คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : LOVE PASSION U-17 Past 11: Boy & Girl
ค่าย U-17 ช่วงตอนค่ำ ๆ
“.................” ซานาดะเดินมาด้วยสีหน้าบึ้งตึงเพราะสาเหตุอะไรน่ะเหรอ......ก็พอริทสึทำแผลให้เขาเสร็จเธอก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือถีบหัวส่งไล่ซานาดะออกไปทันที
“เอ่อ....รองกัปตันเป็นอะไรเหรอครับ” คิริฮาระผู้ไร้เดียงสาถามยานางิโดยไม่รู้ว่า ตอนมันไม่ใช่เวลาที่จะถามเรื่องนี้ต่อหน้าซานาดะ
“สงสัยจะโดนโคโนเอะจังทิ้งล่ะมั้งถึงได้อารมณ์บูดแบบนี้...” ยานางิก็ตอบไม่ดูสถานการณ์ในตอนนี้เหมือนกัน
“ไม่ต้องรู้สักเรื่องจะได้มั้ยเร็นจิ” ซานาดะจ้องเขม็งมาที่ยานางิกับคิริฮาระ
“กัปตันยูคิมูระ~ ช่วยด้วยสิฮะ รองกัปตันน่ากลัวอ่ะ” คิริฮาระวิ่งลี้ภัยไปหลบหลังของยูคิมูระทันที
“ซานาดะอย่าทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นใส่อาคายะสิ เดี๋ยวริทสึจังก็โกรธเอาเหรอกนะ” ที่จริงยูคิมูระเองก็พอจะหยุดซานาดะได้แต่ถ้าใช้ริทสึเป็นข้ออ้างจะได้ผลเร็วกว่าเยอะ
“ชิ...!” ได้ผลเร็วทันใจดีมาก
“หึ ๆ แบบนี้มันดูไม่ได้เลยนะ ซานาดะ” อาโตเบะเดินเข้ายั้วโมโหซานาดะ
“ว่าไงนะ!”
“เฮ้ ๆ พวกนาย 2 คนอย่าเพิ่งมาทะเลาะกันสิ” จิโทเสะกับทาจิบานะต้องเข้ามาแยกจับทั้งคู่ออกจากกัน
“นี่เกิดเรื่องอะไรกันงั้นเหรอ....” คิคุมารุกับโออิชิเดินผ่านมาพอดี
“ก็แค่ทะเลาะกันเท่านั้นล่ะ” ยานางิตอบแทนโดยมีคิริฮาระซึ่งย้ายที่ลี้ภัยมาเป็นหลังของเขาเมื่อไรก็ไม่รู้
“งั้นเหรอ~ แบบนี้แสดงว่า ไอ้เสียงดัง ๆ ที่พวกเราได้ยินกันคงไม่ใช่ที่นี้ล่ะมั้งนะ โออิชิ”
“เสียงดัง ๆ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก” ซานาดะถาม
“ไม่รู้สินะ เมื่อกี้เสียงมันดังมาก ๆ เลยล่ะทั้งพวกฉันแล้วก็ชิชิโดะก็ได้ยินด้วยนะ”
“เอ๋! พวกนายก็ได้ยินด้วยเหมือนกันเหรอเนี่ย” ฟูจิกับชิราอิชิก็เดินผ่านมาแถวนี้เช่นเดียวกัน
“พวกฟูจิก็ได้ยินด้วยเหรอ เนี้ยว~”
“อืม รู้สึกเสียงจะดังมาจากห้องโถงข้างล่างนะ” พอทุกคนรู้เรื่องกันหมดแล้วจึงตัดสินใจเดินลงไปดูข้างล่างพร้อม ๆ กันและระหว่างทางก็เจอพวกอาคุสึกับนิโอมาร่วมเดินทางสำรวจด้วยเหมือนกัน
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะเล็ก ๆ ดังเล็ดลอดออกมา
“ได้ยินเสียงอะไรกันมั้ย....”
