{fic exo } Director >> chanbaek ft.hunhan

ลำดับตอนที่ #8 : Director >>06 (NC HUNHAN 18+)

 

กริ๊ง กริ๊งๆๆๆๆ 

ผมเอื้อมมือไปคว้านาฬิกาปลุกสุดแอ๊บแบ๊วบนหัวเตียง

“ อือ อือ   6 โมงแล้วหรอเนี่ย”ผมพึมพำกับตัวเอง

ผมลุกจากเตียงแบบไร้สติสุดๆ    เดินสะลึมสะลือไปหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมจะอาบน้ำ   ไม่วายจะต้องเหลือบตาไปมองคนตัวสูงที่นอนขดอยู่บนโซฟา 

เห้อ !!  ผมหล่ะไม่เข้าใจเขาจริงๆ  เตียงออกจะกว้างก็ไม่ยอมนอน  นี่เขาไม่อยากนอนกับผมขนาดต้องมาทนนอนโซฟาแคบๆเลยหรอเนี่ย 

“นี่ !!  ชานยอล”ผมสะกิดที่หัวไหล่เขาเบาๆ

“อือ”เสียงครางตอบงัวเงีย

“ลุกไปนอนบนเตียง”

“อือรู้แล้ว” เขาตอบส่งๆ   แล้วพลิกตัวนอนต่อ

“รู้แล้วก็ลุกซิ”อยากรู้จริงๆ  ไอ้โซฟาตัวนี้มันมีอะไรดีนักหนา “นี่!!!!!  ลุก!!!!!!!!!”

“เออๆ” เขายันตัวขึ้นนั่ง 

เห็นแล้วขำจริงๆ   เขานั่งหน้าเอ๋อตาลอยอย่างกับคนไร้วิญญาณ   อ้าปากกว้างหาววอดๆ   แล้วมือล้วงไปเกาตูดแกรกๆ    นี่หรอหนุ่มหล่ออนาคตผู้กับหน้าใหม่ไฟแรง  >> โถ่ !  กูเวทนา  ยืนไว้อาลัยแปป

“นายนี่มันทุเรศจริงๆ   คนดีๆที่ไหนเขามานั่งเกาตูดให้คนอื่นดูเนี่ย  สกปรก”

“ทุเรศตรงไหน  คันก็เกา” แหม่! เกาแบบไม่ให้เกียรติลูกกะตากูเลย

“อันนั้นก็รู้  แต่ก็ควรทำในที่ลับตาคนป่ะ” มารยาททางสังคมอ่ะ  มีมั้ย?

“ก็ได้ๆ  งั้นหันหลังไป”

“ทำไม?”

“จะเกาหรรม” เกาหรรม !!  หน้าไม่อายพูดออกมาได้    (ขอถอนคำพูดที่ว่าสกปรก  แต่นี่มันโคตรซกมกเลยครับ   คู๊ณผู้โช้มมม)

“อ้าวๆ หันหลังไปดิ ยืนมองอยู่ได้  คันจะตายอยู่แล้ว” สัด!  ยังมีหน้ามาสั่งกูอีก

“ชิ!!” ผมสบถพร้อมกับหันหลังให้เขา   เตรียมจะสาวเท้าเดินไปเข้าห้องน้ำ

หมับ!!

 เขาคว้าแขนแล้วออกแรงดึงร่างผมให้เซไปนั่งบนตักเขา 

นั่งตัก!!  << OMG  จะทำอะไรถามสุขภาพกูด้วย   พูดเลย…..กูเขิน

“ปล่…”เขาดันนิ้วมาแตะที่ปากผมเบาๆ

“ยังไม่แปรงฟัน  ห้ามพูด”อ่อ  ได้ข่าวมึงก็ยังไม่แปรง  ปากมึงก็เหม็นเหมือนกันนั่นแหละ  ดีออก!!

“….”

