คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : BOSS PARK - 16 เมียบอสเป็นคนใจดี
หลัาลับมาาที่บริษัทแบฮยอน็อัวึ้นห้อไปทันที ทำเอาานยอลทำหน้ามวิ้วยื่นสูทให้ับแม่บ้านที่มารอรับ ายาวรีบามเ้าัวเล็ที่เิน้ำๆึ้นไปห้อไปอย่ารวเร็ว
มือหนาเาะประูเบาๆและเปิเ้าไป เสียน้ำที่ัอยู่ในห้อน้ำานยอลเลือที่ะเินไปนั่รอที่เียมาว่าะไปวนประสาทเปิประูห้อน้ำเล่นเหมือนทุรั้ที่เยทำ
ไม่นานร่าเล็็ออมาพร้อมุลุมและผ้านหนูที่ปอยู่บนหัวเล็ าเล็เินผ่านานยอลไปราวทำเหมือนเป็นธาุอาาศไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและลับมาทิ้ัวนั่หน้าโ๊ะแป้ แน่นอนแบฮยอน็ยัทำเป็นสนใร่าสูที่นัู่นเอเป่าผม
เสียถอหายใเบาๆับายาวที่ลุึ้นเ็มวามสู แบฮยอนแลามอผ่านระที่สะท้อนหน้านเอและร่าสูที่ยืนอยู่้าหลั ร่าสู่อยๆโน้มัวลมือหนาอวัเอวเล็าหนาเยลไหล่เล็ แบฮยอนปิไร์ที่ำลัเป่าผมนเอและวามันลบนโ๊ะ้อหน้าานยอลผ่านระ
“อะไรรับ?” แบฮยอนถามานยอลที่้มใ้มูให่ถูไล่สุลิ่นหอมไปามออเล็ แบฮยอนยมือึ้นปิปาหนาทีู่บลเบาๆ “พี่้อารอะไรรับ?” แบฮยอนเอียอหนีมอหน้าานยอลที่ำลัหน้าเหมือนแมวยัษ์ำลัอออ้อน
หมั่นเี้ยว!
“พี่้อถามหนูมาว่า้อารอะไร ทำไมถึเินหนีพี่ึ้นมาแบบนี้ั้แ่อยู่ในห้าแล้ว” านยอลถามลับสายาม้อมอหน้าแบฮยอน “หนู้อารอะไรบอพี่ไ้เปล่าะ? ”
"เปล่านิรับ...ผมไม่อยาะไ้อะไร”
“แบฮยอนา...หนูอย่าทำแบบนี้สิพี่รู้ว่าหนู้อารอะไรแ่หนูไม่บอพี่แบบนี้พี่ะรู้ไ้ยัไ
ทำแบบนี้ใพี่ะาายแล้วนะนี...” านยอลเอ่ยเสียหวานมอหน้าแบฮยอนที่้มหน้าลเล็น้อย
“ผมรู้ไถ้าบอไปพี่็ไม่ยอมอยู่ี...” แบฮยอนเอ่ยเสียเบาหน้าเล็เยมอหน้าานยอลที่่อยๆย่อนั่ลับพื้น มือหนาับเ้าอี้หมุนให้หันไปประันหน้าัน
ร่าสูนั่ันเ่าให้หน้ามอยู่ในระับเียวับแบฮยอน
“หนูยัไม่ไ้เอ่ยอพี่
แล้วหนูรู้ไ้ยัไว่าพี่ะไม่ยอม” มือหนาลูบหัวแบฮยอนเบาถามลับ้วยน้ำเสียที่อ่อนโยนเท่าที่นเอะอออ้อนแบฮยอนให้เอ่ยบอนเอ
“ือผมไม่อยาะให้ไล่พวเาออหรือให้เ็นลาออเอรับ...”