“หรือว่า....จะเป็นผีอ่ะ....!” พอคิริฮาระพูดเสร็จก็กระโดดไปกอดชิราอิชิทันที
“อันนั้นก็คงไม่ใช่หรอกมั้งคิริฮาระคุง....เลิกกอดฉันได้แล้วนะมันอึดอัด” (จับจิ้นเลยจ๊ะ)
“กะ ก็คนมันกลัวนี่นา....” พอชิราอิริบอกให้ปล่อยคิริฮาระยิ่งกอดแน่กว่าเก่าอีกมันทำให้คนที่เคยคิดว่า สนิทกับคิริฮาระมากที่สุดแล้วอย่างยานางิเกิดรู้สึกน้อยใจขึ้นมา..... (แบบนี้ต้อง 3P)
“อย่างนายเขาเรียกว่า กลัวขึ้นสมองมากกว่ามั้ง...คิริฮาระ” อาโตเบะพูด
“ก็เมื่อคราวก่อนฉันเคยออกมาเดินข้างนอกตอนกลางคืนแล้วจู่ ๆ ก็มีเงาขนาดใหญ่เหมือนคนโผล่ขึ้นมาแถมยังทำเสียงน่ากลัวด้วยล่ะ” คิริฮาระยังไม่รู้ว่า เมื่อตอนนั้นมันเป็นฝีมือของพวกเอจิเซ็นที่แอบลอบเข้ามาในค่าย
“ก่อนจะเล่า....ชะ ช่วยปล่อยก่อนได้มั้ย หายใจไม่ออกแล้ว...” ชิราอิชิโดนคิริฮาระกอดแน่นมากเกินไปจนเกินหายใจไม่ออก
“หืม! จู่ ๆ ทำไมเสียงมันถึงได้เงียบลงไปล่ะ” จิโทเสะพูดขึ้น
“อ๊ะ! รุ่นพี่โออิชิ” โมโมชิโระพร้อมด้วยไคโค เซนโงคุและ 2 ตัวเปี๊ยกซุปเปอร์รุกกี้เดินเข้ามา
“โมโมะ มีเรื่องอะไรกันเหรอถึงได้ลงมาที่นี้”
“ก็คุณเซนโงคุบอกว่า ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดคุยกันแล้วก็เสียงฝีเท้าที่วิ่งผ่านหน้าห้องพวกผมด้วยน่ะสิครับ”
“เสียงผู้หญิงงั้นเหรอ....แบบนั้นมันจะมีความเป็นไปได้แค่ 16.4% เท่านั้นเพราะ ที่นี้เขาไม่อนุญาตให้ค่ายชายและหญิงมาเจอกันอยู่แล้วแถมระบบป้องกันความปลอดภัยของค่ายผู้หญิงยังแน่นหนากว่าของพวกเราหลายเท่าเลยล่ะ" อินูอิพูดขึ้นขณะเดินมาสมทบด้วยพร้อมกับคนที่เหลือ
“แต่เสียงที่ฉันได้ยินมันเป็นเสียงผู้หญิงจริง ๆ นะแถมตั้งหลายคนด้วยล่ะ” เซนโงคุเถียง
“ถ้าอย่างงั้นก็ต้องไปพิสูจน์กันสินะ” เทะสึกะเดินมาแค่คนเดียวเท่านั้น
“กะ กัปตันเทะสึกะมาได้ไงครับเนี่ย” โมโมชิโระถามด้วยความงุนงงแต่ไม่ใช่เขาคนเดียวที่งงแต่เป็นทุกคนต่างหาก
“มีเมจเสจส่งมาหาฉันบอกว่า ให้มาที่ห้องโถง......” เทะสึกะเอามือถือออกมาให้ทุกคนเห็นและตอนนั้นเอง....
