[hunlay]รุ่นน้องหน้าใสกะพี่ใหญ่หน้าหวาน

เนื้อเรื่อง

     

     

     สวัสดีฮะ ผมชื่อ จางอี้ชิงหรือเลย์ อยู่ปี3 มหาลัยe x o ตอนนี้ผมกำลังรับน้องอยู่ฮะ ได้ว๊ากด้วยยย 555 ผมเป็นคนใจดีนะจะบอกให้แต่เป็นพี่ว๊ากก็ต้องโหดหน่อย อ้ะ!!!ไอ้เด็กนั่นมันไม่ฟังพวกผมอ้ะทำไงดีๆ นึกออกละ

     "เฮ้ยยย ไอ้เด็กนั่นอ้ะลุกมานี่ดิ๊" ผมตะโกนออกไปเสียงดัง อ้าาา เด็กนั่นลุกมาแล้ววว จัดการต่อ

     "ชื่ออะไร!! บอกให้ดังฟังชัด"

     "โอเซฮุนครับพี่คนสวย" ย๊าาามันบอกว่าผมสวยล่ะ ผมต้องหล่อ ผมไม่ยอมม

     "ทำไมไม่ฟังที่พวกพี่พูดอยากโดนซ่อมหรือไง" ผมตวาดใส่แต่เด็กเซฮุนก็เอาแต่ยิ้มแล้วส่งตาหวานให้ผม

     "ก็ผมไม่อยากฟังอ้ะ น่าเบื่อ แต่ถ้าเป็นพี่คนสวยพูดน่ะผมจะตั้งใจฟังอย่างดีเลยล่ะ" โอ๊ยยยยไอ้เด็้กบ้าาาา  ชั้นสวยตรงไหนว้ะ

     "โทษฐานที่ไม่ฟังพี่จะทำโทษ ลุกนั่ง55ทีปฏิบัติ นับให้ดังจนคนข้างหลังได้ยิน" ไอ้เด็กบ้าเอ้ยโดนซะ 

     "1........2.......3....4....5.............................53....54"  ตุ้บ เสียงไอ้เด็กนี่มันล้มลงไป

     "เฮ้ยเป็นไรว้ะ" ผมเข้าไปพยุงไอ้เด็กนั่นเอาไว้

     "สงสัยจะเป็นลมว่ะเลย์" แบคบอกผม

     "เดี๋ยวชั้นพาไปห้องพยาบาลเองรับน้องต่อไปได้เลย" ผมบอกแล้วพยุงไอ้เด็กเซฮุนไปห้องพยาบาล

ฟุบบบ

       ผมวางไอ้เด็กนี่ไว้ที่เตียงพยาบาลแล้วผมก็เดินไปหายาดมหรืออะไรที่ใช้ได้ อ้ะ มีแต่แอมโมเนีย ใช้ไปก่อนละกัน ผมเดินไปหาไอ้เด็กเซฮุนแล้วเอาแอมโมเนียโบกไปมาตรงจมูก ผ่านไปไม่นาน เจ้าเด็กนี่มันก็ฟื้น

     "อื้อ...อ๊าาาา" เสียงไอ้เด็กบ้านี่แหละบิดขี้เกียจ เสียงบิดนี่ติดเรทเชียว

     "เอ้า ตื่นแล้วสินะ" ผมถาม

     "ครับ พี่คนสวย" ย๊ากกกก ดูมันตอบผมสิ ผมสวยที่ไหนล่ะ ผมหล่อต่างหากเล่าาา

     "ทำไมต้องเรียกว่าพี่คนสวยด้วยห้ะ ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงโว้ยยย"

     "55555 อย่างนี้ไงฮะ ผมถึงเรียกพี่ว่าคนสวย"ไอ้เด็กบ้านี่ชี้มาที่ลักยิ้มสุดสวยของผม

     "ตรงนี้ๆแล้วก็ตรงนี้"พอชี้ลักยิ้มเสร็จก็มาชี้ที่ตรงตา จมูก ปากของผม

     "พี่ครับ ผมมีไรอะไรจะบอก"

