คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Director >>03
ฟู่… ผมพ่นลมหายใจออกเบาๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง
คราวนี้สิ่งที่ผมจะต้องทำต่อไป คือจัดของสินะ ตอนเก็บของใส่กระเป๋าผมก็ลืมคิดไปว่า เอามาเยอะเท่าไหร่ก็ลำบากเท่านั้น (มันลำบากตรงที่ต้องมานั่งจัดของใหม่นี่แหละ)
นี่ดีนะที่หมอนั่นยังไม่มา ไม่งั้นผมคงทำตัวไม่ถูกแน่ อย่าเพิ่งมานะปาร์คชานยอล ขอฉันทำใจอีกซักหน่อย
“โอ๊ย!!” ผมวางกระเป๋าใบใหญ่ที่แสนจะหนักอึ้งลงบนโซฟา
โซฟามันร้องได้ด้วยเหรอว่ะ เอ๊ะ… ก็ไม่จะได้ หรือว่าจะเป็น ผะ ผะ ผี เรื่องนี้ริวจะไม่ยุ่งนี่พูดเลย
“ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย?” นี่มันไม่ใช่เสียงผีนี่นา นี่มันเสียงชานยอลชัดๆ ผมลืมตาขึ้นมา เห็นว่าเขาเอามือกุมท้องนอนตัวขดเป็นกุ้งแช่บ๊วยอยู่บนโซฟา
จู่ๆเขาก็นิ่งไป ไร้ปฎิกิริยาใดๆทั้งสิ้น ผมรู้สึกแปลกใจหน่อยๆ ทำไมเขาไม่ลุกขึ้นมาด่าผมนะ หรือว่า….
จะตายแล้วเนี่ย! จะบ้าเหรอคนน่ะไม่ใช่แมลงสาบ จะตายง่ายขนาดนั่นเชียว
“นี่นาย… ตายแล้วหรอ?”ผมยกเท้าขึ้นเขี่ยคนที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟา
“เอ่อ นี่นายๆ”
หมับ !! เขาคว้าเข้าที่เอวและออกแรงดึงร่างผมลงไปนอนทับบนตัวเค้า แล้วก็จัดการพลิกผมให้ไปนอนอยู่ใต้ร่างเขาแทน (ท่านี้ล่อแหลมมาก เสี่ยงต่อการเสียประตูหลังจริงๆ -///-) หน้าเราห่างกันแค่คืบเดียวจนผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ริมรดอยู่บนแก้มใสๆของผม
ผมใจหายถี่กว่าเดิมเมื่อเขาค่อยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้มากขึ้นจนปลายจมูกเราชนกัน หรือนี่จะเป็นจูบที่สอง มันง่ายไปป่าวว่ะ ยังไม่ได้อ่อยไม่ได้ยั่วอะไรเลย (จริงๆน่ะ สาบานได้)
เอาว่ะจูบก็จูบ ผมหลับตาพริ้ม ทำปากจู๋รอรับจูบจากเขา
“คิดว่าฉันจะจูบนายหรออ หึ” เขากระซิบข้างหูผมเบาๆ ผมลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ
“…………….”แดกจุกครับ หน้าแหกไม่เป็นท่า อยากจะตีปากตัวเองซักร้อยที ไม่น่าไปนอนทำปากจู๋รอจูบจากเขาเลย คราวนี้เขาจะมองผมยังไงเนี่ยจู่ๆมานอนให้เขาจูบเฉย
“ปากสกปรกของนาย ฉันจูบไม่ลงหรอกน่ะ”
พรึ่บ!! ผมออกแรงพลักตัวเขาจนกระเด็นลงไปกองกับพื้น
“นายว่าปากใครสกปรก”
“ก็ปากนายไง สกปรกยิ่งกว่าขยะเปียกซะอีก” เขายันตัวลุกขึ้นยืน แล้วหันมาแสยะยิ้มใส่ผม
ปรี๊ด!! ครับ ปรี๊ด !! เลย
ผมลุกขึ้นยืมพร้อมง้างมือเตรียมฟาดเข้าที่หน้าของเขา
หมับ!! เขาปัดมือผมทิ้งอย่างแรง (ย้ำ!! ว่า อย่างแรง)
“แล้วไอ้แผนการที่บอกจะยั่วฉันหนะ เลิกคิดซะเถอะ ยั่วยังไงฉันก็ไม่ขึ้นหรอก แค่เห็นหน้านาย น้องชายฉันก็ฟีบแล้ว ” อะไรน่ะ… แผนการยั่ว!! เขารู้ได้ยังไงกัน ไม่จริ๊ง !! แผนการลับของผม ยังไม่ทันได้เริ่มเลย ก็มีแววจะพังซะแล้ว
