AMBER and the darkness ocean

ทุกคนชอบช่วงเวลาของการปิดเทอมฤดูร้อน ใช่…มันแหงอยู่แล้ว แน่นอนว่า แอมเบอร์เองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากคนทั่วไป เธอเฝ้ารอให้ถึงวันปิดเทอมนี่ตั้งแต่ยังไม่สอบมิดเทอม มันจะเป็นช่วงเวลาสามเดือนที่เธอจะหยุดพักเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนน่าเบื่อไปได้ชั่วคราว และเก็บกระเป๋ากลับบ้านเกิดที่แทสเมเนีย ที่นั่นมีชายหาด กับผืนน้ำทะเลให้เธอสะบัดครีบตลอดทั้งสามเดือนทั้งสามเดือน ก่อนจะกลับไปเรียนที่โรงเรียนโกหกคนอื่นว่าลงเรียนว่ายน้ำไม่ได้เพราะแพ้คลอรีน

แน่นอน ถ้าคุณฉลาดพอก็น่าจะพอเดาออกแล้วว่าแม่สาวแอมเบอร์ของเรานั้นคงไม่ใช่คนปกติแน่ๆ อยากรู้ไหมว่าทำไม? ถ้าถูกน้ำมากๆ ท่อนล่างเธอจะเป็นปลาน่ะสิ! เอ้า! คนที่เดาไม่ออกน่ะ ตอนนี้คิดออกได้รึยังล่ะ?

พอจะเคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานประมาณว่า มีมนุษย์ประหลาด ครึ่งคนครึ่ง สัตว์อะไรจำพวกนั้นไหม? แน่นอนว่าถ้าพูดถึงอะไรจำพวกนี้ สิ่งที่คุณจะนึกถึงเป็นอันดับต้นๆ น่าจะเป็นพวก เซนทอร์ หรือ เงือกอะไรพวกนั้นสินะ ใช่แล้ว...แอมเบอร์เป็นเงือก ถึงแม้เธอจะไม่ใช่เลือดบริสุทธิ์เสียทีเดียว เพราะเป็นลูกผสมระหว่างพ่อที่เป็นคนกับแม่ที่เป็นนางเงือก แต่ถ้าถูกน้ำมากๆ ใช่ว่าจะไม่แปลงกายเสียที่ไหน แล้วสมัยนี้เงือกมีจริง...ไปพูดให้คนอื่นฟังใครเขาจะเชื่อ ขืนโผล่มาให้เห็นกันโต้งๆ ได้โดนหามไปใส่ตู้โชว์เป็นหนึ่งในของแปลกประจำชาติแหงๆ

หนึ่งอาทิตย์ก่อนเปิดเทอม แค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น!! หนึ่งอาทิตย์ที่จะทำให้ปิดเทอมที่ควรจะสนุกสนาน และมีความสุขของเธอ มลายหายไปหมดสิ้นสำหรับปีนี้ ตั้งแต่ได้พบเจอกับเด็กหนุ่มปริศนา ที่มาพร้อมกับกลิ่นอายทะเลแปลกถิ่น

ดวงตาสีเขียวฟ้าน้ำทะเลคู่นั้นแม้จะดูงดงาม แต่ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ เรือนผมสีน้ำตาลทองปลิวลู่ไปตามลมแลดูสวยเกินจะเป็นผมที่ถูกทำลายโดยแสงแดด

“นายเป็นใคร”

“ไม่ใช้ธุระกงการอะไรของเธอ ฉันมีธุระกับหมอนั่น”

“นายมีธุระกับเพื่อนฉัน นายก็มีธุระกับฉันด้วย ทำตัวให้มันน่าคบหากว่านี้ไม่ได้หรือไง”

“นี่เป็นเรื่องระหว่างอาณาจักร สามัญชน โดยเฉพาะเลือดผสมอย่างเธอ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรทั้งนั้น หลบไปซะ”

เมื่อมีเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสองอาณาจักรมาเกี่ยวข้อง ปิดเทอมนี้ของเธอจึงไม่สามารถเล่นสนุกได้อย่างที่ผ่านๆ มาอีกต่อไป ภารกิจสำคัญกำลังรอคอยพวกเธออยู่...

กับการผจญภัยแสนตื่นเต้น ภายใต้ผืนมหาสมุทรแสนกว้างใหญ่จึงเริ่มต้นขึ้น

จุดหมายคือ...จุดมรณะแห่งห้วงทะเล...

สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า

“นี่คือสัญญาระหว่างห้าคาบสมุทร ระบุชัดเจนว่าถ้าที่แห่งนั้นเกิดปัญหาอะไรขึ้น รัชทายาทของทุกอาณาจักรต้องถูกส่งไปทำภารกิจ”

เมื่อชีวิต ถูกผูกมัดด้วยสัญญา...ความรัชผิดชอบถูกแขวนเอาไว้บนคอของพวกเขาตั้งแต่เกิด ไม่มีหนทางใดที่จะหลีกเลี่ยง แม้แต่ความเป็นเด็ ก็ไม่อาจใช้เป็นข้ออ้างได้ มีแต่ต้องเดินหน้าตาไปเท่านั้น

"พระเจ้า...นี่นายอายุเท่าไหร่เนี่ย"
"ผมเหรอ? 14 ครับ"


ภารกิจเสี่ยงตาย...ที่มีชีวิตเป็นเดิมพันธ์...

"พวกเจ้าต้องเดินทางไปทั่วทุกมุมมหาสมุทร...ค้นหา...ลูกแก้วสีดำของคราซิส..."
"ลูกแก้วสีดำของคราซิส!? ได้ยินว่าหายสาปสูญไปนานแล้ว"
"มันยังอยู่...ที่ไหนสักแห่งในพื้นที่แถบแคริบเบียน หินทำนายของข้าว่าอย่างนั้น"
"โอ้โห...ที่ไหนก็ได้แถวๆ แคริบเบียน จำกัดความเล็กมากเลยป้า แล้วได้ชื่อเป็นลูกแก้วคงอันกระจิ๋วเดียว จะหายังไงเจอ"
"เท่าที่ฉันได้ยินมา มันเล็กกว่าหัวเธอนิดหน่อยเท่านั้นแหละ"

ชะตากรรมของโลก...ขึ้นอยู่กับของเพียงสิ่งเดียว
และการทำลายหัวใจของมหาอสูรกายแห่งท้องทะเล...คราเคน
แต่จะทำอย่างไร เมื่อในร่างใหญ่ยักษ์ของอสูรกายที่น่าขยะแขยง...ไม่มีหัวใจให้ทำลาย...
แล้วหัวใจของมันอยู่ที่ไหนล่ะ??

"หาลูกแก้วให้เจอ...เจ้าจึงจะเจอหัวใจ...ถ้าไม่มีลูกแก้ว...ก็ไม่มีหัวใจ"



แต่แล้ว...ภารกิจนี้ ก็มีเรื่องไม่คาดฝันเข้ามาพัวพัน...


"เธอ...เป็นใครกันแน่..."
"ฉันคือ..."


การผจญภัย...ยังไม่จบ...


 

ถึงทุกคน...
ชื่อเรื่องอาจจะยังไม่แน่นอน เพราะเพิ่งเริ่ม ไม่มีอะไรแน่นอนซักอย่าง(55555) แนวนี้พอคิดชื่อได้ก็เป็นชื่อที่มีดาดดื่นทั่วไป จะทำยังไงดีน๊าาาา ก็ขอกลับไปนอนคิด ยืนคิด เลื้อยคิด นานๆ แล้วถ้าได้ชื่อที่เหมาะสมจริงๆ แบนเนอร์และชื่ออาจเปลี่ยนไป ยังไงก็ขอโทษนะคะ ถ้าทำให้สับสน><!

                                                                                                                     จึงเรียนมาเพื่อทราบ

                                                                                                                            MindMOJI

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอฝากเรื่องนี้ไว้กับทุกคนด้วยนะคะ^ ^

ไรท์เตอร์ไม่ได้เป็นคนมีพรสวรรค์

หรือความสามารถอะไรมากมายเกี่ยวกับการเขียน

เพราะฉะนั้นจึงไม่มั่นใจในภาษาของคัวเองเท่าไหร่นัก

อ่านแล้วก็ช่วยคอมเม้นท์ตำหนิติเตียน อย่าได้เกรงใจไป ไม่โกรธหรอกค่ะ ชอบ~>o<

ถ้าหลงเข้ามาอ่านถึงหน้านี้ ก็กดบทนำอ่านกันสักนิด

ไม่แน่อาจะติดใจ คลิกบทต่อไปอ่านก็ได้นะ ก็แล้วแต่จะพิจารณาค่ะ>.<

ขอฝากด้วยนะคะะะะ

                                                                                                                         ด้วยความขอบคุณอย่างสูง

                                                                                                                       MindMOJI

ปล.ทำไมฉันถึงชอบพิมพ์ผิด....