“ฮ่า ๆ ๆ” เสียงหัวเราะนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“สะ เสียงมันดังขึ้นอีกแล้วแถมยังดังกว่าเดิมด้วย” คิคุมารุเริ่มผวาแล้ว
“จะเอายังไงต่อดี....” ฟูจิถาม
“ไม่เห็นต้องถามก็เข้าไปดูเลยยังไงล่ะ...” เทะสึกะไม่พูดไม่จาเดินนำเข้าไปคนแรกเลย ช่างเป็นชายที่เหนือชายจริง ๆ
“ยินดีต้อนรับจ๊ะ~” เสียงใส ๆ ทักทายพร้อมหนุ่ม ๆ ยืนอึ่งเพราะตอนนี้ในห้องโถงได้มีสาว ๆ 15 คนกำลังจัดห้องให้เป็นเหมือนงานเลี้ยงเล็ก ๆ อยู่พอดี
“สะ สุดยอด!! มีสาว ๆ สวย ๆ อยู่เต็มไปเลยแบบนี้มันช่าง Lucky จริง ๆ” เซนโงคุออกอาการยิ่งกว่าใครเพื่อนเลย
“เอ๊ะ~ เทะสึกะเป็นคนนำเข้ามาเหรอเนี่ยแบบนี้ฉันก็ชนะพนันแล้วสิ....เรียวอย่าลืมเลี้ยงขนมฉันด้วยน่า~” ตรงโซฟามีร่างเล็ก ๆ ที่ทุกคนต่างคุ้นเคยกำลังกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจที่ชนะพนันอยู่เลย
“คะ คุณโคโนเอะ!! ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะ” ทุกคนต่างถามขึ้นพร้อม ๆ กัน
“กะว่า จะแสดงความยินดีที่พวกนายทุกคนได้มาอยู่กันครบ 50 คนอีกครั้งนี่นาก็เลยต้องฉลองกันหน่อย”
“ยัยบ้า!! ที่นี้มันใช่บ้านของเธอที่ไหนกันเลิกทำบ้า ๆ ได้แล้ว” ซานาดะดูจะรับไม่ได้ที่สุดเลยตวาดใส่ทันที
“ทำแบบนี้ไม่ได้งั้นเหรอ...ซานาดะ....” ริทสึแกล้งบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสารจากหนุ่ม ๆ จากนั้นก็... “ฮือ ๆ ซานาดะใจร้าย~ ฉันอุตส่าห์ทำเพื่อทุกคนแล้วแท้ ๆ ทำไมต้องมาว่าแบบนี้ด้วย”
“ทำผู้หญิงร้องไห้แบบนี้มันดูไม่ดีเลยนะ ซานาดะ” และมันก็ได้ผลจริง ๆ ด้วยตอนนี้ทุกคนอยู่ฝ่ายเดียวกับริทสึหมดแล้ว
“ชะ ใช่ที่ไหนกันล่ะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรยัยนั่นเลยนะ” ซานาดะรีบแก้ตัวแต่ว่า...ทำยังไงก็แก้ตัวไม่ขึ้นอยู่ดี
“แต่เมื่อกี้นายไปตวาดใส่เธอไม่ใช่เหรอ” ทุกคนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา
“ชิ! ก็ได้เมื่อกี้ฉันขอโทษอยากทำอะไรก็เชิญตามสบายเลย” ริทสึเผยรอยถือยิ้มของผู้มีชัยตอนนี้ทุกคนคงได้รู้กันแล้วว่า อย่าขัดใจริทสึเด็ดขาดไม่งั้นจะเจอดีเหมือนกับซานาดะ
“ฮ่า ๆ ขอบคุณที่เข้าใจฉันน่ะ ซานาดะ”
“แล้วสาว ๆ พวกนี้เป็นใครกัน” เทะสึกะถาม
“เพื่อนของฉันเองล่ะ....พอดีเรียวบอกว่า ถ้าไม่ให้ทุกคนมาด้วยเธอจะไม่ยอมให้ออกจากค่ายน่ะสิ”
“แล้วคิดว่า ฉันอยากจะปล่อยเธอให้มาอยู่กับเจ้าพวกนี้ตามลำพังรึไงกันล่ะ” เรียวยืนเท้าเอว
“อ่า~ เรียวนี่นา” จิโร่รีบทักขึ้นทันทีพอดีเจอคนรู้จัก
“เฮ้ย! ห้ามเข้าใกล้ยัยนั้นเด็ดขาดเลยนะ” อาโตเบะรีบคว้าคอเสื้อของจิโร่ทันที
“รู้จักเธอด้วยงั้นเหรอ อาโตเบะ” คิคุมารุถาม
“อาโตเบะ เรียว น้องสาวแท้ ๆ ของอาโตเบะ เคโกะ ปี 3 โรงเรียนเฮียวเท” เรียวแนะนำตัวเองด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ
“นะ น้องสาวของอาโตเบะเหรอ!!” ทุกคนอึ่ง
“ก็ใช่น่ะสิ มีปัญหารึไงขอบอกไว้ก่อนอย่ามายุ่งกับน้องสาวฉันเชียวนะ” อาโตเบะเดินเข้าไปโอบไหล่ของน้องสาวทันที
“เข้าใจแล้ว ๆ ว่าแต่เรียวเธอมาที่นี้ได้ไง” โอชิราริถาม
“พอรู้ว่า พี่กับพวกนายต้องมาก็เลยมาด้วยตอนนี้ฉันอยู่คอร์ท 1 คอยดูแลทุกคนแทนควีนยังไงล่ะ”
“ควีนงั้นเหรอ” ฟูจิพยายามนึกดูว่า เคยได้ยินคำพูดนี้มาจากที่ไหน...
