คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Director >>02
ตอนนี้ผมและคนอื่นๆได้มานั่งอยู่บนรถบัสคันใหญ่ เพื่อที่จะเดินทางไปยังบ้านพักของโครงการ ผมนั่งอยู่ข้างๆคยองซู แน่นอนว่าตอนนี้ผมสบายใจเป็นพิเศษ เพราะไอ้เห้หูกางปากหมาด้านหน้านั่น ปฎิเสธที่จะนั่งรถบัสไปกับโครงการและขอขับรถตามไปเอง
“แบคฮยอน!!” เสียงของคยองซูเรียกสติผมให้กลับมาอีกครั้ง
“ห๊ะ ห๊ะ ว่าไงน่ะ?”
“นายเป็นอะไรรึป่าว เห็นนายเหม่อตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว”
“กะ กะ ก็เปล่าหนิ ปกติดี”
“หรือว่า…กำลังคิดถึงหนุ่มหน้าหล่อที่มาขโมยจูบนายอยู่”
“จะบ้าเหรอ คนใจหมาพรรค์นั่นใครเค้าจะไปคิดถึงกัน”คนใจหมาหน้าด้าน คิดแล้วอย่างกระโดดถีบขาคู่สักที
“แล้วพี่คริสหล่ะ”
“ทำไม ? พี่คริสทำไม ? ” ผมงงๆกับสิ่งที่คยองซูพูด
“ นายสนใจเขาไม่ใช่หรอ เมื่อเช้าฉันเห็นน่ะ ที่นายส่งยิ้มหวานให้เขาหน่ะ” คยองซูยื่นหน้าเข้ามาใกล้จะจับผิดผม
“นายจะบ้าหรอ ? นี่ฉันต้องชอบทุกคนที่ยิ้มให้เลยรึไง”
“อ่าววว ก็ใครจะไปรู้หล่ะ เมื่อเช้านายยังแกล้งแข้งขาอ่อนให้เขาประคองอยู่เลย จำไม่ได้รึไง ?” แหม่…. เรื่องพูดจาแดกดันเนี่ยงานถนัดเขาเลยหล่ะ โดนไปทีนี่รับรองจุกไปหลายวันแน่
“อะไรกัน ฉันไม่ได้จงใจให้พี่เขาวิ่งมารับสักหน่อย” ก็เรื่องจริงนี่นา ผมตั้งใจจะแกล้งไอ้หมาบั๊กชานยอลคนนั้นต่างหากแต่พี่คริสดันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
“ถ้านายไม่ได้ตั้งใจอ่อยพี่คริส งั้นก็แปลว่า….” คยองซูทำหน้ายียวนกวนประสาทใส่ผม
“ อะไร แปลว่าอะไร?”
“ปาร์คชานยอลเหรออ จะอ่อยเขาหรอ?”