“นายเอาอะไรมาพูด” แถจนสีข้างแสบไปหมดแล้ว
“ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ ฉันรู้หมดแล้วว่านายคิดจะทำอะไร” แหม่ !! พ่อคูณ เป็นญาติกับคุณเจนญาณทิพย์รึไง ถึงได้รู้ไปทุกเรื่อง
“ใครบอกนาย?” รู้ว่าแถยังไงก็ไม่รอด อย่างน้อยขอให้รู้ชื่อไอ้คนปากสว่างหน่อยแล้วกัน
“ใครบอกก็ชั่ง นายไม่จำเป็นต้องรู้”
“ในเมื่อนายรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ก็เตรียมตัวไว้แล้วกัน ระวังจะพลาดท่ามาตกหลุมรักฉันซะหล่ะ”ผมยืนประกาศกร้าว
“หึ ฉันไม่มีวันตกหลุมรักคนอย่างนายหรอก รู้ไว้ซะด้วยว่าฉันหนะ รังเกียจคนอย่างนายที่สุด”พูดจบเขาก็เดินออกจากห้อง โดนที่ไม่รู้เลยว่าได้ทิ้งความเจ็บใจไว้กับบยอนแบคฮยอนคนนี้
หนอย !! ปาร์คชานยอล เดี๋ยวเราจะได้เห็นดีกัน
ผมนั่งสงบสติอารมณ์อยู่สักพัก โอ๊ย!! จะทำไงดียิ่งคิดยิ่งแค้น ลองไปปรึกษาคยองซูดูแล้วกัน เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง
ผมเดินไปเปิดประตูห้อง ว่าจะออกไปหาคยองซูสักหน่อย
“โอ๊ย!!” เสียงร้องของคนที่โดนผมเปิดประตูอัดหน้า
“อ่าวว ไอ้บ้าหน้าห้องน้ำ มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย” ผมตกใจเมื่อเห็นว่าโอเซฮุนมายืนอยู่ตรงหน้าห้องผม
“ฉันมาหานายไง”
“มาหาฉันทำไม”
“เอาตรงๆเลยน่ะ ฉันว่าแล้วชอบนายหว่ะ” ตาบ้านี่ต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ มาบอกชอบคนที่เพิ่งเจอกันครั้งเดียวอ่ะน่ะ และที่สำคัญเจอกันหน้าห้องน้ำซะด้วย โรแมนติกสุดๆ
“จะบ้าหรออ นายจะมาชอบฉันได้ไง? ขอเดาน่ะว่าชื่อฉันนายยังไม่รู้จักเลย”
“บยอนแบคฮยอน ! นายชื่อแบคฮยอน น้องแบคของฉัน” น้องแบคของฉัน ได้ยินแล้วอยากจะกระซวกไส้มากินเล่นจริงๆเลย
“เออๆ อยากจะเรียกอะไรก็ชั่ง”ผมพูดเพื่อปัดความรำคราญ เพราะตอนนี้ผมร้อนใจมาก อยากจะไปปรึกษาคยองซูจะตายอยู่แล้ว แต่หมอนี่ดันมาขวางทางซะได้
“ฉันชอบนายจัง น้องแบคของฉัน”ไอ่บ้านี่ท่าทางจะเพี้ยนจริงๆ
“ถ้าชอบฉันก็ช่วยหลีกทางหน่อย ฉันจะไปหาเพื่อน”
แล้วเขาก็ก้าวหลบ หลีกทางให้ผมอย่างว่าง่าย
“ฉันชอบนายจริงๆน่ะ น้องแบคของฉัน” เสียงเขาตะโกนตามหลังผมที่กำลังรีบสาวเท้าไปหาคยองซู
“เออๆ รู้แล้วๆ”ผมตะโกนตอบ โดยที่ไม่หันหลังกลับไปมอง
ผมเดินมายันห้องนั่งเล่นรวมของบ้าน และเห็นว่าคยองซูกำลังนั่งคุยอะไรบ้างอย่างอยู่กับกวางซู
ก็คงจะเป็นเรื่องงานละมั้ง ดูหน้าเครียดๆ
“ อ่ะ แฮ่มมม ทำอะไรอยู่หรอ?” ผมเดินไปหย่อนก้นนั่งลงข้างคยองซู
“เรากำลังคิดพร๊อตเรื่องกันอยู่หน่ะ”นี่เขาเริ่มทำงานกันแล้วหรอเนี่ย
“คยองซู ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายหน่อย”
“อ่อ ว่ามาสิ” โถ่ !! เพื่อนรัก จะให้พูดตอนนี้ได้ซะที่ไหนเล่า กวางซูนั่งหัวโด่เป็นศาลพระภูมิอยู่ทั้งคน
“เรื่องชานยอลหน่ะ” ผมขยิบตาส่งซิกให้เขา