“มันก็ช่วยไม่ได้นี่นาควีนของพวกเราไม่เคยอยู่เป็นหลักเป็นแหล่งเหมือนพวกเรานี่นา ชอบแอบเข้ามาที่นี้แทบทุกวัน....อ๊ะ...ขอแนะนำตัวหน่อยนะ มิสึคาวะ ฮิคาริ อยู่คอร์ท 1 จ๊ะ”
“แล้วมันคือใครกัน....”
“ก็ริทสึยังไงล่ะ ควีนน่ะเป็นแค่ฉายาที่ตั้งให้กับคนที่แข็งแกร่งที่สุดในค่ายเท่านั้นเอง...ขอแนะนำตัวด้วยคน คาวาโซเอะ มิโนรุเจ้าค่า~” มิโนรุพูด
“ส่วนพวกเราก็คือ ผู้ติดตามของควีนยังไงล่ะ” ฮิโตมิเดินมาพร้อมช็อกโกแลตของโปรดในมือ
“ชิ ชิราอิชิ.....อาเจ้ฮิโตมิ” เคนยะรีบสะกิดแขนชิราอิชิทันที
“ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย ทำไมรุ่นพี่ฮิโตมิถึงมาอยู่ที่นี้ได้” ชิราอิชิดูตกใจไม่ใช่น้อย ๆ
“ก็ถูกเรียกตัวมาน่ะสิ....แล้วเมื่อกี้ใครบังอาจเรียกฉันว่า อาเจ้....” ฮิโตมิเดินตรงเข้าไปล็อคชิราอิชิกับเคนยะทันที
“ขอโทษด้วยคร้าบ~”
“ผู้หญิงที่ดูห้าว ๆ เป็นใครกันน่ะ....”
“รุ่นพี่คิราสึกิ ฮิโตมิเป็นรุ่นพี่ของพวกชิราอิชิแถมยังเป็นอดีตกัปตันชมรมเทนนิสหญิงด้วยนะ...ก็เลยสนิทกับเจ้าพวกนั้นเป็นพิเศษยังไงล่ะ” จิโทเสะอธิบาย
โครม!!
“นี่เธอเป็นบ้าอะไร จู่ ๆ ถึงเดินมาชนฉันเนี่ย!” แอนนิต้ากับยูกิทะเลาะกันอีกแล้ว
“เธอนั่นแหละที่มาเดินชนฉันเอง!!” ยูกิเองก็พร้อมสู้เต็มที่
“รุ่นพี่โคโนเอะ!!”