เขาค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้   ใกล้จนปลายจมูกเราแตะกัน เราสองคนสบตากันอยู่เนิ่นนาน ผมไม่รู้ว่าทำไมผมไม่ขัดขืน  มันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ผมขยับไม่ได้  ตอนนี้หัวใจของผมเริ่มเต้นไม่ปกติ  หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อริมฝีปากหนาค่อยๆทาบลงบนเรียวปากของผมและผละออกอย่างรวดเร็ว  นี่มันไม่ใช่จูบแต่มันเป็น ‘จุ๊บ’ ต่างหาก

ผมรีบเด้งตัวขึ้นยืนใส่เกียร์หมาพุ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสง 

พอเข้ามาในห้องน้ำร่างผมแทบทรุดลงกับพื้น  ไม่มีแรงยืนจริงๆ ผมค่อยๆยกมือขึ้นไปทาบที่อกข้างซ้าย    ตึก ตัก ตึก ตัก  นี่เสียงหัวใจผมหรอเนี่ย  สมองผมเบลอจนลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก   เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น  มันเกิดขึ้นเร็วมาก  เขาจุ๊บผมหรอ  ‘มอนิ้งคิส’ อ่ะน่ะ

ผมค่อยๆยกมือขึ้นแตะที่เรียวปากตัวเองเบาๆ  ร่องรอยสัมผัสจากปากชานยอลเมื่อกี้  ยังอุ่นๆติดอยู่ที่ปากผมอยู่เลย  คิดแล้วก็เผลอยิ้มออกมาจนได้   ไม่ได้น่ะแบคฮยอน  ห้ามเผลอใจเด็ดขาด!!

-------------------------------------------------------------------------------------------

Chanyeol’s -(-part-)-

นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย   ผมเผลอจูบเขาอีกแล้วเหรอ  ผมยอมรับเลยว่าเรื่องเมื่อกี้เป็นความผิดผมเอง  ผมผิดเองที่ข่มใจไว้ไม่ได้    ผมพยายามห้ามใจแล้ว   แต่พอเห็นใบหน้าหวานของแบคฮยอน  มันก็อดใจไม่ได้สักที

ยิ่งเมื่อคนตัวเล็กแสดงท่าทีที่ทำเหมือนกับว่าเป็นห่วงผมอยู่บ่อยๆ   มันยิ่งทำให้ผมใจอ่อนลงไปทุกวัน   หัวใจผมอ่อนปวกเปียกไปหมดเมื่ออยู่ใกล้เขา  

เหมือนตอนนี้ผมกำลังหลอกตัวเองอยู่  หลอกตัวเองว่าเกลียดเขา  หลอกตัวเองว่าชังเขา  เพื่อให้ตัวผมเองสบายใจ   เพราะการที่ทำแบบนี้กับเขา   มันเหมือนได้แก้แค้นคนอีกคน    คนที่เคยฝากรอยแผลฉกรรณ์ไว้ที่หัวใจของผม  มันอาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว  แต่เวลาที่ผมเห็นหน้าเขาทีไร  ผมก็อดที่จะนึกถึงคนอีกคนไม่ได้จริงๆ

ผมเคยลองถามตัวเองอยู่หลายครั้ง   ถ้าวันนึงผมเกิดรักแบคฮยอนขึ้นมาจริงๆจะเป็นยังไง  แบคฮยอนคนนี้จะเป็นเหมือนอีกคนรึป่าวน่ะ   แล้วผมจะทนได้มั้ยที่ต้องทนเห็นหน้าเขาอยู่ทุกวัน  นั่นสิน่ะ  ผมคงทนไม่ได้แน่ๆ 

แต่ตอนนี้เหมือนสรววค์กำลังเล่นตลกกับผมอยู่    แกล้งให้ผมหวั่นไหวเมื่ออยู่ใกล้เขา  ทั้งๆที่ผมพยายามแสดงกริยาที่ไม่ดีใส่เขาตั้งมากมาย   เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องกลับไปตกหลุมรักคนๆเดิมอีกครั้ง

---------------------------Chanyeol’s -(--part--)- END-------------------------



 

ผมพยายามใช้เวลาในการอาบน้ำให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  ก็ผมไม่อยากต้องเผชิญกับเขาตอนนี้นี่นา   คนยิ่งเขินๆอยู่  ขืนออกไปทั้งอย่างนี้   ผมต้องทำอะไรเปิ่นๆให้เขาเห็นอีกแน่  เสียเซลฟ์หมดกันพอดี

แอด!!

