คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : LOVE PASSION U-17 Past 27: ความน่ากลัวของผู้หญิง
ที่ค่ายฝั่งผู้หญิงช่วงตอนกลางคืน ณ ห้องพักของริทสึ
“แค่นี้ข้อมูลของพวกผู้ชายที่เราอุตส่าห์แอบตามเก็บทั้งหมดก็คำนวณเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว....เหลือก็แค่บอกข้อมูลพวกนี้กับพวกตัวแทนก็เท่านั้นเองแต่ว่ายัยฮิคาริจะยอมทำตามรึเปล่าเนี่ย....” ริทสึเอนตัวกับเก้าอี้ก่อนจะนึกอยากโทรศัพท์ขึ้นมา
ตืด ๆ ๆ แกร๊ก!
“ฮัลโหลค่ะ....” เสียงปลายทางพูดขึ้น
“กัปตันนี่ฉันเองนะค่ะ โคโนเอะ ริทสึ” ปลายเสียงนิ่งเงียบไปชั่วขณะ
“โคโนเอะ! นั่นเธอจริง ๆ เหรอไม่ได้คุยกันตั้งนานเลยนะแล้วกลับจากเยอรมันตั้งแต่เมื่อไร” ปลายเสียงดูดีใจไม่ใช่น้อย ๆ ที่ได้คุยกับริทสึ
“ช่วงก่อนเปิดเทอมสัก 2-3 อาทิตย์น่ะค่ะ กัปตันยังสบายดีอยู่รึเปล่าค่ะ” คนที่ริทสึโทรหาไปนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอดีตกัปตันชมรมเทนนิสหญิงของเซงาคุและเป็นเพื่อนของยามาโตะอีกต่างหาก
“ก็เหมือนเดิมล่ะ ที่จริงเจ้ายามาโตะก็เคยบอกฉันเรื่องเธอแล้วแต่ว่าฉันไม่มีเวลาโทรไปหาเธอ ขอโทษด้วยแล้วกันนะ....แล้วนี่เธอโทรมาหาฉันทำไมหรือว่ามีเรื่องอยากจะปรึกษาล่ะ”
“ก็นิดหน่อยนะค่ะ....คือว่า.....ฉันได้ยินจากรุ่นพี่ยามาโตะว่า กัปตันเลิกเล่นเทนนิสไปแล้วเพราะอะไรเหรอค่ะหรือว่าเป็นเพราะฉันกัน...”
“เจ้ายามาโตะบอกเรื่องนี้กับเธอแล้วเหรอเนี่ย.....มันไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อยฉันต่างหากเป็นฝ่ายผิดที่ไม่ยอมดูพวกปี 2 ให้ดีกว่านี้...ช่างมันเถอะ! ตอนนี้เธอก็กลับญี่ปุ่นแล้วแถมยังถูกเรียกตัวไปค่าย U-17 ด้วยก็ถือว่าดีแล้วนี่นา โคโนเอะ” อารมณ์จากที่เคยเคร่งเครียดเมื่อกี้หายไปในบัดดลเมื่อเจออารมณ์ที่เปลี่ยนไว้ยิ่งกว่าจิ้งจกของอดีตกัปตัน
“ละ แล้วกัปตันรู้เรื่องนี้ได้ไงค่ะ”
“ก็มีไอ้แว่นจอมสอยเรื่องชาวบ้านคอยโทรมาหาฉันตลอดล่ะ อยู่โรงเรียนเดียวกันก็งี้แหละ” เหมือนจะชมแต่ประโยคมันก็ไม่ได้เหมือนชมดูจะออกไปอีกทางด้วยซ้ำ...
“หมายถึงรุ่นพี่ยามาโตะใช่มั้ยค่ะ...”
“จะไปเรียกมันว่า รุ่นพี่ ทำไมกันล่ะปกติก็ไม่ค่อยพึ่งพาอะไรได้อยู่แล้ว” ริทสึลองนึกถึงเรื่องสมัยที่เธออยู่เซงาคุเวลาที่ชมรมเทนนิสหญิงมีงานหนัก ๆ ต้องทำพวกยามาโตะก็ยินดีเข้าไปช่วยแต่ก็โดนอดีตกัปตันหญิงคนนี้ไล่กลับไปทุกทีเพราะเหตุผลว่า เรื่องของผู้หญิงไอ้พวกมีหนอนไม่ต้องเข้ามายุ่ง.....ไม่แปลกหรอกที่ยามาโตะจะดูไม่น่าพึ่งพาในสายตาของกัปตันหญิง
“ขะ เข้าใจแล้วค่ะ.....ได้ยินว่า ช่วงนี้กัปตันชอบแวะไปสอนเทนนิสให้กับเด็ก ๆ จริงเหรอค่ะ.....”