“พวกเธอช่วยเลิกทะเลาะกันสักวันจะได้มั้ย ไม่งั้นฉันจะให้พวกเธอไปฝึกบนเขาอีกรอบนะ” ริทสึเข้ามาจัดการทุกอย่าง
“ยะ ยูกินั่นเธอใช่มั้ย” โอชิทาริกับเคนยะดูตกใจไม่ใช่น้อย ๆ พอเห็นหน้ายูกิ
“พี่ยูชิ....พี่เคนยะ ยังไม่โดนไล่ออกไปอีกเหรอค่ะ”
“นี่เธอเห็นพวกฉันอ่อนแอถึงขนาดนั้นเลยรึไง ยัยบ้า” เคนยะโวย
“เธอเป็นรุ่นน้องของพวกนายงั้นเหรอ” ยานางิถาม
“เปล่าหรอก.....เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของพวกเราต่างหากล่ะ”
“ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลยล่ะ” อาโตเบะดูไม่ค่อยพอใจ
“พวกนั้นคงไม่อยากให้ผู้ชายอย่างพี่ได้รู้จักกับน้องสาวของพวกเขาล่ะมั้ง” เรียวพูดเสียงนิ่ง ๆ
“เฮ้! ผู้ชายอย่างพี่มันมีปัญหาตรงไหนกันไม่ทราบ”
“จะให้ฉันบอกทุกคนตรงนี้เลยมั้ยล่ะ”
“ทุกคนเลิกพูดเรื่องไร้สาระแล้วมาฉลองกันเถอะนะ” ริทสึอยากจะฉลองลูกเดียว
“พูดแบบนี้แสดงว่า เห็นแก่กินล่ะสิ” ซานาดะถาม
“มันก็เรื่องของฉันยะ เจ้าซามูไรหน้ายักษ์...แบร่~” ริทสึแล่บลิ้นใส่ซานาดะ
“กล้าล้อเล่นฉันหรอก” เพราะทั้งคู่อยู่ใกล้กันมากซานาดะจึงถือโอกาสดีดหน้าผากริทสึเป็นการลงโทษซะเลย
“ยูคิมูระคุง~ ซานาดะแกล้งฉันอีกแล้วอ่ะ” พอตัวเองโดนแกล้งก็รีบวิ่งไปหลบหลังยูคิมูระทันที
“ฮ่า ๆ ทั้ง 2 คนอย่าทะเลาะกันสิ” พวกนิโอส่ายหัวเพราะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนแต่ถ้าทั้งคู่อยู่ด้วยกันเมื่อไรต้องทะเลาะกันตลอด
แชะ!
“หึ ๆ ได้รูปมาแล้ว” โนบาระโผล่ออกมาจากมุมไหนก็ไม่รู้ด้วยสภาพผมที่ดูกระเซ่อกระเซิง
“แว้ก! ผีโผล่ออกมาแล้ว” คิริฮาระซึ่งตอนนี้คงกลัวผีขึ้นสมองไปแล้วกระโดดกอดยานางิทันที
“อ่า~ เร็นบอกตั้งหลายครั้งแล้วไงว่า อย่าออกมาในสภาพแบบนั้นน่ะ” ฮารุสะต้องเดินเข้ามาลากโนบาระออกไปทำผม
“คิดว่า รูปคู่เป็นไงบ้างล่ะ คิริน” โนบาระไม่สนใจนอกจากรูปถ่ายตัวเอง
“เป็นคู่ที่น่าจิ้นดีนะค่ะ” ตอนนี้โนบาระก็ได้คู่หูใหม่เป็นยูนะไปแล้ว
“ทำไมฉันถึงมาอยู่ในที่แบบนี้ได้นะ” มีเสียงเล็ก ๆ ดังออกมาจากด้านหลังพวกหนุ่ม ๆ
“เฮ้ย! ......เอมะ เธอก็มาอยู่ที่นี้ด้วยเหมือนกันเหรอ” ทาจิบานะถามด้วยความแปลกใจ
“รุ่นพี่คิปเปไม่ได้เจอกันนานเลยนะค่ะ”
“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้ปกติเธอต้องอยู่ที่บ้านนอนตั้งคำถามไร้สาระแล้วก็.....พึมพำ ๆ” ชินจิพึมพำ
“เลิกทำนิสัยเสีย ๆ แบบนั้นสักทีได้มั้ย...เห็นแล้วมันหงุดหงิด” เอมะหันไปพูดกับชินจิ
“ก่อนจะว่า คนอื่นลองหันไปดูตัวเองก่อนมั้ย.....”
