Krystal’s Amber แอมเบอร์ของคริสตัล

เนื้อเรื่อง

เรื่องสั้นเรื่อง : Krystal’s Amber แอมเบอร์ของคริสตัล

เป็น วันเปิดเทอมวันแรกของฉัน เพื่อนๆต่างมีคนมานั่งข้างๆ มีแต่ฉันที่นั่งคนเดียวเหมือนทุกครั้งในวันเปิดเทอม ความจริงฉันก็อิจฉาเพื่อนเหมือนกันนะ ทำไมตัวเองถึงไม่มีคนรักอย่างเขาบ้าง หน้าตาก็ไม่ใช่ว่าขี้เหร่อะไร แต่อาจจะไม่มีความน่าสนใจอะไรขนาดเพื่อนของฉันชีวิตของฉันทั้งจืดชืด ไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ ฉันอยากได้คนมาคอยสร้างสีสันให้แก่ชีวิต แต่ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะได้เจอเขาซักที

          “สวัสดีคะนักเรียน วันนี้อาจารย์มีเพื่อนใหม่มาให้รู้จัก” อาจารย์บอกและกวักมือเรียกใครซักคนที่ยืนอยู่ข้างนอก แล้วก็มีหญิงสาวร่างสูง ผมซอยยาวระต้นคอสีดำที่มีหน้าม้ายาวลงมาจนถึงคาง รูปร่างสมส่วน ผิวขาว หน้าหล่อจนผู้ชายในห้องต้องอิจฉาเดินเข้ามาในห้อง

          “สวัสดี ชื่อแอมเบอร์” เธอพูดพร้อมก้มหัวเล็กน้อย

          “ทุกคนรู้จักเพื่อนใหม่แล้วนะ เอาล่ะ เธอไปนั่งข้างผู้หญิงคนนั้นนะ ที่นั่งอยู่หลังสุด” อาจารย์ชี้มาทางฉัน เธอพยักหน้าและเดินมานั่งข้างๆฉัน

         “สวัสดี ชื่ออะไรเหรอ” เธอถาม

        “คริสตัล”

        ฉัน ก็ต้องนั่งอยู่กับแอมเบอร์ทั้งวัน ขนาดตอนพักกลางวันยังตามฉันไปกินข้าวเลย ดีนะที่ตอนกลางวันฉันไปกินข้าวคนเดียว เพื่อนๆไปกับแฟน ไม่งั้นโดนแซวแน่เลย เธอก็ชวนฉันคุยตั้งหลายเรื่อง บางเรื่องก็กลับไปที่โรงเรียนเก่าของเธอ   พูดง่ายๆ เลยว่า เธอเป็นคนคุยเก่งมาก ตอนเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ ฉันไม่เข้าใจ เธอก็ยังช่วยอธิบาย แถมยังเข้าใจง่ายกว่าที่อาจารย์สอนอีกด้วย แถมฉันยังรู้สึกอีกว่า เสียงของเขาเหมือนผู้ชายมากๆ

         เวลาขึ้นหอพัก

         ฉัน รีบเก็บของใส่กระเป๋าและเดินกลับไปที่หอ อยากรู้จังว่า ปีนี้จะได้รูมเมทเป็นใคร เพราะปีที่แล้วรูมเมทของฉันเป็นรุ่นพี่เกรดสิบสอง ตอนนี้พี่เขาก็ไปเรียนมหาลัยแล้ว ฉันเลยต้องหารูมเมทคนใหม่ หอที่โรงเรียนของฉัน ชายหญิงจะอยู่ห้องเดียวกันก็ได้ไม่มีปัญหา ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาเพื่อรอรูมเมทคนใหม่มาถึง

          ก๊อกๆ

          “ขอเข้าไปหน่อยได้รึเปล่า” มีคนมาเคาะประตู ฉันลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปที่ประตู

         พอเปิดประตูก็ตกใจ ไม่น่าเชื่อว่า รูมเมทของฉันจะเป็นคนๆนี้ ดูจากสีหน้าของคนๆนี้แล้ว ก็ดูเหมือนจะตกใจไม่แพ้ฉัน

         “คริสตัล” ตาของเขาเบิกกว้าง

         “แอมเบอร์ เธอเองเหรอที่เป็นรูมเมทของฉัน”

         “ขอเข้าไปนะ” ฉันหลีกทาง แอมเบอร์ก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกระเป๋าอีกสองใบ ฉันปิดประตูและเดินกลับมาอ่านหนังสือที่โซฟาต่อ