“อืม! ถึงฉันจะเลิกเล่นเทนนิสแต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ฉันจะสอนเทนนิสให้กับคนอื่นไม่ได้สักหน่อยนี่นา....ลองทำไปทำมาฉันว่า มาสอนเองแบบนี้มันก็สนุกพอ ๆ กับเราเล่นเองเลยนะ”
“ฉันลองทำเหมือนกัปตันด้วยดีมั้ยนะ...”
“เฮ้ ๆ ฝีมือสุดยอดอย่างเธอน่ะอย่าเพิ่งเลิกเล่นเลยดีกว่า....เสียดายเวลาที่อุตส่าห์ฝึกซ้อมแทบเป็นแทบตาย”
“ไม่รู้สิค่ะ......ฉันรู้สึกว่า ตอนนี้ฉันมีความฝันใหม่แล้วล่ะค่ะ อย่างเช่น.....”
“เช่นอะไร.....”
“เป็น.....เอ่อ.......” ไม่ทันรึทสึจะได้ตอบเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมาขัดซะก่อน
ก๊อก ๆ
“ริทสึ....เธอจะไม่หลับใช่มั้ย...ขอคุยด้วยหน่อยสิ” ฮิคารินั่นเองที่มาเคาะประตูห้องเธอ
“กัปตันเดี๋ยวขอวางสายก่อนนะค่ะ พอดีมีเพื่อนมาหาน่ะค่ะ....” ริทสึรีบวางสายแล้วเดินไปเปิดประตูให้ฮิคาริเข้ามาในห้อง
“มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันงั้นเหรอ ฮิคาริ.....”จากใบหน้ายิ้มแย้มก็กลายเป็นสีหน้าจริงจังทันที
“คือว่า ฉัน..............”
สุดท้ายก็มาถึงวันแข่งระหว่างค่ายฝั่งผู้หญิง และ ฝั่งผู้ชายจนได้ สนามที่ใช้แข่งปีนี้คือ สนามฝั่งผู้ชาย.....
“ผู้หญิงแข่งกับผู้ชายงั้นเหรอ.....ยังไงผู้ชายก็ต้องเก่งกว่าผู้หญิงอยู่แล้วจะไปแข่งทำไมกันในเมื่อผลก็เห็น ๆ กันอยู่แล้ว” ถึงจะพูดแบบนี้แต่ว่าพวกเขาก็ไม่กล้าขัดเพราะ คนที่จัดเป็นหลานสาวสุดรักสุดหวงของโค้ช
“น่าแปลกจังแหะ ทำไมพวกรุ่นพี่ยังไม่มาสักที” เหล่าเด็กม.ต้นงุนงงเมื่อไม่เห็นพวกรุ่นพี่ม.ปลายอย่างโทคุงาวะหรือตัวแทนรุ่น U-17 ชุดเก่าออกมาเลยสักคน
“หรือว่าพวกเขาจะให้พวกเราเป็นคนแข่งเอง”
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง....นั่นไงล่ะพวกรุ่นพี่มากันแล้ว” ทั้งหมดจ้องมองพวกเบียวโดอินที่เพิ่งเดินมาถึงแต่ว่ามีบางคนที่มาในสภาพเหมือนเพิ่งจะเจอเรื่องร้ายแรงมายังไงยังงั้น
“เฮ้! พวกผู้หญิงมากันแล้ว...!!!” พวกหนุ่ม ๆ มองเด็กสาวทั้ง 15 คนที่เดินมาพร้อมกับความมั่นใจว่า ตัวเองจะเป็นผู้ชนะ....