“เออ!! ทำไม? ก็ไม่เห็นเป็นไรถ้าฉันจะยั่วเขาจริงๆ”
“ไหนบอกไม่สนเขาไง แล้วจะไปอ่อยเขาทำไม”
“ก็แค่จะลองเช็คเรตติ้งดูก็เท่านั้น”
“เหรอ? แล้วเรตติ้งนายเป็นไงบ้างหล่ะ ยังดีอยู่เหมือนรึป่าว”
“นี่ก็ยังไม่รู้หรอกน่ะ ต้องรอให้ฉันจีบเขาติดก่อน” แผนการรักนี้ที่รอยคอยได้เริ่มขึ้นแล้ว หึ คราวนี้แหละ ปาร์คชานยอลนายไม่รอดแน่ กล้าพูดจาถูกฉันดีนัก ค่อยดูน่ะฉันจะเอาคืนนายให้หลงรักฉันหัวปักหัวปำแล้วมาดูกันซิว่านายยังจะกล้าด่าฉันเหมือนเดินอยู่รึป่าว
“เห้ย!! พูดจริงป่ะเนี่ย…. ”
“ก็จริงหน่ะสิ บยอนแบคฮยอนพูดแล้วไม่คืนคำ”
“อย่าเล่นแบบนี้เลยแบคฮยอน ฉันว่าเขาดูไม่ค่อย เอ่อ ไม่ค่อย…..” คยองซูพูดติดๆขัดๆ เหมือนว่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่กล้า
“ไม่ค่อยอะไรกัน”
“เอ่อ เขาดูไม่ค่อยถูกชะตากับนายยังไงไม่รู้”
“อันนั้นฉันรู้อยู่แล้วหล่ะว่าเขาเกลียดชั้น ถ้าเขาชอบฉัน เขาคงไม่มายืนด่าฉันปาวๆขนาดนั้นหรอก”
“เห้ย!! ฉันไม่ได้บอกว่าเกลียด ฉันบอกว่าไม่ถูกชะตาต่างหาก”
“จะอะไรก็ช่าง มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ ยังไงซะฉันก็ยันยืนจะเดินหน้าแผนการรักนี้ที่รอคอยของฉันต่อไป นายอย่างคิดห้ามซะให้ยาก” นายเสร็จฉันแน่ ที่นายบอกว่าฉันอ่อย มารยาสไถย ตอแหล เหอะ… ของพรรคนั้นฉันจะเก็บเอาไว้ใช้กับนายแล้วกันนะ
“แล้วนายก็อย่าไปตกหลุมรักเขาแล้วกัน”
“ไม่มีทางหรอก”ผมตอบเสียงแข็ง
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------
Luhan's -(--part--)-
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถบัสที่กำลังแล่นฉิ่ว ไม่วายปรายตาไปมองร่างสูงที่นอนหลับเป็นตายอยู่ข้างๆ
“นี่!! โอเซฮุน” ผมสะกิดคนข้างๆให้ตื่น
“อะไรของมึงเนี่ย…. อย่ามายุ่งคนจะนอน” มันตอบกลับเสียงัวเงีย
“มึงนี่มันขี้เกียจจริงๆเลย” พอรายงานตัวกับโครงการเสร็จ มันก็ขอพี่สต๊าฟขึ้นมานอนบนรถ จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่ตื่น มันไปอดหลับอดนอนมาจากไหนว่ะเนี่ย
ผมนั่งมองหน้าร่างสูงที่นอนหลับปุ๋ย ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่เด็ก ผมนี่จะกระโดดถีบขาคู่ที่ยอดหน้าสักที ถีบให้หน้ายับไปเลย ขี้เซานัก นี่มันไม่คิดจะตื่นมาดูโลกบ้างรึไง….
พรึบ
จู่ๆมันก็ลืมตาขึ้นมา
“จ้องกูขนาดนี้ ไม่แดกกูเข้าไปเลยหล่ะ มึงแอบปิ๊งกูป่ะเนี่ย? อย่านะโว้ย.. หูย!! พูดแล้วกูเสียวตูด”มันพูดติดตลกจนผมต้องหัวเราะออกมา
“แหวะ ใครจะไปชอบมึง ดูดิ๊….หน้าตาก็งั้นๆ ผอมอย่างกับไม้เสียบผี ให้ฟรีกูยังไม่เอาเลย”ผมจิ้มแรงๆที่หน้าผากของมัน
“เออแล้วมึงเจอไปไอ้ยอลมันยัง กูยังไม่เห็นเลยเนี่ย กูโทรหามันเมื่อวาน มันบอกว่าจะมา”มันชะเง้อคอกวาดสายตามองหาเพื่อนสนิทอีกคนไปทั่วรถ
ความจริงแล้ว ผม,ไอ้ฮุน และก็ไอ้ยอลเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว เราเรียนห้องเดียวกันมาตลอดแต่พอจบม.6 ไอ้ยอลมันก็เสือกเลือกเรียนคนละมหาลัยกับพวกผม
แต่ความสัมพันธ์ของพวกเรา 3 คนก็เหมือนเดิน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกวันนี้เรายังไปเที่ยว กินข้าว ดูหนังด้วยกัน 3 คนตลอด
“กูจะไปรู้มั๊ยครับ กูก็มานั่งเฝ้ามึงหลับอยู่จนถึงตอนนี้เนี่ย”
“มึงนี่ขี้บ่นยิ่งกว่าแม่กูอีก เป็นเมียกูรึไงห๊ะ?”
