short fic JUSTLOVE [2pm khunwoo] - short fic JUSTLOVE [2pm khunwoo] นิยาย short fic JUSTLOVE [2pm khunwoo] : Dek-D.com - Writer

    short fic JUSTLOVE [2pm khunwoo]

    ความรักที่เกิดขึ้นมันทั้งรวดเร็วและทุกอย่างจะจบเร็วไหม?

    ผู้เข้าชมรวม

    171

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    171

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    1
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  4 ต.ค. 56 / 13:06 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น




    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      -Just love-

      สายลมในหน้าหนาวกำลังพัดโบกโบยมาปะทะกับร่างบางของผู้ชายแก้มเยอะ คนหนึ่งที่ยืนรับลมอยู่ที่ชายหาด

      “อูยอง อูยอง กินข้าวได้แล้วลูก” เสียงของมินจุน เรียกลูกชายตัวเล็กของเขา ให้เข้าไปกินข้าว

      “ฮะ หม่าม๊า” อูยองตอบกลับและเดินกลับเข้าบ้าน

      .

      .

      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .

      .

      .

      .
      .

      “สวัสดีฮะ ผม จางอูยอง นักศึกษาปีหนึ่ง คณะแพทย์ศาสตร์ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยฮะ” คนตัวเล็กนาม จาง อูยอง แนะนำตัวเมื่อวันแรกที่ย้ายเข้ามาอยู่ในหอพักของมหาวิทยาลัย

      “แทคยอน ธุรกิจการบิน ปี3” ชายร่างสูงหุ่นนายแบบแนะนำตัว

      “เจย์ปาร์ค แพทย์ศาสตร์ปี่ 4”หนุ่มตัวเล็กพี่ใหญ่ของห้องแนะนำบ้าง

      “นิชคุณ หรเวชกุล บริหารธุรกิจ ปี3 นายนอนเตียงกับฉันนะเลือกเอาจะนอนข้างบนหรือข้างล่างฉันจะได้จัดให้”นิชคุณหนุ่มไทยหน้าตาดีเอ่ยเสียงเรียบ

      “ขอบคุณฮะ นิคคุงฮยอง ผมนอนข้างล่างได้มั๊ยฮะผมกลัวความสูง”อูยองมองอ้อนพร้อมทั้งหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ

      “อื่ม ได้สิ เออแล้วอีกอย่าง ฉันชื่อ นิชคุณ ไม่ใช่นิคคุง”นิชคุณว่าพรางเดินไปที่เตียงและลงมือในการจัดเตียงต้อนรับน้องคนไหม่ของห้อง

      “นิค-ชะ-คุง”อูยองพูดเบาๆแล้วมองหานิชคุณ

      “งั้นเรียกนิคคุงก็ได้ตามใจนายเลยแล้วกันนะอูยอง ไปจัดของได้แล้ว จัดเสร็จจะได้ไปหาอะไรกินกัน”

      “ฮะ”  อูยองเดินนำกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไปที่ตู้เสื้อผ้าและค่อยจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอ่านหนังละจัดการเปลี่ยนแปลงให้โต๊ะที่ว่างเปล่าแสนธรรมดาดูน่ารักและสดใสขึ้นมาทันตา ในขณะเดียวกันนิชคุณก็จัดเตียงของอูยองและขึ้นไปจัดเตียงนอนของตัวเอง

      แทคยอนและเจย์ปาร์ค เดินออกจากห้องเมื่อไหร่ไม่รู้ทิ้งให้ทั้งสองคนทำงานจนเสร็จเรียบร้อย

      “นิคคุง หิว” อูยองยิ้มและมองนิชคุณที่กำลังลงจากเตียงทำเอานิชคุณยิ้มออกมามองไปหาอูยองและเดินเข้าไปจับมือนิ่มๆของอูยอง

      “ฮยองจะพา อูยองไปกินอาหารที่อร่อยที่สุดในมหาลัยเลยล่ะ”

      นิชคุณพูดพรางประคองมือนิ่มๆของร่างบางๆออกไปนอกห้องโดยคนตัวเล็กได้แต่ทำท่างงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เขารู้สึกดีกับสัมผัสของผู้ชายคนนี้จนแก้มใสทั้งสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อน่ารักน่าชัง

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .
      .