“ชานยอลทำไมหรออ” โอ๊ย… เกิดมาคงไม่เคยแดกน้ำมันตับปลาซิน่ะ บื้อจรงๆ
“เรื่องแผนการของเราไง” ผมพูดพลางหันไปยิ้มแห้งให้กวางซู ส่งสายตาประมาณว่ามึงลุกไปเดี๋ยวนี้
ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มรู้ตัวแล้วว่าไม่ควรจะนั่งอยู่ตรงนี้
“อ๋อ พอดีว่าชั้นต้มบะหมี่ทิ้งไว้หนะ ขอตัวก่อนแล้วกันนะ”กวางซูว่าพลาดลุกจากเก้าอี้
พอกวางซูเดินไปจนลับสายตา ผมก็เริ่มบ่นยาวเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้คยองซูฟัง
“นายว่าฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี”
“นั่นไง !! ฉันห้ามนายแล้วนายก็ไม่ฟัง ฉันขอยืนยันคำเดิม ยกเลิกแผนการรักอะไรของนายซะ”
“นายจะบ้าเหรอ ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้ ก็ฉันดันไปขู่เขาว่าจะต้องทำให้เขาตกหลุมรักฉันให้ได้ ขืนยกเลิกแผนการตอนนี้ฉันต้องหน้าแตกหมอไม่รับเย็บแน่”
“งั้นก็ยกเลิกแผนการไปซะ ทำมันโต่งๆไปเลย อยากอ่อยก็อ่อย อยากยั่วก็ยั่ว มีโอกาสก็เสียบ เห็นมั๊ยง่ายจะตาย”
“ปรบมือรัวๆ คยองซูเพื่อนรัก นายนี่มันฉลาดจริงๆเลย” ขอถอดคำพูดเรื่องน้ำมันตับปลา
มันก็จริงอย่างที่คยองซูพูด ยกเลิกแผนการทิ้งแล้วก็ทำโต่งๆไปเลยง่ายกว่าเยอะ ไม่ต้องมานั่งคิดแผนการอะไรให้ปวดหัว ลูกยั่วเท่านั้นที่ครองโลก น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน หัวใจเขาก็ไม่ใช่หินผาอะไร ก็คงต้องมีใจอ่อนกันบ้างละว้า แล้วอีกอย่างคนอยู่ด้วยกันทุกวัน นอนด้วยกันทุกคืน ไม่หลงรักฉันหัวปักหัวปำก็ให้มันรู้ไป
“จะว่าไป ฉันก็มีเรื่องจะคุยกับนายน่ะ”คยองซูสะกิดเรียกผม
“เรื่องอะไรหรอ”
“นายรู้จักโอเซฮุนรึป่าว”ทำไมจะไม่รู้จัก ก็เขาเล่นมาประกาศปาวๆว่าชอบผมอยู่เมื่อกี้นี่เอง
“ก็ไม่เชิง ทำไมเหรอ”
“เขาเป็นรูมเมทฉันนายก็รู้ใช่มั๊ย พอเขารู้ว่าฉันเป็นเพื่อนสนิทนาย เขาก็เอาแต่ถามซักไซ้เรื่องของนายอยู่ได้ แล้วเขายังบอกด้วยน่ะ ว่าจะจีบนายอ่ะ” อ่อ ที่หมอนี่รู้จะชื่อของผมก็เพราะคยองซูนี่เอง แล้วที่เขารู้ว่าห้องผมอยู่ไหนก็คงเป็นฝีมือของคยองซูอีกเหมือนกัน คยองซูรู้โลกรู้
“ฉันไม่สนเขาหรอก ไม่เป็คอ่ะ”
“จ้า พ่อคนหล่อเลือกได้”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chanyeol’s -(-part-)-
ผมเดินดุ่มๆออกจากห้องด้วยความหงุดหงิด คนบ้าอะไรคิดจะมายั่วผม จูบยังไม่เป็นสับปะรดเลย ผมละสะอิดสะเอียนคนแบบนี้ น่ารังเกียจที่สุด
“อ่าวว ไอ้ยอลจะไปไหนว่ะ”เสียงลู่หาน รีบร้องเรียกเมื่อเห็นผม
“กูก็ว่าจะมาหามึงนั่นแหละ”ผมตอบพลาดเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆมัน“แล้วมึงเป็นยังไงบ้าง”
“ เรื่องอะไร” ผมรู้ว่ามันรู้ว่า ผมถามเรื่องอะไร
“เรื่องพี่คริสนั่นแหละ มึงโอเครึป่าวว่ะ”ผมถามมันด้วยความเป็นห่วง ก็เล่นมาเจอแฟนเก่าที่เป็นคนบอกเลิกมัน มิหน่ำซ้ำยังต้องมานอนห้องเดียวเป็นรูมเมทกันอีก ตอนนี้ผมหละเป็นห่วงสภาพจิตใจของมันจริงๆ