“…..”แดกจุดครับผม
“555 กูพูดแค่นี้ เอ๋อไปเลยหรอมึง” หนอยไอ้เวรนี้แกล้งอย่างนี้ เอาปลาตีนมาฟาดหน้ากูยังดีกว่า
หมับ!!
“นอนเหอะ… กูยังง่วงอยู่เลย”มันอ้อมมือมาหลังต้นคอผมพร้อมกับออกแรงกดหัวผมเบาๆให้นอนซบไหล่ที่มัน
ผมนิ่งไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่ทำไมหัวใจของผมเต้นแรงแปลกๆน่ะ ผมชอบเวลามันคอยดูแลปกป้องผม จนตอนนี้ผมก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน ว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อมันตอนนี้ ยังเห็นมันเป็นเพื่อนสนิทคนนึงอยู่รึป่าว
-------------------------------------------------- Luhan's -(--part--)- END---------------------------------------------------------
“โอ๊ยยย ปวดฉี่จะตายอยู่แล้ว”ทันทีที่ผมลงจากรถ ก็รีบตรงดิ่งเข้าหาห้องน้ำด้วยความเร็วแสง
“เห้อ ค่อยโล่งหน่อย อั่นอยู่ตั้งนาน”พูดพ่นหายใจออกมาเบาๆ
ปัง ปัง ปัง
“ใครอยู่ห้องน้ำ เร็วๆหน่อยดิว่ะ”เสียงใครสักคนโวยวายร้องเรียกให้ผมเปิดประตูอยู่หน้าห้องน้ำ
“เออๆ รู้แล้วนา”
พรึบ !! ผมเปิดประตูห้องน้ำออก เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนหน้ายับอยู่หน้าห้องน้ำ ความจริงเขาก็หล่ออยู่น่ะ แต่ไร้มารยาทชะมัด ถึงหล่อให้ตายแต่นิสัยเสีย บยอนแบคฮยอนคนนี้ก็พร้อมที่จะสะบัดก้นใส่ทุกเมื่อ
“นาย!! รอฉันอยู่นี่แหละ อย่าเพิ่งไปไหน ฉันทำธุระแป๊ป”พูดจบหมอนั่นก็พุ่งปรี๊ดเข้าห้องน้ำอย่างด่วน สงสัยจะปวดหนัก
จะบ้าหรอ ให้มายืนรอหมอนั่นขี้เนี่ยน่ะ ใครรอก็ประสาทแดกแล้ว
“แบคฮยอน ทางนี้ๆ!!”คยองซูยืนร้องเรียกผมอยู่ไม่ไกล
“มีอะไรเหรอ”
“รีบไปกันเถอะ พี่สต๊าฟเขาเรียกให้ไปรวมตัวที่โถงกลางบ้านหน่ะ”
ผมเดินมาถึงโถงกลางบ้าน ผมกวาดตามองหาคนๆนึงไปทั่วห้อง และพบว่าคนๆนั้นกำลังคุยอยู่กับผู้ชายหน้าหวานคนนึง ผมยืนจ้องสองคนนั้นอยู่สักพัก
ควับ!
