Occult love ภารกิจอันตรายมัดใจนายลี้ลับ

บทนำ

…บนโลกนี้มีเรื่องมหัศจรรย์เกิดขึ้นกับคุณบ้างหรือเปล่า...

                ยามราตรีอันมืดสนิทไร้ซึ่งแสงแห่งดวงจันทราชวนให้บรรยากาศเย็นยะเยือก   หอคอยนาฬิกาใจกลางเมืองตีบอกเวลาเที่ยงคืนกังวานก้องไปทั่ว

                หง่าง...หง่าง~~~

                “เลดี้เฮเลน“

         “……”

         “เฮเลน!! “

         “คะ...คะ? O_O”

                เสียงของหนุ่มตาฟ้าเรียกให้ฉันตื่นจาก ภวังความคิดตอนนี้ฉันอยู่ในงานเต้นรำสวมหน้ากากและแน่นอนกำลังเต้นอยู่เอ้ะเมื่อกี้ฉันเหมือนได้ยินเสียงนาฬิกาเที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ยถ้าเป็นเรื่องซินเดอเรล่าป่านนี้คงต้องวิ่งหัวซุกหัวซุน

                “เหม่ออะไรอยู่เหรอ?” หนุ่มตาสีฟ้าที่ฉันก็ไม่รู้ว่าใครถามอย่างเป็นห่วงแต่ฉันก็ไม่ได้ชื่อเฮเลนนะ

         “อ่อแค่คิดว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ แล้วคุณคือใครเหรอแหะๆ ^^”

            หนุ่มตาฟ้ายิ้มแบบอ่อนโยนแหมแทบละลายสิยะ>_<มองๆไปเขาก็หล่อนะแต่แค่เห็นหน้าไม่ชัดเท่าเสี้ยวหน้าเรียวคมสวยได้รูป ริมฝีปากบางคลีเหยียดตรงราวกับเป็นรอยยิ้ม ตาสีฟ้าที่เปล่งประกายวาววับดุจผลึกแก้วใส หากใครเผลอจ้องมองอาจต้องเผลอไผลเหมือนต้องมนต์สะกด ถึงกระนั้นผมของเขากลับดำสนิท  รวมๆก็หล่ออ่ะ =.,= ดูสิจมูกก็เป็นสันสวย (ขนาดใส่หน้ากากฉันยังอธิบายได้หมด)ที่เขาเรียกฉันว่าเฮเลนอาจเพราะจำคนผิดด้วยก็ได้มั้ง   ซักพักตาฟ้าสุดหล่อก็เขยิบหน้าหล่อๆนั้นเข้ามาใกล้หูฉันแล้วก็พูดว่า

                “ข้ามีนามว่า คริส” เขาหูดเบาๆข้างหูแล้วค่อยๆเคลื่อนหน้าออกไปถ้าให้ทายตอนนี้หน้าฉันต้องแดงมากแน่ๆ                           “แล้วนาย...ไม่สิท่านรู้จักฉันได้ไง?”

                “เราอยู่โรงเรียนเดียวกันไง” เขาพูดยิ้มๆซักพักในตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

                 “…”   จะบ้าเหรอฝันนี่ฉันฝันแน่ๆฝันย้อนยุคด้วยโรงเรียนฉันไม่มีคนหล่อที่ฉันไม่รู้จักหรอก

         “ไม่เชื่อข้างั้นสิ”

         “ ......” 

คิดแล้วคิดอีกก็คิดว่าไม่มีอ่ะคนหล่อที่ฉันไม่รู้จักแต่นี่ถ้าเป็นความฝันละก็คงไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้หรอกว่าแต่แล้วเมื่อไหร่ฉันจะตื่นละเนี่ยเต้นจนขาจะลากละแก  ตาฟ้าสุกหล่อผู้มีนามว่าคริสโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกครั้งหน้าเราห่างกันแค่ไม่กี่เซนลมร้อนที่กระทบกับแก้มฉันนั้นทำให้แทบละลายอีกครั้ง

“หลังเลิกเรียนที่สนามบาส”

หง่าง...หง่าง~~~

“มักเน่!!”

“(_ _  )zz”

“ยัยมักเน่!! >_<”

ฉันสะดุ้งตื่นหลังจากแอบงีบในห้องเรียนวิชาปรัชญาและที่ต้องโงหัวขึ้นมาจากฝันถึงหนุ่มสุดหล่อก็เพราะยัยหนมผิงที่ทั้งสะกิดสะเกาทั้งกระทุ้งกระแทกแหมกะให้ตายตกเก้าอี้เลยรึงัยอะไรนักหนาเนี่ย!!

“ก็หมดคาบแล้วอะดิถ้าแกจะหลับเฝ้าโรงเรียนก็เชิญ”

ขนมผิงเบ้ปากงอนๆแล้วลุกขึ้นเก็บของลงกระเป๋าในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆในชั้นต่างก็พากันค่อยๆแยกย้ายออกจากห้องฉันที่เพิ่งตื่นก็นั่งงงๆแล้วรีบลุกขึ้นมาเก็บของเช่นกัน

“แหมๆ...แค่นี้งอนไปได้บู้ๆ -3-“  ฉันพูดพลางทำปากยื่นๆแค่พอน่ารัก(เหรอ?)

“เออๆ...ป่าวๆรีบเลยแกเร็วเดี๋ยวไม่ทันดูพี่แทนแข่ง”

ยัยหนมผิงว่าพลางดึงแขนฉันให้วิ่งตามนางไปทางสนามบาสเพื่อไปดูพี่แทนหนุ่มป๊อปประจำโรงเรียนพี่เขานี่ฮอตสุดในเกรดสิบสองเลยนะ

‘หลังเลิกเรียนที่สนามบาส’

อยู่ๆคำพูดของคริสผู้ชายในฝันคนนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวฉันส่ายหัวแรงๆเพื่อสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจะเป็นไปได้ยังไงความฝันก็ส่วนความฝันนี่มันชีวิตจริงแต่ทำมัยนะฉันถึงมีความรู้สึกว่าอยากจะพบเขาซักครั้งนึงนอกจากนั้นฉันก็มีความรู้สึกว่าจะได้เจอเขาทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้...

mi lk