อกหักก็มาเอากับผมได้นะ - นิยาย อกหักก็มาเอากับผมได้นะ : Dek-D.com - Writer
×

    อกหักก็มาเอากับผมได้นะ

    แสงสีเสียงในบาร์ยามค่ำคืนคือสถานีรวมตัวของเหล่าเก้ง เกย์และชะนีทั้งหลายแหล มีทั้งมีเจ้าของแล้วและยังโสดแต่ล้วนแล้วที่มายันผับJQแห่งนี้ก็ต่างต้องการในตัวของผม ผมเบอร์047 เครดิต ยินดีให้บริการครับ

    ผู้เข้าชมรวม

    100

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    100

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  2 มิ.ย. 62 / 17:52 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    "ไอ้เด็กเลวเอ่ย อยู่ที่ไหนก็บรรลัยที่นั้นแกนี่มัน...เด็กเปรตจริงๆ"

    "พะ พ่อผะ ผม ขะ ขอ ฮือ..ขอ.."

    "ขอโทษเหรอหะ"

    เปี๊ยก!

    "แกก็พูดแบบนี้มาเป็นร้อยๆครั้งแล้ว แกมันเป็นตัวซวยสำหรับฉันตั้งแต่แกเกิดมาเมียฉันก็ต้องมาตายเพราะแกแล้วตอนนีัแกยังจะมาทำให้ฉันซวยเพราะแกอีก"

    "ตะ แต่ผม ผมแค่อยากช่วย"

    "ช่วยกับผีแกสิไอ้ลูกเวรแกเห็นไหมว่าพอแกมาฉันก็ซวยเลย ตอนที่แกยังไม่มาฉันยังมือขึ้นดีๆ โถ่เอ้ย! เพราะแกคนเดียวเลย"

    "พ่อเห็นการพนันดีกว่าผมหรอ"

    "ก็เอ่อสิวะ"

    "ผมก็หาเงินให้พ่อใช้ทุกวันมันไม่พอใช้หรอครับทำไหมพ่อถึง...."

    ผลัว!

    "แกเป็นแค่ไอ้เด็กเปรตอย่างริอาจมาวั่งสอนฉันที่เป็นพ่อแก"

    "ผะ ผมขอโทษ"

    "ใจเย็นๆหน่อยสิฉันยืนหัวโดอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ"

    "เอย.....ผมขอโทษด้วยนะครับถ้าเสี่ยอยากได้อะไรผมจะไปหามาให้นะครับขอแค่ไว้ชีวิตผมถอะนะครับ"

    ผมมองดูสีหน้าของพ่อที่กำลังร้องขอชีวิตอย่างน่าสมเพชหลังจากเสียพนันไปและหนี้สินที่มีอยู่แล้วก็เพิ่มมากขึ้นไปอีก6เท่าตัว 

    เสี่ยเจ้าของบอลมองมาตรงผมก่อนจะเอยยื่นข้อเสนอให้พ่อผมเพื่อแลกกับชีวิตของตัวพ่อ

    "ฉันก็ไม่ได้ใจร้ายอะไรหรอกนะฉันมีข้อเสนอให้กับนายด้วยแหละ"

    เขาหยุดพูดแล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟาฝ่ายVIPของร้านก่อนจะหันมามองผมอีกครั้งและหันไปเสนอข้อตกลงกับพ่อต่อ

    "ฉันอยากได้ลูกของนายที่ว่าเลวนักเลวน่ามาทำงานให้ฉันเพื่อแลกกับชีวิตนายและก็อาจจะให้ทำงานใช้หนี้ไปด้วยนายตกลงไหมล่ะ"

    "ดะ ได้ครับเสี่ย"

    พ่อไม่รีรอที่จะคิดทบทวนรีบตอบรับข้อเสนอขอเสี่ยคนนั้นโดยที่ยังไม่ทันจะรู้เลยว่ามันคืองานอะไรและผิดกฎหมายไหม

    "พ่อครับ"

    "มึงไม่ต้องพูดเสี่ยเขาจะให้แกทำอะไรก็ทำๆไปเถอะอย่าเรื่องมาก"

    "ได้ครับพ่อ"

    ผมก้มหน้าแล้วถอนหายใจด้วยความสิ้นหวังก่อนจะเงยหน้าและสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเอยถามบ้างอย่างกับเสี่ยเพราะมันสำคัญสำหรับผมมากๆ

    "เสี่ยครับ!"