     "มีไรจะบอกชั้นหรอ"ผมถามด้วยความสงสัย

     "ผมอ้ะชอบพี่มากเลยอ้ะ คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักจัง"จุ๊บ..อึ้ง!!จางอี้ชิงคนนี้อึ้งครับ โดนบอกชอบไม่เท่าไหร่แต่ไอ้นี่มันจุ๊บปากผมน่ะสิ จะไม่อึ้งได้ไง

     "ผมจะเอาพี่มาเป็นแฟนให้ได้เลยคอยดู"ผมไม่รู้ว่าทำไมพอผมได้ยินคำนี้หน้าผมถึงได้ร้อนไปหมดแถมหัวใจยังเต้นแรงด้วย

     "ถ..ถ้าอยากได้ชั้นเป็นแฟน แกก็คงต้องเป็นเคะให้ชั้นสถานเดียวล่ะ"ผมตอบไปเพราะผมคงคิดว่ามันคงจะไม่ยอมเป็นเคะให้ผม

     "ผมไม่เป็นให้พี่หรอกนะเคะอ้ะ"นั่นล่ะเป็นไง ผมทายถูกมั้ยล่าา

     "แต่ผมจะทำให้พี่เป็นเคะเอง"ไอ้เด็กนี่มันน่าฆ่าจริงๆ

     "ชั้นเป็นเมะโว้ยยย ไม่มีทางเป็นเคะหรอก"

     "งั้นพี่ก็คอยดู"จุ๊บ...ย๊ากกกกก ไอ้เด็กนี่มันจุ๊บปากผมอีกแล้ววววว

กา     กา     กา

       ตอนนี้ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนละฮะ ตั้งแต่วันรับน้องวันนั้น เจ้าเด็กเซฮุนก็วนเวียนเอาขนมมาให้เอาดอกไม้มาให้บางทีก็มาหยอดมุขเสี่ยวๆใส่ผม อีกสักแป็บก็มาแล้วล่ะ เชื่อผมไหม อีก5วิ

5

 

4

 

3

 

2

 

1

 

       "พี่เลย์ที่ร๊ากกกกก" นั่นไงมาเเล้วว นั่นหอบอะไรมาล่ะนั่น 

ตุ๊บบบ

     เสียงไอ้เด็กนั่นมันล้มครับ สะใจมาก อุ๊บบ

     "โอ๊ยยยยย พี่เลย์ ผมเจ็บอ่าาาา งื้ออออ"

     "สมน้ำหน้า อยากวิ่งมาเองนี่ แล้วหอบอะไรมาล่ะนั่น"

     "อ่อ...อยากรู้หรอฮะ ก็วันนี้ครบรอบหนึ่งเดือนที่เราเจอกันไงฮะ ก็เลยซื้อขนมมาฉลองกะพี่ไง"

     "หืมมม อะไรจะขนาดนั้นนน แล้วซื้ออะไรบ้างล่ะ"ผมมองเข้าไปในถุงขนมที่อยู่ในมือของเซฮุน

     "พี่เลย์...ผมอยากรู้ว่า..เมื่อไหร่พี่จะรับรักผมสักทีอ้ะ ผมรอมานานละน้าาาา"

     "เฮ้ยยยย พูดอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องเอาหัวมาถูเว้ยยยย" เด็กบ้านี่มันพูพร้อมเอาหัวมาถูแขนผมครับ

     "พี่ก็รับรักผมสักทีสิ" รับรักไปนานเเล้วโว้ยยยย ผมอยากจะบอกแบบนี้ แต่ผมทำไม่ได้เพราะผมปากแข็งเกินไป มันต้องมีสักวันสิ ที่ผมจะทำได้ รอไปก่อนนะเซฮุน

     "พี่อ่าาา รับรักเถอะน้าาา"

     "รอไปก่อนซักพักละกัน"

     "จริงหรอครับพี่ เย้ๆ"

     "แต่ชั้นอาจจะบอกไม่ตกลงกับนายก็ได้"

     "ย๊าาาา ยังไงพี่ก็ต้องเป็นเคะให้ผมคนเดียววว"

     "55555 ไอ้เด็กบ้า"

     "โอ๊ะ..เกือบลืม ผมมีอะไรจะให้พี่ล่ะ"

     "อะไรล่ะ" ผมสงสัยชะมัดเลยว่าเจ้านี่จะให้อะไร

     "นี่ไงฮะ"เจ้านี่มันยื่นกล่องของขวัญให้ผม

     "แกะเลยฮะ ฮยอง"