“การแข่งขันระหว่างค่าย U-17 ฝั่งชาย กับ ค่าย U-17 ฝั่งหญิง เกมกันทั้งหมดเซ็ตเดียว คู่ 2 อันดับ 7อาคาสึกิ เฮเลน่า คิริยู กับ อันดับที่ 11 ฮานาบุสะ ไอริ” 2 สาวก้าวเข้าสู่สนาม
“อั้ย! แล้วพวกหนุ่ม ๆ คนไหนอยากแข่งกับพวกเรากันล่ะ” ไอริพูดขณะที่กำลังยืนยืดเส้นยืดสาย
“เห็นริทสึจังบอกว่า พวกเราสามารถเลือกคนที่จะแข่งด้วยได้ 3 ครั้งเห็นไม่ยอมออกมาสักทีแบบนี้สงสัยต้องใช้สิทธิ์พิเศษแล้วมั้ง....ได้หรือเปล่าค่ะกรรมการ” คิริยูพูดก่อนกวาดสายตามองหาเหยื่อ
“อืม......ในเมื่อฝั่งผู้ชายไม่มีใครก้าวออกมาก็จะให้ฝั่งผู้หญิงเป็นคนเลือกคู่แข่งด้วยตัวเอง”
“แบบนี้คงจะเลือกพวกฝีมืออ่อนกว่าตัวเองเห็น ๆ เลย” พวกหนุ่มพูดขึ้น
“อ่อนกว่างั้นเหรอ....น่าขำสิ้นดี! อย่ามาดูแลคนที่ควีนเป็นคนเลือกมากับมือสิเดี๋ยวจะแพ้โดยไม่รู้ตัวนะ” คิริยูมองพวกหนุ่ม ๆ ด้วยหางตา
“ยู~ ทำแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก....” ไอริต้องรีบเตือนเพื่อนทันที
“น่าเบื่อจัง.....งั้นฉันขอเลือกนายให้มาแข่งกับฉันล่ะกัน” คิริยูชี้ไปที่จิโทเสะ
“เอ๋! เป็นฉันงั้นเหรอที่ต้องแข่งกับเธอ”
“ได้ยินว่า นายสามารถใช้ท่าระเบิดปัญญาได้ใช่มั้ย ฉันขอดูเป็นขวัญตาหน่อยก็แล้วกัน” คิริยูยิ้มที่มุมปาก
“ฮ่า ๆ งั้นฉันเลือกนายก็แล้วกัน...รู้สึกสนใจตั้งแต่แข่งกับพวกคอร์ท 1 แล้ว” คนที่ไอริชี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคิเทะ เอชิโร่
“ถ้าคุณต้องการผมก็จะจัดให้เองครับ...”
“แมตท์แรกคู่ 2 อาคาสึกิ เฮเลน่า คิริยู กับ ฮานาบุสะ ไอริ VS จิโทเสะ เซ็นริ กับ คิเทะ เอชิโร่”
“นี่ ๆ คิเทะคุงขอถามอะไรหน่อยสิ....คิมิจิม่ากับฮัตสึเคียวเนี่ยเก่งรึเปล่า” ก่อนเริ่มการแข่งไอริเอ่ยถามคิเทะขึ้นมา
“ก็ต้องเก่งอยู่แล้วล่ะครับแต่พวกผมเก่งกว่าพวกเขานะ....”
“งั้นพวกเรา 2 คนจะทำให้พวกนายพ่ายแพ้เหมือนกับ 2 คนนั้นให้ดู...” คิริยูเดินเข้ามาแล้วใช้แขนขวากอดคอไอริจากนั้นใบหน้าของ 2 สาวก็มีรอยยิ้มเล่ห์นัยผุดขึ้นมา
“หมายความยังไงกันครับ...”
“นายไม่ได้สภาพพวกม.ปลายคอร์ท 1 บางคนเลยรึไง...” คิเทะหันไปมองคิมิจิม่าและฮัตสึเคียวที่เพิ่งเดินเข้ามาดวยสภาพสะบัดสะบอม
“พวกเราได้รับคำสั่งจากควีนให้จัดการนักเทนนิสสกปรกอย่าง 2 คนนั้น รู้หรือเปล่าว่าพวกเราน่ะใช้เวลาไม่ถึง 45 นาทีก็จัดการพวกนายได้แล้ว” คิริยูพูดขึ้น
“เจ้าพวกนั้นมันอ่อนปวกเปียกชะมัดเลยเนอะ ยูจัง” ไอริทำหน้าทะเล้น
“ระวังไว้ซะล่ะ เดี๋ยวจะแพ้ผู้หญิงไม่รู้ตัว” คิริยูทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้ก่อนเดินไปประจำตำแหน่งของตัวเอง
“อาคาสึกิ ฮานาบุสะ เป็นฝ่ายเสิร์ฟ”
ฟ้าว!!