ผมแง้มประตูห้องน้ำออกแล้วจัดการสอดหัวผ่านช่องแคบมะละกาดูว่าเขาทำอะไรอยู่   ตอนนี้เขากำลังนั่งดูทีวีอย่างสบายใจเฉิบ  และนี่ก็ถือเป็นโอกาสที่ดีสำหรับแผนหนีตาย ลึกเฉียดนรกของผม  อย่าหันมาน่ะหนู….

ฟิ้วววว

ผมสวมวิญญาณ อาเบเบ บิกิล่า รีบวิ่งออกจากห้องน้ำตรงไปที่ประตูห้องทันที  รีบคว้าลูกบิดประตูแล้วกระชากออกเต็มแรง  อารมณ์ตอนนี้แบบ ‘กูจะเป็นไทแล้ว’

“เดี๋ยว”เสียงอีกคนดังขึ้น  เรียกให้ผมต้องหยุดชะงัก

เวรกรรม…..เกือบรอดแล้วเชียว  ลิเดียพูดถูก  ‘วินาทีเดียวก็ช้าไป’

“แหะๆ  อะไรอ่อ?”

“ปิดไฟห้องน้ำด้วย” โห้ย!!  อีดวก  ทักซะกูเสียวเลย

“อ่อ  นั้นสิน่ะ  ลืมปิดได้ไง?” ผมยกมือขึ้นหัวเขาแกรกๆ 

ว่าแล้วก็รีบเดินตรงไปปิดไฟที่ห้องน้ำ  ผมแอบเหล่ตาไปมองปฎิกริยาของเขา  สึด!!  นิ่งเชียวน่ะมึง  ตะกี้ยังดูดปากกูอยู่เลย  ตอนนี้ตูดกูยังไม่มอง ความจำปลาทองรึไงห๊ะ…

“มองอะไร?”

“อ่อ  ป่าวๆ แหะ”ผมหันไปยิ้มแห้งๆให้เขา  ก่อนจะเดินจากไป  ชิ!!  กูฮอล

ผมเดินมายังห้องนั่งเล่นสุดหรรษาเฮฮาปาจิงโกะของบ้านหลังนี้  เห็นเพื่อนๆกำลังนั่งมุงอะไรอยู่สักอย่าง

เห็นอย่างต่อมเสือกของผมก็สั่งการไปยังบาทาทั้ง 2 ข้างให้ก้าวขาติดสปีดแรงทะลุนรกไปยังเป้าหมายทันที

โอ๊ะ!  นี่มันซานดาร่านี่นา  ว้าวววว  ตัวจริงสวยจังเลย..   ผมละอยากถ่ายรุปไปอวดแม่จริงๆ  แม่ผมนี่แฟนตัวยงของเธอเลยแหละ  ติดตามผลงานละครของเธอทุกเรื่อง  คิดแล้วอย่างจะส่งแม่ไปแข่งรายการแฟนพันธ์แท้จริงๆเชียว

“ดาร่า  ฉันของถ่ายรูปเธอหน่อยได้มั้ยอ่ะ?”ผมเอ่ยถามเธออย่างมีมารยาท 

“ได้สิจ้ะ”อุต๊ะ!!  น่ารักที่สุด

เมื่อได้รับอนุญาตผมก็รีบควักโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่ง  เข้าแอพCamera 360 แล้วจัดการแชะรูปทันที

แชะ แชะ แชะ!!

ถ่ายเสร็จก็รีบเปิดชมผลงานของตัวเอง  อร๊ายยยย!!  อยากจิกรี๊ดออกมาดังๆว่า ‘คาวาอิ’  น่ารักเป็นที่สุด

“เอ่อ.. ทุกคนจ่ะ  รู้รึป่าวว่าชานยอลอยู่ไหน?”ดาร่านี่น่ารักจริงๆ นอกจากจะไม่หยิ่งแล้ว ยังพูดเพราะอีกด้วย  ผมละอยากจะสมัครเป็น FC หมายเลขหนึ่งของเธอตอนนี้ซะเลย

“อ่อๆ  เขาอยู่ในห้องหน่ะ  เดินขึ้นบันไดเลี้ยวขวา  ห้องสุดท้ายครับ”จะเป็น FC หมายเลขหนึ่งให้ได้  จะต้องรู้จักประจบศิลปินซะก่อน  หึหึ