“นี่ ๆ เจ้าพวกเด็กน้อยช่วยหลีกทางให้พวกฉันหน่อยได้มั้ย” พวกหนุ่ม ๆ ต้องรีบแหวกทางให้กับไอริกับคิริยูทันที
“ริทสึ....พวกเราไปยื่นเรื่องขอยืนห้องโถงกับโค้ชไซโตะแล้วนะ”
“งั้นเหรอ ๆ ขอบคุณมากนะค่ะพวกคุณพี่ไปนั่งพักก่อนก็ได้เถอะค่ะ”
“แล้วเอกสารที่บอกให้เอาไปให้มันคืออะไรเหรอ” มิโนรุเดินเข้าไปกอดคอริทสึ
“ก็แค่เอกสารยื่นคำขอเท่านั้นเองแหละนะ อย่าไปสนใจมันเลย” ริทสึเดินไปนั่งที่โซฟา
“ดูท่าทางแปลก ๆ นะนายคิดเหมือนฉันหรือเปล่าเทะสึกะ” โออิชิถาม
“อืม.....ดูเหมือนริทสึกำลังปิดบังอะไรพวกเราอยู่นั่นแหละ”
“เทะสึกะ~ โออิชิ~ มัวทำอะไรอยู่รีบ ๆ เข้ามานั่งตรงนี้สิ” ริทสึตะโกนเรียก
“อ๊ะ! ขอโทษด้วยค่ะ....เอ่อ.....ฉันไม่ได้ตั้งใจ...” ยูกะเผลอเดินชนแขนนิโอ
“ปุริ! อยากรู้จักฉันขนาดนั้นก็บอกกันดี ๆ สิ”
“อย่าหลงตัวเองให้มันมากนัก...ยูกะเป็นคนซุ่มซ่ามแล้วก็ขี้อายมาตั้งนานแล้วอย่ามายุ่งกับเธอนะ” มิกิเดินเข้ามาขวางแล้วพายูกะไปนั่งที่โซฟาทันที
“ฮ่า ๆ ๆ ฉันชนะแล้วนะ” มิโนรุหัวเราะด้วยความดีใจเพราะเธอเพิ่งเล่นไพ่ชนะหนุ่ม ๆ
“เมื่อกี้มันแค่ฟลุ๊กต่างหากล่ะ ฉันขอแก้มืออีกรอบ” คิริฮาระไม่ยอมแพ้
“เฮ้อ~ พวกบ้า ๆ มาเจอกันก็เป็นแบบนี้ตลอดสินะ” เรียวถอนหายใจเบา ๆ
“ทำไมถึงไม่ไปนั่งกับทุกคนล่ะ” ยานางิเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นน้ำผลไม้ให้กับเรียว
“ฉันขอยืนดูอยู่ตรงนี้ดีกว่า....หวังว่า ริทสึคงไม่คิดอะไรแผลง ๆ ออกมาก็พอ”
“พวกคุณทุกคนดูสนิทและยอมรับริทสึมากเลยนะ ทั้งที่ทุกคนก็มีฝีมือกันหมดทำไมถึงยอมทำตามริทสึล่ะ”
“อาจจะเป็นเพราะ ความแข็งแรงแล้วก็นิสัยบ้าบิ่นของยัยนั้นล่ะมั้งทุกคนถึงได้ยอมรับ....คนบ้าที่พอมาเหยียบค่ายนี้ปุบก็รวมกลุ่มปฏิวัติพวกคอร์ท 1 ชุดเก่าทันทีแถมยังกล้าท้าทายกับพวกรุ่นพี่ในค่ายฝั่งนี้อีก.....แบบนั้นมันดูบ้ามากใช่มั้ยล่ะ”
“มันก็ดูบ้ามากจริง ๆ เลยนะ”
“ฮ่า ๆ เอจิระวังนะ” ริทสึเกิดนึกสนุกเลยเอาหมอกหนุนมาปาใส่คิคุมารุ
“แบบนี้มันขี้โกงกันนิ ริทสึ” คิคุมารุปาหมอนใส่บ้างแต่ริทสึหลบได้แล้วไปโดนชิชิโดะแทน
“อยากเล่นหนักสินะ พวกเธอ” ชิชิโดะลากโชทาโร่มาเล่นปาหมอนด้วยเหมือนกัน
“อ๊ะ! ซานาดะระวังนะ” ยูคิมูระหลบหมอนที่ริทสึปามาได้แต่มันดันไปโดนหัวของซานาดะเต็ม ๆ
“พวกนาย......เล่นบ้าอะไรกันฟ่ะ!!!” ซานาดะโกรธจัดแล้ว
“ว่าแล้วเชียว....” เรียวถอนหายใจเบา ๆ
“ไม่ไปเล่นกับพวกนั้นหน่อยเหรอครับ...” ยานางิถาม
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวไม่มีแรงเก็บกวาด”
“ให้ได้แบบนี้สิน่า อยากรู้จริง ๆ ว่า ควีนปกติเขาทำแบบนี้กันเหรอเนี่ย”
ความคิดเห็น