“ไม่มีลูกไหนที่ผมรับไม่ได้หรอกนะครับ.....” มาถึงคิเทะก็เล่นใช้ฮาบุทันทีแต่ว่า.....
“ทางซ้าย...” ไอริรับลูกและตีโต้กลับไปได้อย่างสวยงาม
“15-0!!”
“นี่น่ะเหรอคือฮาบุที่ริทสึจังพูดถึงน่ะร้ายกาจดีนะแต่ขอบอกไว้ก่อนว่า ไม่มีลูกไหนที่ฉันอ่านทางไม่ออกหรอกนะ.....” ไอริยิ้มบาง ๆ
“ไอริเลิกเล่นแล้วทำให้มันจบ ๆ เถอะ เฮ้ย! ไอ้โย้งตรงนั้นน่ะไหนบอกจะเอาท่าระเบิดปัญญาออกมาให้ฉันเห็นไง” คิริยูดูท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรแล้ว
“ยูเปลี่ยนอารมณ์ยิ่งกว่าคนแก่ต้มยากินเป็นหม้อก็ไม่หาย” ไอริต้องทำให้คู่หูอารมณ์เย็นลงด้วยมุกตลกที่ตัวเองพอจะคิดได้
“ปู้ดดดด ฮุ ฮุ ฮุ ยะ ยัยไอริ Σ (°//// °)” คิริยูแอบไปนั่งหัวเราะอยู่มุมคอร์ท
“โทษทีนะ เวลาจะหยุดยูตอนอารมณ์เสียก็มีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นล่ะ ฮ่า ๆ” ไอริหัวเราะแล้วหันไปพูดกับพวกคิเทะ
“ให้ตายสิ! พวกผู้หญิงพวกนี้จะจริงจังหรือจะเล่นกันเนี่ย” คิเทะเริ่มเหงื่อตกแต่พอหันไปดูริทสึที่กำลังหัวเราะชอบใจก็รู้ได้ทันทีว่า ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้
“ฮ่า ๆ ๆ ไม่เคยเจอการแข่งที่สนุกแบบนี้มาก่อนเลยแฮะ” จิโทเสะก็เป็นไปกับเขาด้วยเหมือนกัน
“คิริยู!! เลิกบ้าสักทีได้มั้ยยะ เดี๋ยวยึดหนังในห้องซะเลยนิ” เรียวต้องเรียกคืนสติให้กลับมาเข้าเป้าหมายเดิมของพวกเธออีกครั้ง
“นิสัยแบบนี้.....นิสัยไม่เคยจริงจังกับชีวิตแบบนี้ติดริทสึมาแน่ ๆ เลย” พวกเทะสึกะแอบพูดกับตัวเองในใจ
“เอาล่ะ......ต่อไปก็ 15 ลูกสินะที่เราจะชนะ” จิโทเสะใช้ท่าระเบิดปัญญาของตัวเอง
“นี่นะเหรอท่าระเบิดปัญญาแต่ว่าอย่าคิดว่ามีแต่นายคนเดียวในคอร์ทที่ใช้สภาวะไร้ตัวตนเป็นน่ะ......” ไอริพูดก่อนจะหันไปมองที่คู่หูของตัวเอง
“ไม่ใช่ 15 แต่เป็น 18 ต่างหากล่ะไอ้หนู” คิริยูยืนเท้าเอวพร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับจิโทเสะ
“อะไรกัน.....”
“30-0!!”