แบฮยอน้มหน้าแทบิอมือเล็ำแน่นลัวะโนานยอลุ
ร่าสูทำเพียถอหายใเล็น้อยแบฮยอน็แทบหลับาปี๋เารู้ีานยอลไม่อบให้พูอะไร้ำาับสิ่ที่ร่าสูไ้ัสินใไปแล้ว
“ไหนบอเหุผลให้พี่ฟัหน่อยสิ ว่าทำไมถึไม่อยาะให้พี่ทำแบบนั้น?”
มือหนา้อนปลายานัวเล็ให้เยมอสบาับนเอ
“เพราะพวเาไม่ผิรับ อีอย่าพวเา็ไม่รู้ถึทำแบบนั้นลไป ทันทีริผมเอเป็นนผิที่อบทำอะไรามในเอ มัน็ะริอย่าที่พี่พูแหละรับว่าผมยัเ็ อีอย่าถ้าพี่ไล่พวเาออไม่มีใระทำานไ้ีเหมือนพวเา่อให้หานมาแทนที่เารับ...อีอย่าผม็รู้สึผิ้วยริๆ ที่เป็นัวสร้าปัหาและ่อเรื่อึ้นเพราะใร้อนนลืมัว...” แบฮยอนอธิบายไปามที่สมอิมาั้แ่นั่เียบอยู่ในห้อทำานและพวเธอทั้สาม็นั่ฟัานยอลเอ่ยเสียเยือเย็นใส่ทั้ทีเาเอมาว่าที่ะโนแบบนั้น้ำสอ
“ถ้าหนูิแบบนั้น พี่ะยอมให้แ่ิีแล้วนะที่ทำลไป?”
านยอลมอหน้าแบฮยอนที่พยัหน้า้าๆมือหนาลูบหัวเล็้าๆ ่อนะลุึ้นเ็มวามสูปาหนาหอมลหัวเล็้วยวามเอ็นู
“ั้นพรุ่นี้หนู็ัารเอทุอย่าเถอะ...พี่ไปอาบน้ำ่อนนะ”
านยอลเอ่ยบอแบฮยอนที่พยัหน้าและเยมอหน้านเอระาพริบอ้อนเหมือนลูหมานอไม่ไ้ที่ลุ๊บเหม่และผละออานัวเล็
“เี๋ยวสิรับ...” แบฮยอนเอ่ยยื้อร่าสูที่ำลัะเินไปหยิบผ้านหนูำลัะไปอาบน้ำ็้อหันไปมอนัวเล็ที่วิ่เ้ามาสวมอนเอ
เท้าเล็เย่ึ้นุ๊บปาหนาเบาๆและผละอออ “อบุพี่นะรับ
หนูรัพี่าน...” แบฮยอนพูเสียเบาๆและ้มหน้าลสี่ำสุท้ายมันทำเอาานยอลยิ้มแทบไม่หุบ
านยอลัะไม่อยาอาบน้ำแล้วละสิ อยาะยืนฟัและสั่ให้แบฮยอนพูว่า
“หนูรัพี่าน”
สัล้านรอบแ่มัน็ไม่พอใเา
เอาเป็นว่าให้แบฮยอนพูนว่าเาะลไปุมใายรหน้าแบฮยอนเลยีว่า
ห้อทำานห้อเิมเพิ่มเิมแบฮยอนลับมาทำานเหมือนปิและ็ยัุนเหมือนเิม เหมือนเมื่อวันวานไม่มีอะไรเิึ้นทุอย่ายัปิ แบฮยอนนั่ที่โฟาเพราะวันนี้เาำลัะไ้ัสินใอะไรสัอย่าที่เาลทุนอานยอลับปา
"ุนานะรับ รบวนเรียุนาบี อันยอและมีรีารลามาพบผมที่ห้อ่วน้วยนะรับ" เสียทุ้มเอ่ยสั่และวามือถือลนั่มอหน้าแบฮยอนที่ยิ้มหน้าบาน
อย่าลุึ้นาโ๊ะทำานแล้วเ้าไปฟอทั้แ้ม ทั้ปาเล็นั้นใะา... นอะไรหมั่นเี้ยวนั
านอให้ำอบเป็น แบฮยอน
ปิ้ป่อ!