     "อ....ไอ้เด็กบ้าาาาา นายซื้ออะไรมาให้ชั้นฮะ อะไรเนี่ยยย หูกระต่ายสีชมพู แกเอามาให้ชั้นทำไม" ผมโวยวายใส่เซฮุน ที่เอาหูกระต่ายมาให้ผม ย๊าาา เด็กนี่อยากให้ชั้นเป็นเคะมากหรืองายยยย

     "ก็มันน่ารักอ้ะ เหมาะกะพี่ดีเลยซื้อมาให้" อืมมม หูกระต่ายก็น่ารักดีนะ ยอมก็ได้

     "พี่อ่าา ใส่ให้ผมดูหน่อยสิ น้าาาาา"

     "รอวันที่ชั้นให้คำตอบนายละกัน ชั้นจะใส่ให้ดู" ใครมันจะไปกล้าใส่ตรงนี้ล่ะคนเยอะแยะไปหมด

     "พี่สัญญาละน้าาา มาเกี่ยวก้อยกัน" เซฮุนยื่นนิ้วมาให้ผม

     "ก็ได้" ผมยื่นมือไปเกี่ยวก้อยกับเซฮุน

     "อ๊ะ พี่ผมได้เวลาไปเรียนละ เดี๋ยวตอนเย็นมาฉลองกันนะ พี่ไม่มีเรียนแล้วใช่ป้ะ ฝากของไว้ละกัน เดี๋ยวไปฉลองที่ห้องพี่นะ ผมไปละ บายยย"

   

     "เออ ไปเร็วๆเลยไป" คงสงสัยกันสินะฮะว่าเจ้าเด็กนี่มันรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่ไหน ก็เริ่มจากวันรับน้องวันนั้นแหละฮะ พอรับน้องเสร็จตอนเย็นผมก็เดินกลับบ้านปกติ ผมก็เดินไปเรื่อยก็รู้สึกว่ามีคนเดินตามผมมา แต่ผมหันไปก็ไม่มีใคร จนถึงหอ ผมก็เห็นใครมันหลบอยู่ตรงหลังเสาไฟฟ้า ผมก็เลยเดินเข้าไปหาแล้วผมก็เจอ.........ไอ้เด็กบ้านี่แหละ-,- หลังจากวันนั้นเจ้านั่นก็ตื้อว่าจะมาส่งที่หอให้ได้โดยอ้างว่า

     "ก็พี่สวยขนาดนี้ เดี๋ยวโดนใครฉุดไปข่มขืน ผมไม่ยอมหรอกนะ ผมต้องเป็นคนแรกของพี่คนเดียว" ผมล่ะปรี๊ดเลย ผมเลยฟาดเจ้านั่นจนล้มไป แล้วก็เกิดความเลวร้ายขึ้น นั่นก็คือ เจ้านั่นมันข้อเท้าพลิก ผมก็เลยต้องพามันไปที่ห้องผมเพื่อไปปฐมพยาบาล ตอนเเรกก็รู้จักแค่หอแต่ตอนนี้รู้จักยันห้อง จากปกติส่งแค่หน้าหอ แต่ตอนนี้ส่งยันหน้าห้องผม บางทีมีเนียนมาเล่นห้องผมแล้วไม่ยอมกลับด้วย แต่ผมชอบนะฮะ ได้เห็นเด็กนั่นตอนหลับด้วย น่าร๊ากกกกกกกอ้ะ อ๊ะ!!!เดี๋ยวผมไปจัดห้องรอฉลองกะไอ้เด็กบ้าที่รักก่อนนะฮะ

ก๊อก ก๊อก

       อ๊ะ เจ้าเด็กนั่นมาละ ไปเปิดประตูดีกว่า แอ๊ดดดดด

     "พี่เลย์คนสวยยยย คิดถึงจางงงง" อ..ไอ้เด็กบ้าาา มากอดชั้นทำไมเนี่ยยยย ชั้นเขินโว้ยยย

     "เออๆ ปล่อยได้แล้ว เข้าห้องก่อนดิ"