         เตียงในห้องเป็นเตียงคู่ บางห้องเตียงก็จะชิดกัน แต่ห้องของฉันเตียงมันก็จะอยู่ห่างกัน ฉันนอนใกล้ๆกับหน้าต่าง

         “คริสตัล ถามอะไรหน่อยสิ เธอไม่มีเพื่อนสนิทเหรอ ถึงได้ไปกินข้าวคนเดียวตอนกลางวัน” แอมเบอร์ถาม ระหว่างเก็บของ

         “มี แต่เพื่อนทุกคนมีแฟน เลยไปกับแฟนส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมาคุยอะไรกับฉันหรอก เวลารวมกลุ่มกัน ฉันมักจะกลายเป็นส่วนเกิน นั่งมองดูทุกคนคุยกัน สวีทกันจนฉันรู้สึกอิจฉา...” หลังจากนั้นฉันก็พูดอะไรไม่ได้ เนื่องจากมีริมฝีปากอุ่นมาประกบที่ปากของฉัน แอมเบอร์ขยับปากไปมา ฉันก็ทำเช่นกัน เหมือนกับจูบเธอตอบ

        การ จูบมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง ฉันรู้สึกเหมือนว่า บนโลกนี้มีแค่ฉันกับเธอแค่สองคน ฉันอยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ มันเป็นจูบที่อ่อนหวาน อบอุ่นเหลือเกิน

        “รู้สึกยังไงบ้าง อย่าคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน อย่างน้อยต่อไปนี้ เธอก็จะมีฉันอยู่ข้างๆ ถ้าเธอเหงาก็หันมาหาฉัน” และแอมเบอร์ก็นั่งลงข้างๆฉัน พร้อมดึงฉันเข้าไปกอด ฉันก็ซุกหน้าอยู่ที่อกของเธอพร้อมทั้งร้องไห้ออกมา หน้าอกของแอมเบอร์แข็งๆยังไงก็ไม่รู้

        ขอ ให้เธออยู่ข้างๆฉันตลอดไป อย่าจากฉันไป ตอนนี้ฉันไม่มีใคร แม้แต่เพื่อนที่ไม่เคยเห็นฉันเป็นเพื่อน ต่อไปนี้ฉันจะไม่คิดอย่างนั้นแล้ว ฉันจะมีแต่ความสุข จะไม่มีความทุกข์เข้ามาในชีวิต

        “คริ สตัล แม้วันนี้ฉันจะรู้จักเธอเป็นวันแรก เหมือนกับเธอรู้จักกับฉันเป็นวันแรก เราจะค่อยๆเรียนรู้กันและกัน รับรองเราจะอยู่กันได้นานแน่ๆ ฉันรู้สึกได้”

        “ขอบคุณนะ”

        “อยากย้ายให้เตียงมันอยู่ใกล้กันมั้ยล่ะ” ฉันก็พยักหน้า เธอก็เดินไปและเขยิบเตียงให้ชิดกันก่อนที่จะกลับมานั่งข้างๆฉันอีกครั้ง

        “ถ้าฉันทำอะไรไม่ดี ช่วยบอกฉันด้วย ฉันก็ค่อยๆปรับนิสัยให้เข้ากับเธอให้ได้”

        และเราสองคนก็เงียบไปนานไม่มีใครพูดอะไรออกมา ใครจะไปพูดออกล่ะ เล่นก็คนที่เพิ่งรู้จักพูดอย่างนี้เข้าให้ เขินเป็นนะ

        “เธอจะไม่หาว่า ฉันใจง่ายใช่มั้ย ที่ฉันพูดแบบนี้” ฉันพูดขึ้น แอมเบอร์ก็มองหน้าฉันและยิ้มออกมา ก่อนที่จะส่ายหน้า

        “ไม่เลย อย่างน้อยการจูบของเธอทำให้ฉันรู้ว่า เธอยังไม่เคยมีใครมาก่อน” เมื่อเขาพูดแบบนี้หน้าของฉันก็แดงขึ้นมาทันที “อายเหรอ ขอโทษนะ” และเธอก็เอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันเบาๆ

        “แอมเบอร์ ถ้าเธอคบกับฉัน ขอร้องอย่าพาฉันเสียคน”

        “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่พาเธอเสียคนแน่นอน” เธอลูบผมฉัน “กินข้าวรึยัง”

         “ไม่หิว แต่อยากนอน” ฉันลุกขึ้นและดินไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ

         ฉันอยากมีความสุขแบบนี้ต่อไป คุณละ อยากเป็นเเบบฉันมั้ย