สืบร้ายไขปริศนารัก

บทนำ

“แม่จองที่พักไว้ให้ลูกแล้วน้ะจ้ะ ส่วนเรื่องเงินโทรขอได้ตลอดเวลาเลยน้ะจ้ะ อยากได้อะไรก็บอกแม่น้ะแม่จะหาให้”

คุณแม่ที่แสนดีพูดพรางยกกระเป๋าข้าวของจากที่บ้านขึ้นรถไฮเปอเรี่ยนคันงาม

“ขอบคุณน้ะค่ะแม่ หนูไม่อยากไปเลยคิดถึงแม่จัง” ก็แน่แหละฉันอยู่กับแม่มาตั้งแต่เด็ก

จนฉันมาสอบติดมหาลัยในฝัน ฉันก็ต้องย้ายไปอยู่คนเดียว T^T เหงามากๆเลยเนอะ

ก่อนหน้านี้ฉันขอให้แม่เลือกบ้านหลังเล็กๆ เพราะฉันขี้เกียจทำความสะอาดและกลัวผีมาก O_o

แต่อย่างว่าไฮโซอย่างแม่ฉันไม่มีวันจะให้ฉันไปอยู่หอพักร่วมกับคนอื่นหรอก เพราะแม่ฉันจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ฉันเสมอ

“ถ้าหนูเห็นบ้านแล้วหนูอาจจะชอบก็ได้น้ะ เพราะมันโก้เก๋สวยหรูมากๆเลย” แม่สาธยายรูปร่างบ้างหลังนั่นให้ฉันฟัง

“แม่จะไม่ไปอยู่กับหนูจริงๆหรอค่ะ” น้ำใสๆไหลรินออกมาจากตาฉัน ฉันไม่อยากไปจากบ้านที่ฉันอยู่มาตั้งแต่เกิดเลย

“อย่าร้องสิลูก ลูกจะเอาเพื่อนมาพักได้น้ะจ้ะแม่ไม่ห้าม” แม่ลูบหัวฉันพร้อมเดินไปสตาทรถ

 ฉันเลิกคิดมากแล้วเดินไปขึ้นรถ เห้อ ... ใช่สิยัยโปเต้ยังไม่มีที่พักเลยนี้หน่า ^^ โทรไปหายัยโปเต้ดีกว่า

ลาลาลั้ลลาลั้ลลั้ล ... ลาลั้ลลาลั้ล ~ เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น

“ยัยแยม ฉันมีที่พักแล้วน้ะแถมจ่ายเงินล่วงหน้าไปแล้ว 3 เดือน” ยัยโปเต้พูดอย่างมีวความสุข

“หา ? แกมีที่พักแล้วหรอ - - โอเคๆไว้เจอกันที่มหาลัยน้ะ” ฉันตอบไปอย่างเซ็งๆพร้อมกับวางสาย

“ลูกไม่ต้องเป็นห่วงน้ะ แม่ให้ป้าหน่อยกับพี่น้อยไปคอบทำความสะอาดและดูแลลูกที่นู่นแล้ว”

 “งั้นแม่ไปส่งหนูที่มหาลัยเลยน้ะค่ะหนูมีเรียนตอนบ่ายโมงครึ่ง หนูฝากแม่ให้ป้าหน่อยกับพี่น้อยจัดของให้ด้วยค่ะ”

“ได้สิลูกรัก” แม่รับปากรับคำพร้อมส่งเงินให้ฉัน  1 ล้านบาทเป็นค่าใช้จ่ายในอาทิตย์นี้  -0-

ถึงฉันจะรวยมาตั้งแต่เกิดแต่ฉันก็ไม่ใช้เงินสิ้นเปลืองเหมือนลูกคนรวยคนอื่นหรอกน้ะ

“แม่ค่ะมันเยอะไปค่ะ” ฉันไม่ชอบพวกคนรวยที่ใช้เงินเปลืองเท่าไหร่ -3-พวกนี้มักไม่รู้ค่าของเงิน

“งั้นแม่จะโอนไปที่บัญชีลูกน้ะจ้ะ จะใช้ก็ไปเบิกเองน้ะลูก ถ้าไม่พอโทรไปขอแม่ได้ตลอดเลยน้ะลูก”

แม่ฉันใจดีที่ให้เงินใช้เยอะๆใช่ไหมล่ะ ? อย่าอิจฉาเลยค่ะความรักที่แม่มีให้เรามันมีค่ามากกว่าเงินทองส่ะอีก