นานะที่ไ้ำสั่อบอสเธอเอ็รีบลุาที่นั่เินไปยัแผนารลา
ารมาเยือนอนานะทุน่ามอเธอและ่าุบิบัน
ถึเรื่อที่หัวหน้าแผนและเ็นสนิทอเธอนั้นำลัะโนไล่ออ
หิสาวเินไปหยุโ๊ะหัวหน้าแผนอย่านาบี
มือเรียวเาะลโ๊ะที่มีมีรีและอันยอำลันั่ฟันาบีอธิบายานอย่าั้ใ
่อนะผละออาานมอหน้านานะ้าๆ
"ุนาบี ุอันยอและุมีรีบอสเรียให้ไปพบที่ห้อ่วน่ะ" นานะเอ่ยบอทั้สามนที่ลุึ้นยืนัวแ็
วันนี้แล้วสินะที่พวเธอะ้อไปให้ำถามที่ทำเอาพวเธอนอนแทบไม่หลับ
นระทั้พวเธอเินมาถึหน้าห้อทำานอบอส
มือเรียวอนานะเาะประูเบาสามที่อนะเปิให้พวเธอเินเ้าไปในทำานอบอสและปิประูล
สิ่แรที่พวเธอพบเห็นือนัวเล็ที่เยเป็นอริมีเรื่อำลันั่ยิ้มให้ับพวเธอ
่าาสีหน้าอบอสที่เบี่ยหน้าหลบและลุึ้นถอหายใยาวเยียเินลับไปยัโ๊ะทำาน
“นั่่อนสิรับ” แบฮยอนเอ่ย
“อบุ่ะ…”
พวเธอเอ่ยและโ้ัวพร้อมันให้แบฮยอนและทิ้ัวนั่ฝั่ร้าม
“เรียันมาสินะรับ...”
นัวเล็เอ่ยเสียอย่าสำนึผิ ทำเอาานยอลนั่้อมอารระทำนัวเล็ไม่ละสายา
“นิหน่อย่ะ...แ่ิันิว่าสมวรแล้ว”
นาบีเอ่ยึ้นเยหน้ามอแบฮยอนเล็น้อย “อีอย่าพวเราัสินใะลาออเอ่ะ...”
“อย่าเพิ่ิแบบนั้นไ้ไหมรับยัไ็ฟัผมอธิบายหน่อย ือบอสให้ผมัสินใเรื่อนี้เอแล้ว ผมิว่าะไม่มีใรลาออทั้นั้นรับ ถึยัไผม็อยาะอร้อพวุ่วยทำานที่นี้่อเถอะนะรับ เรื่อทั้หมผมะรับผิอบเอและทุอย่ามันะไม่มีใรล่าวึ้นมาอี ผมอยาะเป็นเพื่อนร่วมานับพวุนะรับ...” แบฮยอนอธิบาย้วยน้ำเสียริั พวเธอ่าเยมอหน้าแบฮยอนไม่่าาานยอลที่ำลันั่ยิ้มอยู่นเียว อย่าน้อยเา็เห็นแบฮยอนริัอะไรับเรื่อแบบนี้นอาเรื่อออแบบเสื้อผ้า
“ะ...ุแบฮยอน ไม่โธรพวเราริๆเหรอะ?” อันยอถามเสียสั่น้วยวามลัว
“ะให้ผมเอาอะไรไปโธรละรับ พวุมาว่าสิรับเรื่อนี้ผมเอแหละเป็นนผิ”
แบฮยอนยิ้มนาหยี
“ุแบฮยอนไม่ไ้ผิเลย่ะ” มีรีเอ่ยึ้นทำเอาแบฮยอนยิ้มหนัว่าเิม ริๆพวเธอ็น่ารัและเป็นมิรถ้าให้แบฮยอนิไปอีแบบ
“ั้นอย่าไ้ออเลยนะรับ เพราะผมไม่้อารแบบนั้นริๆ” แบฮยอนเอ่ยเสียอ้อนทั้สามนที่นั่ิ ่อนะพยัหน้า้าๆ
านยอลที่นั่มอ็ยิ้มึ้นหนัว่าเิมเาิอยู่แล้วละว่าไม่ใระแพ้ลูอ้อนอแบฮยอนไ้แม้แ่เาเอ็าม...