     "คร้าบบบ" โอยยยทำไมหน้าผมร้อนอย่างนี้นะผมเขินหรอเนี่ยย

     "อ้าวพี่ ยืนทำไมตรงนั้นล่ะ มานี่สิ" ใครเจ้าของห้องกันฟะ

     "พี่เลย์ๆมานี่สิ เร็วๆ"

     "อะไรเล่า"

     "มาเป่าเค้กกัน" เจ้านั่นหยิบถุงเค้กขึ้นมา แล้วเปิดกล่องเค้กออกมา

     "เป็นไงสวยใช่ป้ะ ผมทำเองเลยนะเนี่ยย เค้กกระต่าย เหมือนพี่เลยอ้ะ"

     "อืมสวยดี"

     "งั้นมาเป่าเค้กกัน หนึ่งเดือนก็ใช้เทียนหนึ่งเล่มสินะ" เจ้าพึมพำแล้วก็หยิบเทียนขึ้นมาปักไปในเค้กรูปกระต่ายที่น่ารักสำหรับผม

     "พี่เลย์เป่าเค้กกัน" อยู่ดีๆเจ้านั่นก็เอามือมาจับมือของผมพร้อมพูดว่า

     "ขอให้ผมกับพี่เลย์รักกัน และได้ครองคู่กันตลอดไป" ผมก็ขอให้เป็นอย่างนั้นนะครับ ผมอธิษฐานในใจ

5วันต่อมา

        ผมตัดสินใจแล้วล่ะ ว่าวันนี้ผมจะบอกความในใจของผมกับเจ้านั่น ผมจะบอกยังไงดี บอกยังไงดี  กิ๊ง ก่องง กิ๊ง ก่องงง อ้ะเจ้านั้นมารับแล้วววววดีจางงงง

แอ๊ดดดดดด

 

        "โห พี่ครับ เปิดช้าจังเลย ผมรอนานละไปมหาลัยกัน"

 

        "อ่าาา โทษที ไปกันเถอะ" ผมจะบอกไงดีนะ

 

        "น..นี่เซฮุน"ผมตัดสินใจละ ไฟท์ติ้งง

 

        "หืมมม ว่าไงครับ"อย่ายิ้มเซ่ เขินโว้ยยย

 

        "ค...คือว่า วันนี้ตอน2ทุ่ม จ..เจอกันที่แม่น้ำฮันนะ ช..ชั้นมีอะไรจะบอกนาย"ย๊าาาในที่สุดผมก็พูดไปแล้วว เขินสุดๆเลยยย

 

        "พี่จะตอบตกลงกะผมใช่มั้ยล่ะ ว้าววว ดีจังงงง"เจ้านี่มันรู้ได้ไงเนี่ยย

 

        "ชั้นอาจจะปฎิเสธก็ได้..ใครจะไปรู้ ถ้าอยากรู้ก็ไปละกัน อ๊ะ!!ถึงมหาลัยละ ชั้นไปละมีเรียน แล้วเจอกัน บายยย"

 

        "ครับพี่" 

 

        หลังจากผมเดินออกมานิดนึงเจ้านี่ก็ตะโกนไล่หลังผมมาว่า

 

        'พี่น่ะ ไม่ปฎิเสธผมหรอก พี่ต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น'

 

        โอยยยยย เจ้าบ้าเซฮุน ชั้นเขินนะโว้ยยย ตะโกนมาได้ เฮ้ยย จะได้เวลาเข้าเรียนแล้วไปดีกว่า.....แล้วเจอกันนะฮะ ทุกคน

         ตอนนี้ผมเลิกเรียนละฮะ ผมรีบวิ่งไปที่หอเพื่อจะอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปที่แม่น้ำฮัน ที่ๆผมนัดเซฮุนไว้...

 

Sehun part

 

         ตอนนี้เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมารอพี่เลย์ตั้งแต่6โมงเย็นสงสัยผมคงตื่นเต้นเกินไป แต่พี่เลย์จะบอกอะไรผมนะ ผมขอล่ะอย่าให้พี่เข้าปฏิเสธผมเลย ผมรักเขามากจริงๆ 

 

End Sehun part

 

         ตอนนี้ทุ่ม45นาทีละ ผมต้องลืมไปแล้วว อ๊ะ ผมลืมเจ้าหูกระต่ายสุดน่ารักไปได้ไงเนี่ยย ผมต้องห้ามลืมสิเพราะผมสัญญากะเจ้านั่นไว้