เขาก็หันมามองหน้าผม และนี่ถือเป็นโอกาสที่ดีสำหรับก้าวแรกของแผนรักนี้ที่รอคอยของผม
ผมส่งยิ้มหวานหยดย้อยหยาดเยิ้มให้กับเขา แต่สิ่งที่ผมได้ตอบแทนคือ เมินหน้าหนี
กรี๊ด !! มันจะมากไปแล้วน่ะ คอยดูน่ะสักวันนายต้องคลานเข่าเข้ามาขอความรักจากฉัน
“นี้ !! นั่งลงซิ ยืนยิ้มอะไรอยู่ความเดียว ท่าจะบ้า”คยองซูกระตุกมือผมเรียกให้นั่งลง
“เอาหล่ะๆ เงียบๆกันหน่อย” เสียงพี่คริสดังขึ้นเรียกให้ทุกคนพุ่งความสนใจไปที่เขา “ที่พี่เรียกทุกคนมาก็เพราะจะแจ้งเรื่องโปรเจ็ตงานในครั้งนี้”
“สำหรับโปรเจ็ตของโครงการครั้งนี้คือ ให้ทุกคนร่วมกันสร้างหนังสั้นที่สะท้อนมุมมองที่แปลกใหม่ของความรัก พี่หวังว่าระยะเวลา 3เดือนนี้ ทุกคนจะตั้งใจทำงานกันน่ะครับ”
“แล้วเรื่องรูมเมทหน่ะ คือกฎของโครงการห้ามไม่ให้นักศึกษาจากมหาลัยเดียวกันนอนห้องเดียว เพราะจุดประสงค์อีกข้อนึงของการจัดโครงการนี้ก็คือกระชับมิตรระหว่าง มหาวิทยาลัยครับ”พี่คริสพูดด้วยสีหน้าอิ่มทิพย์อิ่มบุญ
แต่นี่คือหน้าผมตอนนี้ (-..-) เหมือนฟ้าผ่าลงกลางกระบาลผม อะไรว่ะ มากระชับมดกระชับมิตรกันอะไรแถวนี้ อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนคิดกฎ จะถอนขนรักแร้ไปเขวี้ยงหน้าแม่งเลย
“เพื่อไม่ให้เกิดการได้เปรียบเสียเปรียบ พี่จะเป็นคนจับฉลากเลือกรูมเมทให้ทุกคนเองน่ะครับ” พี่คริสพูดพร้อมหยิบกล่องฉลากขึ้นมา
“ทำไมต้องจับฉลากบ้าบอนี่ด้วยน่ะ ฉันจะนอนกับนายไม่ได้รึไงห๊ะคยองซู ถ้าฉันโชคร้ายได้ไอ้หมอนั่นเป็นรูมเมทขึ้นมาจะทำยังไง”
“มันเป็นกติกา เลิกกังวลได้แล้ว นายไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก 1ใน9เชียวน่ะ”
“1ใน9 ที่ไหนกัน 1ใน8 ต่างหากหล่ะ ไม่นับนายอย่าลืมซิ” ความเสี่ยงเพิ่มขึ้นอีก 10%
“แล้วนายจะโวยวายอะไรเนี่ย ไหนบอกจะจีบเขาไง ถ้านายได้เขาเป็นรูมเมทจริงๆ นายควรจะดีใจต่างหากหล่ะ”
“ดีใจกับผีนะสิ ฉันจะจีบเค้าก็จริง แต่นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าหมอนั่นเกลียดฉันอ่ะ” อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน ไม่สนุกเลยน่ะครับคูณผู้โช้มมมมมม
บทสนทนาของผมกับคยองซูจบลงเมื่อพี่คริสล้วงมือหยิบฉลากใบแรกขึ้นมา
“คนแรก โอเซฮุน”อ่อ ไอ้บ้าหน้าห้องน้ำนี่เอง ชื่อโอเซอุนหรอเนี่ย แล้วเขาอยู่ไหนหล่ะ หรือว่าจะขี้แตกอยู่ห้องน้ำ
“ใครน๊า จะได้รูมเมทของโอเซฮุน” พี่คริสพูดพร้อมครี่ฉลากใบใหม่ที่เพิ่งหยิบจากกล่อง
