It's been the longest winter without you

It's been the longest winter without you

 

It's been the longest winter without you
I didn't know where to turn to
See somehow I can't forget you
After all that we've been through

มันกลายเป็นฤดูหนาวอันแสนยาวนานเมื่อไม่มีเธอ
และฉันไม่รู้จะเดินต่อไปทางไหน

ยังไงฉันก็ไม่มีวันลืมเธอได้
หลังจากที่เราฝ่าฟันสิ่งต่างๆร่วมกันมามากมาย
 

ฉันนั่งมองหน้าต่าง มองดูหยาดฝนที่ตกลงกระทบหน้าต่าง

มองดูท้องฟ้าที่มืดสนิท มันก็คงเป็นเหมือนใจฉันในตอนนี้ที่มันทั้งมืดและอ้างว้าง
ฉันผิดมากหรอที่ขังตัวเองไว้ในห้องที่ว่างเปล่านี้
ไม่ออกไปพบเจอผู้คน ไม่ออกไปรับรู้เรื่องราวที่เจ็บช้ำใจ
มันผิดงั้นหรอ? และฉันหรอที่เป้นคนผิด ?