    "ว่าไง"

    "งานที่จะได้ผมทำผิดกฎหทายไหมครับ"

    เหล่าบริการ์ดที่มากับเสี่ยคนนั้นต่างทำหน้าตกใจเมื่อผมเอยถามคำถาม

    แต่ผิดกับเสี่ยที่เอายิ้มเหมือนกับกำลังหัวเราะอยู่ในใจ

    "แล้วนายคิดว่าไงละ"

    "ผมไม่รู้ครับแต่ถ้าผิดกฎหายผมก็ขอไม่ทำ"

    "ได้ถ้านายไม่ทำก็ได้แต่นายจะโอเคไหมละถ้าฉันจะส่งนายไปทำงานกับริซี่แทน"

    ผมหยุดนิ่งไปสักพักก่อนจะถามเสี่ยไปอีกครั้ง

    "งานอะไรหรอครับ"

    เขาฉีดยิ้มส่งมาที่ผมก่อนจะตอบ

    "บริการลูกค้า"

    พอผมได้ยิ่งแบบนั้นผมก็เริ่มมั่งใจได้ระดับหนึ่งแล้วก็รีบตอบตกลงไปเพราะผมก็กลัวเสี่ยจะเปลี่ยนใจทำร้ายพ่อด้วย หลังจากจบเรื่องราวที่ผมกับพ่อเสี่ยงเกือบโดนรุมกระตืบตายผมก็ต้องกับมาเก็บของที่บ้านเพราะเสี่ยบอกว่าพรุ่งนี้จะโทรบอกในคนของเจ๊ริซี่มารับไปทำงาน แต่ผมก็อดเป็นห่วงพ่อไม่ได้อยู่ดีถึงพ่อจะไม่เคยรักผม ส่วนผมเองบ้างครั้งก็รู้สึกเกลียดพ่อมากแต่ผมก็ไม่สามารถทิ้งพ่อได้แต่วันนี้ผมกลับต้องจำใจทิ้งให้พ่ออยู่ที่นี้คนเดียวโดยทึ่ไม่รู่ว่าพ่อจะสร้างเรื่องจนตัวเองต้องเจ็บตัวอีกไหม....

    และแล้ววันที่ผมต้องมาใช้หนี้แทนพ่อก็มาถึงพอผมมาถึงที่นี้มันก็ค่ำพอดีเลยแต่ทว่าทำไมกันก็ไหนเสี่ยบอกว่าเป็นผับแต่ที่ผมเห็นนี้มัน.....ผมก็ทรุดนั่งลงกับพื้นก่อนจะตะโกนในใจอย่างสุดเสียง ไม่จริงงงงง

    ภาพตรงหน้านี้มันเป็นบาร์เกย์ชัดๆไม่ใช่ผับไว้เที่ยวเฉยๆแน่ผมพูดกับตัวเองในใจก่อนจะรีบลุกแล้วหันหลังพร้อมกับพุงตัวกำลังจะวิ่งหนีออกจากบาร์ไปแต่ผมก็ไปไหมได้เมื่อมีผู้ชาย2คนมายืนดักทางเข้าไปดูจะเป็นบริการ์ดแน่เลย โถ้เอ้ย นี้ฉันต้องมาทำงานเหี้ยไรเนี่ย

    "เด็กใหม่หรอเจ๊"

    ผมหันหลังกับไปมองทางต้นเสียงของชายคนหนึ่งที่กำลังยืนถอดเสื้อทีละชิ้นตามจำนวนเงินที่ผู้หญิงผมทองให้

    "จ๊ะ นิค025"

    "ว่าแต่ไอ้เด็กนี้ตัวตื่นกลัวที่นี้จะนะครับ"

    ในขณะที่ผมกำลังอึ้งกับการบริการของพนันชายคนที่เจ๊ริซี่เรียกว่านิค025อยู่ผมก็ถูกดึงแขนจากด้านขวาและก็มีอะไรบ้างอย่างที่นิ่งๆมาแตะที่ริมฝีปากของผมและส่วนของนิ่งๆที่ดิ้นได้ก็เขามาในปากผมก่อนที่ผมจะเริ่มรู้สึกเหมือนเม็ดอะไรซะอย่างได้เข้ามาในปากผมด้วยผมพยายามผลักตัวของชายคนที่ดึงแขนผมเมื่อกี้ออกไป

    "นายทำบ้าอะไร? แล้วเอาอะไรให้ฉันกิน?"

    "ยาคลายกล้ามเนื้อ"

    "ล้อเล่นใช่ไหม"

    พอผมรู้ว่าไอ้เม็ดที่เข้าไปในปากผมเป็นคือยาคลายกล้ามเนื้อผมก็เริ่มรู้สึกเหมือนจะไม่มีแรงขึ้นมาซะอย่างนั้นและจู่ๆผมก็ทรุดลงนอนกับพื้นและเผลอสลบไปโดยที่ไม่รู้ตัว

    เมื่อผมรู้สึกตัวอีกทีมันก็เช้าพอดี

    "เป็นไงบ้างโดนไอ้เบนรับน้องสนุกไหม"

    "ไม่เห็นสนุกเลยมันโครต ทุเรศมากว่าที่อยู่ๆก็มาจูบคนอื่น"

    "ฮ่าฮ่าฮ่า จูบหรอนายคิดว่าที่โดนเมื่อคืนมัรแค่จูบหรอ"

    ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้ชายคนนี้พูดหรอกแต่พอจะเดาได้ว่าเมื่อค่ำไม่น่าแค่จูบแต่มันอาจรวมถึง.....