“จิโทเสะคุง อย่าให้คุณผู้หญิงพวกนั้นป่วนหัวเอาสิ” คิเทะต้องคอยเตือนสติจิโทเสะอยู่ตลอดเวลา
“ฮ่า ๆ จะเป็นท่าย่นระยะทาง ฮาบุหรืออะไรก็ตามฉันสามารถรับมือมันได้หมด” ไอริยิ้มร่าเมื่อเธอเพิ่งจะรีเทิร์นลูกของคิเทะกลับไปได้อีกครั้ง
“ไอริ!! อีก 7 ลูก” คิริยูคอยทำนายผลให้ไอริเป็นระยะ ๆ
“ทางขวา....!!” ฝ่ายไอริก็ทั้งตามเก็บและอ่านทิศทางของลูกออกหมดเลย
“อาคาสึกิ ฮานาบุสะ 4-2 เปลี่ยนคอร์ท”
“มะ ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่า พวกผู้หญิงจะแข็งแกร่งแบบนี้”
“ตอนนี้มันถึงการเปลี่ยนแปลงแล้วยะ อย่านึกว่าผู้หญิงจะต้องด่อยกว่าผู้ชายเสมอไปล่ะไม่งั้นจะเจอจุดจบที่น่าอับอายเหมือนอย่างพวกนั้นเพราะแพ้ผู้หญิง” ริทสึหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ
“ไม่เข้าใจเลยทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงอ่านทางลูกออกมา”
“ถ้านายขอร้อง.....ฉันจะยอมบอกนายก็ได้นะ” คิริยูพูดขึ้น
“ผมไม่ใช่คนที่จะมายอมแพ้อะไรง่าย ๆ หรอกนะครับ”
“งั้นฉันจะบอกคุณนักฆ่าให้เป็นกรณีพิเศษก็แล้วกันนะ ไอริน่ะอ่านจังหวะการเคลื่อนไหวของคนอื่นได้ไม่แปลกหรอกที่ไอริจะอ่านทางของพวกนายออก....”
“บวกกับสุดยอดการทำนายและพลังทำลายของยัยเส้นตื้นระดับบอสด้วยแล้ว...พวกเราก็เป็นทีมที่แข็งแกร่งที่สุดในชุด U-17 รุ่นนี้”
“ว่าใครเป็นเส้นตื้นตัวบอสกัน” คิริยูหันไปถามอย่างเคือง ๆ
“ไม่รู้สินะ ฉันไม่ใช่พิเภกจะรู้ทุกเรื่อง”
“ปู้ดดดดด ฮุ ฮุ ฮุ ฮุ”
“มันเป็นแก็กตรงไหนไม่ทราบฟะ” ทุกคนคิดในใจ
“เอาล่ะ ๆ สนุกกันมาพอแล้วนะยู ได้เวลาเผด็จศึกไอ้หนูพวกนี้กันสักทีนะ” ไอริเดินมาจับไหล่ของคิริยู
“เอาให้มันจบ ๆ ภายในรวดเดียวเลยดีกว่า” คิริยูเพิ่งเรียกสติกลับคืนมาได้
“ผมน่ะไม่มีทางมาแพ้พวกผู้หญิงได้หรอกน่า” คิเทะเริ่มโมโหจนถึงขั้นใช้บิ๊กแบงค์
“ฮ่า ๆ ถึงจะเป็นลูกแบบไหนฉันก็รับได้ตลอดล่ะ ไอ้หนู” แทนที่ไอริจะตีรีเทิร์นลูกเธอกลับเอี้ยวตัวให้ลูกผ่านเธอไปซึ่งข้างหลังมีคิริยูคอยรอรับอยู่ก่อนแล้ว
“หึ! ลูกแรงมาก็ต้องแรงกลับไปสิ ย้ากกกก!!!”
“เกม อาคาสึกิ ฮานาบุสะ 5-4”
“แจ๋วมาก!! เพื่อนเกลอ”
“เรื่องใช้กำลังน่ะ ฉันกับฮิโตมิถนัดอยู่แล้ว”
“ผู้หญิง 2 คนนั้นแกร่งสุดยอด ขนาดไม่ซิงโครกันยังทำได้แบบนี้แล้วถ้าซิงโครกันอาจจะไม่มีใครเอาชนะได้เลยก็ได้”
“ซิงโคร? หมายถึงไอ้นี่ใช่มั้ยล่ะ” พอพูดจบ 2 สาวก็ซิงโครกันทันที
“บ้าน่า!? ใช้ซิงโครได้ด้วยงั้นเหรอ”
“พวกรุ่นพี่เก่งถึงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย” พวกตัวสำรองพากันยืนอึ่งกันเป็นแถว
“พวกเธอก็ศึกษาเอาไว้ซะเมื่อไรที่ฉันไม่อยู่คนที่ต้องดูแลค่ายต่อก็มีแต่พวกเธอ 4 คนเท่านั้น โดยเฉพาะเอมะเธอควรจะตั้งใจเป็นพิเศษนะเพราะเธอเป็นเงาของคุณพี่คิริยู ถ้าเธอเอาชนะคุณพี่ได้ฉันจะมอบเข็มกลัดตัวแทนให้ทันที” ริทสึหันมาพูดกับรุ่นน้องทั้ง 4 ด้วยท่าทีที่สบายใจเฉิบก่อนจะหันกลับไปดูที่สนามอีกครั้ง
“ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยก็พวกเราเป็นคู่หูกันนี่นา” ไอริกับคิริยูเดินมากอดคอกัน (กลิ่นยูริลอยมาหน่อย ๆ)
“เอาให้จบก่อนควีนจะเบื่อดีกว่าจริงมั้ย ไอริ”
“ถูกต้องแล้วล่ะ ยู”
“ยังไงผมก็ไม่ยอมแพ้พวกคุณหรอก ขอเอาศักดิ์ศรีกัปตันชมรมเทนนิสฮิงะเป็นเดิมพัน” คิเทะใช้ท่าย่นระยะทางไปดักรอลูกของไอริ
“ฮ่า ๆ ฉันเองก็เหมือนกัน” จิโทเสะคิดจะใช้ท่าระเบิดปัญญาของตัวเองไปสู้กับคิริยู
“อย่าทำเป็นได้ใจไป ไอ้หนู!!”