“อ่อจ่ะ  ขอบคุณนายมากน่ะ”เธอกล่าวขอบคุณอย่างนอบน้อมแล้วส่งยิ้มหวานให้ผม

“ไม่เป็นไรครับ”  มันเป็นหน้าที่ของ FC หมายเลขหนึ่งอยู่แล้ว

“งั้นฉันเข้าตัวก่อนน่ะค่ะทุกคน  ชานยอลคงรอฉันแย่แล้วหล่ะ” เธอพูดพร้อมลุกขึ้นเดินตรงไปยังบันได

“แบคฮยอน!! นายคงต้องอกหัก ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มรักแล้วสิน่ะ” วูบินพูดขึ้น

“เพ้อเจ้อ..  อกหักอะไรของนาย” ประสาทอกหักอะไรของเขา

“ไม่ต้องมาปฎิเสธเลย  ฉันเห็นน่ะว่านายแอบมองดาร่าอยู่บอยๆ” โธ่!  คุณเงี่ยงปลาดุกครับ  ผมเป็น FC หมายเลขหนึ่งน่ะครับ  ก็ต้องมองเป็นธรรมดาสิครับ

“ฉันมองเพราะเป็น FC เขาต่างหาก  แล้วอีกอย่าง  นายพูดเหมือนกับว่าดาร่ามีแฟนแล้วอย่างงั้นแหละ”

“แบคฮยอน  นายไปอยู่หลังเขาพระสุเมรุมารึไง..  ถึงไม่รู้ว่าดาร่าเป็นแฟนกับชานยอลหน่ะ”

“ห๊ะ!!  เป็นแฟนกับใครน่ะ  พูดอีกทีซิ 3 4”

“ชานยอลไง!!  หูหนวกรึไง?  หัดแคะขี้หูซะบ้างน่ะ”วูบินพูดจบก็เดินหันหลังสะบัดตูดใส่ผมทันที

“เป็นแฟนกับชานยอลอย่างนั้นหรอ” ผมพูดพึมพำกับตัวองเบา

อะไรเนี่ย!!  มัวแต่คิดอะไรบ้าบออยู่ได้  ชานยอลจะเป็นแฟนกับใครมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมสักหน่อย แต่ทำไมหัวใจรู้สึกหวิวๆแปลกน่ะ   รู้สึกกังวลใจ  อึดอัดไปหมด 

ตอนนี้ผมละอยากรู้จริงๆว่าสองคนนั่นอะไรกำลังทำอะไรกันอยู่  ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในห้องเดียวกันสองต่อสอง  โอ๊ย!!  ไม่อยากจะคิดเลย  พูดแล้วอยากจะบุกไปเปิดประตูห้องดูให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย  

ไม่  ไม่ ไม่!!  ผมไม่มีวันทำตัวเป็นอีแก่ขี้หึงแบบนั้นเด็ดขาด  ห๊ะ!! หึงหรอ  หึงบ้าบออะไร  ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเสียหน่อย   เขาจะทำอะไรกับใครมันก็เรื่องของเขา

5 นาทีต่อมา 

ผมกำลังยืนอยู่หน้าห้อง   มือกำลูกบิดประตูแน่น

“จะเข้าไม่เข้าดีว่ะ”เสียงบ่นพึมพำกับตัวเอง

“เอาว่ะ”ผมรวบรวมพลังลมปราณทั้งหมดที่มีดันประตูห้องให้เปิดออก

แอด!!

ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือ   คนสองคนกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนโซฟาแคบๆ   ร่างของดาร่านั่งคร่อมอยู่บนตัวชานยอล  ทั้งสองจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม

“อ่ะ..  ยอลพอก่อน  มีคนมา”ดาร่าผลักอกชานยอลออกเบาๆ

“คะ คะ คือว่า  ฉันลืมของหน่ะ” สมองผมตื่อไปหมด   เหมือนโดนฟ้าผ่าต้องกลางวัน  ทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง

“รีบๆหยิบแล้วก็ออกไปซะ”ชานยอลพูดจบก็รีบคว้าคอหญิงสาวมาประกบปากบรรเลงบทรักกันต่อ 

เขาทำเหมือนผมเป็นธาตุอากาศ  ทั้งที่ผมยืนมองอยู่ตรงนี้  เขาไม่แยแสผมเลยสักนิด  ภาพที่เห็นตอนนี้ทำให้ผมเจ็บแปลบๆที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก  ผมรู้สึกได้ถึงของเหลวใสๆที่คลั่งอยู่ในม่านตา  ผมรีบเข้าไปคว้าหูฟังสีขาวก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา

ตอนนี้มีคำถามมากมายอยู่ในหัวของผม   เขามีแฟนอยู่แล้วจะมากอดผมทำไม  เขามีแฟนอยู่แล้วจะมาหอมผมทำไม  เขามีแฟนอยู่แล้วจะมาจูบผมทำไม 

-------------------------------------------------------------------------------------------

Luhan’s -(-part-)-

ตั้งแต่กลับมาจากส่งงานเมื่อวานผมหลับเป็นตายอยู่ในห้อง   ก็อาจารย์ตัวดีน่ะสิ  สั่งแก้นู้นเปลี่ยนนี้อยู่ได้  ทำผมเสียพลังไปไม่น้อย กลับมาเลยนอนพักเอาแรงซะยาวเลย

พูดไปพูดมาผมก็ลืมเรื่องเซฮุนไปเลย  โกรธซะขนาดนั้นจะระเบิดตัวตายไปแล้วยังน่ะ  วันนี้ผมก็ยังไม่เห็นหน้าเขาสักครั้งเลย  หรือว่ายังไม่ตื่น  แวะที่ดูที่ห้องสักหน่อยแล้วกัน 

ก๊อก ก๊อก  ก๊อก!

แอด!!

“อ่าว ลู่หานมีอะไรหรอ?”คยองซูถาม

“เซฮุนอยู่ห้องรึป่าว”

“อื้ม  แต่เขายังไม่ตื่นหรอกน่ะ  สงสัยเมาค้างแน่เลย”

“เมา?”

“เมื่อวานเขาดื่มมาน่ะ  กลับห้องซะดึกเลย”

“อย่างงั้นหรอ”

“ยังไงฉันฝากนายดูเขาหน่อยน่ะ  เหมือนจะมีไข้ซะด้วย”พูดจบคยองซูก็รีบเดินออกจากห้องไป  แล้วทิ้งความรับผิดชอบไว้กับผม

“เดี๋ยวๆ  นายจะไปไหนหน่ะ”ผมตะโกนตามหลังเขา

ผมเดินตรงไปหาร่างสูงที่นอนแผ่กายอยู่บนเตียง  ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ยิ่งได้กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนจมูกรุนแรงมากขึ้น  นี่เขาไปดื่มกับใครมาน่ะ  ถึงได้เมาเละเทะขนาดนี้

ผมเอื้อมมือไปแตะบนหน้าผากของเขาเบาๆ  ตัวเขาอุ่นนิดๆ  สงสัยคงไข้จับเพราะพิษสุราแน่เลย  ว่าแล้วก็เดินไปห้องน้ำเตรียมน้ำอุ่นกะว่าจะเช็ดตัวให้ซะหน่อย

ผมค่อยวางผ้าที่ชุบน้ำหมาดๆลงบนหน้าผากเขาอย่างเบามือ  แล้วหยิบผ้าอีกผืนขึ้นมา  ค่อยๆซับลงบนใบหน้าของเขา

“อื้อ”ร่างสูงร้องครางออกมาเบาๆ 

จากใบหน้า ผมค่อยๆไล่มือลงเรื่อยๆจนถึงซอกคอเขา  ผมค่อยๆซับไอร้อนที่อยู่บนตัวเขาออกทีละนิด

หมับ!!

เซฮุนคว้าเข้าที่ข้อมือของผม

“ตื่นแล้วหรอ” ผมเอ่ยถามเบาๆ

ฟึบ!

เซฮุนออกแรงดึงร่างผมให้ลงไปนอนทับบนตัวเขา  ใบหน้าเขาเราทั้งคู่อยู่ห่างกันแค่นิดเดียว

“จะ จะ จะทำอะไร”ผมถามพร้อมหลบตาลงต่ำ

ฟึบ!!