“โดคยองซูครับ” โชคดีแล้วกันนะ คยองซูเพื่อนรัก
“ต่อไป ลู่หาน” คนหน้าสวยสะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง
“อีกวางซู” คนที่โดนเรียกชื่อหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“เอ่อ คือ…. ผมของนอนคนเดียวได้ไหมครับ” อีกวางซูพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ทำไมหล่ะ นายไม่ชอบฉันเหรอ”สีหน้าลู่หานดูกังวลหน่อยๆ
“ไม่ใช่น่ะ” อีกวางซูรีปปฏิเสธ “แต่คือว่าฉันเป็นคนที่นอนดิ้นมากเลย ถ้านายนอนกับฉันมีหวังได้ลงไปกองกับพื้นทุกคืนแน่”
พี่คริสเมื่อได้ยินปัญหาของอีกวางซู ก็แก้ปัญหาโดยให้ลู่หานไปนอนกับเขาแทน เพราะไหนๆเขาก็นอนคนเดียวอยู่แล้ว
เมื่อเคลียร์ปัญหาเสร็จ การจับฉลากจึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง
“ต่อไปก็ บยปนแบคฮยอน” ไม่เอาชานยอล ไม่เอาชานยอล ไม่เอาชานยอล ผมพรึมพรำกับตัวเองเหมือนคนบ้า
“ปาร์คชานยอล” ชัดเจนเลย เต็ม2 รูหูเลยครับ ผมเหมือนโดนฟ้าผ่าซ้ำรอยเดิมอีกรอบ อะไรมันจะซวยขนาดนี้เนี่ย
ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายน่ะโว้ย ที่แบบอยู่ห้องเดียวกัน เวลาทำให้สนิทสนำกันแล้วก่อเกิดเป็นความรัก รักกันรักกันเราสสามัคคี
ผ่านไปประมาณ 5 นาที
“ตกลงตามนี้น่ะ เอาหล่ะทุกคน แยกย้ายเอากระเป๋าเก็บที่ห้องได้ครับ”
“เดี๋ยวค่ะ แล้วรูมเมทฉันหล่ะค่ะ”ผู้หญิงคนเดียวที่นั่งอยู่ถามหัวหน้าสต๊าฟ
“อ่อ พอดีว่าดาร่าเขาติดถ่ายละครหน่ะ ต้องนี้เขาก็แลยยังมาไม่ได้ครับ” พี่คริสเอ่ยตอบอย่างมีเหตุผล
ยุนอาพยักหน้าตอบรับ ผมคิดว่าเธอคงดีใจมากที่ได้เป็นรูมเมทกับนางเอกวัยรุ่นคนสวยที่กำลังโด่งดังในตอนนี้ เธอนั่งฉีกยิ้มกว้างอยู่คนเดียว เหมือนคนบ้า ย้ำเหมือนคนบ้า
ตัดภาพมาดูหน้าผมตอนนี้ หน้าอย่างกับหมาแดกแฟ้บ เห้อ!! ความซวยกำลังมาเยือน
ผมยืนทำใจอยู่นานก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไป
พูดคุยกันมันส์ดี : อ่านแล้วอยากจะติชมอะไร เชิญที่ช่องคอมเม้นเลยค่ะ
ตอนนี้ยาวหน่อยน่ะ
แอบสปอย : แอบมีคริสลู่เบา
“มึงโอเครึป่าวว่ะ”
“โอเคดิว่ะ พี่เขาก็ไม่ได้อะไรกับกูแล้ว”
ช่วย คอมเม้นให้หน่อยน่ะค่ะ คิดซะว่าเป็นกำลังให้ผูู้เขียนเน๊อะ ถ้าไม่รู้ว่าจะเม้นอะไร พิมพ์ 555 มาก็ยังดี รักทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านน่ะ # จุ๊บ
ติดแท็กใน twitter : #ฟิคยั่ว
พูคคุยกับไรท์ : @mingkchk
ความคิดเห็น