      “อูยอง  วันนี้เรียนเหนื่อยไหมครับ” นิชคุณเอ่ยถามเด็กตัวเล็กที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ฟังไม่ผิดหรอกตอนนี้นิชคุณกำลังนอนกอดเด็กน้อยของเขาอยู่ อูยองขี้กลัวจนไม่สามารถนอนคนเดียวได้เลยเป็นหน้าที่ของนิชคุณที่ต้องมานอนเป็นเพื่อนแต่ขนาดของเตียงค่อนข้างเล็กไปสำหรับผู้ชายสองคน ทั้งสองเลยต้องนอนกอดกันตั้งแต่คืนแรกที่อูยองย้ายเข้าหอจนถึงตอนนี้

      “ไม่หรอกฮะ แค่นี้ สำหรับผมแล้วสบายมากๆฮะ” อูยองพลิกตัวหันหน้าไปยิ้มหวานให้กับชายร่างสูง

      “ดีแล้วครับตัวเล็ก มีอะไรให้ช่วยก็บอกฮยองได้นะ ฮยองช่วยได้ ฝันดีนะครับเด็กน้อย ”
      "ฮะ เช่นกันนะฮะ"  นิชคุณกดจูบลงที่หน้าผากน้อยๆของอูยองและทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

      .

      .

      .

      .

      .
      .

      .
      .
      .
      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .
      .
      .

      .
      .
      .
      .

      “ทานให้อร่อยนะครับ”ชายร่างสูงนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้ที่ห้องกินข้าว

      “นิคคุง มาได้ไงฮะ”อูยองเดินมาทานข้าวถึงกับผงะเล็กน้อยเพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะพบผู้ชายคนตรงหน้าที่บ้านของเขา

      “ก็ฮยองมาตามหาหัวใจ หลังจากที่ปล่อยให้หัวใจของฮยองต้องอยู่คนเดียวไงครับ มาทานข้าวกันเถอะของโปรดอูยองทั้งนั้นเลยนะ” นิชคุณกวักมือเรียกคนตัวเล็กมานั่งข้าง อูยองยิ้มกว้างแก้มใสเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

      “ขอบคุณนะฮะ ที่ไม่ทิ้งผม”อูยองนั่งลงข้างนิชคุณและทุกคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารบรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะของคนในบ้าน

      “อูยองออกไปข้างนอกกันเถอะ ฮยองอยากเดินเล่นที่ริมทะเลน่ะ”นิชคุณลุกขึ้นจับมือคนตัวเล็กให้ลุกตามและทั้งคู่ก็เดินออกจากบ้านมาเรื่อยๆโดยเดินเรียบไปตามชายหาด ลมต้อนรับฤดูหนาวพัดมาไม่หยุด แต่ไม่อาจทำให้หัวใจของคนทั้งคู่รู้สึกหนาวเหน็บได้เลยแต่กลับอบอุ่นมากขึ้นเรื่อยๆมือของคนทั้งคู่ประสานกันและเดินไปเรื่อยๆ

      “อ๊ะ!! หยุดทำไมฮะ” อูยองตกใจที่นิชคุณหยุดเดินกะทันหัน นิชคุณไม่ตอบแต่กลับเดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าอูยองโน้มตัวลงกดจูบลงที่ริมฝีปากบางสีเชอรี่อ่อนๆของอูยอง อูยองตกใจจนเผยออปากออกมาเข้าทางนิชคุณ นิชคุณส่งลิ้นหนาควานหาความหวานในโพลงปากบางเป็นเวลาเนิ่นนานจนร่างบางเริ่มหายใจไม่ออก ใช้เมือน้อยๆทุบหน้าอกของร่างสูงร่างสูงผละออกอย่างว่าง่ายและนั่งลงคุกเข่า

      “แต่งงานกับพี่นะ อูยอง”นิชคุณเปิดกล่องแหวนที่เตรียมไว้ยื่นมันให้

      อูยอง  อูยองยิ้มเขิน และบิดไปมาก่อนที่จะพยักหน้าเบาๆ

      “ฮะ ผมจะแต่งงานกับนิคคุงฮะ”นิชคุณสวมแหวนให้อูยองและสวมกอดอูยองด้วยความรัก

      ความรักที่เกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันผมไม่รู้ว่ามันจะยาวนานมากแค่ไหน แค่ตอนนี้ผมมีความสุขกับมันผมว่าความรักนี้สุดยอดไปเลยฮะ แต่สิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้คือคนรัก  ผมจะรักนิคคุงฮยอง จนกว่าฮยองจะเบื่อและจากผมไป ตอนนี้ผมรักและรักฮยองที่สุดในโลกเลย

      อูยอง

      คำนิยามสำหรับความรักของผมเหรอ นิยามของผมคือ อูยองไงล่ะ อูยองคือความหมายของคำว่ารักสำหรับผมเด็กที่ทั้งน่ารักและสดใสฮยองรักนายนะ จาง อูยอง นิยามคำว่ารักของฮยอง

      นิชคุณ

       

       

       

       







      TBD. อย่าลืมติดตามต่อไปนะครับผมคิดว่าภาคต่อเป็นเรื่องยาวแต่งใกล้จบแล้วอยากอ่านภาคต่อก็เม้นด้วยนะครับ

       

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×