ขับขานรัก ลำนำไร้ใจ 天長地久 (ebook)
หยุดหัวใจของเจ้าซะ ความสัมพันธ์ระหว่างเรานับว่าไม่ถูกต้องตั้งแต่ต้น" เขากล่าว เช่นนั้นก็คิดเสียว่าไม่เห็น ไม่เคยรับรู้เถอะ อยากให้ข้าเลิกชอบนั้นเป็นเรื่องของท่าน แต่ข้าจะทำหรือไม่ก็เป็นเรื่องของข้า นางเถียงกลับ
ผู้เข้าชมรวม
73,515
ผู้เข้าชมเดือนนี้
46
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
|
|
บุรุษผู้นั้นเกล้าผมทรงสูงรัดด้วยเส้นไหมทอง ปักปิ่นหยกเขียวเรียบง่ายเพียงเท่านั้น สวมเสื้อคลุมสีขาวดูธรรมดา แต่ทว่ากลับเสริมกลิ่นอายสูงส่งราวเทพผู้หลุดพ้น รอบตัวปรากฏไอทิพย์ลอยวนอ้อยอิ่ง ใบหน้านั้นเล่ารูปงามเป็นอันดับหนึ่ง หลายหมื่นหลายแสนปี เทพบรรพกาลสองพี่น้องอาศัยโดดเดี่ยวอยู่นอกฝั่งฟ้าลำพัง
เหล่าเทพบรรพกาลนั้นคือองค์มหาเทพผู้สูงศักดิ์
บารมีของเขามากล้ำ นามระบือไกลทั่วทั้งสามภพ เสมือนลำนำกวีเล่าขาน
เวียนวนสรรเสริญยกยอ ทว่าเนิ่นนานนับหมื่นปี ไม่มีผู้ใดพบองค์มหาเทพนอกแดนเขตฟ้า
มังกรหลับใหล ละทิ้งทางโลกอีกนิวรณ์ทั้งห้าอีกครั้ง
ท้องฟ้ามืดลงอีกครั้งแล้ว ถึงยามเก็บม่านสุริยะลง ให้หมู่ดาวมีโอกาสฉายแสงเปล่งประกายอวดกันบนผืนฟ้าสีคราม หมดไปแล้วอีกหนึ่งวันที่แสนว่างเปล่า ค่ำคืนเปล่าเปลี่ยวของนางกลับมาอีกครั้ง ทั้งที่ท้องฟ้ามีแสงดาวส่องสกาวสุกใส หากแต่ไร้คนนั่งชมดาวข้างกาย ก็ไร้ค่า
ลมเหนือพัดมา พาหยาดน้ำตาให้ค่อยๆริ้นอาบแก้ม
บ้าจริง ลมแรง ทำให้นางเคืองตา
นิ้วเรียว ปาดหยาดน้ำที่ไหลรดแก้มออกลวกๆ แต่เพียงไม่นานก็เกิดเสียงสะอื้นเล็กมาจากร่างบาง
นางทำได้เพียงคิดถึง ปล่อยให้ความรักปลิวลอยไปตามสายลม ไปให้ถึงหัวใจมหาเทพที่ด้านชา ไม่ต้องหวนคืนกลับมาอีก
นางตั้งสัตย์กับตนเอง นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะหลั่งน้ำตา
หมดวสัตฤดูแล้ว ช่วงเวลาที่แสนทรมานจบลงได้แล้ว ยามหิมะแรกของปีปรากฏ ถือเป็นการสิ้นสุดเวลาแห่งความอาลัย
ไม่เจอกันเลยนะดีแล้ว
ไม่คิดถึงเลยเป็นดีที่สุด
เป็นวิธีเดียวที่ทำให้นางลืมความรักนี้ลงได้
ผลงานอื่นๆ ของ Minchinwon ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Minchinwon
ความคิดเห็น