“โอเคดิว่ะ พี่เขาก็ไม่ได้อะไรกับกูแล้ว”
“แล้วมึงหล่ะ ยังคิดอะไรกับพี่เขาอยู่รึป่าว”
“ไม่แล้วหละ เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้ว กูลืมความรู้สึกตอนนั้นไปหมดแล้ว”เห็นมันตอบอย่างนั้นผมก็สบายใจ
“แล้วกับไอ้ฮุนหละ มึงคิดอะไรกับมันอยู่รึป่าว”ถึงพวกเรา 3 คนจะสนิทกันมาก แต่ผมก็พอดูออกน่ะว่าความรู้สึกที่ไอ้ลู่มีให้ไอ้ฮุนนั้น มันต่างจากที่มันมีให้กับผม
“คิดดิว่ะ…… มันก็เป็นเพื่อนรักกูไง มึงก็ด้วย”พูดจบมันก็ยกแขนขึ้นกอดคอผม
“กูจะพยายามเชื่อที่มึงพูดแล้วกัน แล้วไอ้ฮุนมันหายหัวไปไหนเนี่ย”ผมถามหาเพื่อนรักอีกคน ตั้งแต่มานี่ผมยังไม่เจอหน้ามันเลย มัวแต่ไปหลี่สาวที่ไหนอยู่น่ะ
“ อือรือรอง อือรือรอง อือรือรอง เด”เสียงฮัมเพลงจากคนที่ถูกผมถามหา มันเดินร้องเพลงมาหน้าระรื่นเชียว สงสัยคงไปหลี่สาวมาจริงๆ
“ไอ้ฮุนมึงไม่ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาเนี่ย”ผมถามเพื่อนตัวสูง
“อ่าวว ไอ้ยอล หวัดดีเพื่อน”
“เป็นเหี้ยอะไร ยิ้มหน้าระรื่นเชียว”ลู่หานถาม เมื่อเห็นว่ามันกำลังนั่งยิ้มคนเดียวหมือนคนบ้า
“กูไปเจอแฟนในอนาคตของกูมาสิว่ะ น่ารักมากเลย น้องแบคของกู”
จู่ๆลู่หานก็ลุกออกไป บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ผมว่ามันทนฟังไม่ได้มากกว่า
“บยอนแบคฮยอนอ่ะน่ะ” ผมถามเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นคนๆเดียวกับที่ผมรู้จักรึป่าว
“มึงรู้จักเขาด้วยเหรอว่ะไอ้ยอล”
“เออดิ รูมเมทกูเอง”ผมตอบเสียงห้วนๆ
“กูหละอิจฉามึงจริงๆ”
“อิจฉาเหี้ยอะไร มึงคิดว่าเขาจะน่ารักใสซื่ออย่างที่มึงคิดจริงๆหรอว่ะ”
“มึงพูดอย่างกับรู้จักเขาดี เป็นพ่อเขารึไง”
“รู้จักดีเหี้ยอะไร คนอย่างนั่นเข้าใกล้กูก็จะอ้วกแล้ว กูมองหน้าแว๊บเดียวก็รู้แล้ว ว่าน้องแบคอะไรของมึงอ่ะ มารยาทสาไถย แอ๊บแบ๊วแกล้งทำเป็นใสซื่อ” แบคฮยอนนายนี่มันร้ายจริง ปากบอกจะยั่วผม ห่างกันยังไม่ถึงชั่วโมงก็เปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นไอ้ฮุนแล้ว ฉันประเมินนายต่ำไปจริงๆ
-------------------------------------------------Chanyeol’s -(--part--)- END-------------------------------------------------------
ปล. ถ้าอยากรู้ว่าชานยอลรู้เรื่องแผนการของแบคฮยอนได้ยังไงคลิ๊กที่ ความลับ
พูดคุยกันมันส์ดี : อ่านแล้วอยากจะติชมอะไร เชิญที่ช่องคอมเม้นเลยค่ะ
แอบสปอย :
“นี่นายจะหลอกจูบฉันรึป่าวเนี่ย”
“ก็ใช่นะสิ เพิ่งจะรู้เหรอ”
ช่วย คอมเม้นให้หน่อยน่ะค่ะ คิดซะว่าเป็นกำลังให้ผู้เขียนเน๊อะ ถ้าไม่รู้ว่าจะเม้นอะไร พิมพ์ 555 มาก็ยังดี รักทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านน่ะ # จุ๊บ
ติดแท็กใน twitter : #ฟิคยั่ว
พูดคุยกับไรท์ : @mingkchk
ความคิดเห็น