และไม่นานหลัาที่พูุยันเสร็แบฮยอน็เป็นนเินไปส่พวเธอถึที่แผน้วยัวเอ
ทุน่ามอบอสร่าเล็ที่เพิ่ประาศัวในห้อประุมับอริอเาเอที่เินมา้วยันพูุยันอย่าสนิทสนมาน่าแปลใ
และแล้วทุอย่า็บล้วยีามที่แบฮยอนิและผ่านไปสอสามวันเรื่อที่วุ่นวายในบริษัท็หายไปในพริบา อันยอับมีรีสนิมับแบฮยอนึ้นเหมือนอย่าที่นัวเล็้อาร านยอลเอที่มออยู่แบบห่าๆ็หายห่วที่ทุน่าเอ็นูแบฮยอนเสียไปหมทุอย่าับวามน่ารัไม่ใ่เพราะำแหน่ที่เ้าัวเล็อเป็นอยู่็ามเถอะ
แ่แบฮยอน็ยัื้อและนเหมือนเ็เ่นเิม
วิ่ไปแผนโน่นทีแผนนี่ทีเป็นว่าเล่นเหมือนบริษัทนี้ลายเป็นสนามเ็เล่นอนเอไปเสียแล้ว
อีอย่าเหมือนะเินไปไหนมาไหนแบฮยอน็ำทุนไ้ียิ่ว่าานยอลเสียอี
“วันนี้ไปนไหนมารับ?” านยอลถามนัวเล็ที่เินเ้าห้อมาพร้อมเอสารและยิ้มนอยาะลุเ้าไปึเ้าัวเล็มาฟัแ้มหนัให้หายิถึ
วันนี้แบฮยอนนมาวิ่เป็นเ็ส่เอสารไปทั่วบริษัททั้ที่ัวเอไม่วระทำ แ่ใ่ะห้ามเ้าัวเล็ไ้ เพราะนะเหรอแบฮยอนเป็นเ็ื้อไหล่ะ
“ไปฝ่ายประาสัมพันธ์มารับ”
แบฮยอนอบานยอลที่วัเรียนัวเล็ให้เ้าไปหานเอ
และแบฮยอน็ยัเป็นเ็ว่านอนสอน่ายเ่นเิม ร่าเล็วาเอสารลโ๊ะานยอลเินเ้าไปทิ้ัวนั่บนัให่ มือหนา็รีบอวันัวเล็เอาาเยไหล่เล็ทันที “พี่านรับ...”
“รับ?”
“ผมมีเรื่ออยาะอ...” แบฮยอนเอ่ยและ้มมอานยอล “ไ้ไหม...”
“ะออะไรรับ?” านยอลมอหน้าแบฮยอนที่ยิ้มึ้นมาทันที
“ผมิว่าเราวระสร้าิรรมให้บริษัทอเรานะรับ
เท่าที่ผมไปเที่ยวุนมาพวเาั้ใทำานันมาริๆ...”