    "ไอ้ภัค กวนตีนนะมึงกูแค่จูบมันเฉยๆไม่มีอะไรไปมากกว่านี้"

    "อันนี้ฉันเป็นพยานให้ได้นะเพราะฉันก็อยู่ด้วยเมื่อคืนนายก็เห็น"

    "คะ ครับ"

    "นายชื่ออะไรหรอฉันชื่อนิคนะ ไอ้ที่จูบนายเมื่อค่ำชื่อเบนและไอ้คนที่ชอบกวนตีนคนไปทั่วชื่อภัค"

    "ผะ ผมชื่อเค"

    "เคหรอ"

    "ไงจ๊ะเด็กๆ อ้าวเคฝืนแล้วสินะดีเลยฉันกำลังอยากคุยกับเธออยู่เลย เธอคงไม่เคยสินะ"

    "คะ เคยอะไรครับ"

    "ก็แบบเอย...จะว่าไงดี"

    เจ๊ริซี่ยื่นมือทั้งสองข้างออกมาทำท่าทางให้ผมดู ทำเอาผมแทบช็อดจะเป็นลมอีกรอบได้เลย ผมดึงสติกลับมาก่อนจะรีบส่ายหัวไปมาปฏิเสธอย่างจริงจัง

    "มะ ไม่ครับ"

    เจ๊ริซี่มองหน้าผมก็จะพูดขึ้นมา

    "ดีแล้วจ๊ะจะได้ราคาดีหน่อย"

    เจ๊ริซี่ยิ้มก่อนจะหันไปพูดกับ3หนุ่มที่ยืนฟังอยู่ห่างๆ

    "นิค เบน ภัคพวกเธอพาเคไปแปลงโฉมหน่อยนะนี้เงินจะ เคเจ๊ไปก่อนนะจ๊ะไว้คืนนี้เจอกันเดี๋ยวเจ๊จะจัดคนที่มีเงินเยอะๆเอาที่เปย์ไม่อั้นให้นะจ๊ะ"

    "ดะ เดี๋ยวสิเจ๊ผมแค่อยากทำงานใช้หนี้เฉยๆ........ไปซะแล้ว เฮ้อ.."

    "ทำใจเถอะตอนแรกพวกเราก็เหมือนนายนั้นแหละแต่สุดท้ายก็ต้องจำใจทำๆไป เอาละไปกันเถอะเดี๋ยวพวกเราจะแปลงโฉมนายเอง"

    นิคพูดจบก็ส่งยิ้มมาให้ผมก่อนที่อีกสองคนจะมาจัยแขนทั้งสองข้างผมก่อนจะลากตัวของผมไปยันรถสปอร์ตคันสีดำ

    "ว้าว โครตสวย"

    "อยากได้หรอ"

    เบนยิ้มให้ผม ผมพยักหน้าภัคมองมาที่ตรงก่อนจะพูดขึ้นมา

    "ถ้านายอยากได้ก็ทำงานที่เจ๊บอกสิ"

    ผมตกใจมากก็จะหยุดแล้วหันไปถาม3หนุ่มแบบอย่างรู้คำตอบจริงๆ

    "ไอ้รถนี้พวกนายได้มาจากการทำงานแบบนี้หรอ"

    ภัคหยักหน้าส่วนนิคกับเบนก่อนหยักตาม

    "ไปเถอะเคไปซื้อของกัน"

    เบนมาจับที่แขนของผมพร้อมส่งรอยยิ้มให้พรางพูดกับผมไปด้วย

    ณ.ห้องสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

    "อันนี้ก็เท่นั้นเค"

    "ฉันว่าเอาอันนี้ดีกว่า"

    นิคกับเบนต่างพากันเลือกชุดให้กับผมในขณะเดี๋ยวกันภัคกับไม่เลือกอะไรให้ผมดูเห็นเขายืนอยู่ตรงแผนกชุดชั้นในผู้หญิงก่อนจะหยิบใาอันหนึ่งสีแดงเชียวละผมก็งงๆไม่กล้วถามแต่จู่ๆเขาก็ยื่นมาให้ผมแล้วก็บอกว่า

    "มันเขากับนายดีนะ"

    ผมยืนกำมัดกัดฟันไม่รู้จะด่าว่าอะไรดีแต่จู่ๆเสียงหัวเราะของ3คนก็ดังขึ้นมาทำเอาผมไปต่อไม่เป็นแต่จะว่าไปมันก็สนุกดีนะ

    ผมเอื้อมไปจับชุดชั้นในที่มือภัคก่อนจะยิ้มให้พวกเขาแล้วก็เอยถาม

    "มันเข้ากับฉันจริงเหรอ"

    "เสียงหัวเราะที่ดังออกมาอยู่แล้วก็ยิ่งดังขึ้นไปอีกจนคนในร้านต่างพากันมองมาแต่แทนที่จะมองแล้วนิทากันกลับยืนหัวเราะและอมยิ้มตามไปด้วย

    ฮ่าฮ่าฮ่า



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น