลโหล ยัยเฟนคริสนะ"

    "กรี๊ดยัยคริส แกออกจากการจำศีลในฤดูฝนแล้วหรอย่ะ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแกแค่ไหน ไปหาที่บ้านก็ไม่เคยออกมาเจออ่ะ"

    "อย่างอนเลยนะเฟน ออกมาเจอ กันที่เดิมนะ"

    "โทรมาก็จิกฉันเลยนะ ไม่คิดบ้างหรอว่าฉันจะมีธุระบ้างอะไรบ้างเนี่ย  แต่ก็โอเค แล้วเจอกันเพื่อนรักก"

    LL.PUB&RESTAURANT

     ฉันมายืนรอยัยเฟนหน้าผับประจำของเรา  แต่ทำไมคนที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงมองฉันแบบนั้นล่ะ ฉันแต่้งตัวโป๊ไปหรอ ก็ไม่นี่วันนี้ฉันใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ธรรมดาเองนะ หรือว่ามันเชยไปนะ เอ๊ะยังไงเนี่ยทำไมแม้แต่การ์ดก็มองฉันแบบนั้นล่ะ ฉันคิดอยู่คนเดียวได้สักพัก ร่างใหญ่ยักษ์ของเพื่อนฉันก็โผล่มา

    "กรี๊ดด  คริสทำไมหน้าแกโทรมเหมือนผีดิบแบบนี้เนี่ย"  อ่อ นี่คงเป็นเหตุผลสินะที่ทุกคนมองฉันแบบนั้นอ่ะ 
    "แกไปทำไรมาเนี่ย แล้วคิดยังไงถึงนัดฉันมาเนี่ย นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะเวลานอนของแกไม่ใช่หรอ แล้ว แล้ว" 

    "พอพอล่ะ เอาทีล่ะคำถามนะคุณชายเฟสเดอริก "

    "กรี๊ดด  ยัยคริส ฉันชื่อเฟนดี้ย่ะ เฟนดี้ จำใส่สมองน้อยๆ ของเธอไว้ด้วยนะ" ว่าแล้วมันก็เอามือเอาใหญ่โตของมันมาผลักหัวฉัน ไปด้วย แรงก็ไม่ใช่จะน้อยทำกันมาได้นะไอเฟสเดอริก ฉันล่ะเสียดายหน้าหล่อๆของมันจริงๆเลย แต่ก็เพราะหน้าหล่อๆของมันเนี่ยแหละที่ทำให้ ผู้ชายมาติดมันนักต่อนักล่ะ

    "แกช่วยทำหน้าของแกใหมันดีๆหน่อยได้ไหมอ่ะ ฉันเห็นแล้วสยองอ่ะ อย่ามองฉันด้วยตาขวางๆแบบนั้นนะมันเหมือนผีจูออนมากมายอ่ะ ว่าแต่แกเป็นไรเนี่ยทำไมถึงเป็นผี อุ๊ย!อย่ามองฉันแบบนั้นคริสซี่คนสวย" ยัยเฟนพูดจบแล้วส่งยิ้มสยองมาให้ฉัน ฉันรู้ตัวเองดีย่ะแต่เปรียบฉันเป็นจูออนเลยหรอ เลวร้ายเกินไปแล้วนะ TT^TT 
    "ฉันก็แค่ป่วยนิดหน่อยอ่ะไม่มีอะไรมากหรอกอย่าสนใจฉันเลย" ป่วยกายมันไม่เท่าไหร่แต่ป่วยใจนี่สิ  
    "ล้วที่ฉันนัดแกมาที่นีก็แค่จะมาร่วมยินดี้"

    "ยินดี ยินดีอะไรของแก"

    "พี่สาวฉันกำลังจะแต่งงาน"

    "ฮะ!!พี่เรนนี่เนี่ยนะจะแต่ง งาน แต่งกับใครอ่ะ แล้วเรื่องมันเป็นมายังไง นี่ฉันงงไปหมดแล้วนะ "

    "อย่าเพิ่งถามอะไรเลยน่า เข้าไปดูเดี๋ยวก็รู้เองแหละ"แล้วเราก็เข้ามาถึงผับที่โซน VIP ทำไมในนี้คนเยอะจังเลยอ่ะ แล้วฉันจะหาพี่เรนเจอได้ไงเนี่ย

    "เอ๊ะนั่นไง พี่สาวแกอ่ะคริส ว้าวนั่งอยู่กับผู้ชายหล่อๆน่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ กรี๊ดๆๆพี่แกเสน่ห์แรงนะเนี่ย ว่าแต่คนไหนอ่ะว่าที่สามีพี่เรน ฉันขอเพื่อนสามีพี่แกได้ใหมอ่ะ  "

    "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะแก พี่ฉันไม่เคยพามาแน่นำให้รู้จักสักที ฉันก็กะว่าจะมาดูเนี่ย"

    "งั้นรีบๆเข้าไปกันเถอะหล่อๆทั้งนั้นเลย " ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไปพี่ก็หันมาเห็นฉันพอดี
     "คริส เธอมาจริงๆด้วย พี่นึกว่าเธอจะมุดอยู่แต่ในห้องแล้วไม่ออกมาหาพี่แล้วซะอีก"

    "ฉันจะไม่ออกมาได้ยังไง พี่สาวจะแต่งงานทั้งที่ฉันก็ต้องออกมาร่วมแสดงความยินดีด้วยสิไหนล่ะพี่เขยของคริสอ่ะ"

    "นั่นไง "   พี่ฉันพูดแล้วชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง ฉันหันไปมองแล้วพบกับผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่พี่ฉันจะแต่งงานด้วย ผู้ชายที่ชื่อว่า 'เลนซ์' นี่มันหมายความว่ายังไงเนี่ย !!!!


     

     
     


     

     

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×