“เกม เซ็ต อาคาสึกิ ฮานาบุสะ 7-5 ผู้ชนะคือ ทีมผู้หญิง”
“เป็นเกมที่สนุกมาก ๆ เลยนะ” 2 สาวเดินไปจับมือกับพวกคิเทะ
“ถึงแม้พวกนายจะแพ้ผู้หญิงอย่างฉันก็ตาม...” คิริยูพูดแบบไม่ไว้หน้าหนุ่ม ๆ เลย
“ยูจัง.....หมาเค้าเรียกด็อกเห่าบ็อก ๆ อยู่ในบ็อกซ์” ไอริกระซิบข้าง ๆ หูของเพื่อนสาว
“ปู้ดดดด อะฮิ ฮิ ฮิ ฮิ” นั่งหัวเราะจนตัวงอไปเรียบร้อยแล้ว
“นั้นมันแก็กระดับคาเฟ่ชัด ๆ เลย” ทุกคนคิดในใจ
“ฮ่า ๆ อย่าไปถือสาเรื่องที่ยูพูดเลยนะ เห็นท่าทางหยิ่ง ๆ แบบนี้แต่ก็รั่วพอ ๆ กับฮิคาริเลยล่ะ ก็เข้าใจอยู่ว่าทำไมพวกนายเอาชนะฉันไม่ได้เพราะโดนพวกเราจับมาแข่งคู่กระทันหันยังไงล่ะ เอาไว้ว่าง ๆ พวกเรามาแข่งกันใหม่อีกรอบก็แล้วกันนะ”
“ถ้ามีโอกาสนะครับ.....” คิเทะขยับแว่นออกตัวเองเล็กน้อย
“ฮ่า ๆ นายนี่น่าสนใจดีนะแต่ถ้าเลิกทำหน้าจริงจัง ขมวดคิ้วพันเป็นปมแบบนั้นสาว ๆ คงชอบไม่ใช่น้อย ๆ แน่เลย.....ไปก่อนนะ” ไอริยิ้มก่อนจะลากคู่หูตัวเองออกจากสนาม
“ต่อไปเป็นการแข่งเดี่ยว 3 ขอให้ผู้เล่นออกมาที่สนามด้วย!!”
“ถึงตาฉันออกโรงแล้วสินะ.....” ฮิโตมิดูท่าทางตื่นเต้นที่จะลงแข่ง
“รอบนี้ฉันขอเป็นคนออกเอง......” พอรู้ว่า ฮิโตมิลงเดี่ยว 3 รุ่นน้องอย่างชิราอิชิไม่รอช้าที่จะขอแข่งกับรุ่นพี่สาวห้าวคนนี้
“นายเองเหรอที่จะแข่งกับฉันน่ะ เจ้าหนูชิราอิชิ” ฮิโตมิยิ้ม
“ผมจะต้องเอาชนะรุ่นพี่ให้ได้ครับ” ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่พอเห็นเพื่อนที่พ่ายแพ้ไปเขาก็อดรู้สึกกังวลไม่ได้
“การแข่งเดี่ยว 3 ระหว่างคิราสึกิ ฮิโตมิ อันดับ 1 คอร์ท 2 กับ ชิราอิชิ คุราโนะสึเกะ”
“ค่ายผู้หญิงนี่ทำไมถึงได้น่ากลัวแบบนี้”
ความคิดเห็น