เขาไม่ตอบอะไรแต่จัดการพลิกร่างของเขาขึ้นมาคร่อมบนตัวผมแทน   ร่างกายที่แข็งแรงโถมทับลงมาอย่างเข้าจัง  ทำให้ผมไม่สามารถขยับร่างกายส่วนไหนได้เลย

“ ส่งงานทันรึป่าว”กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนลองมาเตะจมูกผม

“อื้อ”ผมตอบเขาอย่างอ้อยอิ่ง

เขาค่อยๆเลื่อนหน้ามาใกล้ แล้วกระซิบลงข้างหูผม  “ดีแล้ว”  ลมร้อนที่พ่นออกจากริมฝีปากเขา  มันทำให้ร่างกายผมเสียวซ่านไปหมด

“ปะ ปล่อย  อื้อ”เขากดจูบลงบนเรียวปากผมแผ่วเบา  แล้วจูบนั้นก็ได้กลายเป็นสัมผัสที่ร้อนแรงราวกับไฟ  ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกกลืนกินเข้าไปยังไงยังงั้น การกระทำของเขาทำให้หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวัง  เขาไม่ยอมปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระเลย  ริมฝีปากร้อนค่อยๆเรื่อยลงมาดูดเม้มที่ซอคอขาวเนียมของผมอย่างหนักหน่วง

เมื่อผมเริ่มรู้สึกว่าสัมผัสนั้นกำลังจะถลำลึกเกินจะหยุด  ผมจึงตัดสินใจผลักอกเขาออก  แต่เขากลับใช้มือข้างหนึ่งรวบแขนทั้งสองข้างของผมเอาไว้เหนือหัว  ส่วนมืออีกข้างก็พยายามล้วงเข้าไปใต้เสื้อผม

“ให้กูเถอะน่ะ”สิ้นคำพูดนั้น  ร่างสูงก็กระชากเสื้อผ้าตัวเองทิ้ง  เผยให้เห็นแผ่นอกกว้างที่แข็งแรงและกำยำ 


เขาไม่รอช้ารีบโถมกายหนักทับลงมาบนร่างบางอย่างหนักหน่วง

YEHET  Sence

ผมปรือตาขึ้นเมื่อแสงสีส้มลอดผ่านเปลือกตา    เหลือบไปมองข้างๆเห็นร่างสูงกำลังหลับสนิท  ผมยกมือขึ้นคว้าแขนยาวที่วางพาดอยู่บนอยู่อกผมออกอย่างเบามือ   ลุกขึ้นจากเตียงแล้วรีบแต่งตัว

ก่อนออกจากห้องผมเอื้อมมือไปแตะลงบนหน้าผากของเซฮุนเบาๆ   รู้สึกได้ว่าอุณหภูมิเริ่มเป็นปกติแล้ว  ผมกระชับผ้าห่มขึ้นเพื่อปิดบังร่างเปลือยของเขาไว้   แล้วเดินออกจากห้องทิ้งร่างสูงให้นอนแผ่กายอยู่บนเตียงคนเดียว

 

พูดคุยกันมันส์ดี : อ่านแล้วรู้สึกยังไงก็บอกเล่าประสบกรณ์ผ่านคอมเม้นน่ะค่ะ   NC ครั้งแรกในชีวิต กิกิ  เขินนน


ฉาก Yehet  หาได้ในไบโอทวิตน่ะค่ะ

จิ้ม click to my twitter  ที่นุ้งโด้เลยค่ะ

คอมเม้นเป็นกำลังให้หน่อยน่ะค่ะ  ไรท์จะได้มีแรงแต่งต่อไป

 

แอบสปอย :

ช่วย คอมเม้นให้หน่อยน่ะค่ะ คิดซะว่าเป็นกำลังให้ผู้เขียนเน๊อะ  ถ้าไม่รู้ว่าจะเม้นอะไร  พิมพ์ 555  มาก็ยังดี  รักทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านน่ะ # จุ๊บ


 

 

ติดแท็กใน twitter : #ฟิคยั่ว

พูดคุยกับไรท์ : @mingkchk

 

                                                                                                                              

                   

เหมียว หง่าว