“แล้ว?” านยอลเอ่ยึ้นัแบฮยอนที่ำลัอธิบาย
ทำเอานัวเล็เบะปาเมื่อโนัอนนเอำลัเรินเรื่อทั้หมที่ำลัิ
“เ้าเรื่อเลย็ไ้
ผมอยาะให้พี่พาพวเาไปเที่ยวพัร้อนหลัาทำานันมาเยอะนะรับ
ถือว่าเป็นออบแทน...พนัานไม่ี่นผมรู้พี่านไม่บ่นใ่ไหมรับ?” แบฮยอนระพริบาอ้อนร่าสูที่หัวเราะในลำอ ่อนะผละมือที่อเอวออเบี่ยหน้าหนีแบฮยอนที่เอียอมอามทำหน้าอ้อนเป็นลูหมา
“เรื่อนี้พี่้อเอาเ้าเสนอ่อน...พี่ัสินใเอไม่ไ้หรอนะ” านยอลเอ่ย เล่นเอาแบฮยอนมวิ้ว “อีอย่าหยุหลายวันำไรเรา็ไ้นะ...” านยอลอธิบายเพิ่มให้แบฮยอนลายิ้วที่มวลไ้
“ั้นะเสนอเ้าวันประุมใ่ไหมรับ...ถึะรู้ำอบ?” แบฮยอนมอหน้าานยอลอย่าริั
านยอลพยัหน้ายมือึ้นลูบหัวเ้าัวเล็ที่แลูผิหวัไม่น้อยับำอบ
“ทำไมถึอยาทำละ?” านยอลถามแบฮยอน
“ผมิว่ามันะีถ้าเราไ้ทำอะไรร่วมันนะรับ
ยัไที่ทำาน็เหมือนอีหนึ่รอบรัวอเราอีอย่ารอบรัวให่้วยรับ
ทุนะไ้สนิทและรู้ัันมาึ้นแถมยัลายเรียัน้วยรับ
และผม็ิอีว่ามันอาะีถ้าเราไ้ทำแบบนั้นร่วมันถือเป็นอวัอบแทนพวเา้วยรับที่ทำานหนัและั้ใทำาน...”
แบฮยอนอธิบายยาวเยียานยอลที่นั่ฟั็พยัหน้าไปามำพูอนัวเล็
ฟัแล้ว็มีเหุผลพอที่ะทำให้อบลไ้ทันที
“…”
“แ่ถ้าไม่ไ้เสียายมาๆแน่เลยรับ…” แบฮยอนเอ่ยึ้นหลัาานยอลเียบไป
“ประุมเมื่อไหร่พี่ะถามทุน และิยัะไปไหน?”
านยอลถามแบฮยอนที่าลุวาว้วยวามื่นเ้น
“ทะเลรับ เหมาะสุๆ” แบฮยอนอบอย่ารวเร็ว ่อนะลุึ้นาัานยอล
“ผม้อไปเอาานที่ฝ่ายบัีแล้วเี๋ยวมานะรับ
เอสารอนั้นเ็นให้้วยรับผม้อรีบเอาไปส่ืน”
แบฮยอนเอ่ยบอานยอลที่พยัหน้าเยมอนัวเล็ที่ยืนเหนือว่า
ปาเล็ุ๊บลหน้าผาว้า่อนะรีบวิ่ออไปทันที
านยอลมอนัวเล็ที่รีบวิ่ออไป
เาัเริ่มไม่แน่ใแล้วละว่าอนนี้ให้แบฮยอนมาเป็นบอส่วยเาทำานหรือเลาที่เพิ่ออไป
หรือว่าะเป็นเ็เินส่เอสารส่วนัวให้เาันแน่อนนี้
แถมในหัวอานยอลำลัิว่าะเปิประุมเมื่อไหร่ีนะและะัเวลาไปอนไหน แถมะเลือทะเลที่ไหนีที่นัวเล็ไ้ยินแล้วะีใ
ปล.นอีละ 5555555 อโทษมา้าเ้อ อมพั...และ็ยั้อมไม่เสร็ แ..
12/04/61
-แ้ำผิ เนื้อหา
ความคิดเห็น