ตึก     ตึก     ตึก

         โอยยยยถึงซะที เหนื่อยจริงๆเลย แล้วผมวิ่งทำไมเนี่ยยย อ๊ะเซฮุนอยู่นั่นนี่ รีบไปดีกว่า

 

         "เซฮุนนนน รอนานมั้ยยยย" ผมถามเซฮุน

 

         "ไม่นานหรอกครับ แค่ตั้งแต่6โมง เท่านั้นเอง ^[++]^"

 

         "ทำไมมาเร็วจัง"เจ้านี่มาตั้งแต่6โมง คงหนาวแย่

 

         "ผมตื่นเต้นน่ะครับ อยากรู้เร็วๆ"

 

         "งั้นชั้นจะบอกละนะ"

 

         "ครับ"

 

         "ชั้น...ชั้นน่ะ...ถ้าชั้นพูดว่าปฏิเสธ นายจะทำยังไง"

 

         "ผมก็คงตามจีบพี่ไปเรื่อยๆจนกว่าพี่จะรำคาญแล้วไล่ผมไป แล้วผมจะไปเอง"

 

         "ชั้นขอปฏิเสธ เพราะว่าตอนนี้ชั้นรำคาญนายมาก ชั้นไม่อยากให้นายมาจีบชั้นแล้ว..."ผมเขินมากที่จะพูดคำว่ารักออกไปผมเลยเงียบเพื่อรวบรวมความกล้า 

 

         "ผมเข้าใจพี่ละครับ ผมจะไปเอง" อะไรกันเจ้านี่มันพูดอะไร ผมยังพูดไม่จบเลยอ่ะ เจ้านี่มันว่าผมปฏิเสธมันหรอ เจ้านี่ต้องเข้าใจผิดแน่ๆเลย

 

         "ด...เดี๋ยวว ชั้นยังพูดไม่จบเลยนะ"ผมรีบพูดออกไป

 

         "พี่ไม่ต้องพูดละครับ ผมเข้าใจพี่แล้ว ผมจะไปเอง" เจ้าเด็กบ้านายเดินหนีคนที่กำลังจะสารภาพรักนายได้ไงห้ะ

 

         "ชั้นจะบอกว่า...ที่ชั้นบอกว่ารำคาญนายไม่อยากให้นายมาจีบชั้นเพราะว่าชั้นอยากได้นายมาเป็นแฟนมากว่า"ผมรีบพูดรีบพูดขณะที่ผมกำลังใส่หูกระต่ายอยู่ 

 

         "อะไรนะ!!!!"อยู่ดีๆเจ้านั่นก็หันมาตะโกนถามแล้ววิ่งมากอดผม

 

         "ชั้นบอกว่า ชั้นอยากได้นายมาเป็นแฟน.. ^///^".ผมพูดออกไปอย่างเขินๆ 

 

         "จริงหรอฮะ ผมดีใจมากเลย ผมดีใจที่สุดในโลกเลย ขอบคุณฟ้าที่ไม่ให้เข้าปฏิเสธผม ผมดีใจมากเลย เย้ๆ"

 

         "พอได้แล้ว ชั้นหายใจไม่ออก"ผมผละเจ้าเด็กนั่นออก

 

         "พี่เลย์ครับ"อยู่ดีๆเจ้านั่นก็คุกเข่า"เป็นแฟนกับผมนะครับพี่" 

 

         "อื้มมม-///-"

 

         "อื้ม อะไรครับ"

 

         "ตกลงก็ได้ไอ้เด็กบ้า^//^"

 

         "ดีมากครับ" จุ๊บบบ

 

 

 

         so lucky my love

ความรักของผมช่างโชคดีจริงๆ

         so lucky to have you

ช่างโชคดีจริงๆที่ได้มีคุณ

         so lucky to be your love I am

ช่างโชคดีเหลือเกินที่ผมได้รับความรักจากคุณ

 

 

 

 

^///^อร๊ายยยย ไรท์ฟินมากกกกก

ขอขอบคุณ

แพร สุพรรนิการ์ - ที่ช่วยคิดเนื้อเรื่องตอนนี้

โอห์ม ภาสวัฒน์ - ที่ปรึกษาภาษาอังกฤษ